Levensverhalen (pagina 179)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het leven is een worsteling

ik ben al vele jaren ziek en tel niet meer mee ik verloor mensen aan de dood en door ziekte ik voel me rot en leeg blijheid komt niet veel meer voor in mijn leven ik ben een
zombie geworden een kasplant die langzaam aan vewelkt dat is mijn ,leven.
Datum:
25-06-2015
Naam:
joop
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

geraak er niet over

8j samen geweest met mijn grote liefde. huisje gekocht en verkocht en en groter gaan wonen. een pracht van een zoon gekregen en dacht dat alles ok was. Mijn vrouw verandert van job en draait helemaal. We gaan uit elkaar en dons nieuwe huis is nog niet af. Waren van plan om het zo te verkopen. Na 6 maanden vraagt ze ineens om het terug te proberen maar het huis moest wel af zijn. steek mijn laatste centen er in en na 6 maanden zegt ze ineens dat het toch niet gaat lukken en we er mee stoppen. nu blijkt dat ze gewoon een spelletje heeft gespeeld om het huis te verkopen met winst. waarom doe je zoiets? ik kan dit niet plaatsen:(
Datum:
25-06-2015
Naam:
Herckenrath
Leeftijd:
33
Provincie:
België

Stop

I'm so tired
I can't sleep
What happened?
Why did i do this to myself?
I want to stop, Stop time
Stop existing

There is so little
No point
No way out
Am i going to stay here forever?
No.
I don't know

Where do i go?
What am i running from?
I want to stop
I want everything to stop
I want to give up

But as long as i'm still here
Still awake
You'r trapped
There is no way out
Datum:
24-06-2015
Naam:
M
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

beste, ik ben Muriël en ik heb het niet meer. ik wil weg. even geleden stal ik snoep omdat ik depressief was En zo door ruzies op school en thuis met mijn stomme broer (ik weet dat dat raar klinkt, maar het helpt tegen verdriet). ik doe dat nog steeds en ik kan me niet onder controle houden. maar ik doe het wel minder, veel minder. (zweer ik) maar lang geleden is er €10 bij mijn broer Ruben verdwenen en hij beschuldigde mij. bij mijn oudste broer verdwijnt chocolade en ze verdenken mij ook (maar deze keer was ik het niet, zweer ik. ook bij dat €10 was ik het echt niet) en nu heeft mijn vader me gestraft. ik zal uitleggen waarom dat zo erg is deze keer: ik wordt nooit ergens voor uitgenodigd. ook niet in de lagere school. nu een keer wel. ze hebben geaarzeld maar ze hebben me gevraagd om naar Bobbejaan land te gaan! ik natuurlijk superblij en dan mag ik niet gaan van mijn vader. ik klink verwend maar ik word gewoon nergens uitgenodigd en nu eens wel. ik heb zelfs geprobeerd te sparen omdat het veel geld kost en nu ben ik het zat. ik heb nagedacht en misschien moet ik op 26 juni gewoon met een fiets voor een auto springen. (ik weet dat het gestoord klinkt maar ik wil gewoon.) ik heb niks te verliezen en misschien begrijpen mijn ouders me dan wel. ik weet niet waarom ik eigenlijk iets stuur naar u maar iets in me zegt dat ik met iemand moet praten.
Datum:
22-06-2015
Naam:
Mruiël
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

reden

Kan iemand me een reden geven om te blijven leven?
Datum:
21-06-2015
Naam:
Lois
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

ben wanhopig, depressief, uitzichtloos

ik leef in angst, voor sommige instanties.
Maatregelen die jegens mij zouden kunnen genomen worden. Ben door vele mensen steeds bedot op velerlei gebieden. Heb totaal geen vertrouwen meer in mensen. Ben misantroop geworden. Ben depressief wat soms leidt tot agressie. Vrees dat mijn stoppen eens gaan doorslaan met alle gevolgen vandien.
Weet het niet meer.
Datum:
20-06-2015
Naam:
loser
Leeftijd:
60
Provincie:
België

Alleen maar ellende

Ik ben nu ongeveer 1 jaar lang deperresief. Mijn zus nu ongeveer al 1,5 jaar. Mijn ouders ruziën al sinds mijn 6e. Sinds groep 3 word ik al gepest.

