Levensverhalen (pagina 1658)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

door scheiding denken aan zelfmoord

mijn ouders zijn sinds een jaar gescheiden, mn vader is vreemd gegaan... al 7 keer xO ik, mn moeder en mn zusje wisten t niet tot dat mn moeder e-mails van een andere vrouw in de computer vond. we hebben geprobeerd t uit te praten maar t is niet gelukt. mn ouders wonen nu al een jaar niet meer samen, maar zijn nog steeds niet gescheiden omdat mn vader moeilijk doet met het betalen van de allemantatie. ik heb in die tijd wel eens gedacht aan zelfmoord, maar heb t nooit gedurft, gelukkig! wel heb ik gesneden tot het een keer mis ging! ben toen echt bijna flau gevallen... sinds die tijd snijd ik niet meer, wel kras ik soms nog boven op mn arm, maar na 3 krassen is het dan weer goed :) ik ben er zo goed als vanaf maar de problemen die ik net heb verwerkt komen weer terug. ik ben soms nog bang om weer te gaan snijden maar als ik de neiging dan weer heb ga ik iets doen bv. douchen... dat helpt heel goed :D nu denk ik gelukkig niet meer aan zelfmoord maar voor de mensen die dat wel doen wil ik 1 ding zeggen: praat veel met mensen die je vertrouwd en probeer de problemen op te lossen! ook moet je afleiding zoeken! nou ja dit was mijn verhaal, het is vast niet een van de ergste verhalen hier maar voor mij was het een hele gebeurtenis!
Datum:
15-08-2006
Naam:
marieke
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik weet het allemaal niet meer:(:(!!

ik weet niet dat ik moet leven... mijn vader is 3 maanden geleden overleden en mii moeder heb nu met een ander....ik mis hem echt!!

ik heb nu ook ruzie met mii club:( omdat ik nu met een jongen van 17 heb en ik ben maar 12.... is dat raar??...moet ik nog wel leven?? het is wel moeilijk omdat ik ruzie heb en ze zeggen dat een hele groep jongen mijn vriend gaan slaan....

ik moet gaan
laterzzzzzzzzz
Datum:
15-08-2006
Naam:
yessica
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

hb, high sensitive en niet zo voeldend

Altijd was ik anders en ik vond mezelf normaal. Ik had andere gedachten, benaderingswijzen, interesses. Als jong meisjes lachte ik keihard om schuine moppen, dat deed een net meisje niet. Speelde dolde met de jongens ipv met die stomme poppen, dan liever beren olifanten etc. Verkende altijd mijn grenzen en of ik daar ver overheen kon komen. Avontuur en uitdaging was voor mij hetzelfde als eten en ik wilde dat graag.
Twee jaar geleden werd ik erop geattendeerd dat ik wellicht hoogbegaafd was, high sensitive? ik voelde me niet zo, Las boeken, sites en herkende daardoo veel van wat ik "anders" deed en was. Bij HB kon je je aansluiten bij een Mensa, ik durfde niet, uit angst dat ik daar geweigerd zou worden en alsnog weer werd afgewezen. Eeenzaamheid hoort bij HB en ook onder HB'ers zijn er zoveel verschillen dat je je alsnog eenzaam voelt.
Onnodig te zeggen da mijn familie al helemaal niet begreep wie ik was en me alleen maar apart vond.
Ik ben heldervoelend, versta na 5 dagen een taal indiaans, chinees, arabisch, portugees, etc) communiceer via een diep voelen en invoelen en word in de gewone wereld waarin ik (beneden) mijn niveau (eigen keuze vanwege een gehandicapped kind die nu 21 is en uit huis) waar ik veel op bewondering, weerstand, en vervolgens negeren en afwijzing ervaar.

Ik die mensen bewust maakte van hun onderbewustzijn om zo kracht en geloof in jezelf te krijgen, ben nu zelf in een circuit gekomen waar ik om hulp moet vragen. De jungle en de machtswellust van de gewone arbeidswereld gaat door waar men mij vanuit de hiërarchie klein probeert te krijgen vanuit hun eigen onmacht. Zo zie ik het althans.

