Levensverhalen (pagina 1714)

Hoi, ik ben al vanaf m'n jeugd bezig met zelfmoord. Ik wist niet dat er zo'n site bestond. Dank! Ik heb al een aantal keer zelfmoordpogingen gedaan. Maar iedere keer bleef ik leven. Er is blijkbaar iets wat me in leven houdt. Maar wat?

Ik haat me broer
Ik haat die kinderen van me school,
Ik snij mezelf met glas (tot bloed)
Ik vind mezelf lelijk....

En ik denk dat ik homo ben.
Het klinkt raar maar tog....

LAAT IEMAND IN ZIJN WAARDE MENSEN!

:) die mensen hier zijn tenminste aardig :)

Heb geen baan omdat ik ontslagen ben, onterecht dus geen geld geen vriendin omdat ik zo depri over kom
Aan mijn familie heb niets ze steunen me niet egoïsten alleen maar ruzie dus ik spreek ze niet.
Ik had een vriendin ik werkte en wilde daarnaast deeltijd studeren totdat alles mis ging iedereen weg wordt overal buitengesloten ik wil dood ik voel me nutteloos was ik maar nooit geboren dan had ik dit nooit mee gemaakt zo vaak geprobeerd maar ging elke keer mis.
Nooit gedacht dat ik op het internet mijn laatste woorden zou typen ik weet niet of er een hiernamaals is zo niet is het allemaal voor niets geweest ellende.Dit keer zal mijn zelfmoord poging lukken WHO CARES

ik weet het allemaal niet meer, heb leven heeft geen zin meer. ben vanaf groep 4 tot groep 8 gepest geworden. In groep 5 deed zelfs de lerares mee, zag het leven toen al niet meer zitten, ging in de winter buiten staan, met de hoop dat ik zou bevriezen...heb nu nog steeds spijt dat het toen niet is gelukt. Op de middelbare school, werd ik gelukkig niet zoveel gepest, maar kreeg de problemen thuis. Werd vaak door me moeder geslagen, en het enigste dat me vader deed was me uitschelden. heb nu de midele school af, en zit nu op me vervolg opleiding, daar heb ik nu ook problemen omdat ik me nogal zorgen maak over verschillende dingen...en denk ook vaak aan me verleden enz. en ziet het leven helemaal niet meer zitten, heb het gevoel dat iedereen mij haat, dat ik dus maar beter dood kan zijn, want loop toch alleen maar iedereen in de weg. ik weet het allemaal echt niet meer, me hoofd zit zo vol.

hoOj iiCk bn een meisje vn 13 jaar,, me Oudrs zijn gesgeidee iiCk had ut erg mOeielijk,, iiCk woOnde biJ me mOedr en had er heel veel rusieJ meeJ e loOg sgreewdee tege me ze slOEg me oOk vakr ze was altijd weg en sliiep nOg waneer iiCk na sgoOl mOest,, we hadde bijna geen Contact,, iick bn Bij me vadr gaan woOne Ongeveer 3/4 jaar,, iiCk heb er nuuJ veel rusieJ meeJ,, iiCk kan er egt nieJ tege hiJ zeurt Ovr allus en iiCk dOe allus fOut iiCk mag bijna nix iick mag s'avOnds nieJ weg (al mijn vriendee wel) iiCk krijg oOk heel snel straf dan mOet iiCk altijd een week thuis blijfee,, met vriendinne van me (2/3) heb k oOk vaak rusieJ,, k kan er egt nieJ tege want me vriendee zijn allus voOr me,, doOr hun is me leve nOg een beetJuh leuk,, en als iiCk dn rusiej heb barst k dus oOk int huile uit,, k denk bijna dagelijks aan zelfmoOrd, alleen ben iiCk bang voOr de doOd.=[ anders was iiCk er nuuJ al nieJ meer,! iiCk weet egt nieJ wt iiCk mOet dOen,, en beng heeel erg iin de war!!:( k kan e rnieJ meer tege,, grOetjes kusjess vn mii

