Levensverhalen (pagina 1657)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hmmmzz

Hier is 2van mijn vele gedichten/raps over hoe ik me voel, 2 van velen..

(1:)

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

De wereld is tegen mij
Ik heb geen vrienden aan mijn zij
En nee, dat maakt me niet blij
Maar ik ben wel een kei
Ik probeer door te gaan in mijn leven
Maar mijn verleden blijft aan mij kleven
Waarom gebeurd mij dit?
Ik heb niemand toch wat gedaan?
Of heb ik dat nou verkeerd verstaan?
Deze stress, word me te veel
Ik probeer me af te reageren, als ik iemand keel
Ik probeer wel rustig te zijn
Maar als ik dat doe doet het vreselijk pijn
Ik kan haast niet verder
Ik kan het niet meer aan
Ik wil gewoon iemand slaan
Hoewel ik iedereen kan verslaan
Maar ik zet vel door, want ik ben een man
En ik doe gewoon alles wat ik kan...

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

Ik voel me van binnen leeg
Straks ben ik het die daar ligt, in die steeg
Ik ga het gevecht aan,
Met iedereen die me probeert de dissen
Want voor dat ze het weten zit ik op ze te pissen
Ik heb schijt aan iedereen, die tegen me is
En als ik sla, gaat die mooi niet mis
Maar diep van binnen, voel ik me alleen
Ik heb wel een hart, nee geen steen
Als je denkt van wel, dan boeit me dat niets
En nu rij ik weg van jou, op men oude fiets...

Het doet van binnen zo'n pijn
Ik voel me echt zo klein
Ik wil iemand anders zijn
Hoewel ik weet, dat dat nooit zal gebeuren
Het enigste wat ik kan doen is doorgaan met zeuren...

(2:)

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vetrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand
Iedereen bedriegt en verraad mij
Ik heb nooit een wij gekend
Het is al zo lang zo, ik ben het gewend
Heel soms bedoelt iemand het goed
En zegt dan dat ik ze weer vertrouwen moet
Maar dat gaat niet zo gemakkelijk
Want al mijn vertrouwen is nu weg
Je wilt het terug, maar je hebt dan gewoon pech
Maar dat gaat echt niet meer gebeuren
Want ik kan je maar 1 keer goed keuren
Als je het echt wilt, moet je jezelf bewijzen
En eens een keer mijn vriendschap prijzen

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vertrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen

Ik ben zo eenzaam, en alleen
Ik dol niet, dit is wat ik meen
Ook al lijk ik soms heel blij
Dat is niet de echte mij
Ik laat het zo min mogelijk merken
En gewoon naar school te gaan, en te werken
Maar het lukt niet altijd
Dan zien ze de echte mij
En schrikken ze zich dood
Maar dat boeit mij niet
Want de schade is gedaan, het is geschied
Is er tenminste een probleem minder voor mij
En voor dat ben ik blij
Wat rust in dit leven, kan ik wel gebruiken
En gewoon ff in het licht duiken
Even uit de duisternis, dat mijn leven is
En dat ik denk aan wat ik mis

Ik ben zo eenzaam
Ik heb niemand die mij steunt
Alleen iemand die tegen me aan leunt
Ik moet alles doen
Ik heb er genoeg van
Ik moet alles doen
Ook al ben ik een man
Ik wil niet meer doorgaan
Ik wil dat het ophoud
En ik heb het zo koud
Van niemand te hebben
Die ik echt kan vertrouwen
Of iemand waar ik echt op kan bouwen
Datum:
14-08-2006
Naam:
MaXi
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

heb er de kracht niet meer voor

ik maak een eind aan mijn leven omdat mijn leven doelloos is en te veel pijn doet
kan niet leven met bepaalde gevoelend en heb teveel pijn die pijn overheerst mijn leven het gemis van mijn kinderen het moeten leven van een uitkeering een familie die mij maar aan mijn lot overlaat ik hoop alleen dat het deze keer lukt ben zo moe ik wil gewoon rust in mijn hoofd...............................................
Datum:
14-08-2006
Naam:
minique
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

En nu?

