Levensverhalen (pagina 1600)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Give me a reason, to wake up and face the light

Ik loop sinds mijn 12 de rond met zelfmoordneigingen en het gaat er niet echt beter op nu 6 jaar verder zijn mijn gedachten nog steeds niet weg.Ik heb een lichte vorm van autisme daar heb ik met leren leven...maar heb heel veel last in mijn nek hij blokeerd dikwijls en dan kan ik er geen weg meer met...kan dan zelfs amper mensen aankijken of een doodsimpele trap aflopen laat staan een paar meter deftig stappen. Ik heb een vriend die ik bijna 4 jaar ken we kamen elke dag closer nu is nog amper contact. Ik heb al dikwijls geprobeerd me zelf van kant te maken als ik hem niet had ontmoet was ik er al lang niet meer. Maar nu helaas nu ik eigenlijk niks meer van hem hoor kan ik het niet meer echt aan...hij hield me recht hij is mijn leven en dat is langzaam aan het wegvallen. Ik kan en wil gewoon niet zonder hem leven.
Mijn ouders gaan dit weekend op vakantie ze durven bijna niet te gaan...omdat ze bang zijn dat ik me eigen van het leven zou beroven de psychiater vertrouwt het ook niet. Het is eigenlijk het enorme gemis om hem dat me zo hopeloos en mijn nek dat me krankzinnig maakt. Zelf van school trek ik me amper nog iets aan het kan me allemaal gestolen worden...Ik heb geen fut meer
Datum:
01-11-2006
Naam:
L
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

ik wl dood

me vader probeerde mij neer testeken me moeder is een hoer (denk ik)niemand geeft om me ik wil dood
Datum:
01-11-2006
Naam:
henk
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

ik wou da ik dood was

ik heb er gewoon ggen zin mer in,, nergens mer
Datum:
01-11-2006
Naam:
,,
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

waarom

loop sinds jaar bij spy door een strf geval van een kind van negen waar ik mee werkte.dit heeft zoveel gedaan met me dat ik helemaal de weg kwijt ben daar komt bij dat ik vanaf mijn 3.5 ongeveer tot mijn 17de sexueel ben misbruikt door mijn ouders om en andere .ja ben een man van 41 maar kan het niet meer aan kan niet meer lachen niet meer genieten ..voel me zo alleen heb 1 hele goede vriend die me bij staat en me helpt waar hij kan maar die is er ook niet altijd .. haat mezelf zo erg verafshuw mijn lichaam ja haal sinds een tijd mijn lichaan open met mes doet even pijn maar durf de stap verder niet te zetten of moet weten dat het zeker lukt wil niet voor de trein springen wil andere geen rot beeld voor ogen geven als ik dat zou doen help ik weet het niet meer jos iut eindhoven
Datum:
01-11-2006
Naam:
jos
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

wanhopig

ik ben verkracht, mijn ouders zijn gescheiden,ik heb elke dag ruzie met mn ma, mn vriend heeft het na 2 jaar uitgemaakt, mn moeder heeft een nieuwe vriend metwie ik het totaal niet kan vinden, op school heb ik veel problemen en mn werk is niet leuk, ik drink, ik gebruik pillen en ik snij mezelf. Nu wil ik echt niet meer..wat moet ik doen?
Datum:
01-11-2006
Naam:
jennifer
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

