Levensverhalen (pagina 1656)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

+(

kwe niej wak moet doen, al die problemen, geen gedacht hoe het anders kan, in mijn ogen 1 oplossing, zelfmoord, verlost van al die pijn, verlost van al mijn woede en verdriet, niemand ziet dan mijn littekens die ik iedere dag met bloed overgiet...
Datum:
16-08-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Waarom doe je dit mij aan

16 jaar lang voel ik deze diepe pijn in mijn hart in mijn ziel dat zwarte ongelukkige gevoel dat mensen hadden achtergelaten.toen vond ik hem de gene die mijn pijn weg nam door zijn liefde voelde ik me zo goed ik had het gevoel dat het leven nog nut had hij redde me van een paar acties om dood te kunnen zijn.ik voelde me gered blij maar het kon niet lang goed meer gaan ik raakte zwanger mijn kindje groeide en groeide het maakte mij blij toen kreeg ik te horen dat hij het weg ging halen hij nam mijn kindje af en ik kon er helemaal nix aan doen ik keek en voelde hoe me geluk er weer langzaam uit werd gehaalt mijn engeltje verdween en er bleef weer die kilte achter dagen erna ging ik dood van binnen ik leef nog maar mijn ziel is kapot ik zoek op het internet om snel van mijn leven af te komen maar ik durf geen pijnlijke acties te onderneemen om dat ik bang ben ik wil in slaap vallen en niet meer wakker worden want wat is mijn nut nog om te leven ? ik heb niks meer en niemand meer waar ik mijn verdriet mee kan delen mijn leven kan niet gered worden...ik kan alleen maar toe kijken hoe mijn leven door gaat zonder dat ik het nog wil..
Datum:
15-08-2006
Naam:
Romy
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

.

Ik wil al heel lang mezelf van kant maken.
Het gaat slecht thuis,op school, en vooral met mijn vriend.Hij doet me alleen maar pijn.Hij is niet de vriend die ik verwachtte.Hij negeert me bij zijn vrienden.Soms kijkt hij me niet eens aan,of doet alsof ik niet besta.Ik zie hem maar 1 keer in een week. Hij is veranderd na de dood van zijn moeder. Onbetrouwbaar is hij.Mij dingen beloven en de beloftes niet waarmaken. ik weet niet wat ik hiermee moet.Ik hou ontzettend veel van hem. Hij zegt dat hij ook van mij houd.Maar toch voel ik me zo alleen. Ik ben bang dat als ik het uitmaak dat hij zichzelfvan kant maakt. Ik zie het nut van het leven niet meer. Ik wil echt dood.
Datum:
15-08-2006
Naam:
?
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Samen Alleen

Alleen wil ik zijn,
Samen Alleen

Om dan te weten,
wat begin en einde is

Niemand weet
maar iedereen denkt

Oh hoe mooi kan lelijk zijn
maar vooral wat lelijk is mooi

Diep in de aarde
hoog in de lucht

De andere kant
het hier en nu

Het is zo leeg
zo verdomde koud

De vreugde, de liefde, het genot
1 tel, 2 tellen, weg

we zijn op zoek
allemaal, stuk voor stuk

mijn bestemming is bekend
hoe loopt mijn pad?


Ik heb voor het laatst een echt gedicht geschreven in groep 8 ( Sinterklaas telt natuurlijk niet mee ). Mijn juffrouw vond dat ik talent had, maar natuurlijk heb ik daar nooit iets mee gedaan, stel je voor, gedichten schrijven is toch voor nerds? Mijn hele leven heb ik nooit eigenlijk iets te klagen gehad, ik had/heb vrienden, een vriendin, 2 ouders, gezond en bij elkaar. En toch kan ik nooit langer dan een nacht of een moment gelukkig zijn, 1 tel, 2 tellen weg. En dan het gat, want voor dat ene moment laat ik zo veel vallen, ook mezelf. Ik droom, ik droom van een plaats een tijd, die niet bestaat maar zo dichtbij is. En als ik er kom maak ik het kapot, omdat ik de schoonheid en perfectie gewoon niet aankan. De mens is een dier vergiftigd met ratio. Het eeuwige conflict, La Condition Humaine.

