Levensverhalen (pagina 1663)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het gevoel laat me sterven

Hai..
Ik ben 15 jaar en heb problemen
heb last van mn keel dat echt niet gezond is..stoms hoest ik totdat ik zowat stik, en heb krampen dat ik op de grond lig van de pijn en het uitschreeuw, en dood wil en mijn uiterlijk is verschrikkelijk..heb 2 super mooie zussen en als ik er naast loop voel ik me het lelijke eendje echt zooo erg ik ben zo bang dat ik nooit een vriend zal krijgen ik ben radeloos en alleen en zo stuk van binnen en al die pijn maakt me binnenkort af
Datum:
06-08-2006
Naam:
Little One
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

kwaad

heey,
mijn moeder is verder wel goed.. psygisch,
maar ze denkt dat zij heT goede voorbeeld is voor mensen en dat zij alles goed doet..
en als ze kwaad is, slaat ze me,
ik heb nog 2 andere broers, en 1 broer komt niet voor zn mening uit...
daar maakt zij gebruik van...
ik word gek van haar, altijd als ik boos ben, wil ik een mes in mijn borst steken,
ik bedenk altijd dingen van te voren om te zeggen bijv. dat ik haar een mes geef en dat ik zeg: toe maar,, vermoord me maar,
zelden dat ze zegt dat ze om me geeft.
2 jaar geleden is mijn vader bij ons weggegaan omdat hij een jaar een ander had.
ik had hier toch wel moeite mee, maar hyeb daarom een dagboek op mijn computer, omdat ze mijn 'schrijfdagboek weleens stiekem heeft gelezen.
maar zo langzamerhand heb ik er een zelfmoord dagboek van gemaakt.
dit doe ik als ik zelfmoord heb gepleegd dat DAT de reden is dat ik zelfmoord heb gepleegd.
heel vaakm wil ik weglopen, maar besef dan dat ik mijn vriendin nog heb..
maarja, ik weet niks meer te doen, zovaak heb ik al geprobeerd om met met mn moeder te praten,
ze loopt weg, en zegt : ik verander tog niet,
de laatste keer heb ik gezged dat ik vaak dood wou, en ze zei toe maar.
ik kan het niet meer aan , elke nacht ben ik aan het huilen maar wat helpt het nou, ik kan geen kant meer op.
ze heeft nu weer een vriend maar die leeft net zo goed met haar mee,
ze wil gewoon niet beseffen dat ik zovaak verdrietig ben.
net toen ik in de periode zat dat mn vader wegging, ging ik vaak naar mijn geliefde pony,
maar hij is een maand geleden verkocht, en ik mis hem, omdat ik altijd mijn verhaal aan hem kwijt kon,
ik weet echt niet wat ik moet,
jah, verweg wil ik dood.


