Levensverhalen (pagina 1709)

Jeetje, nooit gedacht dat ik nog eens mijn verhaal op zo'n site zou zetten. Maar ik heb het echt zo ontzettend gehad met alles en iedereen, voel mij zo alleen en onbegrepen... en, na veel verhalen net op deze site gelezen te hebben schaam ik mij ook nog eens (dood).
Ik ben nooit misbruikt, geslagen of iets in die geest. Ik ben het "meisje" waar niemand dit van verwacht, ik ben zo sterk, zo leuk en zo grappig, heb zoveel vrienden en goede ouders... En sinds enkele maanden probeer ik het voorzichtig aan te geven dat ik het niet meer aankan maar daar wordt over heen gepraat of wordt er keihard gezegd dat ik niet het slachtoffertje moet uithangen, want ik heb toch helemaal niets om over te klagen. Ik stoot mensen er alleen mee af.
Ik weet het echt niet meer, het zal snel wel weer iets beter met mij gaan, maar binnenkort is het echt genoeg geweest.

Walking through de rain,
While feeling naked,
Crying about all the things that went wrong,
Crying about everything that makes me so sick of this life,
Without a shoulder to cry out on,

Searching for someone, who shares my pain,
Just to feel alone together, in this world full of people,

Every day I wonder why
All those tears haven’t said enough,
It just can’t seem to come clear;
I just want to get it all over with..

Ik heb eigenlijk echt nooit geleeft.In de zin van,écht geleefd.
Mijn vader is(of was) manisch depressief,mijn moeder die ook niet helemaal 100 is en ik vermoed dat ze borderline heeft,is hiervan de oorzaak,Alles was wel oké totdat ik ongeveer 4was en hij zijn medicijnen niet meer nam en cocaine begon te gebruiken.Hij hield niet van me & liet dat duidelijk merken.Achter af heb ik nog wel eens medelijden met hem omdat mijn moeder de oorzaak is van waarom hij zo is.Dus kan je wel nagaan hoe erg zij is.Thuis ben ik van mijn 5e to ongeveer 9e in aanraking geweest met mijn vader,terwijl ze al sinds dat ik 4 was gescheiden waren.Ik werd mishandeld en toen hij ook bij mn moeder begon had ze er ineens genoeg van en gingen ze scheiden..Hij is ons blijven achtervolgen en heeft vaak geprobeert mij mee te nemen om mijn moeder pijn te doen.Mijn moeder was inmiddels óók aan de drugs en had allemaal foute vrienden en ik was in een foute omgeving.Zegmaar een crimineele omgeving,met drugs en moorden en dat soort gedoe..Meemaken dat iemand dood gemaakt word door schulden is ook niet echt prettig..Ik ben toen ook een heele tijd niet naar school geweest omdat we gewoon niet meer thuis kwamen soms,daardoor heb ik helemaal geen vrienden gehad in die tijd en voelde me niks.Ik ben ook op mn 9e misbruikt door mijn toenmalige 'stiefbroer'.Ik zit er niet heel erg mee,voel me alleen heel vies en smerig enzo.Ik heb meegemaakt dat de vriend van mijn moeder een badtrip had van de GHB en helemaal ging flippen waardoor ik samen met een hond buiten 2dagen heb rondgezorfen..Na een tijdje ben ik bij mij oma gaan 'wonen' voor 6maandjes ofzo,omdat ik toch ooit naar school zou moeten..En mijn oma en opa wonen naast mij dus bemoeien zich veel met alkles enzo ook omdat ik geen vader heb,ze steunen me af en toe wel..Maar soms boren ze me ook gewoon de grond in.In die tussentijd had mijn moeder een nieuwe vriend gekregen,iemand die 10jaar jonger was en óók aan de coke.En ik mocht 'gezellig' bij hun blijven slapen met mijn verjaardag en ik dacht echt dat het leuk zou worden..Maar die vriend was heel erg jaloers ofzo..zo leek het in ieder geval hoe hy deed tegen me en me een klap gaf enzo terwijl hij dat recht niet heeft!Het was een smerige vent enzo..Laat ik het daar ook maar op houden.Nadat ik een week daar heb geslapen ging ik weer naar mijn oma.En daar had ik het eigenlijk best goed :) Alleen werd ik gepest en had ik niet echt veel vrienden,geen sociaal leven eigenlijk.Mijn moeder is er toen achter gekomen dat ze zwanger was en ik vond het allemaal best leuk,leuk een klein zusje of broertje als je 11 bent,iets om van te houden en tijd in te steken.Maar dat vond haar vriend niet zo..Hij had van die uitspraken zoals ; 'Als het een meisje is laat je het maar weghalen,ik heb nog liever een mongooltje enzo'.Dus toen wou mijn moeder helemaal opnieuw beginnen met mij en mijn zusje.Ja gelukkig was het een meisje,als of ze het hoorde.Ik hou van haar zoveel..Ik heb haar ongeveer zelf opgevoed alles voor haar gedaan..Het voelt als mijn eigen kind.Ik deed alles in huis..Boodschappen,dweilen,afwassen,drogen,bed opmaken,stofzuigen,vuil buiten zetten enz.En omdat we een paar jaar het heele huis niet binnen zijn geweest heb ik het ook nog zelf opgeknapt.Terwijl mijn moeder gewoon thuis zat en een uitkering had en niks deed.Als ik iets in haar ogen net niet goed had schoongemaakt kwamen de klappen of de dreigement met mijn vader etc.Ik zat net in de brugklas dus had ik ook heel druk enzo.Alles werd me een beetje teveel mijn verleden,alles!Ik heb toen mij eerste zelfmoord poging gedaan maar die mislukte.Ik had verschillende schoonmaak middelen geslikt.Vervolgens moest ik overgeven en was gewoon ene paar daagjes ziek..Ik ben hierna gaan snijden en branden in mezelf.Alles om de mentaale pijn te vergeten.Het kan me niet schelen als iemand me slaat,Die pijn gaat over.Maar als er elke dag tegen je gezegt word dat je ongewenst bent,een kanker lijer of dat je niks waard bent en dat je daarom geen vrienden hebt,en de geene die er zijn dat ik die 'koop'.Terwijl ik net een beetje een sociaal leven had voor het eerst in mijn leven.In de zomervakantie na de tweede klas is mijn familie er achter gekomen dat ik automuliteerde en de hel brak los.Mijn opa had op dat moment kanker en dit moest er nog eens bijkomen.'wat deed ik hun aan'.Ik wou niet dat ze het wisten.De wind blies mijn rok omhoog en ze zagen de littekens en de sneeen..Ik mocht geen hulp zoeken.Ik mocht niemand wat vertellen.Ik mag nog steeds niemand wat vertellen.Ik moet er maar mee leren leven. Letterlijk.Dat kwam uit mijn opa's mond.en ik voelde me totaal klote.Zelfmoord poging nummer 3.
De meest erge.
Ik had een scheermesje en alles stond klaar briefje alles.Ik was van plan om de ader die bij mijn lies zit gewoon door te snijden..Ik was net bezig en toen was mijn zusje wakker geworden (ze was toen net 3).Ze kwam net niet mijn kamer binnen lopen maar ik moest er wel gaan troosten met het bloed dat langs mijn benen liep.Ik zei maar dat het ketchup was en dat ik net frietjes had gegeten.Waarop ze zei. Dat het geen ketchup was dat het bloed was en dat het niet uitmaakte zolang ik maar bij haar bleef.Ik mocht haar noot laten gaan en ze begon te huilen.Alsof ze het begreep..

