Levensverhalen (pagina 1782)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

LEvenloOs

Me leven is helemaal kut!! voor mijn puberteit en in het begin van de puberteit had ik echt een goed leven ik had veel vrienden en een vriendin leuke ouders en een zus en goeie cijfers, maar vanaf ik 13 was ging alles mis me pa had geen baan meer en hij is helemaal veranderd hij is steeds boos op mij en hij praat nooit meer tegen mij me moeder is ook veranderd ze praat ook haas nooit meer met me en ik mag niks meer geen vrienden na huis meenemen niet meer zovaak na buiten helemaal niks zelfs op me kamer mag ik niet eens hard muziek luisteren alleen ma me mp3 me zus is van school weg en die is haas nooit meer thuis en als ze thuis is maak zij ook alleen ma ruzie me vrienden hebben mij in de steek gelaten ik heb maar 2 of 3 vrienden van school die wel beetje nog bevriend zijn ik had 10 maande een relatie en heeft die bitch het uitgemaakt voor een ander er is echt niemand die mij begrijpt elke dat vecht ik voor het leven elke dag wil ik wel zelfmoord plegen ik heb in me polzen vaak gesneden zodra ik dat doe voel ik ff geen pijn meer in me hart al mijn zorgen en stress is dan opeens weg maar dan is er iets die zorgt dat ik tog nie helemaal zelgmoord maa ik kan er niet meer tegen ik heb ook een keer proberen te ophange me kop was helemaal letterlijk blauw/paars aan het worden me ouders kwamen er achter en ik had hun ook uitgelegt waarom maar tog blijven ze ruzie maken en die shit elke dag denk ik nog aan vroeger die tijd dat alles goed was vaak kom ik ook op msn en niemand die praat ofzo het lijk net of niemand het boeit wat er met me gebeurd!!
Datum:
27-12-2005
Naam:
Kenny
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

diepe pijn

Ik denk soms aan zelfmoord, want ik wordt het meest gepest om mijn huidskleur (heel erg lichtbruin) Ik snap het gewoon niet, zijn die kinderen ofzo kleurenblind? De meeste kinderen gaan me pesten, omdat mijn moeder uit Sri Lanka komt. En dan heb ik zo de neiging om zelfmoord te plegen ik kan niet tegen de pijn! En thuis is het ook niet leuk, mijn moeder en vader gaan als maar vechten, want mijn vader komt soms dronken thuis. M'n moeder zegt steeds dat ze gaat scheiden en dat ze mij en m'n broertje mee naar Engeland neemt, omdat daar m'n moeders familie woont. Mijn moeder zegt steeds: Je kan duizenden vaders krijgen maar je hebt maar een moeder.
M'n moeder heeft ook soms de neiging om zelfmoord te plegen, en mijn allerliefste tante van mijn moederskant ook. Mijn tante wil voor een trein springen en bij de gedachte al moet ik vreselijk huilen! Ik denk gewoon dan dat mijn leven dan niks meer waard is... En heb ik de neiging om zelfmoord te plegen....
Datum:
26-12-2005
Naam:
suriya
Leeftijd:
9
Provincie:
Overijssel

mijn eigen leven

hoi
ik wil zelfmoord plegen ik voel me rot zie nix meer om voor te leven een vriendin van mij weet dat en ze zegt niet doen enzo maja ik kan het niet laten ik heb vaak ruzie met me ouders het zit gewoon niet lekker :(
Datum:
25-12-2005
Naam:
Dark-girl
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

waarrom ik

ik ben verliefd geraakt en mijn eigen broer heeft haar af gepakt en ik vindt dat niet terecht.
Datum:
24-12-2005
Naam:
youri
Leeftijd:
40
Provincie:
Zuid-holland

Verleden

Weet het niet goed te typen.
Als ik mijn verleden langs me laat gaan in gedachten,zie ik geen einde.
Toen ik jong was al van kleins af aan sloeg me vader me.
Mijn broer van toen 14 jaar hield "het" allemaal niet meer vol,moeder dronk.
Broer heeft ZM gepleegd.
Daarna ben ik verhuisd met moeder en nu pleegvader.
In dat nieuwe huis kreeg ik 3 pleegbroers.
Mijn leven leek beter te gaan,mijn gedachtens over ZM gingen meer over.
Niet elkekeer zag ik mijn overleden broer voor me.
Alles ging dus beter.
Tot dat ik bijna 13 jaar was geworden.
In die tijd ben ik door die 3 pleegbroers seksueel misbruikt,tot nu.
Nu ben ik 16 jaar.
Voel me stuk,"zwart",leeg en ook weer vol.
Alles is gewoon stuk,door die personen.
Maar..het is niet goed dat ik zoveel typ.
Sorry als het lastig is lezen voor iemand!
Daaagies Sunni
Datum:
24-12-2005
Naam:
Sunniva
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