Datum:
05-08-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

klote wereld

Ik heb nu geen zin om heel mij verhaal hier te doen, daarvoor is het veel te lang... Maar als ik naar mezelf kijk, dan weet ik echt niet hoe ik alles zo ver heb laten komen! Ik heb het voorbije schooljaar in een heel donker zwart gat gezeten...iets waar ik niet meer uit kon! nu gaat het al een maand redelijk, gowja als je het redelijk kan noemen! Kheb me al een maand niet kapot zitten snijden...wat wel heel veel voor mij is!maar is het wel héél vaak in me opgekomen om het toch te doen, keb vaak met het mes in me handen gestaan, kheb me gelukkig kunnen bedwingen! De reden waarom dat het nu beter lukt om me te bedwingen is omdat het nu nog meer opvalt want het is zomer... Maar ik hou het echt niet lang meer uit, ik heb gewoon nood om mezelf kapot te maken, hat bloed dat eruit druppeld, eerst kleine, dan grote druppels... het voelt zo goed, al het slechte waar ik mee rond loop vloeit er dan uit...Hoeveel keer dat ik niet heb zitten wenen, dat ik me ongelukkig voelde de afgelopen tijd, dat ik bijna moest kotsen, gewoon omdat ik niet meer kon, omdat ik kapot was...dat ik lag te trillen op de vloer, ik dacht soms echt dat ik gek werd!Nu werk ik ook en heb ik geen tijd bijna om over dingen te denken, maar binnen een paar dagen heb ik terug tijd en dan komt het terug, dan neem ik het mes zekr trg, ik ken mezelf goed genoeg! Ik kan er niet mee stoppen, daarvoor heb ik echte hulp nodig, en moet ik alles eens kwijt, maar dat kan ik niet! Eigenlijk zouden ze me moeten opsluiten, maar dat wil ik niet...ookal zou het beter zijn... Als het schooljaar terg begint en we hebbn trg lo lessen, dan moet ik alles weer verbergen, mijn benen zijn wit van alle littekens, je ziet het massas goed! Ik vraag mij af hoe iedereen dat zo geod kan verbergen, kan er me aub iemand zeggen hoe jullie het voor mekaar krijgen om deze te verbergen? ik kan toch moeilijk in de zomer met lange kousen lopen?:s Ik heb van die dagen waarin ik me veel beter in voel, maar die zijn helaas maar zelden! De velde dagen dat ik me slecht voel stapelen zich op en dan in zo'n dagn dan doe ik domme dingen en neem ik foute beslissingen! Ik ken mezelf amper, ik doe niets liever dan mezelf stuk maken en ik begrijp mezelf niet meer...
Alles waar ik naar uit keek, waar ik me zelfs toen ik in de diepste put zat naar uitkeek is nu weg...Ik dacht altijd dat de toekomst kon verbeteren, maar dat is niet zo, ik heb nu wel een liefje, maar als ik later dan trouw en kindjes heb, is het dat dan? Dan heb ik toch geen doel meer, het klinkt dom, maar wat is het leven? Ik kan echt niet gelukkig zijn, kijk naar al de ellende in de wereld, hoeveel oorlog er is, hoeveel mensen er dood willen, hoe we onze eigen planeet aan de klote aan het maken zijn...Moet je je dan van niets aantrekken en gewoon doorleven? Ik snap niet dat mensen dat kunnen... Ik kan van niets meer echt genieten zoals vroeger...of zoals andere mensen doen!Kweet zelf echt niet meer hoe het verder moet...Ik heb vreselijke nachtmerries, dat ik denk dat me pa me aan het wurgen is, en dat ik dus echt bijna niet meer kan ademen in mijn bed...Ofdat ik droom dat de kindjes van een leerkracht sterven en dan zie ik eidere keer opnieuw die kruisjes tevoorschijn komen...ofdat ik droom dat ik op school kom, eerste schooldag en dat men mij roept en in een gesticht wil stoppen omdat heel mijn armen vol staan met littekens, diepe wonden...en nog zoveel meer...:s
Soms loop ik als een freak rond opzoek naar pillen voor een overdosis te nemen...Drugs, dat is nog iets dat me heel de tijd in dwang houd, ik wil er echt aanraken é, misschien verzacht dit de pijn...Ik mag niet weglopen van mijnproblemen, maar ik kan niet anders... Ik probeer fun te maken maar het lukt me niet meer...ik ga echt kapot aan deze wereld! Vorige oudejaarsavond zat ik alleen op een bankje bij een dode boom, in de vrieskou, het klinkt zielig, maar ik kon niet anders, ik voelde me nergens meer goe...ik wou echt dat ik doodvroor...helaas...Oe veel keer dat ik al niet had gedacht van hopelijk word ik niet meer wakker als ik in slaap val... Ik heb heel mijn lichaam nog vol gesneden, nu zie je het nog op mijn pols en benen, gelukkig is de rest verdwenen...maar hoe lang hou ik het nog vol om het niet op nieuw te doen???

