Levensverhalen (pagina 178)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik ben klaar

Me basis is weg me ouders dood me ex houdt me dochter bij me weg het leven is klaar
Datum:
04-07-2015
Naam:
B
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

zelfmoord

Toen ik in groep 3 zat begon alle ellende ik werd gepest. Vanaf groep 6 werd ik elke dag opgewacht in de steeg bij mij thuis. Daar sloegen ze me. Ik durfde er nooit wat van te zeggen. Ik dacht het zal ooit wel weer overgaan. In groep 7 op schoolkamp waren we aan het voetballen. Ik mocht niet meedoen. Ik stond aan de kant dichtbij een stoepje. 1 van de pesters gooide een bal tegen me aan. Ik viel op de grond met me hoofd tegen de stoeprand. De hele klas stond me uit te lachen. De leraren durfde er niks van te zeggen. In groep 8 kwam er nog meer ellende. Me moeder hoorde dat ze ziek was en dus niet meer kon werken. Daar was ze heel boos over. Op een gegeven moment ging ze de boosheid op mij af te reageren. Dat ging van kwaad tot erger. Ik werd mishandeld. Toen ik in de 1e klas zat durfde ik er niks over te zeggen. Ik hoorde allemaal mensen die zelfmoord gingen plegen. Ik dacht mischien is het voor mij ook wel beter als ik uit het leven stap. In de 2e klas ging ik op internet kijken hoe je het beste zelfmoord kan plegen. Ik wist het. Ik ga uit het leven stappen. Een maand later ging ik mezelf voor de trein gooien. Het lukte niet. Een klasgenoot haalde me weg. Van hem moest ik het vertellen aan me leraar. Dat deed ik niet. Ik zit nu in de 3e klas. Als ik langs het spoor loop en als er dan een trein aankomt denk ik, zal ik ervoor springen. Maar dan om de een of andere reden durf ik het niet. En ik wordt nog steeds elke dag gepest en mishandeld
Datum:
03-07-2015
Naam:
ri
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

ik weet t niet meer ik wil dood

ik weet t niet meer, ik wil echt dood. ik snij mezelf en sommige denken dat het voor de aandacht is. maar dat is helemaal niet zo. als ik t voor aandacht deed dan schreeuwde ik t van de daken. maar dat hoeven ze niet meer te zeggen want binnekort ben ik dood. ik weet t echt nietmeer ik wil dood.
Datum:
02-07-2015
Naam:
suicidal
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

dankbaarheid

Ik heb alles om gelukkig te zijn. Een fantastische man en een gezonde dochter van 4 maand oud. We hebben een huis gebouwd. Alleen kan ik er niet wonen. Ik krijg er paniekaanvallen. Niemand die het begrijpt. Het is maar een hoop bakstenen, dat klopt. Maar leven is niet evident voor mij. Altijd piekeren, stress en nergens thuiskomen. Ik ben wel dankbaar voor alle dingen die ik gekregen heb in het leven. Alleen is het voor mij te zwaar en pikzwart.
Datum:
01-07-2015
Naam:
Nova
Leeftijd:
29
Provincie:
België

het leven duurt langer dan het lijkt

Als je de titel van mijn verhaal leest lijkt het alsof ik het gevoel heb dat ik mijn leven zat ben. Dit is ook een tijd lang zo geweest. Ik zat in de put en voelde me slecht zoals de meeste mensen zich hier zullen voelen. Op een gegeven moment ben ik tot de conclusie gekomen dat je leven kan veranderen. Dit klinkt als een cliché maar dit maakt het niet minder waar. Op een gegeven moment komt het wel goed. Misschie niet morgen, misschien niet dit jaar of misschien nieteens de komende 10 jaar maar uiteindelijk komt het wel goed. Ik wil niet beweren dat de tijd al je problemen zal oplossen maar uiteindelijk zul je vrede krijgen met je probleem. Het gezegde luidt niet voor niets:'tijd heelt alle wonden'. Uit ervaring weet ik dat je je dit waarschijnlijk niet voor kunt stellen. Maar proberen kan geen kwaad toch? Draait het leven niet om de kleine dingen? De dingen waar jij plezier uit beleefd? Vogels spotten, gamen, bier drinken of whatever het is dat jij leuk vind om te doen blijft toch fijn? Richt je hierop laat los wat de rest denkt! Laat het grote plaatje los! Er zijn toch nog leuke dingen in de wereld? Uiteindelijk komt er weer een dag dat je je de longen uit het lijf lacht. Al is het er maar een!

Dit is de filosofie die mij erbovenop geholpen heeft.

