Levensverhalen (pagina 1774)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het wordt me teveel

Ik ben een vrouw van 29 jaar,met twee kinderen van 5 en 7 jaar.
Ik ben op relatiegebied altijd vernederd en ze wisten me altijd weer het gevoel te geven dat ik niks waard ben.
Ik zit nu ook in een hele foute relatie en kom er maar niet uit,ben alle controle over mezelf kwijt.Ik kan met niemand praten want niemand begrijpt me.
Ook voor mijn kids is het niet goed meer om met zo'n instabiele moeder te leven ik kan niet meer de moeder zijn die ik ooit was voor hun!
Ik voel me niks waard,lelijk en vind het leven niet meer de moeite waard!!
Ik leef al heel wat jaren met deze gevoelens en ik kan ze niet meer opkroppen,ik wil niet meer.
Voor de buitenwereld lijt het of er niks aan de hand is ik loop zelfs bij een psycholoog die het niet doorheeft.
Ik durf er met haar ook niet over te beginnen ik schaam me voor me gevoelens.
Het ergste vind ik het voor mijn kinderen,gewoon dat ik de kracht om door te gaan niet meer kan vinden!
Datum:
12-01-2006
Naam:
sharon
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Love

hey
Er zijn dus 2 jongens, R en E. R is al bezet dus onkrijgbaar. Dan hebben we E. Na een tijdje flirten en wat zoenen, spontane negeer moment. Echt te ziek, hij zit bij me op school. Nu kom ik hem iedere dag tegen en weet niet wat hij wil, ik word helemaal gek van al die verliefde mensen om me heen, waarom ik dan niet? ik feest mn ellende eruit; maargoed soms fantaseer ik over een sprong van een bepaald gebouw.. Ik wil weer blij kunnen denken in plaats van alleen maar over hem.. Dit was het dus, misschien niet zo dramatisch.. maar ik ben het zat
x B
Datum:
12-01-2006
Naam:
Belinda
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Geen vooruitzicht

Ik heb nu sinds drie jaar anorexia, ik ben in behandeling, alleen mijn vooruitzicht is niet zo positief, ik ben een chronisch anorexiapatient aan het worden.
De achterlichende oorzaak is dat ik heel snel denk dat mensenn niet van mijn houden en om me geven.
Dit zijn mensen vanaf familie tot aan leraren.
Ik denk de laatste maanden steeds meer aan zelfmoord, omdat ik denk dat in mijn leven toch niet iemand om me zal gaan geven en dat ik geen man en kinderen zal krijgen.
Datum:
11-01-2006
Naam:
Anouk
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

slechte invloed

Het is allemaal begonnen begin vorig schooljaar. Er was een jongen en ik voelde van de eerste keer dat ik hem zag enorm veel gevoelens voor hem. Hij ook voor mij en het duurde niet lang voor we een koppel waren. Voor mij was hij de mooiste liefste persoon in mijn leven, maar al mijn vrienden vonden hem hem maar niets. Omdat ik vroeger vaak gepest werd en niet zoveel vrienden had, dacht ik dat ik best voor mijn vrienden kon kiezen in plaat van hem. Ik koos ervoor het uit te maken, maar wilde dit helemaal niet. Ik wilde gewoon doen wat het beste was voor mezelf.

Een week later gingen we met heel de scouts op weekend, hij ging ook mee. De eerste dag was verschrikkelijk. Ik wilde bij hem zijn maar mijn vrienden wilde hem er niet bij. Die avond speelde we een bosspel, ik ben toen bijna heel de avond bij hem gebleven. De volgende dag zat hij heel de tijd naar mij te staren en ik naar hem. Mijn vrienden vonden dit vervelend en zijden tegen mij dat hij moest stoppen. Maar ik wist dat ze bedoelden dat ik het moest uitmaken.
Ik kreeg het niet over mijn hart om diet zelf te doen en koos toen maar de lafste manier. Ik vroeg iemand om het hem te zeggen. Ik wou nog terugkrabbelen maar het was al te laat. Hij zat op een stoel aan zijkant van het veld en hij huilde. Ik ging naar hem toe ging naast hem zitten en heb toen geprobeert hem wat te troosten, maar terwijl ik hem trooste werd ik alleen maar zelf verdrietiger. Die dag gingen we terug naar huis.

