Levensverhalen (pagina 1599)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen zin meer in leven

wil helemaal niet zeggen dat ik het slecht heb,heb alles wat ik wil behalve een toekomst.
Zie er gewoon zo tegenop dat ik helemaal niet voor ogen heb wat ik wil,geen werk geen opleiding..en dat blijft maar malen in mijn hoofd en wordt echt gek..heb een lief vriendje die ik gewoon verwaarloos en heb het idee dat hij alleen uit medelij bij me blijft,en heb bijna geen vrienden voel me zo eenzaam en kut..weet me echt geen raad!!!
Datum:
03-11-2006
Naam:
christianne
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

verlaten

Voor mijn 17de had ik een leuk leven. Had veel vrienden en het ging goed op school.

Daar alles kwam verandering in nadat ik een ongeluk had gehad. Sindsdien kan ik niet goed meer praten en mijzelf non-verbaal uitdrukken.

Al mijn vrienden hebben me verlaten en de studie waarmee ik bezig was kon ik ook niet meer afmaken want daarvoor kwam ik nu sociale vaardigheden tekort.

Mijn familie steunt me niet. Sterker nog ze maken het voor mij alleen nog maar erger door mij niet meer serieus te nemen.

Op straat wordt ik vaak nagekeken of uitgelachen soms zijn mensen door mijn handicap zelfs bang voor me. Dat doet erg veel pijn.

Als je weet dat je nooit meer een vriendin zal krijgen, nooit die baan zal krijgen die je wil. Of andere dromen die je hebt waarvan je zeker weet dat ze nooit zullen uitkomen.

Dan wordt het leven erg zwaar.
Datum:
03-11-2006
Naam:
Bernard
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

border-line

Hallo ik ben nadzjezda.
Ik loop al van af mijn 12de met zelfmoordgedachten. Ik heb thuis nooit liefde ontvangen. En als er wat was moest je maar doorgaan er over praten was niet moegelijk. Op mijn 15de kreeg ik mijn eerste kind op 1 januari is ze geboren en de 5de januari moest ik weer naar school van mijn ouder. En mocht er niet meer over praten. Ik ben op mijn 20ste getrouwd om het huis te ontvluchten, in de hoop dat het beter zou gaan. in dat huwelijk zijn 2 meiden geboren. Na 5 jaar was dat ook voorbij. Ik ben toen min of meer weer op de vlucht geslagen. Ik heb later nog in een blijf van mijn lijf gezeten omdat een ex mij wel wou vermoorden. Mijn ouders hebben mij nooit begrepen of er moeite voor gedaan, ze vonden en vinden zichzelf belangrijker en ik moet mij maar niet aanstellen.Ik heb nog een zoontje Didier die zijn vader is ontvoerd. En sinds 2 jaar weten we dat ik border-line heb. In slechte tijden zoals nu heb ik echt zin om er een eind aan te maken. Ik ben al medicijnen aan het verzamelen. Mijn huisarts schrijft ze wel voor of ik vraag om een herhalings recept. Nog 2 keer en ik heb genoeg om er een eind aan te maken. Ik wil wel leven maar voor wie en wat. Ik ben moe en ik kom er niet meer uit!!!!
Datum:
03-11-2006
Naam:
nadzjezda
Leeftijd:
41
Provincie:
Groningen

