Levensverhalen (pagina 179)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Alleen maar ellende

Ik ben nu ongeveer 1 jaar lang deperresief. Mijn zus nu ongeveer al 1,5 jaar. Mijn ouders ruziën al sinds mijn 6e. Sinds groep 3 word ik al gepest.

Mijn hele leven is een puin hoop. Ik heb geen hulp omdat ik geen hulp wil. Mijn ouders zeggen altijd dat ik me aanstel. Soms doen ze net of ik de andere ouder ben. Ze schreeuwen hetzelfde naar mij als dat ze naar elkaar doen. Ik zit vast en niemand ziet hoe het voelt voor mij. Op school wordt ik in elkaar geslagen. Mijn zus ziet me niet eens meer als haar eigen zusje. Ze haat me en schreeuwt en vloekt tegen me. Ik ben iedereen z'n boks bal. Zo voel ik me. Alsof ik alleen maar leef om iedereen zijn problemen op mij af te reageren. Ik zie geen andere oplossing meer. Ik ben er klaar mee
Datum:
20-06-2015
Naam:
Lot
Leeftijd:
14
Provincie:
Groningen

Ben ik depressief?

Ben ik depressief?
Dat is dus wat ik me afvraag.
Al een lange tijd voel ik me somber en heb ik nergens zin meer in.
Ik heb hele nare gedachten en word soms bang van mezelf.
Zoals: 'Waarom ben ik hier?' 'Ik heb hier geen zin meer in.' 'Ik wil dood.'
Als ik zou moeten omschrijven hoe ik me voel dan is het: Ik voel me verschrikkelijk, ik voel me alleen, ik wil hier niet meer zijn, ik heb nog zoveel dingen te doen, ik ben bang enz.
Ik heb mezelf ook een aantal keer gesneden, maar daar ben ik mee gestopt, omdat m'n ouders de snijwonden op mijn armen hadden gezien. Ik zit nu bij een psycholoog maar ik wil er echt niet naar toe, ookal weet ik dat het zal helpen.
Ik ben gewoon heel erg in de war en ik wert niet wat ik in de toekomst moet gaan zien.
Ik zit pas in de 1e, maar ik heb nu al nergens meer zin in.
Het liefst blijf ik de hele dag in mijn bed blijven huilen, afgezonderd van iedereen.
Kan iemand me helpen? :(
Datum:
20-06-2015
Naam:
Kim
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Tja wat moet ik zeggen...