Mijn hele leven is een puin hoop. Ik heb geen hulp omdat ik geen hulp wil. Mijn ouders zeggen altijd dat ik me aanstel. Soms doen ze net of ik de andere ouder ben. Ze schreeuwen hetzelfde naar mij als dat ze naar elkaar doen. Ik zit vast en niemand ziet hoe het voelt voor mij. Op school wordt ik in elkaar geslagen. Mijn zus ziet me niet eens meer als haar eigen zusje. Ze haat me en schreeuwt en vloekt tegen me. Ik ben iedereen z'n boks bal. Zo voel ik me. Alsof ik alleen maar leef om iedereen zijn problemen op mij af te reageren. Ik zie geen andere oplossing meer. Ik ben er klaar mee
Datum:
20-06-2015
Naam:
Lot
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Ben ik depressief?

Ben ik depressief?
Dat is dus wat ik me afvraag.
Al een lange tijd voel ik me somber en heb ik nergens zin meer in.
Ik heb hele nare gedachten en word soms bang van mezelf.
Zoals: 'Waarom ben ik hier?' 'Ik heb hier geen zin meer in.' 'Ik wil dood.'
Als ik zou moeten omschrijven hoe ik me voel dan is het: Ik voel me verschrikkelijk, ik voel me alleen, ik wil hier niet meer zijn, ik heb nog zoveel dingen te doen, ik ben bang enz.
Ik heb mezelf ook een aantal keer gesneden, maar daar ben ik mee gestopt, omdat m'n ouders de snijwonden op mijn armen hadden gezien. Ik zit nu bij een psycholoog maar ik wil er echt niet naar toe, ookal weet ik dat het zal helpen.
Ik ben gewoon heel erg in de war en ik wert niet wat ik in de toekomst moet gaan zien.
Ik zit pas in de 1e, maar ik heb nu al nergens meer zin in.
Het liefst blijf ik de hele dag in mijn bed blijven huilen, afgezonderd van iedereen.
Kan iemand me helpen? :(
Datum:
20-06-2015
Naam:
Kim
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Tja wat moet ik zeggen...

