Levensverhalen (pagina 1713)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

hallo ik ben een meisje van 17 jaar

bij mij in de familie is Depressiefietijd ontdekt, me oom heeft het ook en ik ben ook de dupe ervan geworden,

Ik heb zo vaak gevoelens dat ik dood wil,
en dat ik er geen zin meer in heb
ik heb al zooooo vaaaak in me polsen gesneden,, Maar elke keer als ik verder en dieper wil houdt iets me tegen het is echt een kutgevoel, want ik wil doorgaan maar het lukt gewoon niet.

wie kan me helpen,

Groetjes Joyce
Datum:
11-05-2006
Naam:
Joyce
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

hoeveel verdriet kan je alleen dragen?

Ik weet niet waar het allemaal verkeerd is gegaan maar ik heb al teveel meegemaakt en nu zie ik het niet meer zitten.
Toen ik 16 jaar was heb ik al geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik heb er alleen littekens aan over gehouden. Ik kan geen kant meer op, iedereen verwacht van mij dat ik het zorgeloos meisje ben dat zij altijd zien maar zo ben ik niet. Ik wil mijzelf zijn en dat kan ik niet.
Dus is t beter als ik simpel weg stop te bestaan.
Datum:
11-05-2006
Naam:
loelie
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

.Steun!

Lieve mensen van het prik bord!
Als ik jullie verhalen lees schrik ik..! Ik wil jullie zo graag helpen , maar ik weet dat dat niet kan.!!
Ik zou jullie vertrouwen,,hoop +liefde willen geven .

De pijn die jullie door maken :o hoe houden jullie het vol ? Ik begrijp best dat je het niet eens meer vol wil houden!

Ik kan nu wel zeggen van : nee blijf leven ,, en kom op blijf positief! maar das zeuR verhaal..

Soms zit je er ook echt door heen ..En hoop voor jullie allemaal dat jullie keuzes maken wat je denkt dat het beste is!

Lieve lieve mensen jullie verhalen zetten mij aan het denken... en ik kan niks voor je betekennen !

Liefs,,,milou* (L)
Datum:
11-05-2006
Naam:
Milou
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

ik ben het zat

ik ben 8 jaar getrouwd en ik heb klien van 5 jaar.als loopt goed.tot dat ik heb ondeket dat ze heeft andre. sinsdien denk ik vaak om zelfmoord, maar als ik thuis ben en kijk naar mijn zon, dan zeg ik. ik wil leven allen voor hem. de relatie is all maanden uit tussen haar en hem. wij wonnen samen maar ik kan het niet vergeten. ik kan met niemaand over praaten.
ik vol de haat in haar oogen als ze naar mee kijkt. als ik ga sheiden ze krijgt mijn kleine.ik ben het zat, ik kan nog uuren pratten. maar de pijn zit diep in mijn hart.
Datum:
11-05-2006
Naam:
harry
Leeftijd:
35
Provincie:
Overijssel

Angst

Ik ben een meisje van 15 jaar en ik zou graag mijn verhaal willen vertellen omdat het ook oplucht.
Voor een 15 jarige heb ik al heel veel meegemaakt.
Me broer heeft ADHD en Autisme.
Hij is heel lastig om mee om te gaan.
Ook kan hij moelijk zijn gevoelens uiten.
Me moeder en me vader zijn gescheiden en me moeder wilt liever niks meer van hem afweten.
Me broer en me vader hebben ook ruzie en nu wilt me broer ook niks meer van hem afweten.
Ikzelf hou nog heel veel van hem en ik ben eigenlijk nog de enigste die met hem omgaat.
Soms word ik geslagen door me moeder, maar dat is meer een tik.
Toch doet het me blijkbaar wat dat ze me slaat, want elke keer als ze dat heeft gedaan huil ik later op me kamer van onbegrip.
Ik ben bestwel gevoelig en heb zovaak een gebroken hart gehad.
Tot op een dag ik het zat was van de sneeen, de pijn en het verdriet.
Ik besloot er een eind aan te maken.
Me vrienden hadden niks door en werden ook een beetje gek van me omdat ik nooit meer zo vrolijk was als in het begin.
Het werd allemaal te veel.
Ruzies, verdriet, onzekerheid.
Tot dat ik weer een negatieve gedachte had en me dingen ging afvragen die vast wel meerdere mensen zich afvragen.
Zoals: "Wat doe ik hier?" "Waarom kan het leven niet gewoon gemakkelijk zijn?" "Waarom hebben sommige mensen geen problemen en andere juist heel veel?"
Het is niet eerlijk...
Ik besloot op een dag naar het dichtbijzijnde treinstation te gaan.
Ik wachtte op een sneltrein die niet op dit station zou stoppen, maar door zou rijden.
In der verte zag ik een trein aankomen.
Hij kwam met volle snelheid.
Ik waagte erop.
Langzaam liep ik steeds dichterbij het einde van het stukje station.
De stale, harde neus van de trein kwam steeds meer dichterbij.
Het was nu nog springen of weglopen.
"Ik kan het.. ik kan het.. ik kan het!"
Natuurlijk kon ik het niet.
Ik liep achteruit met de tranen in me ogen.
Sindsdien is me leven zowat veranderd.
Toch had ik nog 2x gewaagd.
Maar ik ging verder.
Ik snee ook verder en verder.
Dieper en steeds dichterbij me pols.
Toen dacht ik het te durven.
Ik snee heel zachtjes in me pols.
Het bloedde heel zachtjes.
Mislukt... en ik durfde het nog steeds niet.
Toen later had ik weer een mes in me handen.
Deze keer was het mikpunt me hart.
Steeds dreigde ik mezelf neer te steken.
Lukte weer niet...
Ik had nog een poging gewaagt en deze keer niet met een mes of de trein.
Ik pakte een touw en probeerde mezelf op te hangen.
Ik wist niet hoe je zo'n strop moest doen.
Dus... weer mislukt.
Het was wanhopig.
Ik had de moed er niet voor en ik wil soms nog steeds dood.
Het heeft geen zin meer...