Ik denk dat die dag een van de grootste redenen is geworden voor alle keren dat ik zelfmoord heb willen plegen.

De dagen na dat weekend gingen in een waas voorbij , ik kon niet geloven dat ik hem heb laten gaan gewoon voor mijn vrienden. Ik begon me meer en meer af te zonderen en ging helemaal de foute kant op. Ik begon te drinken. Eerst om te proberen maar dan werd het erger. Ik was soms zo dronken dat ik vergat wie ik was. En dat was net wat ik wou. Een jaar later ging het nog slechter. Ik had plannen om coke te gaan pakken. Gewoon nog steeds om te proberen hem te vergeten. Gelukkig is het nooit zover gekomen.

Eind noverber van vorig jaar ben ik aangereden. Ik ben hier nog steeds niet over geraakt, ik begreep gewoon niet wat er gebeurt was. Als je naar die auto keek en naar mijn fiets zou ik op zijn minst 3 maanden in het ziekenhuis moeten gelegen hebben. Maar ik had niets. Toen ben ik beginnen nadenken. Ik geloof niet in god , maar ik denk wel dat er een reden is waarom ik toen niet ben gestorven. Ik hoop het tog want dat is de reden waarom ik nu probeer terug de juiste kant op te gaan. Toen ik op de grond lag net na het ongeluk was het eerste waar ik aan dacht, hem. Het ongeluk gebeurde vlak bij zijn huis.

Ik ben nu aan het proberen vrienden met hem te worden zonder weer gevoelens voor hem te krijgen maar ik denk niet dat het gaat lukken. Maar het gaat wel al wat beter met me.
Datum:
11-01-2006
Naam:
***k***
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

HELP!!!!

HELP!!!

ik voel me klote; al heel erg lang. ik denk iedere dag wel aan zelfmoord plegen ik heb het alleen nog niet gedaan, omdat ik het niet durf!! ik denk steeds dat iedereen me gek en stom vind. ik vertrouw ook niemand meer omdat ze allemaal geheimen van mij hebben doorverteld. ik zie het totaal niet meer zitten en wil het liefste dood!! ik heb een baan, maar ik heb er al heel lang geen zin meer in en vind het al een tijdje niet leuk meer op mijn werk. ik durf geen zelfmoord te plegen omdat ik dan weet dat ik mensen ermee pijn doe, terwijl ik altijd al het gevoel heb dat niemand mij aardig vind en dat iedreeen me gek vind.
ik hoop dat iemand mij kan helpen zodat ik het leven wel weer zie zitten, want dat is op dit moment echt niet het geval!!!!
Datum:
11-01-2006
Naam:
Vanessa
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Wat moet ik doen ??

het leven heeft voor mij geen zin meer omdat ik alleen maar problemen heb ik weet niet wat ik moet doen dus wil ik het zoo doen maar ik weet niet wat ik somige mensen dan aan doe dus ik weet niet of ik het moet proberen want het is 1x dat je die keus kan maken.. dus wat moet ik doen ?? ik wil somige dinge niet seggen tegen mijn eige vriendje want ik ben bang dat die het niet zal begrijpen dus ik weet niet wat ik moet doen Wie zou me kunne helpen ??
Datum:
11-01-2006
Naam:
Joyce
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Bedrogen

Hallo allemaal,

Ik herken het probleem van Stefan. Ik heb ook nooit iemand tot mij toegelaten. Ik ging altijd met mensen oppervlakkig om. Ik studeerde rechten en probeerde maar een zo perfect mogelijk leven aan te gaan.