Nu gaat het wel een beetje beter.
Het liefst zou ik me zelf elke dag pijn willen doen maar ik heb de kans niet.
Ik mag nu een beetj eweg en heb wel mensen die van mij houden,Heb een vriend die ook een klote tijd heeft gehad en nu het ook moeilijk heeft.Ik mag hem alleen niet zien van mijn moeder.Want ze denkt dat hij drugs gebruikt.En omdat hij rookte op mijn kamer.Nu zie ik hem stiekem via zijn beste vriend.Echt een lieve gast.Ik heb 2 échte beste vriendinnen waar ik mijn leven voor zou geven en natuurlijk mijn zusje.De eenigste paar dingen die mij in leven houden.Ik word nog steeds af en toe geslagen maar gelukkig heeft mijn moeder nu een super lieve vriend die alles voor me doet (opruimen enz)en me soms verdedigt.
Alleen leef ik eigenlijk niet voor mezelf.Ik blijf zitten dit jaar,heb veel gespijbeld.En ik voel me niks waard,ik kan niks..Ik ben hier alleen voor een paar dingetjes verder niks.Het zou beter zijn als ik er niet was,ok sommige mensen zouden verdriet hebben.Maar ik ben dan eindelijk verlost van alles..

Ik heb net weer eens ruzie gehad,alleen maar omdat mijn vriend naar mijn moeder belde of ik naar een feestje mocht,werd ze boos omdat ik niet zelf belde.Maar ik wist nieteens dat er een feestje was.

Weer dreigen met mijn vader,dat ze hem gaat bellen enzo.Ik kan er echt niet meer tegen.
Ik heb echt nergens zin in.
Geen eten niks..
Het lucht wel op om alles hier te schrijven maar verder heb ik er ook niet veel aan...

ik lees posten terug, bij het 'in memorian' gedeelte, het doet me gewoon zo pijn. Ik kan gewoon de pijn voelen die hun meemaken, ook al heb ik nooit een vriend of vriendin verloren aan zelfmoord. vele, vele keren heb ik vrienden moeten helpen om ze niet op het spoor te krijgen. Het doet me gewoon pijn, om mensen hier zo te zien lijden aan mensen die ze verloren hebben.
soms zie ik dingen staan, over mensen waarmee ik mezelf heel erg kan vergelijken. Liefdesverdriet is dodelijk ja, zeer dodelijk. Altijd als ik wegwil, voor áltijd, ga ik even op deze site kijken. & dan besef ik ineens, dat ik niet weg moet gaan. Dat ik moet blijven omdat de mensen die achterblijven verdriet gaan krijgen. Zoals de mensen bij 'in memorian' & dat wil ik gewoon niet!
daarom wil ik even de mensen bedanken die deze site gemaakt hebben, het houd me in leven. bedankt!

