Levensverhalen (pagina 1601)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

paracetamol

ik ben nog maar 13 jaar oud. ben de jongste in n gezin waar iedereen zig met elkaar bemoeit.
een jaar geleden begon ik met snijden...
ben er mee doorgegaan en heb het uiteindelijk tegen mn mentor vertelt.
hij reageerde heel aardig maar ging het wel aan mn ouders vertellen.
mn ouders probeerden met mij te praten maar ik luisterde niet.
nu denk ik al ongeveer een maand aan zelfmoord. onder de trein springen¿ verdrinken¿
tot ik 1 week geleden erge hoofdpijn had.
ik een paracetemol nemen. mijn pijn verdween. toen kwam ik op het idee dat het misschien ook zou helpen bij de pijn in mijn hart.
toen ben ik dus paracetemol gaan slikken. eerst 1 per dag maar toen steeds meer nu slik ik er veel stuk of 8 op een dag. mijn 2 vriendinnen weten het en proberen me eraf te houden en ze wouden het ook al tegen mjn mentor vertellen. ik wou niet dan zou mijn mentor het tegen mijn ouders zeggen en begonnen ze weer te zeuren dat ze zoveel van mij houden...
nu wil ik dood. egt dood. ik wil in iedergeval van deze wereld af. maar omdat ik niet weet wat er gebeurt na de dood. dat is nog het enige wat mij tegenhoudt...
misschien was dit een beetje warrig...
je hoeft het niet te lezen hoor.
Datum:
31-10-2006
Naam:
rensiepens
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

ik wil niet meer

hallo iedereen,
ik ben een meisje van 19, en ben op mijn 14de verkracht, ik heb het aan niemand durven vertellen tot dat ik 16 was geworden en toen ging het steeds slechter met mij.
ik ging niet meer naar school toe en raakte al snel aan de drugs.
en zat bijna iedere dag bij een drugs dealer.
op een goed ogenblik toen belde mijn moeder mij of ik naar huis wilde komen, om mijn spullen te pakken en te vertrekken uit haar huis. ik wou niks liever als dat. dus deed ik dat, en kon bij een hele goede vriend van mij wonen, hij was 29 en ik was 16.
als snel ging het steeds slechter met mij, en kreeg te horen dat mijn moeder zelfmoord had gepleegt.
het kon me allemaal niks meer schelen, ik dacht ik heb mijn vrienden en mijn vader tenminste nog.
toen ik 17 werd kwam mijn vader bij mij en die goede vriend, hij zei tegen mij dat ik niet meer met hem om mocht gaan, ik werd heel boos en had hem geslagen. hij is toen weggegaan en heeft de politie naar me toe gestuurd.
de politie zei tegen mij dat ik weer naar school moest gaan en niet meer bij vrienden zoals mijn goede vriend in de buurt moest komen. ik was zo boos dat ik ben weggerennen en naar een koffieshop ben gegaan. ik kwam daar helemaal stoond weg en vervolgens ben ik naar een kroeg gegaan om me hele maal lam te zuipen. om 6 uur 's ochtends kwam ik bij die goede vriend van me aan, en hij heeft me de huid vol gescholden en zei dat ik op moest tetteren. ik heb mijn spullen gepakt en ben toen naar mijn vriend gegaan, mijn vriend was 34. ja inderdaad heel oud maar wij hielden van elkaar. hij zei dat ik bij mijn vader moest gaan wonen, maar ik wou niet bij mijn vader wonen. uiteindelijk mocht ik bij mijn vriend wonen. toen ik 2 mei dit jaar 19 werd, ging het niet heel slecht met mij en kwam nooit meer buiten.
ik kwam steeds vaker bij de drugs dealers.
op een goed ogenblik kwam de politie bij me, met de mededeling, je vader is gestorven aan een overdosis. ik weet niet meer precies wat ik toen heb gedaan, maar de volgende dag hebben ze me gevonden op het strand.
ik heb twee weken bijna niks gezegt en amper gegeten.
ik wou niet meer leven, en toen ik een keer alleen thuis was heb ik alle pillen opgezocht die er in huis waren en heb ze allemaal achterover gegooit.
ik werd wakker in het ziekenhuis en mij werd verteld dat ik bijna dood was en als min vriend er niet was geweest dat ik nu dood was geweest.
ik leef, maar ben zo ongelukkig, ik wil niet meer... ik wil mezelf wel door mijn kop schieten..!!
Datum:
31-10-2006
Naam:
Isabella
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Gewoon geen zin