'Het leven draait niet om hoevaak je ademhaalt. Het leven draait om hoevaak je adem stokt!'
Datum:
01-07-2015
Naam:
het leven duurt langer dan het lijkt
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

rouwverweking echtgeboort

ik ben geboren in amsterdam normaal ik alles voor ellkaar ik had vrouw en kind zoon hij is om het leven gekomen ik zien gebeuren voor mijn ogen na meden gevallen 3 hoog ik kwam met de vrachtwagen zie mijn zoon op de vensterbank staan hij zie papa aan komen hij valtn met dodelijk afloop twee weken na overleden pleeg mijn vrouw yvonne zelfmoord iki nu niet over heen jaar geleden me dochter om gekomen zie leven niet meer zitte val paard ik alleen geen famlie die omg gekomen met de bijmerramp idereen mag mijn bellen mail raad wwet
Datum:
30-06-2015
Naam:
Gerard
Leeftijd:
50
Provincie:
Groningen

Ik wil hier helemaal niet zijn.

Als ik zeg "Ik wil hier helemaal niet zijn", heb ik het niet over bijvoorbeeld thuis of school. Ik heb het dan over hier, op deze aarde. Ik wil helemaal niet bestaan en ik wil helemaal niet leven. Ik wil doodgaan. Ik weet dat iedereen ooit overlijdt, door verschillende redenen, maar ik wil nu.
Ik weet dat ik pas 14 jaar ben en dat me nog een hoop te wachten staat, maar ik wil niet door zoals het het afgelopen 1,5 jaar gegaan is.
Ik ben niet blij met de manier waarop ik eruit zie. Ik ben niet blij met de manier waarop ik soms denk. Ik ben niet blij dat ik geen een vriend of vriendin heb gehad die er voor meer dan een jaar voor me was.
Op school praat ik met de maatschappelijk werker en hij zegt dat ik moet proberen om van me gehouden te laten worden. Oh, want dat is nog iets: ik voel geen liefde. Niet als bron en niet als ontvanger.
Ik wil dood, maar niemand weet dit. Ik voel me niet comfortabel om het er met iemand over te hebben.
Ik ben erg geïnterresseerd in geestelijke afwijkingen. Dat houdt in dat ik gefascineerd ben door eetstoornissen en andere stoornissen zoals depressie. Laatst las ik over bipolaire stoornissen en de symptomen die werden genoemd leken akelig veel op wat ik voel. Dan zou je zeggen; laat je testen, maar zo gemakkelijk gaat dat niet. Dan moet ik eerst aan mijn ouders uit gaan leggen dat ik al een jaar online tests doe op depressie, angst en stress en dat een van die tests zei; doe ook eventjes de test voor bipolaire stoornissen. Daarna moet ik ze nog overtuigen om met me naar de dokter te gaan (of moet je dan naar een psycholoog?). Tot slot moet ik dan vier uur lang vragen beantwoorden over hoe ik me voel, waarbij ik niet geheel eerlijk kan zijn omdat mijn ouders naast me zitten.
Ik ben Rianne, ik ben veertien jaar oud, gefascineerd door geestelijke afwijkingen en ik wil hier helemaal niet zijn.
Datum:
29-06-2015
Naam:
Rianne
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

raar

ik heb al sinds mijn 13e dagelijks last van zware hyperventilatie, ik weet inmiddels hoe ik dat lichaamlijk moet "indammen" en besteed er eigenlijk geen aandacht meer aan.. omdat het voor mij wel"normaal" gevoel is om die strijd aan te gaan om het zo maar een beetje te uit te leggen, wel is het altijd op de achtergrond aanwezig.
echter, heb ik ook last van depressie die ik dus toewijs aan het feit dat ik deze "aandoening" heb, met deze depressie leef ik al ongeveer 10 jaar incognito, ik ben makkelijk in het praten over mijn gevoelens, echter dit is een lastig onderwerp omdat mensen het moeilijk kunnen begrijpen..
ik ben nou 31 jaar en ben getrouwd, heb een dochter van 2 jaar en heb een goede baan, geld is geen probleem en kan goed rondkomen. maar ik leef al 18 jaar met de hyperventilatie op "achtergrond" dit is nog steeds een marteling voor mij, een strijd die ik elke dag moet doorstaan, alleen... ivm mijn werk, ik zit altijd alleen moet vechten omdat ik 4 tot 5 weken in het buitenland zit voor werk, en dus het is soms gewoon overleven. net als nu.

ik heb de strijd wel eens opgegeven, mijn beste vriend overleed door een auto ongeluk en de verwerking hiervan is zeer moeizaam vergaan... (9 jaar geleden) ik ben met een hoop drank op achter het stuur van mijn auto gaan zitten en ben met 140 kmh opzettelijk tegen een boom aan gereden, wonder boven wonder heb ik dit overleefd... ik was de strijd met mijn eigen lichaam zo zat, dat ik de strijd vanwege het overlijden van mijn beste vriend niet kon verwerken en dus dacht dat dit de beste uitweg zou zijn...
dit is dus mislukt, en mijn strijd ging verder alleen nu met een diep gat in mijn leven, die niet gevuld kon worden.
de aanvallen van hyperventilatie werden erger en erger, ik had 90% van de dag het gevoel of ik zweefde, maar sloeg mezelf er op een gegeven moment toch doorheen, en heb het gevoel weten te onderdrukken door een "schild op te trekken" (lastig uit te leggen) dit werkte uitstekend tot ik een paar biertjes teveel op had... datzelfde moment stond ik weer paraat om mezelf onder een auto te werpen, want ik was het gewoon zat.. de depressie sloeg toe toen ik 21 was, ik voelde mij futloos, moe, nergens zin in.. maaaaar ik had inmiddels een eigen bedrijf, en werkte 70+ uren per week dus kon er zomaar niet uitstappen, dat is waarschijnlijk mijn redding toen geweest.

