Levensverhalen (pagina 1727)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

oh nee ik ben bang

ik ben gilles ik ben 11 ik ben niet gellukkig en ik woon ophet 4de verdiep en ik vraag me af of ik zou springen maar ik ben bang dat het pijn gaat doen.
Datum:
16-04-2006
Naam:
gilles
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

ik...

ik ben maartje...24 jaar...ik ben eigenlijk al jaren bezig in mijn koppie met zelfmoord. ik heb ook al een aantal pogingen gedaan. dat heeft verschillende redenen. als eerste mijn verleden...in het verleden ben ik misbruikt door verschillende mensen.
ten 2de is het mijn alcoholverslaving maar daar wordt binnenkort iets aan gedaan want ik wordt opgenomen.
ten 3de is het mijn borderline.
ik ben al vanaf mijn 10de bij het riagg. daar ben ik vorig jaar mee gestopt omdat ik opgenomen werd, maar zag het contact toch al niet meer zitten. ik ben hoe langer hoe dieper in de put geraakt. ik ben al vanaf mijn 15de bezig met zelfmoord. als het eenmaal in je koppie zit is het er zo moeilijk weer uit te krijgen.
mijn alcoholverslaving spelt ook grote parten in het geheel. maar het wil niet zeggen dat als ik nuchter ben dat ik dan niet aan zelfmoord denk, want dan speelt mijn borderline weer heel erg op, en dan lijkt zelfmoord al snel de enige, veiligste en beste oplossing...
dit was het voor nu...

maartje xx
Datum:
15-04-2006
Naam:
maartje
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

ten einde raad

Ik ben een meisje van 14... Ik zie het leven al 2 jaar niet meer zitten ! Ik ben nu in behandeling bij een psychotherapeute en hopelijk helpt het een beetje ! Ik wil ervan af maar ik heb het gevoel dat m'n put te diep is om eruit te geraken ! Ik sta vol met littekens van te krassen ik wil dood ! M'n papa werkt we tegen en slaat mij en m'n mama wil me wel helpen !! Ik wil er zo graag met iemand over babbelen !! Ik ben ook ten einde raad hoor !! Groetjes
Datum:
15-04-2006
Naam:
ikk
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Ik heb er genoeg van

Ik heb er zo genoeg van, van het vechten tegen mijn stemmingen en tegen de pijn. Iedereen wil me tegen houden, en ik zeg dan wel dat ik niks doe. Maar in mijn hoofd blijft het maar doorgaan. Het plannen en voorbereidingen treffen. Ik weet het niet meer. Wat moet ik nou, diep van binnen wil ik niet, maar ik kan niet stoppen. Ik heb er zo genoeg van.
Datum:
15-04-2006
Naam:
Kitty
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

mezelf tegengekomen

Ik ben mezelf tegengekomen, vanaf baby afaan heb ik een verschillende psychische stoornissen in mijn leven opgelopen zoals bijvoorbeeld,out gaan, psychotisch zijn.

Drie maanden geleden heb ik een vrouw leren kennen. Zij beweerde dat ze ook een psychiatrisch verleden had. Toen ik merkte dat ik gevoelens voor haar kreeg heb ik dat aan haar verteld zij had geen gevoelens van verliefdheid voor mij maar ze wilde wel omgaan met mij als vrienden.

Dit laatste had ik dus nooit moeten doen al drie maanden heb ik haar geholpen en naar haar problemen geluisterd. Dit was achteraf gezien een grote leugen.

Nu wil ik met mijn creditcard cianyde innemen en een instructie achterlaten voor mijn familie.
Datum:
15-04-2006
Naam:
Egbert
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

Verloren

Ik heb nooit een vader geahd. Mijn ouders zijn van elkaar gescheiden toen ik vier was en men moeder was er veel voor me.. maar toen ik 16 werd begon er veel ellende.. ik kreeg nix rond met shool omdat ik niet genoeg ruggegraat had en ik miste men vader enigzins.. ik kwam in aanraking met de politie door een stommiteit en heb gewoon geen geld om dat te betalen.. ik verw8 dat ze me nu zoeken.. Ik mag niet meer thuis komen van men moeder. en heb lang op straat geleefd.. Ik kon ergens terecht bij een vriend.. maar ook daar kan ik niet lang meer blijven.. Ik kan geen eten kopen en natuurlijk oo geen huur.. Ik mis men vader en men moeder en ik zie het allemmal niet meer zitten..
Datum:
15-04-2006
Naam:
jj
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