Thuis suckt het en inmezelf is het in een warboel, ik raak er echt niet meer uit denk ik...
Datum:
05-08-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

te veel en te lang pijn

als je je hele leven al pijn hebt, en dan heb ik het niet over lichamelijke pijn. Wat trouwens ook heel erg kan zijn. Ik wil mensen met een lichamelijke ziekte waar veel pijn mee gemoeid gaat absoluut niet voor het hoofd stoten want begrijp echt wel dat dat heel erg kan zijn. Maar ik heb het dus over innerlijke pijn. Psychische pijn. Pijn die je door je hele gevoel voelt gaan. Pijn waar je geen paracetamol voor kunt nemen. Al mijn hele leven ben ik bezig om gelukkig te worden en alles te verwerken wat ik mee heb gemaakt. En steeds lukt dat ook. iedere keer als ik een hoofdstuk heb afgesloten denk ik dat het nu mijn tijd is om gelukkig te worden. en elke keer heb ik er weer vertrouwen in dat het goed komt en ik weer verder kan. Maar steeds als ik dat punt heb berijkt en denk dat ik dan echt weer verder kan, gebeurd er wel weer iets waar ik weer helemaal ondersteboven van ben. Weer voel ik me klote, en weer lijkt het geluk heel ver weg. Ik heb echt heel lang geprobeerd om steeds weer alles te boven te komen, maar nu ben ik op een punt beland dat ik niet meer geloof dat geluk voor mij is weggelegd. Op een gegeven moment word je zo moe van steeds weer opkrabbelen uit een rotsituatie, dat je geen kracht meer hebt om uit die put te klimmen. Ik geloof er niet meer in dat het "wel weer goed komt". Dat heb ik mezelf al zolang en zo vaak wijs gemaakt, en steeds kwam het niet uit. Dus waarom zou ik er nu nog in geloven. Ik wil best denken dat ik ook wel weer uit deze dip kom, maar als dat al zo is, dan komt er toch weer wat nieuws op mijn pad dat me ongelukkig maakt. Dus heb ik in goed overleg met mezelf besloten dat ik niet kies voor een leven waarin de ellende steeds weer terug komt en ik waarschijnlijk toch niet gelukkig ga worden. Ik ben heel benieuwd wat me aan de andere kant te wachten staat, maar het kan nooit erger zijn dan het leven hier op aarde.
Datum:
05-08-2006
Naam:
astrid
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-brabant

Ik heb haar nodig

Ik heb een vriendin die woont in zuid-holland, probeert een zelfmoord te plegen en ik snap het niet waarom.
Als ik naar jullie verhalen leest, werd ik al gek van met zulke verhaal.
Jullie verhalen lijken op die van haar
thuis problemen, voelt zich niet waard.
Datum:
05-08-2006
Naam:
Jairo
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Moe

Ik denk niet dat dit kadertje genoeg is om 50 jaar leven duidelijk te maken.
Maar goed...ik ben hier nou toch....zit hier nou toch...
Bottom line is....is doe het nooit goed.
Niet in m'n werk..niet in m'n huwelijk..niet met m'n kinderen..niet met nix....dan lijkt het weer een poosje goed te gaan....en dan schopt iemand me toch weer terug de kuil in waar ik net weer uitgeklauterd ben.
Ik heb er geen zin meer in....als ik m'n hele leven had willen vechten dan was ik wel boxer geworden of zo.
En dit helpt ook niet...ik zit gewoon tegen me zelf te lullen.
Doei
Datum:
04-08-2006
Naam:
Speedy
Leeftijd:
50
Provincie:
Noord-brabant

Weet het totaal niet meer...

Vaak heb ik het gevoel dat ik totaal niks waard ben, dat ik niemand ben, iemand die niet bestaat, compleet is weggevaagd... Ik heb al een aantal zelfmoordpogingen achter de rug, deze zijn (helaas) mislukt. Het is ook een tijdje goed gegaan, werd geholpen bij het GGZ, al heb ik daar een hele hoop verzwegen (Ik moest er naar heen vanwege een zelfmoordpoging) Nu ben ik alweer depressief, en het voelt alsof niemand meer naar me luistert... of mensen doen alsof ze luisteren, en dat breekt vertrouwen ook af... Eerlijk gezegd hoop ik gewoon dat deze depressie mij sloopt, en dat ik er dan een einde aan maak... want ik wil zo niet meer verder leven... Ik heb heel veel meegemaakt, en elke keer was het mijn schuld... Zo wil ik nietmeer leven!
Datum:
04-08-2006
Naam:
(Anoniem)
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