Gr. A
Datum:
11-05-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

wanhopig

geen zin meer in al die problemen die onoplosbaar zijn en waar alleen maar bij komt en geen probleem af gaat. Werkloos sinds 1 jaar. rekeningen stapelen zich op, ruzie met de familie, sinds jaren zie ik mijn zoon niet meer, heel erge ruzie met m'n vrouw die ook nog eens bij me weg wil, tja, niets positiefs te melden.
Kan er beter maar mee stoppen, dan voel ik al die pijn niet meer.
Datum:
10-05-2006
Naam:
j
Leeftijd:
45
Provincie:
Drenthe

ik wil leiver gewoon weg

hooi.. iedereen
ik ben op deze site omdat ik liever dood wil maar ik ben er eigelijk nog voor mijn oueders en mijn vriendinnen maar van mij hoeft het leven niet verder. ik heb laatst een miskraam gehad en heb erg veel problemen op school als iemand me wil helpen zou ik dat heel erg fijn vinden (ik sta wel 1 keer vaker op deze site) kusje nienke
Datum:
10-05-2006
Naam:
nienke
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

waarom zou ik blijven leven?

Heb het helemal gehad. Leven geeft mijn geen vreugde meer dus wat doe ik hier eigelijk nog???
Misschien wel te laf om te handelen, ik weet het niet.
.........................................................................
Datum:
10-05-2006
Naam:
mY
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Ik wil dood

Ik zit compleet vast in een hoek. "Eerst mijn bonus, eerst mijn premie, eerst mijn 2 ton" en ja hoor. Die kutBalkenende en die associale hoerige Hogervorst hebben het voor elkaar. Hun hebben allesm, de miljonairs hebben alles en wanneer ze hun afspraken moeten na komen zijn ze niet thuis.

Mijn vader zit al een half jaar te wachten op een sit-by-site fiets wegens zijn agressieve vorm van Parkinson. Hij wacht al 3 maanden op een rolstoel, zijn bed is hem afgenomen 2 maanden gelden omdat ie toch dood gaat..."

Ik ben systeembeheerder, veel te oud voor die kutmiljonairs en moet over twee maanden naar de voedselbank.

Ik heb geen zin meer in het leven in Nederland.

Ze hebben gelijk. Om van de werkelozen en het armzalige prut af te komen geven we gewoon geen geld meer. Zij plegen vanzelf zelfmoord en behouden wij de uitkeringen, de pensioenen en hebben mijn zoontjes het goed.

Dood aan die k*te*kels
Datum:
10-05-2006
Naam:
Hans Peters
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-brabant

waarom.....

mensen zijn zo onverspelbaar.
mensen zijn zo gemeen ze trappen je waar je bij staat!.
mijn ouders gaan scheiden omdat mijn moeder een ander had. die heeft misbruik gemaakt van de situatie en dat is nu oook over.
ik wil geen contact meer met haar. ik voel me leeg ik voel zoveel woede. mijn pa heeft er geen zin meer in en ik moet eerlijk zeggen ik ook niet.
Datum:
10-05-2006
Naam:
*k*
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.