Misschien kom ik op deze site om mezelf tegen te houden of de hoop op iets goeds?
Ben geboren in een warm gezin van 4 en dacht tot mijn jeugd alles te hebben en te krijgen!! Me ouders zijn rijk en de lol kon niet op met 13 in de kroeg blowen maakte allemaal niet uit als ik maar etiketten toon als er mensen waren en me dan netjes gedroeg.
Pff het ging steeds minder met me thuis omdat ik eigenlijk niet de aandacht van me ouders kreeg maar hem moest zoeken Bij anderen. Ik was goed gelovig goed voor anderen en vol zelfvertrouwen. Na mate ik ouder en meer teleurstellingen mee maakte leerde ik de echte wereld kennen vol verderf en leugens! Ik leerde mijn vriend op mijn 14 op vakantie kennen waar ik alleen met mijn vriendin was dus party time zuipen tot je omvalt! Toen zakte ik voor school en werd ik naar een privé school gestuurd met balletjes en lessen tot 19:00 Savonds met een treinreis van 2 uur. Mijn ouders wachtte niet meer met eten en ik at dus ruim 5 jaar op mijn kamer alleen ook omdat mijn vader een bedrijf aan huis had en er veel ruzie met eten was want sn was iedereen thuis. Ik had veel vrienden op afstand maar nam niemand mee naar huis! Ik schaamde me voor onze rijkdom en wilde geen mensen die vrienden met me wilden zijn om het geld. Uiteindelijk begon het echte drama verhaal.. Mijn moeder werd ziek en er werd kanker geconstateerd echter werd ik er buiten gehouden en kreeg ik in de zomer te horen dat ze ziek was met goede vooruitzichten op genezing. Op school werd ik ineens op de middelbare gepest omdat ik daardoor veel thuis was. Mijn vader was vooral met zichzelf bezig en mijn moeder. Na een maand dronken wij champagne omdat mijn moeder genezen was hiep hiep hoera ik heb het met trots in de klas verteld toen was ik 19 na 2 maanden ging ze achteruit en mijn ouders bleven volhouden er is niks! Tot het moment dat mijn moeder geel werd en ik zeker wist dit is niet goed! Ze werd in januari naar de spoedeisende hulp gebracht door ademnood. Toen ik de verhaaltjes van mijn ouders niet geloofde vroeg ik de arts om uitleg: conclusie je moeder is nooit genezen geweest en ze is volledig uitgezaaid en het kan zo 1 a2 weken duren voor het klaar is... De arts wist niet wat hij hoorde toen ik hem zei dat ik dit niet wist! En ja hoor 2 dagen later overleed mijn moeder! Iedereen in onze omgeving wist ook van niks op een paar familie leden na. Er kwam een man bij mijn moeder tien ze ziek was en mijn vader zei het was een gebeds genezer maar achteraf was het een pastoor voor de laatste groet. Hierna begon het spel. Familie had letterlijk ruzie om mijn moeders merkkleding waar ik bij stond en ik wilde alles op zijn plek houden het was pas 2 weken na haar overleiden. Mijn vader had naar 1 maand een nieuwe vriendin en sloot zijn bedrijf. Na een half jaar ellende en niet eens naar een supermarkt kun gaan zonder overspoeld te worden met vragen van buitenstaanders besloot ik mijn opleiding te stoppen want ik trok het niet meer! De urn van mijn moeder kwam maar niet naar veel pushen stond ze naar 7 maanden op tafel met het verhaal erbij dat hij was verloofd... De eerste kerst alleen in een huis van 16 kamers en iederedag deurwaarders en mijn vader vertrok naar Duitsland naar zijn vriendin mijn vriend ging naar Utrecht want daar kreeg hij werk in de horeca en mijn broer had stage in Amerika ... Fijne kerst ow ja en 25 is mijn moeder jarig en 27 december is mijn vader zonder ons weten getrouwd en mijn familie was met kerst nergens te bekennen ook geen vrienden ondanks 500 mensen op de begrafenis... Nu was ik er echt klaar mee ik dacht ik stap eruit!!! Maar het blowen hield me in leven door alles te verdoven! Mijn vader is getrouwd met een bekende Duitse en ik kreeg alsmaar appjes met leuke foto's van hoe goed het met hem ging terwijl ik half dood ging. Na 3 maanden kon mijn vriend het niet meer aanzien en haalde me over om op de camping te wonen tot het huis waar we nu wonen klaar is. Ik had werk en blowde de pijn weg. Na een aantal maanden kwam het volgende mijn vader had het hele huis leeg gehaald en zei dat alles van hem was dus ook alle foto's en sieraden van mijn moeder en schonk alles weg en ik kreeg niks en mijn broer en mijn oma de moeder van mijn moeder ook niet... Maar wel een erfenis van 700000 euro aan schuld die hij op mijn moeders naar heeft gemaakt en hij had ons verplicht aanname van de erfenis laten toen en de notaris gaf toe dat ze een fout hadden gemaakt want ze dachten dat de papieren die ze mijn vader hadden gestuurd wel bij ons terecht zouden komen! Het huis is 560000 euro waard en staat nog steeds te koop het wordt dus nog leuk met welke restschuld ik achter blijf en dan is mijn leven nog niet eens begonnen ik liep van psycholoog naar advocaat naar hulpverleners en ben nu sinds 6 jaar in behandeling van mijn psychiater die verwondering voor me heeft dat ik nog leef! Mijn vriend is heel druk met werk en gaat om half 9 van huis en komt om 23:00 uur weer thuis en zie hem 2 dagen in de week met soms 7 dagen ertussen. Mijn vader spreek ik niet meer. Mijn familie is uit elkaar gevallen door ruzie en ik zit nu in een nieuwe stad zonder vrienden en familie van vroeger alleen een stel ontzettend lieve buren maar die kennen mijn verhaal niet want dat zou ze afschrikken ze kennen alleen een klein deel dus nog minder als jullie nu. Iedere dag bloed ik meer en denk ik wat heeft het nog voor zin doe alles werken sporten therapie maar dat wat ik wil onverwaardelijke liefde of een dikke knuffel krijg ik nergens! Ik heb mijn vriend en psychiater verteld dat ik niet meer wil waarop ik het antwoord krijg dat het egoïstisch is te gaan maar hoe egoïstisch is het me met zoveel verdriet te laten leven! Ik ben nu gestopt met blowen om mijn omgeving blij te maken maar nu voel ik de pijn nog erger en worden mijn gedachten zwaarder. Ik zou mezelf nooit iets aan kunne doen Omdat ik hoop dat het misschien toch morgen iets gebeurd waardoor het anders wordt maar het wordt wel steeds moeilijker! Voor alle mensen op dit forum hou vol! Geef niet op!
Datum:
19-06-2015
Naam:
Miss x
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Eenzaam

Op donkere dagen zit ik vol met pijn
Dan hoopte ik dat ik in de hemel kon zijn

Dan kon ik weer lachen van geluk
En dan kon ook niets meer stuk

Genieten van de kleine dingen
En liedjes over mijn hondjes zingen

Dan kon ik eindelijk in rust op bezoek
En at ik elke keer weer een groot stuk koek

Ik zou dansen en springen zo lang als ik kon gaan
En dan zou ik elke avond mijn geliefde bij staan