In 5 jaar tijd nu mijn kind beter gaat heb ik de nodige gedachten gehad om er uit te stappen als er toch niemand is die om me geeft. Maar ik neem mijn kind mee het graf in en laat haar niet alleen.

Maar ik ben te laf. Er moet toch iets zijn.
Als er maar een mens op de wereld me begrijpt en er voor me is, dan is dat genoeg.
Psych gebeld, zal binnen een uur terugbellen, nog niets gehoord. Stiefmoeder gebeld die zegt, sorry we moeten weg, neem maar een aspirientje en ga maar even op bed liggen.
Wist niet dat aspirientjes zoveel power hadden. Hoezo weglopen voor een confrontatie en het leuke achterna lopen?
En toen deze site op. Nooit van gehoord. Probeerde verhalen te lezen en ik kom niet in een verhaal. Hoezo hoogbegaafd? maar zeker niet op technisch gebied. Wie helpt mij?
Datum:
15-08-2006
Naam:
mirjam
Leeftijd:
56
Provincie:
Utrecht

scheiding

Hallo,

Ik ben Gerrie 35 jaar en gescheiden. Ik had een goede baan een fijn gezin en verder alles prima voor elkaar. Totdat mijn vrouw besloot bij mij weg te gaan. We hadden net een nieuwe woning gekocht en ze bleek op een zeer sluwe manier al mijn geld weggeloodst te hebben. Ze komt uit een rijk nest en dat is wat me steekt ik in de ellende en zij kan later alles doen. Daarnaast ben ik mijn baan kwijt geraakt en kan nu ondanks dat ik me er niet toe in staat acht op zoek naar een nieuwe baan. Kan het nog erger. Verder zie ik mijn zoon maar een weekend per twee weken en ik mis hem enorm. Hoe krijg ik mijn leven weer op orde ik loop bij een magnetiseur een haptotherapeut en een psychotherapeut. Ik hoop dat ik eens het geluk weer vindt
Datum:
14-08-2006
Naam:
Gerrie
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

Wat een k*t tijd.

hoii,,

het ging heel goed met me tot op het moment dat een jongen op mij verlieft werd. hij was helemaal niet knap enzo. hij flirte vaak op msn en ik vond het nie zo prettig. ook in de klas keek hij mij alleen maar aan. maar alles wat ik zei hielp niet. op een dag zei hij dat hij verlieft op me was. toen begon het.

de dagen erna voelde ik me erg vreemd en wist niet wat ik moest doen. ik kon me niet meer concentreren op school en haalde veel onvoldoendes. het meeste kon ik gewoon tegen me ouders zeggen en ze hielpen me. maar op een gegeve moment vond ik dat ze me zusje meer voorstrokken. en dat alles wat ik zei een grapje was.

op school liep het ook al niet zo goed met vrienden. nu heb ik er helemaal geen meer en ben ik eigenlijk een beetje alleen. ik ging alles opkroppen en kon aan niemand iets kwijt. ik kon er gewoon niet meer tegen.

het gebeurde afgelopen winter. ik begon in mezelf te snijden. iedere keer als ik me weer sneed aan mijn schaar voelde alsof er een last van mijn schouders af viel. maar het werd al snel een verslaving. en steeds wilde ik me meer snijden.

later wilde ik gaan weglopen. weg van huis. maar waar naartoe was de vraag..? dat heb ik dus maar niet gedaan. ik wilde niet weg. ik wilde meer. zelfmoord plegen. ik heb een paar keer het mes op me pols gehad maar had niet de kracht om door te duwen. ik ben namelijk verlieft op een jongen. dat hield me ook tegen. hij weet niks van dit alles.

maar nog steeds kon ik het aan niemand kwijt. ik heb toen maar besloten om naar de school psychiater te gaan. ik heb een paar gesprekken gehad en toen ging het wat beter.

sinds een half jaar doe ik het al niet meer. ik wil dit graag zo houden. maar ik weet niet zeker of dit gaat lukken. ik ga nu naar de 3e klas. ik wil het steeds weer opnieuw beginnen met snijden. maar mijn wil is veel en veel sterker. gelukkig maar.
Datum:
14-08-2006
Naam:
Michelle
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

het hoef niet meer

ik wil echt niet meer
mijn vecht lust is echt op
alleen mijn kinderen houden mijn nog steets tegen ze zijn nog maar 3 en 5
maar mijn tijd komt steets dichten bij
Datum:
14-08-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Hmmmzz

Hier is 2van mijn vele gedichten/raps over hoe ik me voel, 2 van velen..