Ik heb gewoon het idee dat iedereen mij haat ! zelfs mijn beste vriendin praat niet meer normaal tegen mij ! ik zie het nut van mijn leven echt niet meer in hoor ! iedereen haat me ik word altijd gepest!!IEDEREEN HAAT MIJ ! Wat moet ik nou doen? ik heb 1x geprobeert mijn polsen door te snijden .. maar ik durfde niet meer. Toen heb ik mijn tas aan de trap gehangen en heb ik mezelf opgehangen. Ik durf het gewoon niet dus haakte ik steeds af ! IK ZIE HET NUT VAN MIJN LEVEN ECHT NIET !!!:(:(
kusJes ....

Als kind werd ik voortdurend gepest door mijn moeder. Ze gaf me voordurend kritiek en nooit deed ik iets goed. Ik had dus heel veel angst van mijn moeder. Voortdurend leefde ik met spanningen. Elke dag opnieuw dacht ik "wat zal nu weer niet goed zijn", gaat ze vriendelijk zijn of gaat ze kwaad zijn,... Soms praten ze de hele dag niet met me omdat ze kwaad was. Ik moest maar raden wat ze wilde. Dagelijks intimideerde ze me wanneer ik niet deed wat zij vroeg. Vandaag, 35 jaar later heb ik er nog steeds problemen mee. Mijn moeder is alleszins niet veel verandert. Nog steeds geeft ze me het gevoel een nul te zijn, dom te zijn,... Het moeilijke is dat dit iets is wat er als kind ingepompt werd en dat je dit ook wel van jezelf denkt. Toch weet je verstandelijk dat dit niet zo is. Voortdurend leef je in een strijd met jezelf en kan de emotionele rust niet vinden. Momenteel zit ik in mijn derde jaar opvoedster en heb het gevoel hier nooit uit te geraken en tevens ook geen goede opvoedster te zijn. Toch haal ik in de school schitterende punten. Het verleden overmeesterd nog steeds mijn heden en daarom zit ik met het idee hier een einde aan te maken. Ik ben moe gestreden en zoek rust. Toch heb ik al veel bereikt. Ik heb het vooral moeilijk om mensen te vertrouwen, uiten van mijn emoties. Tijdens mijn job ben ik wel in staat om hier goed mee om te gaan. Maar dat is ht leven niet. Ik leef met het gevoel binnen de kortste tijd een punt te zetten achter mijn leven. Dat is de realiteit.

Ik wordt ook gepest op school :(
mr als ik t tegen mn mentor vertel dan wordt het alleen maar erger ik wordt er bang van :(
elke dag weer keer op keer
ik denk steeds
wrm heeft mijn leven eigenlijk nog zin?
ik kan beter van de aardbodem verdwijnen :(
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte :(!

wat is mijn leven een stuk vlees en verder niks iedereen bemoeit sig er mee ik vindt het niet vijn als se er meet door gaan ik wil lieffer dood dan leven weetje dat wel

Ik werd geboren, mijn opa en oma wouden geen meisje, nee ze wouden een jongetje.. ze gunden het mijn ouders niet want mijn moeder is niet gezond en normaal als een andere moeder dus kon ze mij ook niet krijgen en gezond houden! NOU HET IS GELUKT! ik ben gezond al had ik zo mijn problemen! IK mag mijn vader niet! Ow nee helemaal niet! Hij sloeg mij af en toe.. hij heeft mijn oren omgedraait! En nu.. Mijn moeder verdient dit niet, hij doet dingen die niet horen in een huwelijk! Hij zeurt over wat mijn moeder doet! en alles ik kon er niet meer tegen en ik stopte met eten. Ik at helemaal niets meer een half jaar lang! ik woog 20 kilo te licht.. ik kon dood gaan als ik doorzette, maar toen kreeg ik een goede band een vriendin, ik kon alles bij haar kwijt! zij heeft mij geholpen! ik wou echt niet meer ik dacht laat me maar dood gaan lata me! maar dat denken nudus ook nog veel mensen maar pls laat ze je helpen ik heb het nu zelf ingezien! ik ben overal van af! echt waar natuurlijk kan k het nog niet vinden met mijn pa maar ik hou wel van hem.. en van mijn moeder en broertje ook ! laat ze je steunen en zoek vrienden die echt om jou geven! ik hoop dat mijn sukje meer mensen gaat helpen!

xxx doei en hopelijk wil je langer leven nu je dit gelezen hebt.. (K)

ik lees dat hier allemaal over zelfmoord maar voor degene die dat willen heb je er wel over na gedacht wat het woord dood! is en wat het met de nabestaanden doet ook al heb je nog zon erg probleem over al is een oplossing voor maar geen zelfmoord .voor de kinderen die hier iets schrijven zie zelf wat zelfmoord van een vriendin met je doet zoals nina dus zeg niet zo maae ik wil dood maar zoek een oplossing !