leugens

Ik ben een meisje van 17 jaar, ik heb lieve ouders en het ook niet slecht thuis en toch voel ik me super ongelukkig door al wat ik heb meegemaakt. Toen ik naar mijn eerste middelbaar ging werd ik plots gepest, ik gedroeg me toch normaal en klede me ook niet anders. Ik werd in de ergste mate gepest, mijn 2 beste vrienden uit het lager hadden alle mensen tegen me opgezet en mijn allerbeste vriendin durfde niet langer meer met me op te trekke uit schaamte of dergelijk, mensen gebruikte me. Ik hate iedereen rond me, en begon te leven in mijn eigen droomwereld, ik kon droom en realiteit haast meer uit elkaar houden terwijl het steeds erger werd. Ze hebben zelf mijn rekenmachien dag voor mijn examen wiskunde gestolen! Natuurlijk deed ik hard m'n best om te studeren maar m'n denkbeeldige wereld liet dat niet toe, en ik kreeg na al m'n moeite een b-attest. Wat ik toen als een grote flop zag werd een latere bevrijding ik kwam op een nieuwe school terecht waar ik opgenomen werd. Het 2de was fantastisch, mijn geluk kon niet op maar vanaf het 3de werden de groepjes gevormd en zo kwam ik ook in mijn eigen groep terecht. Hier kreeg te maken met nog meer verraad. Momenten dat de groep sommige mensen opeens hate, en paar weken later weer opnam. Bovendien had iedereen een lief en gekust en veel meer en ik was toen 16 en zelf nog nooit gekust. Toen had ik mijn eerste lief, ik was super blij maar na 2 maanden was het weer gedaan. mijn beste vriendin ontkende steeds weer dat ze achter m'n ex liep die ik nog steeds graag zag. Bleek later dat ze loog, ik heb het bericht en bewijzen gehoord van haar liefdesverklaringen aan hem. Het zijn zo van die stomme dingen maar telkens als iemand van m'n vriendinnen flirt met mijn ex of met jongens waar ik achter liep vind ik dat een teken van weinig respect. Ik kan niet zonder hem, ik weet gewoon dat ik nooit meer iemand vind die ik zo graag als hem zag. Het is raar maar wnn ik weer moet toekijken op zulke dingen voel ik een opluchting met de gedachte dat ik nog alt kan doodgaan. Eigenlijk vind ik zelfmoord maar stom maar sterven in hun bijzijn zodat zij kunnen zien wat ze mij hebben aangedaan is iets wat ik wil. Ik wil dat ze hun daden zullen berouwen en dat ik van deze verschrikkelijke wereld afben waar de mensheid alleen maar aan zichzelf denk. Ik kan niet meer tege het liefdesverdriet, al de idiote ruzies, het verraad, de leugens en de dierenmishandelingen waar een doorsnee mens niets kan aan doen. Ik verlang naar de dood en ik weet niet langer meer wat te doen : (
Datum:
01-11-2006
Naam:
wendy de poerck
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

vaak ...

Vaak denk ik na over hoe het moet. Ik werd verkracht … maandenlang. Dit zijn harde woorden, ze doen pijn. Ik wou dat ik ze niet hoefde uit te spreken. Het gebeurde 4 jaar geleden. Wat er toen gebeurde, heeft ervoor gezorgd dat ik ben wie ik nu ben: een gesloten, angstig meisje.
Na vier jaar moet ik er toch wel over zijn… tenminste, dat dacht ik toch. Ik leerde H. kennen. Een getrouwde man met 3 kinderen. Hij vertelde me over zijn gevoelens voor me. Het leek alsof ik alles herbeleefde. Na 5 maanden moet ik toegeven dat hij mijn hartje heeft veroverd. Ik vertelde hem over vroeger en hij is de meest fantastische steun die ik vooraf nooit in hem gezien had. Hij weet zijn gevoelens en eigen verlangens in toom te houden, juist om mij gelukkig te maken. Nooit zou hij iets doen waardoor ik me slecht zou voelen, met het oog op wat vroeger gebeurde. Maar ik hou ook van hem, buiten alle verwachtingen in. Nooit had ik gedacht iemand te kunnen liefhebben en net als ik dan toch verliefd wordt, is de liefde onmogelijk. Hij houdt van mij, ik hou van hem maar ik vertel hem niet over mijn ware gevoelens voor hem. Als ik dat zou doen, verlaat hij zijn vrouw en kinderen om wie ik ook héél veel geef. Ik wil niet dat hij hen verlaat, dat kan hij ook niet omwille van het bedrijf dat hij samen met zijn vrouw heeft.
Dan komt ook het volgende probleem. Ik had tot nu toe nog nooit een relatie, ook een gevolg van vroeger. Met alle maatschappelijke problemen in het achterhoofd, ga ik me ook de vraag stellen of het kan dat ik seropositief ben. Stel dat ik seropositief ben … Dat kan ik niet aan. Ik wil mijn familie en vrienden geen 2 keer verdriet aandoen. De eerste keer omdat blijkt dat ik ziek ben, de tweede keer omdat ik waarschijnlijk op jonge leeftijd sterf. Het is dan toch echt wel beter om er ineens een eind aan te maken. Ik zou het trouwens aan niemand kunnen vertellen dat ik eventueel seropositief ben… Maandag laat ik me testen, zal dus een weekje later kunnen zeggen wat het geworden is. Indien een goede uitslag gaat het leven gewoon verder al herinner ik me toch nog steeds de laatste zin die ik ooit in een afscheidsbrief schreef: “Mijn geluk in dit leven; de strijd opgeven.” De brief heb ik niemand laten lezen. Ik heb ook nooit aan iemand vertelt dat ik er toen zo over dacht. Ik denk er nog steeds zo over. Ik hoop dat de mensen die om me geven ooit zullen inzien dat dit écht is wat ik wil en dat ik na al deze ellende geen uitweg meer zie...
Datum:
01-11-2006
Naam:
ano
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