1972. Ik was 10 toen mijn moeder in de zomervakantie 6 weken in het ziekenhuis moest verblijven. Ik mocht naar oom en tante op de boerderij en vond het daar geweldig.
1973. 11 jaar, ik ga gezellig 3 weekjes logeren bij oom en tante want het is daar superleuk natuurlijk. Helaas kan oompje ineens zijn vieze handjes niet bij zich houden en ik ga me misdragen omdat ik naar huis wil. Pa en ma komen me halen en zijn niet blij. Over oompje en zijn handjes heb ik nooit durven vertellen.
1974. 12 jaar, ik kom in de pubertijd ofzo want thuis gaat het niet lekker, ik krijg een steeds grotere mond. Ik zit vreselijk met het feit dat ik nooit over mijn oom heb durven vertellen. Mijn ouders zijn me helemaal zat en als ik 14 ben krijg ik zo'n draai om mijn oren, lees knal voor mijn kop, van mijn vader dat ik mijn kamer doorvlieg met mijn hoofd tegen de muur. Ik heb buiten wat contacten op school geen vriendinnen.
1977. Ik ben 14 en via een of ander blaadje, ik dacht muziek express, denk ik een leuke vriend te hebben gevonden, hij is 32. Mijn ouders weer niet zo blij maar de verkering duurt niet lang.
1979. Ik ontmoet een jongen die mij wel ziet zitten, hoeraaa eindelijk iemand die mij leuk vindt, en in 1980, ik ben dan 18, gaan we samenwonen.
1981. Na een jaar samenwonen en vele ruzies later wil ik weg. Naar huis is geen optie dus ik bel de woningbouw. Vriend zegt 'als jij weg gaat rij ik met de auto tegen een muur' . Woningbouw belt 'we hebben een woning voor u' ik zeg 'het hoeft niet meer' en pak mijn koffers weer uit.
1984. Mijn allerliefste oma gaat ineens dood. De oma waar ik vaak zat vanwege de ruzies thuis. Geen afscheid kunnen nemen, de kist was dicht. Ik zag haar als mijn 2e moeder.
1989. Trouwen en kind 1 wordt geboren.
1994. Kind 2 wordt geboren.
Iets later, ik wil scheiden. Man zegt 'je doet maar, zoek maar een ander huis maar de kids blijven hier'.
Ik heb geen koffers ingepakt en ben gebleven.
1995. Schoonpapa krijgt kanker.
1997. Schoonpapa gaat dood.
1997. Man krijgt kanker.
1999. Man gaat dood.
1999. Ik ben 37 en alleen met mijn kids, ben ik blij ??????
2000. Schoonmama krijgt kanker maar heeft het tot op heden overleefd.
2000. We verhuizen want oudste vindt het niet leuk in het huis waar papa ziek heeft gelegen.
Nu 2006. Woon al 6 jaar in een heel gehorig huis. Naast mij zijn een stel mensen komen wonen die uit een woongroep voor geestelijk minderen komen. Ben met politie, woningbouw, extreme overlast in de weer om de buren s'nachts stil te houden maar het enige wat ik ermee bereikt heb is dat de buren mij zwart maken in de hele buurt en doorgaan met herrie maken s'nachts terwijl ik om 6.30 om moet staan.

En nu?

Nu ben ik het even kwijt.
Ik wil verhuizen maar daar is een wachttijd van ongeveer 16 tot 20 jaar voor.
Ik wil niet verhuizen want ik heb een lekker huisje en de buurt is geweldig, mits je de mensen niet allemaal tegen je krijgt.

De laatste tijd bedenk ik steeds vaker:

ik kan 2 dingen doen...
1. ik vermoord de buurman
2. ik spring van een hoge flat.

In het eerste geval zijn mijn kinderen de dupe.
In het tweede geval zijn mijn kinderen de dupe.

Help.
Datum:
14-08-2006
Naam:
Nomore
Leeftijd:
44
Provincie:
Noord-holland

geen lef

ik wil dood maar durf niet ik zie het leven niet meer zitten .ik vecht er voor om te leven maar ergens in mijn hoofd zegd een stem dat het tijd voor me is, maar ik durf niet dat is mijn sterkste standpunt omdat ik niet durf maar eens lukt het mij om me leven te be´eidiggen. ik wil hier mee zeggen dat het me niet lukt om zelfmoord te plegen
Datum:
14-08-2006
Naam:
remco
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel

papa...

waarom hij het doet
waarom ik niet kan
mijn redding is bloed
mijn liefde voor die man

ik kan niet meer
Datum:
13-08-2006
Naam:
ici
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

lach maar...