ik weet het niet meer

ik weet het niet meer hoor
ik weet niet wat ik moet doen
ik zit in de knoop met mezelf
weet niet wat ik met mezelf aan moet het gevoel van niks kunnen bereiken het gevoel van dat je een loser bent
het gevoel van dat je niks voorstelt in deze wereld vragen die blijkbaar altijdt onbeantwoord zullen blijven ze zeggen dat je moet leren van je fouten en het daarna beter moet gaan doen maken maar van sommige dingen leer je keihard maar je kan er niets en ook totaal niets meer aan veranderen sommige dingen blijven bij je tot aan je dood
sommige dingen sommige fouten die je hebt gemaakt in het verleden draag je mee tot aan het graf hoe je ook je best probeert te doen om er het het beste van te maken het lukt je niet het wordt je op eenof ander manier altijdt moeilijk gemaakt je mag niet gelukkig zijn ik mag niet gelukkig zijn ik kan je niet uitleggen hoe ongelukkig ik ben hoe erg ik vanmezelf walg hoe erg ik mn leven haat en geloof me ik hebwel degelijk wel geprobeerd er een positieve draai aan tegeven maar al met al heeft me dat nog meer in de shit gebracht ik slaap nu nauwlijks meer kan niet slapen heb teveel aan mn kop daar voor endanook nog eens die kut feestdagen zie er tegen op..ik ben op ik ben moe elke dag het zelfde fucking probleem jaar in jaar uit nooit eens een keer wat leuks voor lange tijd ik weet het niet meer echt niet
Datum:
24-12-2005
Naam:
tamara
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

wil het niet meer..

ik weet niet eens waar ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar. ten eerste ben ik niet wie iedereen denkt dat ik ben, iedereen denkt altijd van ohh dat knappe populaire meisje, met veel vriendinne alle jongens vinde haar aardig ze is echt perfect ik wou dat ik haar was.. maar van binnen ga ik gewoon kapot..ik doe wel iedere dag vrolijk en ben spontaan, maar als ik zou doen zoals ik me werkelijk voel. dan zou ik de hele dag huilend rondlopen, zo gauw als niemand me ziet begin ik ook.. ik ben gewoon hardstikke ontevredem met mezelf, ik vind mezelf lelijk en ben hardstikke onzeker.. ook dat laat ik niet altijd even goed merken.. ik heb thuis egt super vaak ruzie met mijn ouders, vooral met mijn moeder.. ik weet niet waarom.. maar ik kan echt nooit iets goed doen, nooit.. mijn zus is altijd hep brave kindje en het goede voorbeeld.. soms slaan ze mij ook.. t is niet dat ze mij mishandelen.. maar ik ben toch.. op sommige momenten hardstikke bang van ze :$ en dan heb je ook nog mijn vroegere beste vriendin.. ik was 12 jaar beste vriendinnen met haar.. maar het was ook echt heel diep, we deden alles, maar dan ook écht alles samen..ik had nooit gedacht dat er ooit iemand tussen zou komen, tot vorig jaar..rond die tijd is alles ook begonnen. ze betekend zo verschrikkelijk veel voor mij, en toen kwam er een ander meisje, waarvan ik sowieso niet snap dat ze er mee om ging.. de maakte samen hw. logeerde, gingen zwemmen, winkelen, fietsen samen naar school.. ik was alleen nog maar goed als die andere ziek was.. daarom besloot ik.. na vele nachten huilen om haar te zeggen dat als ze zo tegen mij deed.. het niet meer hoefde omdat ik veelste veel verdriet had, ze dee toen alsof ik geen vriendinnen meer wílde zijn.. toen ging ik kapot.. ze gaf mij overal de sguld van, ineens had ik alles gedaan.. ik weet dat je nu denkt ben blij dat je van die trut af bent.. maar het idee dat 12 jaar zomaar weggegooid is.. en dat het haar geen ene ruk kon schelen.. dat deed mij pijn.. dat raakte me echt.. ik snij mezelf echt heel veel.. dat is nu meer dan een jaar bezig. . na een tijd merkte vriendinnen dat het echt niet meer van een kat of een andere slappe smoes kon zijn en hebben ze hulp voor mij gezocht op school. de vertrouwingspersoon.. het hielp eigenlijk helemaal niks want mijn pols zat zo vol dat mijn onderarm voor 3 kwart onder zat met krassen en sneeën..maar het werd kouder dus door de lange mouwen zag je het niet meer en ik zei dat alles weer goed was.. ik wilde ook geen hulp eerst.. maar ik deed het voor hun, ze waren zo verdrietig.. dus zo is het toen een hele tijd doorgegaan.. zonder dat iemand het wist.. na een tijd merkte een paar van mij beste vriendinnen dat ik weer krassen had.. het is toen een keer zo geweest dat ik s' avonds op mijn kamer er een eind aan wilde maken.. mijn vriendinnen hebben me de hele avond gesmst en gebeld dat ik niks mocht doen en hoeveel ze om mij geven.. dat gaf me op dat moment hoop.. naderhand wilde ik dat ik doorgezet had..want ik moest opnieuw naar de vertrouwingspersoon.. die verwees me door naar een psycholoog.. daar ben ik nog niet geweest want dit is nog maar 2 weken geleden. ze hebben nu gevraagd of ik met spoed een gesprek kan voeren.. ik weet alleen niet of ik hier wel zin in heb.. ik geloof er zelf niet in dat het goed komt.. dat kan gewoon niet met hoe ik mij voel.. ik ben het niet waard hier te zijn.. het heeft geen zin op deze manier.. 2 dagen geleden.. wilde ik verkeerde pillen samen met alcohol nemen om er een eind aan te maken.. dat is wat ik wil.. weg van alle problemen.. zodat alles over is.. niks meer..maar ik wist niet wat ik moest nemen.. en als het mislukte wist iedereen e van en was ik niks verder.. dan hield iedereen me in de gaten.. ik kan er echt niet meer tegen.. ben benieuwd hoe lang het nog duurt.. ik denk niet lang meer.. ik hep op dit moment 3 sneeën in mijn nek en een stuk of 12 in mijn pols.. een paar vriendinnen van mij hebben hier ook last van.. ze komen dan bij mij hun verhaal vertellen.. dat vind ik ook hardstikke fijn want ik wil weten hoe het met hun gaat en wil ze helpen.. maar dat gaat dan niet.. en dan voel ik me daar zo kut over..ze zijn het enige wat ik nog heb voor mijn gevoel.. ik ben niet sterk genoeg.. soms denk ik dat ik me aanstel.. dat ik niet moet zeiken..maar diep van binnen weet ik dat ik het niet aan kan.. en dat ik nooit aan ouderdom zal doodgaan..
Datum:
23-12-2005
Naam:
anoniem meisje..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