Hallo mensen..
Ik en dewi elbers..
En ik denk al zo'n 2 jaar na over de dood..
Ik heb echt altijd ruzie..
Elke dag op school.. en ik ben ook bang om naar school te gaan..
Elke dag staan er wel buitenlanders mij op te wachten..
Ik ben nog nooit door een meisje geslagen..
Of door een buitenlands meisje..
Maar wel 3x door jongens..
3 buitenlanders..
1tje was surinaams geloof ik
1tje was turks
1tje was Jugoslaafs of zo iets..
Maar ik heb bij alle 3 terug ge slagen..
En bij die 1e.. Die surinaamse jongen..
Was op school..
En iedereen zat toe te juichen..
Terwijl ik niet eens is ruzie met hem had..
Ik heb ook al best lang een goede vriendin
Ze heet bregje..
En ze is er altijd voor me..
Ik heb ook best vaak ruzie met haar..
Maar dan komt het altijd door anderen..
En nu blijven wy voor altijd vriendinnen hebben we afgesproken en we luisteren gewoon niet naar wat anderen zeggen..
Zullen jullie ook alemaal moeten doen..
En blaffende honden bijten niet..
Geloof me..
Behalve als je het zelf uitlokt dan..
Maar ik ga verder met me verhaal.
Toen opeens.. kwam Bregje met een idee:
We gaan in A'dam rondzwerven ofzo..
Ik dacht : goed idee!!!
Alleen had ik het dus goed mis..
Ik had 1 vriendin gezecht die ik echt kon vertrouwen.. en zei zou het tegen niemand zeggen..
Het was pauze.. komen er opeen mensen naar my toe : aaa doodd doodd!!
Ik zo :wat bedoel je?
Hun zo : ja we houden je niet tegen als je naar A'dam gaat.. je doet maar!!
En toen had ik na gedacht en toch maar niet gedaan.. Ik kwam op school..
Toen was zo'n kei aardig meisje boos op mij.. omdat ik loog tegen haar..
Nu is hjet weer allemaal goed..
Maar nog steeds denk ik aan zelfmoord..
Ik heb me ook heel vaak zelf gesneden.. en die littekens zie je ook echt heel goed op me handen.. En het blijft er voor altijd op zeggen ze.
Ik word volgensmei ook mishandeld door mij ouders.. Tenminste dat zeggen me vrienden.. maar ik blijf geloven dat het niet zo is..
Ik doe me zelf ook heel vaak pijn met een elastiekje..
En ik spijbel vaak omdat ik bang ben om worden geslagen..
Maar ik zeg altijd :
Jullie moeten maar 1xtje kijken.. als ik er niet meer ben.. dan geloof je.. dat ik er echt niet wouw zijn ;)
Ik ben blij dat ik me verhaal mocht doen..
En ik hoop dat jullie dit graag wouden lezen en dan ook beetje de goede kanten van het leven zien..
Groetjes Dewi Elbers uit Venray / Limburg
Datum:
31-10-2006
Naam:
Dewii
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

depri

mijn verhaal is lang niet zo erg als al deze andere verhalen op deze site maar ik wil het toch even kwijt. Ik ben nu 14 en dik aan het puberen en heb elke dag egt enorme ruzie met mijn ouders. Ik voel me heel leeg van binnen en ben de laatste tijd veel meer aan zelfmoord gaan denken. mijn tante heeft het ook gedaan dus ik heb het gevoel dat het heel makkelijk is. maar ik bang dat ik straks de fout inga en toch zomaar zelf moord pleeg. Wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Is het wel normaal dat ik de laatste tijd zo vaak aan zelfmoord denk en nergens meer de zin van inzie. Het gaat heel school. dus daar ligt het niet aan. maar toch voel ik me heel ongelukkig.Ik wil dit gevoel heel graag kwijt. als iemand met het zelfde probleem zit.. reageer alsjeblieft. miss. dat ik het dan beter begrijp.
Datum:
31-10-2006
Naam:
depri
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

paula

er is een meisje waar ik heel erg veel van hou, maar zij blijkbaar niet van mij ik had het 1 dag met haar en toen dumpte ze me!
en toen ik naar huis ging van school zat ik gewoon manieren te bedenken om zelfmoord te plegen, toch maar niet gedaan.
Datum:
31-10-2006
Naam:
Stijn Nagelmaker
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Waarom leef ik ? ;l