Datum:
15-08-2006
Naam:
Cas
Leeftijd:
23
Provincie:
Groningen

door scheiding denken aan zelfmoord

mijn ouders zijn sinds een jaar gescheiden, mn vader is vreemd gegaan... al 7 keer xO ik, mn moeder en mn zusje wisten t niet tot dat mn moeder e-mails van een andere vrouw in de computer vond. we hebben geprobeerd t uit te praten maar t is niet gelukt. mn ouders wonen nu al een jaar niet meer samen, maar zijn nog steeds niet gescheiden omdat mn vader moeilijk doet met het betalen van de allemantatie. ik heb in die tijd wel eens gedacht aan zelfmoord, maar heb t nooit gedurft, gelukkig! wel heb ik gesneden tot het een keer mis ging! ben toen echt bijna flau gevallen... sinds die tijd snijd ik niet meer, wel kras ik soms nog boven op mn arm, maar na 3 krassen is het dan weer goed :) ik ben er zo goed als vanaf maar de problemen die ik net heb verwerkt komen weer terug. ik ben soms nog bang om weer te gaan snijden maar als ik de neiging dan weer heb ga ik iets doen bv. douchen... dat helpt heel goed :D nu denk ik gelukkig niet meer aan zelfmoord maar voor de mensen die dat wel doen wil ik 1 ding zeggen: praat veel met mensen die je vertrouwd en probeer de problemen op te lossen! ook moet je afleiding zoeken! nou ja dit was mijn verhaal, het is vast niet een van de ergste verhalen hier maar voor mij was het een hele gebeurtenis!
Datum:
15-08-2006
Naam:
marieke
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

ik weet het allemaal niet meer:(:(!!

ik weet niet dat ik moet leven... mijn vader is 3 maanden geleden overleden en mii moeder heb nu met een ander....ik mis hem echt!!

ik heb nu ook ruzie met mii club:( omdat ik nu met een jongen van 17 heb en ik ben maar 12.... is dat raar??...moet ik nog wel leven?? het is wel moeilijk omdat ik ruzie heb en ze zeggen dat een hele groep jongen mijn vriend gaan slaan....

ik moet gaan
laterzzzzzzzzz
Datum:
15-08-2006
Naam:
yessica
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

hb, high sensitive en niet zo voeldend

Altijd was ik anders en ik vond mezelf normaal. Ik had andere gedachten, benaderingswijzen, interesses. Als jong meisjes lachte ik keihard om schuine moppen, dat deed een net meisje niet. Speelde dolde met de jongens ipv met die stomme poppen, dan liever beren olifanten etc. Verkende altijd mijn grenzen en of ik daar ver overheen kon komen. Avontuur en uitdaging was voor mij hetzelfde als eten en ik wilde dat graag.
Twee jaar geleden werd ik erop geattendeerd dat ik wellicht hoogbegaafd was, high sensitive? ik voelde me niet zo, Las boeken, sites en herkende daardoo veel van wat ik "anders" deed en was. Bij HB kon je je aansluiten bij een Mensa, ik durfde niet, uit angst dat ik daar geweigerd zou worden en alsnog weer werd afgewezen. Eeenzaamheid hoort bij HB en ook onder HB'ers zijn er zoveel verschillen dat je je alsnog eenzaam voelt.
Onnodig te zeggen da mijn familie al helemaal niet begreep wie ik was en me alleen maar apart vond.
Ik ben heldervoelend, versta na 5 dagen een taal indiaans, chinees, arabisch, portugees, etc) communiceer via een diep voelen en invoelen en word in de gewone wereld waarin ik (beneden) mijn niveau (eigen keuze vanwege een gehandicapped kind die nu 21 is en uit huis) waar ik veel op bewondering, weerstand, en vervolgens negeren en afwijzing ervaar.

Ik die mensen bewust maakte van hun onderbewustzijn om zo kracht en geloof in jezelf te krijgen, ben nu zelf in een circuit gekomen waar ik om hulp moet vragen. De jungle en de machtswellust van de gewone arbeidswereld gaat door waar men mij vanuit de hiërarchie klein probeert te krijgen vanuit hun eigen onmacht. Zo zie ik het althans.

In 5 jaar tijd nu mijn kind beter gaat heb ik de nodige gedachten gehad om er uit te stappen als er toch niemand is die om me geeft. Maar ik neem mijn kind mee het graf in en laat haar niet alleen.