..

ik weet niet eens waar ik moet beginnen, er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar. ten eerste ben ik niet wie iedereen denkt dat ik ben, iedereen denkt altijd van ohh dat knappe populaire meisje, met veel vriendinne alle jongens vinde haar aardig ze is echt perfect ik wou dat ik haar was.. maar van binnen ga ik gewoon kapot..ik doe wel iedere dag vrolijk en ben spontaan, maar als ik zou doen zoals ik me werkelijk voel. dan zou ik de hele dag huilend rondlopen, zo gauw als niemand me ziet begin ik ook.. ik ben gewoon hardstikke ontevredem met mezelf, ik vind mezelf lelijk en ben hardstikke onzeker.. ook dat laat ik niet altijd even goed merken.. ik heb thuis egt super vaak ruzie met mijn ouders, vooral met mijn moeder.. ik weet niet waarom.. maar ik kan echt nooit iets goed doen, nooit.. mijn zus is altijd hep brave kindje en het goede voorbeeld.. soms slaan ze mij ook.. t is niet dat ze mij mishandelen.. maar ik ben toch.. op sommige momenten hardstikke bang van ze :$ en dan heb je ook nog mijn vroegere beste vriendin.. ik was 12 jaar beste vriendinnen met haar.. maar het was ook echt heel diep, we deden alles, maar dan ook écht alles samen..ik had nooit gedacht dat er ooit iemand tussen zou komen, tot vorig jaar..rond die tijd is alles ook begonnen. ze betekend zo verschrikkelijk veel voor mij, en toen kwam er een ander meisje, waarvan ik sowieso niet snap dat ze er mee om ging.. de maakte samen hw. logeerde, gingen zwemmen, winkelen, fietsen samen naar school.. ik was alleen nog maar goed als die andere ziek was.. daarom besloot ik.. na vele nachten huilen om haar te zeggen dat als ze zo tegen mij deed.. het niet meer hoefde omdat ik veelste veel verdriet had, ze dee toen alsof ik geen vriendinnen meer wílde zijn.. toen ging ik kapot.. ze gaf mij overal de sguld van, ineens had ik alles gedaan.. ik weet dat je nu denkt ben blij dat je van die trut af bent.. maar het idee dat 12 jaar zomaar weggegooid is.. en dat het haar geen ene ruk kon schelen.. dat deed mij pijn.. dat raakte me echt.. ik snij mezelf echt heel veel.. dat is nu meer dan een jaar bezig. . na een tijd merkte vriendinnen dat het echt niet meer van een kat of een andere slappe smoes kon zijn en hebben ze hulp voor mij gezocht op school. de vertrouwingspersoon.. het hielp eigenlijk helemaal niks want mijn pols zat zo vol dat mijn onderarm voor 3 kwart onder zat met krassen en sneeën..maar het werd kouder dus door de lange mouwen zag je het niet meer en ik zei dat alles weer goed was.. ik wilde ook geen hulp eerst.. maar ik deed het voor hun, ze waren zo verdrietig.. dus zo is het toen een hele tijd doorgegaan.. zonder dat iemand het wist.. na een tijd merkte een paar van mij beste vriendinnen dat ik weer krassen had.. het is toen een keer zo geweest dat ik s' avonds op mijn kamer er een eind aan wilde maken.. mijn vriendinnen hebben me de hele avond gesmst en gebeld dat ik niks mocht doen en hoeveel ze om mij geven.. dat gaf me op dat moment hoop.. naderhand wilde ik