kwil niet meer leven

Hoi,

Ik ken al een tijdje een meisje, dat meisje zie ik doodgraag ken haar al een 1 jaar en half maar we hebben nu een relatie.
Ma het gaat nu niet meer zo goed :'( kheb voor dat meisje echt alles gedaan maar ze voelt ni zoveel voor mij :'( Kben der echt door nu kweet echt ni wa ik zonder dat meisje moet doen kwil haar echt nooit los laten voor een ander :'( kvoel me nu en heel slecht, kzit constant te denken kwil niet zonder haar kwil een eind aan mijn leven maar er houd mij 1 ding tegen mijn neefje kzie hem graag kwil hem altijd bij mij maar zonder mijn meisje wil ik ook niet , had ik nu een manier om me van kant te maken dan had ik dit nu niet meer getypt kheb alleen pijn voor de dood kwil geen pijn leiden had ik een manier om mij zonder pijn te doden had ik het meteen gedaan kwil echt ni meer leven kwil et nimeer :'( kga echt een manier zoeken om mij van kant te maken. Liefde is:
iets dat je kan doden
iets dat je leven kan rot maken
kwil nu dood zijn kwil er van ef van al die pijn :'( wie kan mij helpen om een manier te vinden om zonder pijn dood te gaan?
Datum:
31-10-2006
Naam:
g
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

mijn gedachten

wel ik weet zelf niet hoe het zo ver is gekomen hor maar ik voel me soms heel alleen het lijkt alsof ik alleen op de wereld ben ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel en omdat ik alleen ben heeft het bijne geen zin meer dat leef.En soms vraag ik me weer af waarom ik eigenlijk naar school moet want op school leer ik zelf over klimaatverandering en als je het goed bekijkt wil dat zeggen dat ik over een aantal jaren doodga dus waarom mezelf niet direk doodmaken dan hoef ik me niet elke dag zo rot t voelen
Datum:
31-10-2006
Naam:
raoul
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

:)

hey ik ben roy en ik ben 18 jaar
ik heb geen zin om me verhaal te vertellen want als ik 5 jaar moet beschrijven ben ik nog wel even bezig
ik wil wel zeggen dat ik geen nerd ofzo ben
de meisjes vallen op me enz.
maar togh loop ik met veel problemen
ik heb het gelijk door als iemand me niet mag enzo
en heb ook al best veel vrienden verloren aan de drugs
ik doe ook welleens drugs maar niet altijd
ik zie dingen ook anders
ik denk te veel over het leven na
en als ik dat doe
dan raak ik gewoon de weg kwijt dan raak ik in de war
heb al 1 poging gedaan
met spiritus ik moest toen naar het ziekenhuis
en ik vind dat ik ook een drankprobleem heb drink elke dag 5 bier en in het weekend veel meer
maaja kheb het nu beetje van me af geschreven bedankt voor de mogelijkheid enne ik zie jullie hopelijk nog wel :)
doeii
Datum:
31-10-2006
Naam:
roy
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.