na jaren terug

He,

Ik heb als puber veel zelfmoordgedachten gehad. Ik voelde me eenzaam, onbegrepen. Mijn broer peste me hard, deed me echt fysiek pijn (heeft bv. op mijn staartbeentje gestampt en dus gebroken) Ik snee ook regelmatig in mijn armen waar je nu nog steeds de littekens van ziet. De moeilijkste periode was tijdens mijn schooltijd, vooral het sociale contact en de druk. Na mijn studies is dit enorm verbetert en voelde ik me veel beter. Maar de laatste maanden ben ik ongelukkig. En heb er an sich geen reden toe: heb wat ik moet hebben, werk als zelfstandige, heb vaak lange werkdagen en doe dat werk graag. Maar nu vind ik dat allemaal zo nutteloos. Wat heeft het voor zin? Wat heeft het voor zin om veel te werken en geld te verdienen en zogezegd plezier te hebben? Dood ga je. Ik doe constant de moeite om mensen niet teleur te stellen. Ik heb niet veel vrienden maar die die ik heb zie ik heel graag. Misschien zie ik ze te graag ... Waardoor het pijn doet als zij mij niet correct behandelen. Alleszinds niet zoals ik hen behandel, vind ik. Ben misschien in hun ogen ook niet correct. Mijn beste vriend vertelde me vandaag dat zijn vrouw misschien zwanger is van een 2de kind. Wat ik hem van harte gun maar vorige week vertelde hij me nog dat het heel slecht ging in hun relatie en dan ben ik zo hard in de war van zo iets stom. Ik kan dat niet plaatsen en ben dan kwaad van hoe je eerst kan vertellen dat het slecht gaat en de week nadien zwanger. Met wat zijn ze dan bezig? Je relatie laten voort bestaan met 2 kinderen terwijl die relatie al een jaar op springen staan? Dat kan toch niet goed zijn voor die kinderen? Voor die beste vriend en zijn vrouw? Die ook een heel goeie vriendin is. Dit klinkt heel banaal maar ik ben gewoon in de war door hetgene hij zei. Waarschijnlijk komen er door datgene allerlei andere dingen in mij naar boven en is die zwangerschap absoluut geen probleem maar gewoon een aanleiding voor allerlei donkere gedachten. Zoals bv. ik soms wel een kind wil maar heb veel te veel schrik om het op deze wereld te laten leven. Schrik dat het de pijn moet voelen die ik heb gevoeld. Ik heb schrik dat mijn kind een ongelukkig kind zou zijn en daarvoor kan en wil ik geen kinderen. De angst en de verantwoordelijkheid is me te groot. En dan denk ik, misschien is het nog beter als ik er gewoon niet meer ben. Ze zullen even wenen maar nadien gaat het leven simpelweg verder. Mensen sterven en kinderen worden geboren. Dus ben ik, een onderdeel dat wezelijk kan gemist worden? Dat onmisbaar is? Nee. Ik ben gewoon 1 van de grote massa die misschien wat sneller dood is dan anderen. Soms rij ik rond met de wagen en denk ik wat als ik nu gewoon door rij ipv een bocht te nemen? Ik weet dat ik dat niet ga doen. Dit klinkt allemaal zeer banaal maar kan moeilijk verwoorden wat eigenlijk het probleem is. Ik weet en lees dat er mensen die heel erge situaties hebben megemaakt en dan voel ik me toch weer schuldig dat ik dan over zuke banale toestanden zulke drama's maak. Maar ik ga toch de moeite doen om alles wat ik heb geschreven, te versturen. Hou jullie allemaal goed en wees voorzichtig.
Datum:
02-11-2006
Naam:
Bet
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

First time.

Voor het eerst ben ik echt verliefd, het is wederzijds waarschijnlijk maar het wordt niks, hij woont in zeeland. Ik hou niet zo van liefde op afstand en hij volgens mij ook niet. Ik ben smoor op hem. Alles duid erop dat het wederzijds is, maar hij heeft het nog niet toegegeven. Ik voel me er zo kut over. Ik snij mezelf om die liefde niet meer te voelen,. Het lijkt nooit meer over te gaan. Nog nooit heb ik zoveel liefde en haat gehad voor 1 persoon. Ik wil zo graag met hem. Maar er valt niks aan de situatie te veranderen. Hij is knap en kan zo iemand anders krijgen, maar dan wordt mijn haat alleen erger. De liefde is al te erg dat het niet vermindert en ook niet erger kan worden. Eigelijk weet ik het niet meer. Ik heb de laatste tijd zoveel meer meegemaakt, me hele leven staat al zo op zijn kop. Ik weet het echt niet meer. Meerdere malen heb ik overdosis genomen, me gesneden en dat soort dingen. Niemand weet het, want het was nooit genoeg overdosis. Binnenkort ben ik er niet meer, ik wil het allemaal niet meer. Ookal ben ik doodsbang voor de dood.
Datum:
02-11-2006
Naam:
Lisanne
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Nutteloos

steeds vaker zou ik graag niet meer leven. Als ik kijk naar mijn leven en wat ik allemaal heb dan zou ik juist blij moeten zijn met wat ik heb, maar op de een of andere manier heb ik steeds het gevoel dat ik niets waard ben en dat niemand mij zou missen wanneer ik er niet meer ben.
Wanneer ik stage loop of op school ben dan ben ik de vrolijkheid zelf en soms hou ik dat zelfs de hele dag vol, maar meestal eindigd de dag thuis met ruzie (ik woon met mijn moeder en zusje). Hierdoor heb ik het gevoel dat mijn moeder me liever niet in huiz wilt hebben ook al weet ik wel dat ze wel van me houd. Verder heb ik ook een hele lieve vriend maar zelfs dat veranderd niets aan mijn gevoel.
Soms als ik het echt niet meer weet snij ik ook in mijzelf in de hoop dan`wakker`te worden.
Datum:
02-11-2006
Naam:
?
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