dat ik doorgezet had..want ik moest opnieuw naar de vertrouwingspersoon.. die verwees me door naar een psycholoog.. daar ben ik nog niet geweest want dit is nog maar 2 weken geleden. ze hebben nu gevraagd of ik met spoed een gesprek kan voeren.. ik weet alleen niet of ik hier wel zin in heb.. ik geloof er zelf niet in dat het goed komt.. dat kan gewoon niet met hoe ik mij voel.. ik ben het niet waard hier te zijn.. het heeft geen zin op deze manier.. 2 dagen geleden.. wilde ik verkeerde pillen samen met alcohol nemen om er een eind aan te maken.. dat is wat ik wil.. weg van alle problemen.. zodat alles over is.. niks meer..maar ik wist niet wat ik moest nemen.. en als het mislukte wist iedereen e van en was ik niks verder.. dan hield iedereen me in de gaten.. ik kan er echt niet meer tegen.. ben benieuwd hoe lang het nog duurt.. ik denk niet lang meer.. ik hep op dit moment 3 sneeën in mijn nek en een stuk of 12 in mijn pols.. een paar vriendinnen van mij hebben hier ook last van.. ze komen dan bij mij hun verhaal vertellen.. dat vind ik ook hardstikke fijn want ik wil weten hoe het met hun gaat en wil ze helpen.. maar dat gaat dan niet.. en dan voel ik me daar zo kut over..ze zijn het enige wat ik nog heb voor mijn gevoel.. ik ben niet sterk genoeg.. soms denk ik dat ik me aanstel.. dat ik niet moet zeiken..maar diep van binnen weet ik dat ik het niet aan kan.. en dat ik nooit aan ouderdom zal doodgaan..
Datum:
23-12-2005
Naam:
anoniem meisje..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord

mijn ouders zijn gescheiden en dat vind ik het ergste dat ik kan meemaken
Datum:
23-12-2005
Naam:
jules
Leeftijd:
12
Provincie:
Friesland

denk na voordat je zelfmoord pleegt !

Hallo, ik wil even m'n verhaal kwijt. Ik heb heel veel ruzie met mijn ouders en broers, eigenlijk altijd. Op school ben ik echt super verlegen. Ik denk altijd dat m'n ouders niet om mij geven, want met ruzies schreeuwen ze altijd van Toen jij er nog niet was, was ons gezin nog gezellig! ik word daar heel ongelukkig van.. en er was een jongen verliefd op mij, maar ik niet op hem. en had Nee tegen hem gezegd toen hij mij verkering vroeg. Nu pest hij me elke dag, en hij is echt DE jongen van de klas zeg maar. Toen kwamen me ouders ermee dat ze me uit huis wilden enzo. Ik kon het niet meer aan, en wou zelfmoord plegen. Ik had een afscheidsbrief geschreven. Ik had het zo geschreven dat ik ze geen schuldgevoel aan zou praten. Toen ik me van kant wou maken.. lukte het gewoon niet. steeds weer dacht ik aan iedereen die ik achter zou laten.. mn vrienden .. familie. Ik zag me steeds voor me hoe hun zouden huilen op mijn begrafenis enzo. en hoeveel verdriet mn vrienden zouden hebben. Ik heb het niet gedaan! en ben ik nu super blij mee. het is veel te zonde om zelfmoord te plegen! Als je het leven echt niet meer ziet zitten. Je komt er altijd wel weer uit. en nu voel ik me gewoon geweldig! dit wou ik even vertellen
Datum:
23-12-2005
Naam:
*ik*
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.