alles lijkt hopeloos

ik ben nooit erg populair geweest, op de basisschool begon het pesten...de dingen die veel kinderen meemaken...als laatst gekozen worden met gym, niet mee mogen doen met spelletjes, buiten gesloten worden, roddelen etc. toen ik naar de middelbare ging had ik hoop dat het over zou gaan, dat ik populair zou worden en ik had alle plannen uitgestippeld hoe ik dat zou doen.
maar alles viel in het water. ik werd meteen buitengesloten en ideren roddelde over me. ik heb toen overplaatsing aangevraagd en zat het jaar daarop in een andere klas...dat veranderde niets, het werd alleen maar slechter. roddelen, uitlachen etc...ik kreeg anorexia en boulimia, waardoor ik alleen maar meer werd uitgelachen en uitgescholden en ik zakte steeds verder weg.
in de 4e krege ik via msn steeds bedreigingen en 5stappenplannen voor zelfmoord van een groepje waar ik mee optrok en waarvan ik dacht dat het vrienden konden worden. school deed niets en ik voelde me bedreigd, alleen en waardeloos.
ik heb toen een overdosis pijnstillers genomen..daarna heb ik ruim een jaar bij het riagg gezeten...
nu heb ik al een paar maanden geen therapie of gesprekken meer. ik voel me alleen nog steeds waardeloos. ik ben moe, wil nix en heb vaak het gevoel ook niets te kunnen...terwijl ik alles heb. het gaat goed op school, ik heb mn ouders, vrienden...maar het doet me allemaal niets...ik voel niets en nu heeft mn pa ook nog een kwaadaardige tumor en nu neem ik het mezelf zo kwalijk dat ik niet meer wil, maar ik kan het gewoon echt niet meer....ik raak buiten adem en niets voelt goed...ik wil rust om me heen en vooral in mn hoofd.
ik haat mezelf, ik haat dit leven en ik kan niet vergeten wat er op school tegen me gezegd is omdat de littekens op mn arm me er wel aan herrinneren.
ik ben het zo zat een masker te dragen...ik wil niet meer, ik kan niet meer
Datum:
04-08-2006
Naam:
suzanne
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

zelfmoord

ik schok toen ik zag wie allemaal zelmoord willen plegen ik zelf ook maar waarom willen we dat ik omdat er maar 2 mensen zijn die van mij houden mijn opa en oma
mijn ouders zeggen tegen mij was je maar dood en mijn vriendin ja....is mijn vriendin alleen ik heb alleen het lef om andere mensen te helpen ik doe alles voor andere dieren of mensen ook al zijn het mijn aartsvijanden maar ik heb het lef niet om zelfmoord te plegen omdat ik dan 2 harten zal breken mijn oma en opa
waarom zal ik blijven leven....om mesen te helpen.....om geen harten te breken

waarom pleeg ik geen zelmoord omdat ik het lef niet heb........
en odat 2 mensen van mij houden
ik hou alleen van dieren en oma en opa en mijn vriendin omdat zij mij aardig vinden
...ik blijf om mensen te helpen en om hun levens te redden....
Datum:
04-08-2006
Naam:
manita
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

ouders

ik heb iemand anders e-mail gebruikt want anders ben ik bang......
mijn moeder sloeg mij altijd dus ik vertrouw mensen niet want ik durf niks meer mijn moeder geeft mij altijd op de kop omdat ik middelste kind ben dan slaat ze mij en is altijd boos op mij en daarom ben ik veel bij mijn vriendin te vinden en ik heb nooit heimwee mijn vader is aardig ik heb alleen heimwee naar dieren en mijn vriendin ik ben nog maar 3 dagen in de hele zomervakantie thuisgeweest maar ik moet naar een meisje dat ik helemaal niet aardig vind moet ik altijd logeren en mijn moeder zegt altijd dat ik later in de brugklas toch niet meer met mijn vriendin omga omdat ze wil dat ik niet meer met haar bevriend ben mijn vriendin begrijpt mij en is de enigste ik denk vaak aan zelfmoord of weglopen
Datum:
04-08-2006
Naam:
lisa
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.