het is niet echt een verhaal maar meer een gedicht :)

Lach maar…


Lach maar, doe maar
Mijn gezicht ziet er ook niet uit
Mijn ogen zijn te groot
En mijn stem is te luid

Lach maar, doe maar
Weg eigenwaarde voor mij
Dat komt enkel en alleen
Door alles wat je tegen me zei

Lach maar, doe maar
Heb om mij maar plezier
Dan is er tenminste iemand om mij
Gelukkig, hier

Lach maar, doe maar
Ik val wel dood neer
Scheld maar, schop maar
Pijn doet het me niet meer

Lach maar, doe maar
Ga maar door
Stoor je niet aan mij
Maak me maar verder kapot hoor

Lach maar, doe maar
Dan spring ik wel voor een trein
Zullen jullie dan nog lachen?
Als ik er niet meer zal zijn?
Datum:
13-08-2006
Naam:
lisa
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

geen uitweg meer

wat ben ik een enorm kutwijf. al t moois wat ik heb opgebouwd met jou gewoon volledig verpest. we hadden t zo fijn samen, mijn gevoel voor jou si onbeschrijflijk. waarom dan toch dit kutgedrag van mij.....met z'n twee lekker naar t strand geweest gister, t was zo fijn. zo fijn om bij jou te zijn, mijn beschermengel iemand die lief voor mij is ondanks dat ik vind dat niemand van mij houdt omdat ik dat zo vind. ik ben niet lief, tsja nu blijkft dat wel weer waar te zijn. god vin ik begrijp dat je pislinkop mij bent, en dit gewauwel van mij niets mee kan. maar ik moet dit nu van mij afschrijven, ik word gek van de gedachte dat ik je nooit meer zie, niet meer naast je mag liggen, tukjes doen op jou op de bank. je mooie lange lichaam, je lieve koppie met grote blauwe ogen. ik heb je zoveel pijn aangedaan, zoveel.juist zo iemand als jij verdient zoveel beter. ik zou zo graag bij je willen zijn, maar dat is een droom voor nu. want ik denk niet dat jij mij nog ooit terug wil, goddomme ik mis je zo. lief ik heb er echt geen zin meer in zonder jou verder te gaan. ik kan je nooit meer onder ogenn komen laat staan gewoon doorleven, er is teveel pijn. van mij naar jou aangedaan. ik wil eruit stappen, maar zelfs dan zou ik jou nog pijn aandoen. wat ik ook doe, ik doe jou alleen maar pijn. verschrikkelijk lief, ik kan er geen woorden meer voor vinden zoveel pijn ik jou heb aangedaan. je bent dat zeker niet waard. je bent de liefste en je doet t allemaal zo goed, ik gun je alles. ik ben jou niet waard. waarom geloof ik nou niet in geluk, gelukkig kunnen zijn. als ik geloof in mezelf was t allemaal veel anders geweest. lief ik hoop echt dat je door kunt met je leven en niet teveel pijn hebt of nu denkt dat relaties alleen maar uitlopen op vreemdgaan en liegen.
lief ik wilde nog zoveel met jou doen en delen, ik wilde echt oud worden met jou. maar dat kan niet meer......
we zouden bijna onze 7-jarige relatie vieren. 7 jaar! en nu niets meer..ik ga kapot van pijn. het ergste is nog de pijn die ik jou heb aangedaan. die is onverdraaglijk.
Datum:
13-08-2006
Naam:
CLaudia
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-holland