Waarom ik over zelfmoord nadenk?
Ik ben nu bijna 16 jaar oud. Mijn moeder is toen ik in groep 8 zat overspannen geworden, thuissituatie was zeer onprettig. Er waren veel ruzies tussen mijn ouders, en nog steeds is het niet gezellig thuis. Ik kwam in de brugklas, stond er alleen voor, werd gepest, kwam bij de verkeerde vrienden, werd onzeker. Zit nu in de 4e, heb eindelijk mijn vrienden gevonden.. maar dan iets anders.. Afgelopen zomer is er plotseling een hele goede jonge kennis van ons overleden en ik zat toen in spanje en heb geen afscheid kunnen nemen. Niet lang daarna is de moeder van een meisje uit mijn klas overleden, was ook heel heftig. En vandaag kreeg ik te horen dat er nog een kennis binnenkort doodgaat.. Ook heb ik t moeilijk op school, sta op het punt om niet over te gaan, en heb ook nog een 4 maanden met extreme vermoeidheid gelopen. Tot slot ben ik te dik, en zeer ontevreden over mezelf. kortom, ik haat mezelf en mn leven en zie geen reden meer om verder te gaan..

mijn beste vriendin en ik waren tussen de middag bij haar aant eten en toen vertelde ze dat ze al een paar keer had geprobeert zelfmoord te plegen door uit t raam te springen maar ze durfde niet ze was bang dat het pijn zou doen

-xxx- anoniem

Hoeveel kan een mens hebben?? Ik ga kapot van binnen, niemand die het ziet. Het enkele lichtpuntje in mijn leven is verdwenen en ik kijk alleen nog maar in een diep zwart gat. Waarom zou ik mijn bed nog uit komen? Waarom zou ik nog gaan werken of studeren? Waarom adem ik nog? Waarom nog??? Wat doet het leven er toe als je niemand hebt om het mee te delen? Mijn passie is weg, mijn geloof en hoop en liefde verdwenen. Alles gaat kapot, alles IS kapot. Ik zie geen leven meer...

Hej Ik ben een meisje van 16 jaar..En ik denk er over na omzelfmoord te plegen!

Ik ben geadopteerd.. en kwam dus in een (adoptie) gezin terecht. Het voelde wel als mijn echte ouders maar niet helemaal. Op de lagere school was ik altijd anders! druk,speels,vrolijk,raar!! vaak werdt ik gezien als het :domme gekke kind! Toen ik naar middelbaar ging .. was het een ramp! ik werd uitgescholden voor chinees ! En lelijk ! ze sloten me buiten, en deden de naarste dingen! ze hebben me bij de keel gedrukt.. en altijd ALTIJD zoo racistisch! dat duurde zo 3 jaar!! Ik werd heel onzeker maar het enige wat ik nog had was: mijn vriendinnen en turnen! Mijn vriendinnen zaten op havo en dat is zoo ander s als op vmbo! Ik turnde op hoog niveau tot mijn blessure (knie) Ik zou nooit meer zo veel mogen en kunnen turnen ik kon het vergeten! ik werd depressief en ook agressief thuis..! Waardoorik mijn vriendinnen verloor.. Op eens had ik niets meer..! En thuis ,opschool ging het steeds slechter. Het was zelfs zo erg dat ik uit huisgeplaatst werd bij mijn tante .. het was een erge tijd! ik was alleen niemand die me kon helpen,steunen! Ik heb anderen vriendinnen die het voor een deel snappen maar ook zo veel niet he.. Ze geven mij geen voldoening aan het gevoel wat ze geven ,, de aandacht! Al snel zag ik ook mijn ouders niet meer als *echte* ouder,, het leek alsof ik los van de wereld stond! Bij mij tante kon ik ook niet langer dan een half jaar blijven,,dat wau ze niet (logies) En aldus ben ik sints kort naar Amsterdam verhuist ..pleeg gezin! Wat daar voor af ging ging zo: ik zat al een tijd bij Ggz voor een soort gezins therapie.. en praten over hoe ik weer thuis kan komen wonen.. ! maar dat hielp niks..! En ze moesten iets doen.. er werdt besloten dat ik opgenomen moest wordeN (nou, lekker net 5 maanden voor je examens) Gelukkig is dat toch veranderd! en heb ik een test moeten doen en was ik gewoon 100% oke! (da moest jj ff weten ;-) Maar mijn ouders scholden me altijd uit, en verklaarde MIJ als gek! Ze deden zo schijnheilig en heel de fam. keek me niet meer aan!