dood

ik heb thuis zo veelproblemen en ik ben maar 11 mijn ouders wouden scheiden
mijn broer maakt altijd ruzie met mijn ouders mijn andere broer is altijd deprie en ik weet het niet meer maar je
soms denk ik wel ik wil dood maar ik kan het niet
Datum:
02-11-2006
Naam:
geen
Leeftijd:
11
Provincie:
Overijssel

ik wil weg

Hééey, ik denk vaak aan zelfmoordpogingen. Ik sta meestal ook op het punt om zelfmoord te doen. Maar toch twijfel ik vaak. Ik denk aan de mensen die ik niet haat en die wil ik niet kwijt. Of beter: die willen MIJ niet kwijt. Ik heb een zus van 20 jaar. Die is heel de dag gewoon kwaad op mij voor het minste. Mijn ma staat altijd aan haar kant wanneer ze ruzie heeft met mij. En mijn pa komt maar 's avonds thuis. En dan is alles weer stil in huis. Mijn zus wordt altijd voorgetrokken omdat ze als aan het hoger studeert. En zij mag ook altijd op de computer omdat ze moet 'studeren'. Maar eigenlijk zit ze altijd op msn. Ik vertel het vaak aan m'n ouders maar die geloven mij niet. Ze denken gewoon dat ik aandacht wil. Hier kan ik niet meer tegen. Als sinds mijn 11 jaar is dit aan de gang. NU; ik braak soms mn eten uit. Om 2 redenen: ik wil er dun uitzien, zo wordt ik misschien aanvaard. Ik ben niet dik maar ook niet graatmager, ik ben gewoon slank. Maar de tweede reden is niet omdat ik aandacht wil maar omdat dat het enige is wat ik kan regelen. Ik heb ook vaak vreetbuien omdat ik me zo soms verdrietig voel. Mijn ouders of familie hebben hier ook nog niks van gemerkt. Mijn zus geeft me soms scheldnamen. Mijn ma ook!! Ze doen dat om te lachen. Maar ik vind het niets om te lachen. Ik heb niet altijd last van die problemen. Maar toch wel min. 1 keer iedere maand.
Datum:
02-11-2006
Naam:
niemand
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

ik wil niet meer...

ben nu bijna 8 maanden depressief en heb sinds een maand eindelijk hulp van een psychologe en m'n ouders weten er nu ook van, maar m'n ouders lijken me helemaal niet serieus te nemen! ik ben al best lang van plan om zelfmoord te plegen en ik ga het binnenkort ook doen, want ik wil zo niet meer! heb mezelf ook al een paar keer gesneden, daar weten m'n ouders ook van, maar ze praten nooit met me over deze dingen... en die pscyh die zegt allemaal van die dingen dat het goed te behandelen is enzo, dat het waarschijnlijk niet zo is dat ik dood wil, maar dat ik weg wil uit deze situatie, wat dus in mijn geval niet zo is! ik wil helemaal weg, voor altijd, ik ben het niet waard om te blijven. ik haat mezelf, ben tot niks meer in staat en wil alleen nog maar dood. en ik geloof best dat ik weer uit deze depressie kan komen, maar ik ben inmiddels zelf zo veranderd, dat ik dat helemaal niet wil en ik ben ook bang dat het weer terugkomt.
dat was mijn verhaal...
Datum:
01-11-2006
Naam:
leeuwtje
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

school en thuis

Ik denk er serieus over om zelfmoord te gaan plegen. Ik weet nog niet hoe maar we hebben een doosje melatonine (om goed te kunen slapen) mischien lukt het door het hele potje te nemen.
Ik zat in een vmbo klas en zit nu in een vwo klas. Het gaat ontzettend slecht op school.Haal allemaal 3en enz vooral met wiskunde gaat het slecht. En die juffrouw laat me steeds nablijven. Ik heb haar ook 4keer in de week en ik voel me er al verdtrietig onder. Ik woon alleen samen met mijn moeder. Het is al eerder gebeurt dat ze me een slag in het gezicht heeft gegeven of zegt dat ik zieleg ben enz. Vanavond zei ik alleen dat het huis niet zo netjes was.Me moeder boos dus ik zeg hou je kop. en sloeg haar (helemaal ni hard) op dr buik. Ze wordt helemaal boos en pakt me bij me haren en drukt me hoofd op de grond(heb er nu nog pijn van) dat heeft ze daarna nog 1 keer gedaan. Toen ik moest huilen zei ze ja zieleg kind en alles. Daarna pakte ze me steeds bij me arm. Toen is mijn moeder weggelopen naar buiten(nog niet terug) . Ik heb de hele avond niks kunnen leren en heb morgen een wiskunde repetitie!! ik zie het niet meer zitten het lijkt wel of de problemen zich steeds maar meer opstapelen (zit nu letterlijk te huilen) Het heeft toch geen zin meer om nog door te leven.
Datum:
01-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.