iedereen dnek dat er niks is

hej ik ben 16 jaar en me ma zie het leven neit meer zitten van wegen dat ze longkanker me zus dnek dat ze alles is omdat ze havo doet snap ze me niet ik zal het wat anders uit leggen ik heb zeer zware dyslexy en toen ik in groep 3 zat ben ik van school gehaalt van wegen me juf me de helledag in een hoek liet zitten omdat ik toch neit sprak toen ben ik naar een andere school gegaan daar prate niemand tegen mij ik was dus weer in de hoek maar ja dat ging later beter maar onder tussen werd ik thuis heel erg gepest om ik dyslexy had ik goed kon praten ik ben toen 7 jaar gepest nu ben ik stukke sterker niemand zegt er meer wat over maar toch voel ik de pijn als ze langs me lopen nu zie ik al die mensen elke dag en elkekeer voel ik die pijn het wilt niet weg gaan toen het 2005 werd werd me ma erg ziek en toen bleek ze longkanker te hebben dat brak me hart al hellemaal toen ik met me beste vriend op vakantie ging bleek me pa een erg ziek te zijn die moest naar de eerst hulp in het zieken huis toen is zijn galbaas weg gehaalt en hij kan nu heel weinig en me ma blijft maar zeggen dat ze geen zin meer in het leven heeft me zus ziet niks die denk dat alles perfect is en me broer is me helf broer die had een vader die hem sloeg en me ma maar dat is al heel lang hgeleden me broer is de enege reden dat ik dit nog kan schrijven maar me broer word op dit moment heel erg afgestoten door me ma maar me ma ziet niet dat me ma zijn enege echt familie is dus alles gaat echt kut en me examen komt er aan en ik kan niet lezen op school van wegen dat ik die kinderen zie moet ik aan pesten denk en als ik thuis kom denk ik kostand aan me ma die er geen zin meer in heeft zo word ik ook leeg gezogen ik heb er langsemand ook geen zin meer in ik heb het 1 keer geprobeert maar van het bibberen snee ik mis niemand kwam er ooit achter daarna heb ik het nog een keer geprobeert me hondtje heeft bulten op zijn kont als je daar over aait bijt hij dus ik deed dat maar hij beet niet goed maar dat is ook al een jaar geleden op dit moment voel ik me best goed maar als komt weer terug van vroeg op dit moment voel ik me alleen goed als ik een mes op zak heb dan doet niemand wat het helpt maar niet zo lang ik ben al een keer op gepakt van wapenbezit me ouder zijn toen echt geflipt ik toen ook toen ben ik2 weken weg gelopen naar een vrieden en me ouders hadden me amper gemist.
Datum:
12-08-2006
Naam:
Fa
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

ikke

mijn leven is gewoon echt *****
mijn moeder is blind
ik werd op de basisschool gepest heel erg, vaak zelfs bedreigd
nu op de middelbare school gaat het echt heel slecht ik heb er moeite mee om op de havo te blijven, nu heb ik vriendinnen omdat ik veranderd ben en omdat ik niet naar een school in de buurt ben gegaan.
tog is mijn leven nog altijd *****. mijn moeder scheld altijd op me, mijn pa wordt kwaad als ik zeg dat hij ook aan mij mag denken, mijn zus wordt altijd voorgetrokken, mijn ouders willen dat ik me op mijn "studie" richt maar die is toch allang vergald, omdat zei maar aan mijn kop blijven zeuren. Mijn zus heeft slechte vrienden, ik ben een wereldverbeteraar.
ik breng mezelf in de problemen en als ik daar over denk dan wil ik alleen maar zelfmoord plegen. Ik heb op het dak van een flat gestaan, naar beneden gehaald door de brandweer, en toch snapt niemand mij, het keukenmesje was te bot... een vriendin van mij heeft laatst zichzelf opgehangen, ik wil ook.
ik wil naar haar toe, omdat mijn leven gewoon 1 grote chaos is. ik ben gewoon bang. tog kan ik het niet! ik wil graag, maar ik kan het niet, ik besef heel goed dat er mensen zijn die WEL van MIJ houden. tog wil ik dood, of naar een andere wereld, waar ik het veel beter heb dan nu. mijn vraag is: waarom kan ik het nou niet!?
Datum:
12-08-2006
Naam:
zeg ik echt niet
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

pijn en verdriet

sinds een paar maanden weet ik dat ik de ziekte van crohn heb,,en zit er nog al mee
ben erg depresief op dit moment ben constant moe heb elke dag pijn psygis en lichamelijk heb nog steeds niet de juiste medicijn en dat kan ook nog wel even duren maar das niet het enige mijn vader vind mij een mislukkeling en wou dat ie een andere dochter had,,dat doet me veel pijn,,denk vaak om mij van kant te maken
maar heb het lef er niet voor,ik hoop dat het in de toekomst beter gaat want zo kan ik niet verder mijn lichaam is op kan niks meer,,en als dat zo blijft kap ik met leven tenminste dat wil ik dan ik blijf vertrouwen hebben dat het goed komt en weer gelukkig word
Datum:
12-08-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Overijssel
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.