Misschien kom ik op deze site om mezelf tegen te houden of de hoop op iets goeds?
Ben geboren in een warm gezin van 4 en dacht tot mijn jeugd alles te hebben en te krijgen!! Me ouders zijn rijk en de lol kon niet op met 13 in de kroeg blowen maakte allemaal niet uit als ik maar etiketten toon als er mensen waren en me dan netjes gedroeg.
Pff het ging steeds minder met me thuis omdat ik eigenlijk niet de aandacht van me ouders kreeg maar hem moest zoeken Bij anderen. Ik was goed gelovig goed voor anderen en vol zelfvertrouwen. Na mate ik ouder en meer teleurstellingen mee maakte leerde ik de echte wereld kennen vol verderf en leugens! Ik leerde mijn vriend op mijn 14 op vakantie kennen waar ik alleen met mijn vriendin was dus party time zuipen tot je omvalt! Toen zakte ik voor school en werd ik naar een privé school gestuurd met balletjes en lessen tot 19:00 Savonds met een treinreis van 2 uur. Mijn ouders wachtte niet meer met eten en ik at dus ruim 5 jaar op mijn kamer alleen ook omdat mijn vader een bedrijf aan huis had en er veel ruzie met eten was want sn was iedereen thuis. Ik had veel vrienden op afstand maar nam niemand mee naar huis! Ik schaamde me voor onze rijkdom en wilde geen mensen die vrienden met me wilden zijn om het geld. Uiteindelijk begon het echte drama verhaal.. Mijn moeder werd ziek en er werd kanker geconstateerd echter werd ik er buiten gehouden en kreeg ik in de zomer te horen dat ze ziek was met goede vooruitzichten op genezing. Op school werd ik ineens op de middelbare gepest omdat ik daardoor veel thuis was. Mijn vader was vooral met zichzelf bezig en mijn moeder. Na een maand dronken wij champagne omdat mijn moeder genezen was hiep hiep hoera ik heb het met trots in de klas verteld toen was ik 19 na 2 maanden ging ze achteruit en mijn ouders bleven volhouden er is niks! Tot het moment dat mijn moeder geel werd en ik zeker wist dit is niet goed! Ze werd in januari naar de spoedeisende hulp gebracht door ademnood. Toen ik de verhaaltjes van mijn ouders niet geloofde vroeg ik de arts om uitleg: conclusie je moeder is nooit genezen geweest en ze is volledig uitgezaaid en het kan zo 1 a2 weken duren voor het klaar is... De arts wist niet wat hij hoorde toen ik hem zei dat ik dit niet wist! En ja hoor 2 dagen later overleed mijn moeder! Iedereen in onze omgeving wist ook van niks op een paar familie leden na. Er kwam een man bij mijn moeder tien ze ziek was en mijn vader zei het was een gebeds genezer maar achteraf was het een pastoor voor de laatste groet. Hierna begon het spel. Familie had letterlijk ruzie om mijn moeders merkkleding waar ik bij stond en ik wilde alles op zijn plek houden het was pas 2 weken na haar overleiden. Mijn vader had naar 1 maand een nieuwe vriendin en sloot zijn bedrijf. Na een half jaar ellende en niet eens naar een supermarkt kun gaan zonder overspoeld te worden met vragen van buitenstaanders besloot ik mijn opleiding te stoppen want ik trok het niet meer! De urn van mijn moeder kwam maar niet naar veel pushen stond ze naar 7 maanden op tafel met het verhaal erbij dat hij was verloofd... De eerste kerst alleen in een huis van 16 kamers en iederedag deurwaarders en mijn vader vertrok naar Duitsland naar zijn vriendin mijn vriend ging naar Utrecht want daar kreeg hij werk in de horeca en mijn broer had stage in Amerika ... Fijne kerst ow ja en 25 is mijn moeder jarig en 27 december is mijn vader zonder ons weten getrouwd en mijn familie was met kerst nergens te bekennen ook geen vrienden ondanks 500 mensen op de begrafenis... Nu was ik er echt klaar mee ik dacht ik stap eruit!!! Maar het blowen hield me in leven door alles te verdoven! Mijn vader is getrouwd met een bekende Duitse en ik kreeg alsmaar appjes met leuke foto's van hoe goed het met hem ging terwijl ik half dood ging. Na 3 maanden kon mijn vriend het niet meer aanzien en haalde me over om op de camping te wonen tot het huis waar we nu wonen klaar is. Ik had werk en blowde de pijn weg. Na een aantal maanden kwam het volgende mijn vader had het hele huis leeg gehaald en zei dat alles van hem was dus ook alle foto's en sieraden van mijn moeder en schonk alles weg en ik kreeg niks en mijn broer en mijn oma de moeder van mijn moeder ook niet... Maar wel een erfenis van 700000 euro aan schuld die hij op mijn moeders naar heeft gemaakt en hij had ons verplicht aanname van de erfenis laten toen en de notaris gaf toe dat ze een fout hadden gemaakt want ze dachten dat de papieren die ze mijn vader hadden gestuurd wel bij ons terecht zouden komen! Het huis is 560000 euro waard en staat nog steeds te koop het wordt dus nog leuk met welke restschuld ik achter blijf en dan is mijn leven nog niet eens begonnen ik liep van psycholoog naar advocaat naar hulpverleners en ben nu sinds 6 jaar in behandeling van mijn psychiater die verwondering voor me heeft dat ik nog leef! Mijn vriend is heel druk met werk en gaat om half 9 van huis en komt om 23:00 uur weer thuis en zie hem 2 dagen in de week met soms 7 dagen ertussen. Mijn vader spreek ik niet meer. Mijn familie is uit elkaar gevallen door ruzie en ik zit nu in een nieuwe stad zonder vrienden en familie van vroeger alleen een stel ontzettend lieve buren maar die kennen mijn verhaal niet want dat zou ze afschrikken ze kennen alleen een klein deel dus nog minder als jullie nu. Iedere dag bloed ik meer en denk ik wat heeft het nog voor zin doe alles werken sporten therapie maar dat wat ik wil onverwaardelijke liefde of een dikke knuffel krijg ik nergens! Ik heb mijn vriend en psychiater verteld dat ik niet meer wil waarop ik het antwoord krijg dat het egoïstisch is te gaan maar hoe egoïstisch is het me met zoveel verdriet te laten leven! Ik ben nu gestopt met blowen om mijn omgeving blij te maken maar nu voel ik de pijn nog erger en worden mijn gedachten zwaarder. Ik zou mezelf nooit iets aan kunne doen Omdat ik hoop dat het misschien toch morgen iets gebeurd waardoor het anders wordt maar het wordt wel steeds moeilijker! Voor alle mensen op dit forum hou vol! Geef niet op!
Datum:
19-06-2015
Naam:
Miss x
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Eenzaam

Op donkere dagen zit ik vol met pijn
Dan hoopte ik dat ik in de hemel kon zijn

Dan kon ik weer lachen van geluk
En dan kon ook niets meer stuk

Genieten van de kleine dingen
En liedjes over mijn hondjes zingen

Dan kon ik eindelijk in rust op bezoek
En at ik elke keer weer een groot stuk koek

Ik zou dansen en springen zo lang als ik kon gaan
En dan zou ik elke avond mijn geliefde bij staan

Dan bleef ik zo lang totdat ze slapen gaat
Dan bleef ik bij haar liggen totdat de zon weer op gaat
Datum:
19-06-2015
Naam:
Denise
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.