(1:)

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

De wereld is tegen mij
Ik heb geen vrienden aan mijn zij
En nee, dat maakt me niet blij
Maar ik ben wel een kei
Ik probeer door te gaan in mijn leven
Maar mijn verleden blijft aan mij kleven
Waarom gebeurd mij dit?
Ik heb niemand toch wat gedaan?
Of heb ik dat nou verkeerd verstaan?
Deze stress, word me te veel
Ik probeer me af te reageren, als ik iemand keel
Ik probeer wel rustig te zijn
Maar als ik dat doe doet het vreselijk pijn
Ik kan haast niet verder
Ik kan het niet meer aan
Ik wil gewoon iemand slaan
Hoewel ik iedereen kan verslaan
Maar ik zet vel door, want ik ben een man
En ik doe gewoon alles wat ik kan...

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

Ik voel me van binnen leeg
Straks ben ik het die daar ligt, in die steeg
Ik ga het gevecht aan,
Met iedereen die me probeert de dissen
Want voor dat ze het weten zit ik op ze te pissen
Ik heb schijt aan iedereen, die tegen me is
En als ik sla, gaat die mooi niet mis
Maar diep van binnen, voel ik me alleen
Ik heb wel een hart, nee geen steen
Als je denkt van wel, dan boeit me dat niets
En nu rij ik weg van jou, op men oude fiets...

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

(2:)

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vetrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand
Iedereen bedriegt en verraad mij
Ik heb nooit een wij gekend
Het is al zo lang zo, ik ben het gewend
Heel soms bedoelt iemand het goed
En zegt dan dat ik ze weer vertrouwen moet
Maar dat gaat niet zo gemakkelijk
Want al mijn vertrouwen is nu weg
Je wilt het terug, maar je hebt dan gewoon pech
Maar dat gaat echt niet meer gebeuren
Want ik kan je maar 1 keer goed keuren
Als je het echt wilt, moet je jezelf bewijzen
En eens een keer mijn vriendschap prijzen

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vertrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen

Ik ben zo eenzaam, en alleen
Ik dol niet, dit is wat ik meen
Ook al lijk ik soms heel blij
Dat is niet de echte mij
Ik laat het zo min mogelijk merken
En gewoon naar school te gaan, en te werken
Maar het lukt niet altijd
Dan zien ze de echte mij
En schrikken ze zich dood
Maar dat boeit mij niet
Want de schade is gedaan, het is geschied
Is er tenminste een probleem minder voor mij
En voor dat ben ik blij
Wat rust in dit leven, kan ik wel gebruiken
En gewoon ff in het licht duiken
Even uit de duisternis, dat mijn leven is
En dat ik denk aan wat ik mis

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vertrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen
Datum:
14-08-2006
Naam:
MaXi
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

heb er de kracht niet meer voor

ik maak een eind aan mijn leven omdat mijn leven doelloos is en te veel pijn doet
kan niet leven met bepaalde gevoelend en heb teveel pijn die pijn overheerst mijn leven het gemis van mijn kinderen het moeten leven van een uitkeering een familie die mij maar aan mijn lot overlaat ik hoop alleen dat het deze keer lukt ben zo moe ik wil gewoon rust in mijn hoofd...............................................
Datum:
14-08-2006
Naam:
minique
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

En nu?