De lange weg

Ik ben 26 jaar en ben sinds mijn 17e in het bezit van een slechte gezondheid die mijn hele leven lichamelijk en geestelijk heeft beinvloed en mij als mens ontzettend heeft veranderd. Als sinds mijn kindjaren ben ik een beoefenaar van een krijgskunst en heb hierin op jonge leeftijd vrijwel alles bereikt wat mogelijk was. heb de halve wereld afgereisd hiervoor en duizenden lessen gegeven (600 per jaar). ontelbare wedstrijden en demonstraties , workshops en seminars. Ik heb bovenaan gestaan , maar dat was niet mijn ware geluk. Al jaren leefde ik in mij zelf teruggetrokken en kwam ik behalve mijn activiteiten niet meer het huis uit. was vaak ziek en was vrijwel iedere week in ziekenhuis. Maar toch bleef ik lachen en de schijn ophouden tegenover iederee. Nou ja bijna iederee. Mijn ouders , zus , nichtje en vriendin moesten leven met de donkere kant van mijn bestaan, namelijk mijn depressieve gevoelens die er non stop waren, allen duwde ik deze weg zo snel als ik thuis weg was. Mijn familie werd hier het slachtoffer van , en mijn relatie ging ervan kapot terwijl ik de liefste en mooiste partner had die ik kon wensen. ook zij had een zwaar leven, en daar heb ik nog een schep bovenop gedaan. toen het 2 jaar terug allemaal een klein beetje beter ging doordat ik een aantal goede vrienden heb die mij overal probeerden doorheen te helpen. toen kwam er onverwacht een zeer nare beschuldiging aan mijn broek te hangen van mensen die al jaren een strijd voeren met mijn familie, en ik die toch al niet in orde was , was het makkelijkste slachtoffer. Ik heb zoveel goede dingen in mijn leven waarvan ik zelf niet weet dat ze er zijn of van kan genieten omdat ik erg zwaar depressief ben. nu begrijp ik pas wat het is, vroeger zou ik mensen niet hebben begrepen. door mijn krijgskunsten ben ik lichamelijk een erg sterk persoon dat kan ik rustig zeggen. maar dat is slechts een schijn. geestelijk ben ik er zwak , en door ziekte is ook mijn lichaam en kracht nu bijna niets meer. ik heb inmiddels een nieuwe vriendin die geweldig is en toevallig studeerd voor psychotherapie, zij is constant bang om mij te verliezen. want dat is wat ik eigenlijk graag wil. dood zijn. geloof me het is erg gek omdat te schrijven maar het is echt zo. ik heb het al zeker 8x serieus geprobeerd, heb erdoor zelfs op ehbo gelegen. maar zelfs daar ben ik momentel te zwak voor. ik hoop dat er mensen zijn die voor zichzelf naar buiten komen dat ze lijden aan deze ziekte , want dat is het. en ik hoop dat hun wel geholpen kunnen worden. mijn ouders zijn de beste ouders die er zijn, en tegenover hen voel ik mij zo schuldig, ze hebben nooit iets fout gedaan in hun leven, en mij en mijn zus altijd het beste gegeven, ze hebben het zo goed gedaan. maar mijn depressie is begonnen in mijn jeugd met een verschrikkelijke ervaring die mij daarna een van de sterkste vechters hebben gemaakt. maar sterk zijn kan niet voor altijd, ooit trekt de geest aan je en vraagt dat je niet alles opkropt maar verteld. en dat kan ik niet. ik denk dat ik de lange weg niet red. Ik hoop dat mensen die dit lezen en ook hieraan lijden zich meteen melden bij iemand zodat ze geholpen kunnen worden. ik had alles , maar ben nergens.

You may still be here tommorrow , but you're dreams may not.
Datum:
15-04-2006
Naam:
R P
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

verliezen van alles wat je lief is

ik ben 35 jaar en heb 3 kindren,van 5,9 en 11 jaar.woon samen met een vriend en zijn zoontje in huis ,dus we wonen met 6 in 1 huis.heel druk dus,en zeker als het niet zo klikt tussen de zoon van mijnn vriend en mij.
nu ben ik met alles tegelijk bezig,kik bedoel met de kinderen die allemaal hun problemen hebben en met mezelf.
mijn vriend die ook niet lekker in zijn vel zit.nou ik wordt er zo moe van dat ik niet meer weet waaraan en waaraan.
bij mijn moeder kan ik niet terecht want die vindt mijn vriend en kind niet zo goed voor mij en mijn kinderen.zo denkt ook mijn zus erover.mijn vader ben ik 20 jaar geleden al verloren en mijn broer 2 jaar geleden.ik heb verder niemand,zelfs vrienden,althans ik dacht dat het vrienden waren,heb ik niet.mijn jongste zoon loopt steeds weg en wil niet naar school en niet naar mijn ex.de middelste zoon is heel snel boos en wordt agressief,mijn oudste zoon uit zich niet om mij niet zeer te doen.ik mis mijn vader en mijn broer en ik hoop ze snel te zullen zien,en ik hoop dat mijn kinderen een beter leven krijgen,ik kan ze dat helaas niet geven hoe zeer het ook doet in mijn hart.ik kan niet meer ik ben op ,maar 1 ding weet ik wel,ik hou van mijn jongens en ik zal er altijd zijn ook al zien ze me niet.
Datum:
14-04-2006
Naam:
demi
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

tranen die nooit stoppen

hallo. Ik ben een 15jarige jongen uit belgie.
ik heb al veel zelfmoordneigingen gehad.
maar als je me tegenkomt op straat zul je dat niet merken. Als ik met men vrienden ben amuseer ik me en wou ik dat het nooit zou stoppen.
maar dan toch eindigt het. vorig jaar ben ik buitengesmeten op m'n school. mn ouders hebben me op een school gezet ver weg van mn oude school.
ze hebben me dan ook betrapt op roken en nog van die zever.
ik ben nu bijna 16 en 1m80, en mag nog altijd s'avonds niet naar feestjes ofzo, ik word zot.
vandaag nog hebben ze me bedrapt op weed.
ik val soms in slaap al wenend. met het idee op er een einde aan te maken, de korte pijn en dan de eeuwige rust.
je zult wel zien, moest 1van de komende week een jongen vermist worden of zelfmoord gepleegt hebben, dn ben ik toch eens op tv geweest
Datum:
14-04-2006
Naam:
^__^
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

weet het niet meer...

je geeft om iemand en die gene geeft om jouw en dan ineens is dat weg, daarna jaren lang heb ik altijd hoop gehad in alles maar ik zit in een diep dal en die ene meid zal denk nooit meer terug komen de enige die ik toen vertrouwde en alles mee deed. ik heb zoveel haat en in dit lang vooral kunnen zo veel dingen beter ik weet niet of ik wel hier wil zijn en blijven ....
Datum:
14-04-2006
Naam:
Thantanos (Den)
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.