Nu woon ik dus sints kort in a dam.. En nog gaat het niet goed! Je merkt toch dat de beschadigingen dieper zitten dan je dacht.. Hoe ik reageer.. altijd nog vijandeig wantrouwig.. zo heb ik dat altijd moeten doen! Toch merk ik dat ik nu verder groei in mijn ontwikkeling,, omdat nu pas het verdriet en pijn er uitkomt nu krijg ik ruimte om in te zien wat ik heb mee gemaakt en besef van gevoellens! Dat doet me pijn! ik dacht nog wel dat ik het ergste al heb gehad.. maar in deze verwerkingen voel ik me alleen en eerlijk gezegt ben ik dat ook! Het ergste is dat de buiten wereld niet begreep miss ook n iet kon begrijpen hoe ik me voelde en wat er gaande was! Als iemand een ziekte heeft begrijpen ze dat maar zoiets hoeleg je dit uit..?ik bedoel Ik wil mijn echte ouders zien in zuid korea .. ik voel me hier in dit land niet eens thuis! het is toch een bepaalde temprament wat je hebt.. en wat nou als je dat bij niemand terug kan vinden?
Het verveelende is dat: het ook in dit pleeg gezin niet goed gaat! Ik kan nergens meer tegen .. altijd heb ik schuld gehad .. dat het door mij komt dat de fam. uitelkaar gevallen is .. mijn leven was mijn schuld zeiden ze) dus als hier ook maar een klein ding om schuld gaat voel ik meteen ALLES weer..! als of ik in het verleden leef..!

Ik weet niet wat ik nu moet doen, Met school niet welke opleiding, waar ik nu wil wonen! ik zou graag in een normaal gezin willen leven.. niet bij 2 vrouwen!

Ook met leeftijds genoten gaat hetniet lekker.. Ik voel me vaak te slecht! en ze zijn zo oppervlakkig ..! ik kan geen lol maken! ik weet niet meer wie ik ben, wat ik moet doen! Ik hou niet van mezelf , dus hoe kan ik ooit van anderen mensen houden?

Ik weet niet of dit er mee te maken heeft ..want nooit niemand begreep waarom het slecht in mijn vorige gezin ging. Ik heb het eerlijk gezegt nog nooit tegen iemand verteld! Maar toeni k jong as ik weet niet precies meer hoe oud deed mijn broer sexueele dingen met me. Ik begreep zeg maar later dat dat fout was maar hij was ouder als mij! veel..! ook nu met lichamelijk contact dat kan ik echt niet hebben! Als ik deze 2 vrouwtjes zo klef zie doen iriteer ik me er aan en voel ik me ongemakkelijk.. lesbie s! dat is zo intimiderent .. hoe hoe je dat ook typt!

Waarom ik nu echt zelfmoord zou willen plegen is omdat: ik altijd hoop heb gehad ,altijd gedroomt op een goede toekomst! en altijd heb ik teleurstelkllingen mee gemaakt! Op een gegevemoment hoop je niet meer.. De kleine dingen hoe voeld het nou om een moeder te hebben geborgenheid .. vertrouwen! niet bang hoeft te zijn dat mensen je weg doen. niet goed genoeg bent! gewoon jezelf zijn.,, zou dat nog ooit gaan..??

Ik heb altijd voor de waarheid gevochten.. mensen die vals tegen je zijn liegen!! ik vraag me vaak af van: hoe komt het dat ik in die periode s nog leef? wat heeft mij er door heen geholpen? ik had werkelijk waar niets meer! alleen mezelf! waar ik nog niet eens van hield..!

alleen ben ik bang omzelfmoord te plegen.. ik ben bang dat ik ergens slecht te recht kom. Je weet toch? dat geesten ooit rond dwalen dat wil ik niet.. ik wil dan opnieuw geboren worden!! Ik ben bang voor de lichamelijke pijn.. als jij bijv. jezelf ophangt! terwijl ik al 10000x meer pijn heb meegemaakt..!

Ik weet gewoon niet meer wat ik met mn leven moet.. ik heb dromen die nooit uit zullen komen. als je dat al weet .. ik ga er niet weer op hopen en voor vechten. en dan terug vallen! Alsof je niks anders meer kent.. dan zo te leven? ik voel me gewoon heel k*T + DOELLOOSS!!

Waar leef ik dan nog voor..? Kijk je leert er wel altijd van , en je word wijzer, sterker maar alles met pijn!

Ik ben jaloers op mensen die een fijn gezin hebben tevreden zijn met wat ze hebben.!

hallo.
ik ben 15 jaar en ik ben sinds me 12e al 6 keer verkracht, ik wil nu heel graag dood.. ik hbe al heel vaak in me polsen gesneden. maa ik durf niet verder tegaan
als je kijkt naar alles eromheen is dat heel veel
help mij.
wie weet wat ik moet doen ?
xxx