Maar ik ben te laf. Er moet toch iets zijn.
Als er maar een mens op de wereld me begrijpt en er voor me is, dan is dat genoeg.
Psych gebeld, zal binnen een uur terugbellen, nog niets gehoord. Stiefmoeder gebeld die zegt, sorry we moeten weg, neem maar een aspirientje en ga maar even op bed liggen.
Wist niet dat aspirientjes zoveel power hadden. Hoezo weglopen voor een confrontatie en het leuke achterna lopen?
En toen deze site op. Nooit van gehoord. Probeerde verhalen te lezen en ik kom niet in een verhaal. Hoezo hoogbegaafd? maar zeker niet op technisch gebied. Wie helpt mij?
Datum:
15-08-2006
Naam:
mirjam
Leeftijd:
56
Provincie:
Utrecht

scheiding

Hallo,

Ik ben Gerrie 35 jaar en gescheiden. Ik had een goede baan een fijn gezin en verder alles prima voor elkaar. Totdat mijn vrouw besloot bij mij weg te gaan. We hadden net een nieuwe woning gekocht en ze bleek op een zeer sluwe manier al mijn geld weggeloodst te hebben. Ze komt uit een rijk nest en dat is wat me steekt ik in de ellende en zij kan later alles doen. Daarnaast ben ik mijn baan kwijt geraakt en kan nu ondanks dat ik me er niet toe in staat acht op zoek naar een nieuwe baan. Kan het nog erger. Verder zie ik mijn zoon maar een weekend per twee weken en ik mis hem enorm. Hoe krijg ik mijn leven weer op orde ik loop bij een magnetiseur een haptotherapeut en een psychotherapeut. Ik hoop dat ik eens het geluk weer vindt
Datum:
14-08-2006
Naam:
Gerrie
Leeftijd:
35
Provincie:
Groningen

Wat een k*t tijd.

hoii,,

het ging heel goed met me tot op het moment dat een jongen op mij verlieft werd. hij was helemaal niet knap enzo. hij flirte vaak op msn en ik vond het nie zo prettig. ook in de klas keek hij mij alleen maar aan. maar alles wat ik zei hielp niet. op een dag zei hij dat hij verlieft op me was. toen begon het.

de dagen erna voelde ik me erg vreemd en wist niet wat ik moest doen. ik kon me niet meer concentreren op school en haalde veel onvoldoendes. het meeste kon ik gewoon tegen me ouders zeggen en ze hielpen me. maar op een gegeve moment vond ik dat ze me zusje meer voorstrokken. en dat alles wat ik zei een grapje was.

op school liep het ook al niet zo goed met vrienden. nu heb ik er helemaal geen meer en ben ik eigenlijk een beetje alleen. ik ging alles opkroppen en kon aan niemand iets kwijt. ik kon er gewoon niet meer tegen.

het gebeurde afgelopen winter. ik begon in mezelf te snijden. iedere keer als ik me weer sneed aan mijn schaar voelde alsof er een last van mijn schouders af viel. maar het werd al snel een verslaving. en steeds wilde ik me meer snijden.

later wilde ik gaan weglopen. weg van huis. maar waar naartoe was de vraag..? dat heb ik dus maar niet gedaan. ik wilde niet weg. ik wilde meer. zelfmoord plegen. ik heb een paar keer het mes op me pols gehad maar had niet de kracht om door te duwen. ik ben namelijk verlieft op een jongen. dat hield me ook tegen. hij weet niks van dit alles.

maar nog steeds kon ik het aan niemand kwijt. ik heb toen maar besloten om naar de school psychiater te gaan. ik heb een paar gesprekken gehad en toen ging het wat beter.

sinds een half jaar doe ik het al niet meer. ik wil dit graag zo houden. maar ik weet niet zeker of dit gaat lukken. ik ga nu naar de 3e klas. ik wil het steeds weer opnieuw beginnen met snijden. maar mijn wil is veel en veel sterker. gelukkig maar.
Datum:
14-08-2006
Naam:
Michelle
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

het hoef niet meer

ik wil echt niet meer
mijn vecht lust is echt op
alleen mijn kinderen houden mijn nog steets tegen ze zijn nog maar 3 en 5
maar mijn tijd komt steets dichten bij
Datum:
14-08-2006
Naam:
ik
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.