Nu ontmoette ik op een dag een meisje. Ze werd dan ook mijn vriendin. In het begin was het moeilijk voor me om me voor haar te openen. Maar uiteindelijk liet ik me ook maar over aan de verliefdheid. Ik vertelde al dat ik zo'n perfect mogelijk leven probeerde te leiden. Dus heb ik me ook helemaal seksueel onthouden van meisjes. Ik heb veel kansen gehad, maar ik wilde wachten tot het juiste moment. Bij haar had ik dat eindelijk gevonden.

Het meisje had zelf ook veel problemen. Ze sneed vroeger in haar zelf en ze heeft anorexia gehad. Hierdoor ontstond er veel miscommunicatie tussen ons en stond onze relatie op los zand.

Na een half jaar leidde dit tot een probleem en ik werd kwaad op haar. We gingen een gesprek voeren. En hierbij kwam er uit dat ze na een maand dat we een relatie hadden gehad, dat ze op een festival met ze in dronken toestand met een andere jongen had gezoend en seks had gehad, 's ochtends had ze ook nog in nuchtere toestand met hem gezoend. Ze vertelde me dat ze in de in de tijd voordat ze vreemd was gegaan enorm verliefd op me was, maar dat ze toen wist dat het nooit iets zou kunnen worden tussen ons.

Het rare is dat ze me in de tijd dat we een relatie hadden had verteld dat het niet ging om een perfect leven, maar om een gelukkig leven. Ik stopte dan ook met mijn rechten studie en ging geschiedenis studeren. Nadat we uit elkaar waren gegaan, hadden we nog een gesprek en dit luchtte een beetje op. Later kwamen er veel vragen vanuit mezelf naar boven en ik probeerde met haar weer een gesprek te krijgen. Helaas wilde ze dit niet. Ze vond dat de wond te vers was. Ze zei dat ze van me hield, maar dat ze iets aan zichzelf moest doen en dat ze tijd voor zichzelf nodig had, en dat ik door moest gaan.
Dit probeerde ik dan ook, ik ging weer alles doen wat ik in de tijd met haar gemist had. Mijn contacten met mijn vrienden werden weer beter. Mijn studie loopt nu perfect en ik heb ook geen problemen om een ander meisje te vinden. Het idiote is dat ik nu het perfecte leven heb en ik zou eigenlijk zo gelukkig als wat moeten zijn. Maar het verdriet overheerst het van het geluk. Ik hou nog steeds van dat meisje en ik zie niet in waarom zij niet met mij verder wil. Ik zie wel in waarom ik niet met haar verder zou moeten, maar ik wil juist wel verder met haar. Ik zit nu dan ook al twee maanden te denken aan zelfmoord. En ik heb overwogen dat ik het wil doen. Ik zie namelijk nergens meer het nut van in. Je krijgt geluk en dit geluk gaat toch weer kapot. Ik wil niet dat ik wanneer ik oud ben terug kijk op mijn leven en denk dat ik er toch beter niet aan had kunnen beginnen.

Ik zie het meisje op 17 januari weer, we gaan dan onze laatste spullen uitwisselen. Ik ga haar opbiechten dat ik nog steeds iets voor haar voel. Ik weet dat ze gaat zeggen dat ze niet met me door wil en dat ik door moet gaan met mijn leven. Het probleem is dat ik niet meer in zie waarom ik door zou moeten gaan. Waarom moet ik door? Puur en alleen dat andere mensen er verdrietig om worden? Ik weet het allemaal ook niet meer.
Datum:
11-01-2006
Naam:
Rob
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

klOte leve..

Bij mij ligt het aan me ouders..Ze begrijpe me niet..Als k 1 ding vekeert doe..Krijgk gelijk al weer wat aan me kop gezeurt..Me zus wordt erg voor getrOkken en ik mOet er maar bij gaan sitte..k snij me self vaak..Off sla mezelf erg hard..ME mentor dacht dat ik mishandeld werd..Maar dat doe k gewoon zelf...Ik doe het gewoon omdat niemand er voor me is..Mijn mentOr vindt het raar..Op school vinde se mij het populairste van de grOep..Dat is wel weer een plus puntje..Maar tog..K zit liever in een weeshuis dan hier..:S

xx bdankt..(K)
Datum:
11-01-2006
Naam:
Nahdie
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Aan de kant gezet en in de steek gelaten