1972. Ik was 10 toen mijn moeder in de zomervakantie 6 weken in het ziekenhuis moest verblijven. Ik mocht naar oom en tante op de boerderij en vond het daar geweldig.
1973. 11 jaar, ik ga gezellig 3 weekjes logeren bij oom en tante want het is daar superleuk natuurlijk. Helaas kan oompje ineens zijn vieze handjes niet bij zich houden en ik ga me misdragen omdat ik naar huis wil. Pa en ma komen me halen en zijn niet blij. Over oompje en zijn handjes heb ik nooit durven vertellen.
1974. 12 jaar, ik kom in de pubertijd ofzo want thuis gaat het niet lekker, ik krijg een steeds grotere mond. Ik zit vreselijk met het feit dat ik nooit over mijn oom heb durven vertellen. Mijn ouders zijn me helemaal zat en als ik 14 ben krijg ik zo'n draai om mijn oren, lees knal voor mijn kop, van mijn vader dat ik mijn kamer doorvlieg met mijn hoofd tegen de muur. Ik heb buiten wat contacten op school geen vriendinnen.
1977. Ik ben 14 en via een of ander blaadje, ik dacht muziek express, denk ik een leuke vriend te hebben gevonden, hij is 32. Mijn ouders weer niet zo blij maar de verkering duurt niet lang.
1979. Ik ontmoet een jongen die mij wel ziet zitten, hoeraaa eindelijk iemand die mij leuk vindt, en in 1980, ik ben dan 18, gaan we samenwonen.
1981. Na een jaar samenwonen en vele ruzies later wil ik weg. Naar huis is geen optie dus ik bel de woningbouw. Vriend zegt 'als jij weg gaat rij ik met de auto tegen een muur' . Woningbouw belt 'we hebben een woning voor u' ik zeg 'het hoeft niet meer' en pak mijn koffers weer uit.
1984. Mijn allerliefste oma gaat ineens dood. De oma waar ik vaak zat vanwege de ruzies thuis. Geen afscheid kunnen nemen, de kist was dicht. Ik zag haar als mijn 2e moeder.
1989. Trouwen en kind 1 wordt geboren.
1994. Kind 2 wordt geboren.
Iets later, ik wil scheiden. Man zegt 'je doet maar, zoek maar een ander huis maar de kids blijven hier'.
Ik heb geen koffers ingepakt en ben gebleven.
1995. Schoonpapa krijgt kanker.
1997. Schoonpapa gaat dood.
1997. Man krijgt kanker.
1999. Man gaat dood.
1999. Ik ben 37 en alleen met mijn kids, ben ik blij ??????
2000. Schoonmama krijgt kanker maar heeft het tot op heden overleefd.
2000. We verhuizen want oudste vindt het niet leuk in het huis waar papa ziek heeft gelegen.
Nu 2006. Woon al 6 jaar in een heel gehorig huis. Naast mij zijn een stel mensen komen wonen die uit een woongroep voor geestelijk minderen komen. Ben met politie, woningbouw, extreme overlast in de weer om de buren s'nachts stil te houden maar het enige wat ik ermee bereikt heb is dat de buren mij zwart maken in de hele buurt en doorgaan met herrie maken s'nachts terwijl ik om 6.30 om moet staan.

En nu?

Nu ben ik het even kwijt.
Ik wil verhuizen maar daar is een wachttijd van ongeveer 16 tot 20 jaar voor.
Ik wil niet verhuizen want ik heb een lekker huisje en de buurt is geweldig, mits je de mensen niet allemaal tegen je krijgt.

De laatste tijd bedenk ik steeds vaker:

ik kan 2 dingen doen...
1. ik vermoord de buurman
2. ik spring van een hoge flat.

In het eerste geval zijn mijn kinderen de dupe.
In het tweede geval zijn mijn kinderen de dupe.

Help.
Datum:
14-08-2006
Naam:
Nomore
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

geen lef

ik wil dood maar durf niet ik zie het leven niet meer zitten .ik vecht er voor om te leven maar ergens in mijn hoofd zegd een stem dat het tijd voor me is, maar ik durf niet dat is mijn sterkste standpunt omdat ik niet durf maar eens lukt het mij om me leven te be´eidiggen. ik wil hier mee zeggen dat het me niet lukt om zelfmoord te plegen
Datum:
14-08-2006
Naam:
remco
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.