Dan bleef ik zo lang totdat ze slapen gaat
Dan bleef ik bij haar liggen totdat de zon weer op gaat
Datum:
19-06-2015
Naam:
Denise
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

ruzie

ik ben nog een jong meisje en ik heb ruzie met mijn moeder omdat ik haar heb uitgescholden. daardoor wil ze me niet brengen naar een vriendin en dat is de laatste keer dat ik haar kan zien ik kan haar nu echt vermoorden. dat kan ik niet en daarom wil ik er zelf een einde aan maken. ik heb net zelf al geprobeerd om flauw te vallen maar dat lukte me niet. HELP HOE KOM IK HIER LEVEND UIT
Datum:
18-06-2015
Naam:
kim
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Liefde...alleen

Mijn hele leven ben ik op zoek naar geluk. Ik vind het alleen niet. Heb veel meegemaakt; geen liefdevol gezin, altijd ruzie, geen complimentjes, was nooit genoeg. Daarna relatie waarin ik werd geslagen, ik vroeg erom... En na 3 jaar alleen eindelijk iemand gevonden die van me hield. Hij is 20 jaar ouder, heeft 3 kinderen. De jongste van 16 woont thuis. Zijn vrouw is na een lang ziekbed overleden. Kinderen accepteren mij niet, familie van zijn kant heeft moeite. De omgeving is het er niet mee eens. Mijn familie en vrienden vinden het goed.

2 jaar een relatie. Ik was emotioneel gestoord, kreeg in het begin paniekaanvallen en hij heeft me daar door heen geholpen. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd, huwelijk is alleen uitgesteld, want ging niet lekker. Kinderwens ook uitgesteld...eerst trouwen...
Laatste maanden steeds ruzie, ik raak hem kwijt en ben bang. Ik wil niet weer alleen zijn en opnieuw beginnen. Heb op dit moment geen werk, volg wel een studie. Weinig vrienden. Stoot namelijk iedereen weg, heb wen veel te grote smoel. Doe me heel zeker en stoer voor, maar van binnen voel ik me onzeker en gekwetst. Ik wil zo graag dat m'n vriend van me houdt en we samen wen toekomst hebben. Dan wil ik tegen dit gevoel vechten.
Morgen samen een gesprek, kijken hoe verder. Als ik alleen verder moet...dan hoeft het niet meer. Ik ben op, ik wil hier niet meer zijn, weer al die mensen onder ogen komen en horen van zie je nou wel!! Bah!!!
Ergens wil ik nog leven, maar niet alleen en hier. Dan maar stoppen...
Datum:
17-06-2015
Naam:
...
Leeftijd:
32
Provincie:
Gelderland

dierbaarste mensen kwijt

Leugens van andere mensen hebben ervoor gezorgd dat ik mensen ben kwijt geraakt. Me zusje die nou 9 maanden zwanger is. Haar kater is me beste vriend. Ik ben ook me ex schoonmoeder kwijt. Ik denkt soms aan zelfmoord. Dat zijn de momenten wanneer ik ze heel erg mis. Ik hou zo veel van jullie
Datum:
17-06-2015
Naam:
niemand
Leeftijd:
25
Provincie:
Friesland

anders...

ik loop hier dus al 2 jaar mee. Waarom hebben mensen toch altijd een mening over je. Ze noemen me emo of gay. maar dat ben ik niet. Ik heb een andere muziek en kleding stijl dan anderen uit mijn klas maar ik ben ook nog steeds een mens. Ik had laatst 'victim' in m'n arm gesneden. Soms denk ik dat ik het gewoon zelf kan stoppen door het te doen...
Datum:
16-06-2015
Naam:
Bas
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Hoe moet het nu ...

Ik wil weg,
Weg van deze wereld .
Maar zo makkelijk is dat niet.
Ik wordt geplaagd door mijn zus,
Maar ik vindt het niet meer plagen.
Vrienden , jah die heb ik maar het ,
Is niet omdat je vrienden hebt dat je ze moet vertrouwen . Vrienden die geen geheim kunnen bewaren, die he uitlachen , die denken dat je gestoord bent.nee dat zijn geen vrienden . Dan grijg je zo een iedee het iedee dat jullie allemaal hebben . Zelfmoord! Ik denk daar ook aan . Maar ik weet toch dat ik het niet kan
Datum:
16-06-2015
Naam:
Mhove
Leeftijd:
13
Provincie:
België

zoek geraakt

ik heb de voorbije maanden echt in een zwarte wolk geleefd, waardoor ik door foute triggers veel dronk en waardoor ik mijn lief slecht heb behandeld. door mijn eigen stommiteiten ben ik hem kwijt? dit nog met vraagtekens. vooral nu die twijfels doen mij den das om. ik had echt het gevoel dat het het potje op mijn dekseltje is. dus ik geef hem gelijk dat ik hem eigenlijk niet verdien. ik kan erdoor nietmeer met mezelf leven. zou als ik het kan uit mijn leven willen stappen
Datum:
16-06-2015
Naam:
petra
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.