Sinds de afgelopen 4 maanden loop ik met het idee om zelfmoord te plegen. Ik ben jarenlang een fanatieke en goed getrainde militair geweest. Tot dat ik in ocktober werkloos werd door onenigheid met mijn directe chef. Mijn wereldje van hardwerken en goed zijn voor de medemens storte volledig in. Alleen maar omdat hij meer macht had dan ik.Ook beschikte ik over uitstekende functionerings documenten.juist omdat ik geen militair meer ben is er voor mij ook geen verwerkings proces meer. Ik heb deelgenomen aan vele militaire operaties in het buitenland. Maar kan al het leed wat ik daar allemaal heb gezien bij niemand meer kwijt. Ook al heb ik een schat van een vriendin, sommige dingen kunnen en mogen gewoonweg niet met een burger worden besproken. En daarbij ze snappen het toch niet. Ook omdat ik jarenlang goed geld heb verdiend en veel heb gereist. Kan ik er gewoon niet meer tegen om elk duppie om te draaien om de hond wat te eten te geven. Ik voel me machteloos,vernederd en in de steek gelaten door defensie maar ook door verschillende instanties. Jarenlang ben ik goed geweest om als kannonenvoer te worden ingezet waar ook ter wereld. ook al wil ik nog zo graag werken en maakt me echt niet uit wat ik moet doen. Het probleem is gewoon dat ik nergens een kans krijg. Ik was goed in wat ik deed en mischien was ik wel 1 van de beste. van een goed militair die veel zelfvertrouwen had is helaas niets meer over. Ik vraag nu van niemand geen medelijden alleen begrip voor duizenden militairen die werden uitgezonden en met het zelfde probleem rondlopen. maar geen respect en begrip krijgen en in mijn ogen een vergeten groep zijn geworden.
Datum:
11-01-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Gelderland

Waarom ik

De laatste tijd voel ik me zo depri. k heb het gevoel als of ik gefaald heb. Ik heb weinig zelfvertrouwen en een minderwaardigheidscomplex en ik kan me daar gewoon niet over heen zetten. Hulp durf ik eigenlijk ook niet te zoeken, omdat ik geen prater ben en dus eigenlijk moeilijk over mijn gevoelens kan praten. Vrienden heb ik eigenlijk nooit gehad, omdat ik het moeilijk vind om contact met andere mensen te maken. Een sociaal leven heb ik dus eigenlijk niet. Het klinkt raar, maar ik zie mezelf niet nog is 10 jaar leven. Aan de ene kant zou ik willen dat ik er niet meer was, maar aan de andere kant denk ik dat ik ook ooit misschien nog wel gelukkig wordt. Aan de ene kant wil ik het mijn ouders ook niet aandoen, maar aan de andere kant wil ik voor me eigen geluk kiezen en ik denk echt dat ik beter af ben als ik er niet meer ben. Iedereen om me heen lijkt het zo voor melkaar te hebben in dit leven. Wat heb ik nou bereikt? Niets. Geen opleiding gedaan, omdat ik bang ben voor verandering. Bang voor het ontmoeten van nieuwe mensen. Bang dat andere mensen mij niet mogen. Iedereen kan nog zo vaak zeggen dat ik er ook wel mag zijn, maar zelf geloof ik dat niet. Ik weet niet wat ik wil met me leven. Ik denk er vaak aan om zelfmoord te plegen, maar ik zou niet weten hoe. Aan de ene kant ben ik ook wel bang voor de dood. Ik geloof niet in God ofzo, maar ik geloof wel dat er iets is. Gebeurt er wat met je als je zelfmoord pleegt? De laatste tijd wil ik alleen maar slapen. Ik hoop dat er voor mij ook nog een leuke tijd aan breekt. Dat ik een leuke baan vind, vrienden maak enz. Wie herkent zich hier in. Misschien dat we er samen over kunnen praten.
Datum:
11-01-2006
Naam:
Esther
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.