ik heb nog vaak terug gedacht aan mijn "zelfmoordpoging(en)" en krijg dan een raar gevoel, in mijn buik... geen spijt, en dat maakt mij bang maar eerder een gevoel van schaamte.. maar nu ik dit schrijf, zit ik gewoon te bedenken hoe vreedzaam het zou zijn wanneer ik dood zou zijn, geen gevecht meer tegen de hyperventilatie die altijd op de achtergrond sluimert, het zware gevecht die ik heb tegen de depressie die elke dag weer op de loer ligt, ook al heb ik therapie gehad, elke dag het gevoel dat morgen mijn laatste dag is, het gevoel dat ik mijn dochter en vrouw niet achter wil laten..
ik vind het steeds moeilijker om kracht te vinden om mezelf ertoe te zetten zetten om door te gaan, steeds vaker gaan mijn gedachten naar een plaats waar ik eigenlijk niet wil zijn maar er onbewust wel naar verlang, de dood.. het is makkelijk en toegankelijk voor iedereen, ik zit al 18 jaar in een strijd verwikkeld met mezelf, met mijn eigen gedachten, met mijn eigen demonen, mijn eigen verleden en mijn eigen drang om toch maar een einde te maken aan het toch mooie leven wat ik schijnbaar heb..

hulp zoeken? heb ik gedaan, Hulp met psychologen/psychiaters maar elke keer voel ik me na deze sessies niet anders.. ik zou graag willen weten of er mensen zijn die ditzelfde door maken, dezelfde strijd en dezelfde gevoelens..

(dit verhaal is in grote lijnen, ik heb een hoop verloren in tussentijd wat geen positie invloed heeft gehad dus veroordeel mij niet op dit korte verhaal alleen)
Datum:
28-06-2015
Naam:
Wesley
Leeftijd:
31
Provincie:
Friesland

Hoe ik mijn leven heb verneukt.

Hoi, Ik ben Roobin, Ik ben 15 jaar, Mijn ouders hebben mij op mn 2de weggedaan, Omdat ik een neukfout was. Condoompje gescheurd, Roobin bestaat. Toen ik m'n nieuwe ouders had, Leek het allemaal nog leuk, totdat ik naarschool ging, Als hele late leerling :(, Ik zit nu in de 1ste terwijl ik 15 ben :(, Ik heb al vaak geprobeerd zelfmoord teplegen, Maar daar ben ik zelfs tezwak voor, Hetliefst slaap ik 24/7 en sluit ik de hele wereld buiten, Ik denk dat ik niet ga stoppen met snijen en shit, Maar als iemand me kan helpen, Please vertel het me, Wat moet ik doen, Ik zit mezelf alleen maar in de weg :(

Mvg

Roobin
Datum:
26-06-2015
Naam:
Roobin
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Ik hoor niet meer thuis in deze wereld...

Ik hoor niet meer thuis in deze wereld...
Deze wereld vol haat en nijd...
We kunnen niet terug in de tijd...
Met terug in de tijd bedoel ik onze jeugd...
Jaren '70 & '80...
Een goede jeugd gehad?
Ja..., een hele goede...
Zonder computers en dat verrekte internet en social media...
Een leven zoals het hoort te zijn...
Vol liefde van naasten..., leuke vrienden zonder pesterijen..., respect voor elkaars gedachten, ideeën en uiterlijk...
Gezellige straten vol geweldige winkeltjes...
Vrolijke aardige mensen die nog de tijd voor je namen...
Ik pas niet meer in dit leven...
Te veel verloren met de jaren..
Mensen van wie je hield, en mensen waarvan je dacht dat zij van jou hielden...
Mensen die weg zijn komen te vallen en die je graag bij je had willen houden...
Invloeden van buitenaf die je niet wilt, maar gewoonweg wel door je strot worden geduwd.
Je wordt gedwongen mee te 'draaien' in dit leven, of je nu wilt of niet...
"Back to Basic"..., is de enige oplossing voor een betere wereld..., een wereld waar ik graag weer in wil leven...
Kon het maar..., want ik ben op..., kapot gestreden voor een betere wereld...
Een wereld zoals hij hoort te zijn...
Zonder internet en die verdomde sociale controle...
Zonder mensen die iets van je willen, wat je niet hebt...
Ik heb té veel verloren..., té veel dan mij lief is...
Datum:
25-06-2015
Naam:
Motörheadbanger
Leeftijd:
44
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.