Het is vanalles waar ik mee zit. Maar er is niemand die echt luisterd, alleen mensen die wachten tot het hun beurt is om te spreken.
Mijn verhaal is erg ingewikkeld. Helemaal als je net als ik altijd alles probeert te beredeneren en veiligheid te zoeken in wetenschappelijke redenen.
Toen ik drie jaar oud was zijn mijn ouders gescheiden. Mijn vader was homoseksueel en na jaren toch proberen door te gaan hebben mijn ouders in 1990 besloten zo niet mer door te kunnen. Ik heb eerst een jaar geleefd als een redelijk gelukkig schoolgaand kereltje van 4/5. In deze tijd had mijn vader ook een vaste mannelijke partner gevonden. Het ging allemaal redelijk goed met me tot mijn moeder het co-ouderschap weigerde en de volledige voogdij eiste, naar mijn mening uit jaloezie naar mijn vader. Ik mocht mijn vader, waar ik een heel sterke band mee had en heb, nog maar eens in de 14 dagen zien. Mijn moder handhaafde dit als een middeleeuwse wet. Geen minuut later anders haalde ze me letterlijk van de eetkamer tafel en nam me mee. Ik werd, voor mij met onduidelijke motiven, ook op een andere school geplaatst. Vanaf toen is alles in een slob geraakt. Ik deed niets op school omdat ik een vlotte babbel had en me overal onderuit wist te praten en excuses te verzinnen. Mijn moeder behandelde mij als een soort van surrogaat partner. Ik werd overal bij betrokken, van het huishouden tot de laatste huismoeder roddels. Toen ik een jaar of acht was heb ik erg duidelijk aangegeven dat ik mijn vader vaker wilde zien. Zo was ik om de week bij een van mijn ouders.
Rond mijn 12de kreeg ik door dat het goed mis was tussen mijn vader er zijn vriend. Dat liep ook dat jaar ten einde met hevige ruzie tussen die 2. Mijn vader verhuisde uit mijn geboorte huis nadat het over was.
Het eerste schooljaar van de middelbare school was een ramp. Ik werd al erg gepest om het feit dat mijn vader homoseksueel was en was zo mezelf totaal verloren omdat ik al mijn energie in mezelf verdedigen stak ipv mijn zelfontwikkeling. Het feit dat ik nooit iets had hoeven te doen op school droeg hier natuurlijk aan bij. Dit brak mij natuurlijk op en het liep helemaal fout. In het begin van dat jaar begon ik haaruitval de ontwikkelen. Ik kreeg hier allerlei zalfjes voor en pilletjes maar het werd alleen maar erger dus ik heb al mijn haar van mijn hoofd geschoren ('gelukkig' was het alleen op mijn hoofdhuid). In dit zelfde jaar werd mijn moeder ernstig ziek. Ze verloof 60% van haar longinhoud door long-emfiezeem. Ze heeft rond kersttijd zo'n drie weken in het ziekhuis gelegen.
Mijn moeder had net van te voren een man leren kennen, maar gelukkig is hij bij haar gebleven ondanks dat ze door medicijnen en haae overgebleven 40% long inhoud totaal veranderd was, zowel innerlijk als uiterlijk.
Ik moest van school omdat ik te weinig deed. Ik kwam toen op een vmbo school met veel criminaliteit. Als puberende chaos jongen ging ik hier natuurlijk in mee en begon steeds meer te spijbelen en blowen. Zelfs met mijn examens was ik ongeoorloofd afwezig. Ik zat dan bij mijn neef in zijn huis. Daar had ik de sluitel van en mijn neef die 9 jaar ouder is als ik werkte natuurlijk gewoon. Ik kreeg erg veel problemen met mijn ouders door al het gespijbel. Het is 2 keer uit de hand gelopen. Één keer met mijn moeder, toen ben ik weggelopen van huis en bij mijn neef, die inmiddels bij een drugsdealende vriend van hem in huis woonde, gebleven voor een week. Met mijn vader is het ook een keer uit de hand gelopen. Hij had een nieuwe vriend opgedaan. Een Colombiaans-Zweedse, 28 jaar jongere danser in opleiding die Zweden ontvlucht was door zijn conservativie ouders. Dit was een van de redenen voor een opstapeling van problemen tussen mij en mijn vader. Na een heftig telefoongesprek en nadat ik al mijn spullen bij hem gepakt had, heb ik hem meer als een maand niet gezien of gesproken.
Omdat ik geen diploma had behaald moest ik toch wat certificaten halen in een soort oriëntatiejaar. Dit was voor het eerst een jaar waar ik goed was. Geen gepest, en goede cijfers. Ik ben als beste van de opleiding geslaagd en had de opleiding van mijn dromen gevonden. Een theater opleiding. Dit was een veelbewogen jaar waarin ik natuurlijk weer het buitenbeentje was maar niet zo erg als voorheen.
Ook de tweede partner van mijn vader vertrok. Hij was verliefd geworden op en ander en binnen een maand vertrokken. Rond die zelfde tijd is een behoorlijk lange vriendschap tussen mij en mijn (wat ik dacht te zijn) best vriend ten einde gekomen. Hij was dronken en had een reden gevonden om mij in elkaar te slaan.
Dat was dus afgelopen jaar. Mijn probleem is denk ik waarom ik me zo ingelukkig voel is omdat ik nergens voldoening uit krijg en ik ongelooflijk egenslagen heb gehad. Want dit was maar een korte smane vattig. Ik heb mijn liefdes leven er maar uitgelaten maar geloof me dat is net zo'n grote ramp. Mijn oom werd verliefd op me, nooit een leuk meisje tegen gekomen, een ontmaagding die erg zwaar- en tegen viel en ga zo maar door.
Hoevaak ik wel niet heb gedacht: ik stop er mee is niet meer te tellen.
Ik hoop dat er ooit een wending komt in mijn leven die dit alles eens veranderd. En nu maar hopen dat ik het vol blijf houden, dat ik sterk genoeg ben om door te blijven gaan.
In ieder geval bedankt voor het lezen van mijn verhaal.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.