Ik ben een meisje van 14 jaar en zit nu in de 2e. Ik werd al gepest vanaf groep 6. Het gepest is steeds erger geworden. Ik ben blijven zitten in groep 8 omdat mijn moeder me te jong vond voor de 1e en ik heb toen een hele leuke klas gehad. Ik heb nu nog een erg leuke klas, maar kinderen uit andere klassen pesten me. Verder heb ik hele erge leuke vriendinnen maar soms heb ik het gevoel alsof ik hun niet verdien. Ik snij mezelf regelmatig omdat ik mijn pijn weg wil hebben. Heel veel jongens vinden mij leuk, maar als ik dan iets met hem heb dan is het snel weer uit, en begin ik weer met snijden door de pijn. Soms heb ik ook gewoon zin om mezelf te snijden omdat ik vind dat ik niet hoor te leven. Ik hoop dat het ooit over gaat. En anders ben ik blij dat k die tijd dat ik heb geleefd heb mogen leven.
Datum:
31-10-2006
Naam:
Waardeloos persoon
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

anders

het gevoel dat je je vrienden verliest voelt niet fijn. dat is bij mij t geval. ik ben anders dan mijn vier andere vrienden en ik voel vaak buitengesloten. ik draag niet dezelfde kleding als zij, ik gedraag me maffer. als zij met z'n 4en lachen, hoor ik er niet bij. ik voel me leeg en ziek, van binnen. met 1 van mn 4 vrienden heb ik verkering. hij is heel aardig en lief. maar mijn vriendin is jaloers op mij, omdat hij ook een vriend is van mijn vriendin.
mijn vriendje doet nu heel aardig tegen mijn jaloerse vriendin op school en als school is afgelope slijmt ie bij mij. ik kan er niet meer tegen, ik ga het uitmaken en ik wil dood. ik wil mezelf snijden en pijndoen. huilen.. heel veel. maar niemand mag het zien. ik probeer me groot te houden op school maar op de fiets alleen naar huis begin in te huilen. het voelt niet fijn om anders te zijn.
Datum:
31-10-2006
Naam:
iK..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Deze herfst

Deze herfst...

Ik heb mij nog nooit zo rot gevoeld. Het laatste jaar van mijn studie, dus erg druk met dingen die voor de maatschappij belangrijk kunnen zijn. Maar mij, mij ziet niemand. Het voelt dubbel. Ik sluit me af voor de mensen om mij heen. Alleen al door te zeggen dat ik het druk heb. Zoveel goede excuses om maar geen mensen om me heen te hebben. Ik wil niet dat iemand me ziet. Letterlijk en figuurlijk. Niemand ziet het, of zegt er iets van.
In het verleden heb ik zware klappen gehad. Ik ben een keiharde vechter maar...deze herfst.... ik besef me dat het niet uitmaakt of ik er nu wel of niet ben. Ik voel me functiloos, nutteloos, inruilbaar, zo niet uniek. En waar doe ik het voor. Voor de mensen die achterblijven? Die mensen zullen het vast begrijpen.

Het knaagt aan mijn ziel om dit te zien..

Ik heb geen zin om te leven in een wereld waarin iedereen zich letterlijk en figuurlijk uit laat kleden. Het gebeurt overal..

Datum:
31-10-2006
Naam:
nee
Leeftijd:
22
Provincie:
Friesland

"Mooi masker"

Titel van mij.. zou zijn "mooi masker"...
De waarheid is, dat er geen masker meer is..althans..ik heb t gevoel dat die aan t afbreken is. Alleen.. de mensen zijn blind, en zien het niet.. Best beangstigend.. Ik..heb meerdere keren, bij God, het antwoord willen vragen. Op die ene vraag, Waarom?.. Zucht dit klinkt allemaal vaag.. Maar ik wil gewoon niet meer duidelijk zijn. Probleem is.. dat niemand, maar dan ook echt niemand...Zucht..Zijn er hier..homo jongens..die met mij in contact zouden komen, en ook ietwat negatief zijn..misschien helpt praten met elkaar wel..of een gothic..dat heb me ook altijd aangetrokken..naja zie maar
Datum:
31-10-2006
Naam:
silentchaos
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

waarom?

Mijn leven is mislukt. Ik vermink mezelf nu met een schaar. Het doet amper pijn als ik het doe. Het is niet diep, maar je ziet het wel. Eigelijk wil ik zelfmoord plegen, ik kan hier niet met de mensen opschieten. De rede dat ik het nog niet heb gedaan is om vriendinnen. Me vader & me moeder wouden ook zelfmoord plegen, me moeder om mij. Me vader om al zijn shit in zijn leven. Ik heb veel meegemaakt. Me ouders zijn gescheiden. Heb nergens geluk in. Ik weet de laatste tijd niet meer wat ik moet, vandaar die verminking. Ik probeer normaal over te komen, maar het gekke is dat mensen door hebben dat ik erdoorheen zit. Ze zeggen dat ik negatief ben. Ik probeer alles te verbergen, geen zin om er over te praten, teveel. Dit laatste half jaar. Ik weet het gewoon niet meer.
Datum:
30-10-2006
Naam:
M.
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.