Levensverhalen (pagina 1597)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

geen zin meer in het leven

waarom ik zelfmoord wil plegen is omdat ik gewoon deze wereld zat ben iemand houd van mijn,mijn ouders mishandelen mijn en ik ben zo geslagen.soms moet ik er aan denken wat mij allemaal is voorkomen en dan moet ik soms huilen en soms kan ik haast niet slapen zo veel pijn en verdriet heb ik ik denk door zelfmoord dat ik van al die pijn en verdriet kan komen
Datum:
05-11-2006
Naam:
akoosje
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

misluk

als de dag begint wou ik dat die over was, geen liefde kan ik voelen alleen maar pijn om hier te zijn.
ik had altijd het idee dat ik ergens voor leefde en ik had mooie dromen.
maar ik heb geen idee meer niks intresseert me meer. het liefst was ik nooit geboren, en het is niet dat mensen mij niet mogen maar ik ben de laatste tijd liever alleen want ik vertrouw geen mensen en ook al weet ik dat het niet reeel is toch voel ik het zo. soms heb ik wat betere dagen maar dan gaat het door een simpel iets al weer slecht en ik snap niet want het leven kan toch mooi zijn, waarom dan niet voor mij en kan ik alleen maar vedriet en pijn zien, weet iemand mischien of dit een ziekte is ofzo laat maar weten als iemand dat weet of mij verhaal herkend, dat alles altijd tegen zit in je hoofd maar het als je het reeel bekijk niet zo hoefd te zijn.
Datum:
05-11-2006
Naam:
geen
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

waaro leef ik

mn ouders hebben ruzie ,. gister was jarig en voel altijd rot
Datum:
05-11-2006
Naam:
mm
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

is dit mijn leven

hoi
ik ben 24 en heb 2 kinderen en een vriend nou ja vriend!hij is moslim. Sinds wij ons kindje hebben gekregen is hij zo veranderd het is een jongentje dus ik denk vandaar .maar goed hij ziet me niet staan slaapt niet naast mij maar bij mijn dochter op de kamer.ik heb niets aan hem weggaan kan ik niet dan ben ik de kinderen kwijt .dus ja blijf ik maar het gaat al biijna 6 jaar zo maar het wordt steeds erger.hij werkt niet kan geen werk krijgen en verwacht volgens mij dat ze het thuis moeten komen aanbieden.ik moet dus werken voor de kost en hij maakt alles op.ik wilde dolgraag een leven met iemand die me wel ziet staan en mij sirieus neemt.als ik nu iets wil gaan doen dan vind hij dat niet nodig en moet ik dus thuisblijven.maar goed ik zou dolgraag mijn kinderen zelf opvoeden maar helaas ik heb niets te zeggen als hij de kinderen straft en ik zeg er iets van dan heb ik het gedaan en slaat hij mij.ik kan er niet meer tegen.ik denk vaker ik ben er allen nog voor de kinderen verder heb ik niemand maar ik heb niets over ze te zeggen dus maakt het ook niet uit als ik er niet meer ben ik wil zo graag weg maar als ik naar de kinderen kijk kan ik het niet .maar als ze vervelend zijn denk ik zo nu ga ik wat een rot leven ben ik daarvoor geboren? hij snapt mij niet is het dan zo veel gevraagd om ook eens naar mij te luisteren .ik weet nog niet hoe maar ik stap snel uit het leven
Datum:
05-11-2006
Naam:
miek
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

ben het leven zat

ik weet niet maar heb pijn maar weet niet meer wat ik ermee moet doen
de beste oplossing voor mij is, zelfmoord plegen me moeder wilt me niet me vader wilt me niet.
ze noemen mij een neukfout...
wat moet ik ermee.
niemand ziet me staan.
maakt niet uit!
doeidoei xxx
Datum:
05-11-2006
Naam:
esmee
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

1 persoon

een paar maanden terug kreeg ik met mijn beste vriend verkering ik hield zoveel van hem tot hij mij dumpte en 2 dagen derna alweer een ander sag en 4dage derna ermee verkering had.. ik was kapot ik kon me verhaal aan niemand kwijt hij was die persoon tege wie ik altijd alles zei
als ik me weer veel had gesneden als ik moest huilen van me vader belde ik hem op! hij was mijn steun tsja .. tot nu dan..
ik had niemand ik heb een week in me eentje gezeten in roes rond geleefd gesneden tot ik bij neer viel zelfmoord actie's geplant tot net.. hoe kon ik vergeten dat hij niet de enige was! ik heb tog nog andere vrienden waaronder 1 meisje die me sou steunen tot me dood die achter me aan zou gaan als k zelfmoord zou plegen en zei is mijn reden tot leven niet god , want als je denkt tsja god heeft je leven dan toch ook zo kut gemaakt? of ben ik de enige die er zo over denkt?
ik was zo depresief echt al 1jaar en toen kwam hij en nu is hij de reden van mijn snijden en zelfmoord gedachtes geworden tot nu ik heb nog andere hijs gewoon niet de enige in de wereld! als hij lol heeft om mij te kwetse was ik niet zijn beste vriendin..
Datum:
05-11-2006
Naam:
Renée
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Alles & iedereen

Eerst kwam ik erachter dat paar vrienden hun vriendschap met mij fake waren ze haatte , Daarna dumpte me vriendje me 2dagen later belde die met een ander 4dagen derna had hij met haar ik ben gebroken! want hij nam met haar zelfde dag als het uitging tussen mij en hem , Ik wil hem haatte! maar dat kan niet ik hou nog zo veel van hem , Kreeg ook nog ruzie met me beste vriend en vriendin , afgelopen maanden merk ik dat me ouders ook niks om me geven ik heb geen reden meer om hier te blijven ik wil zo graag gewoon weg! Ik weet alleen niet hoe ik zm ga plegen ik snij mezelf wel maar polse doorsnijden wil ik niet , ik wil iets met pillen doen weet alleen niet welke daar goed voor zijn als iemand het weet zou die dat mij willen vertellen?
Datum:
05-11-2006
Naam:
Renée
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

eenzaam

Ik zou willen dat ik de ballen ervoor had, om een keer een drogisterij of apotheek binnen te lopen en te vragen naar een medicijn tegen eenzaamheid of tegen onbegrip...
Tja...allen al het besef dat dat toch niet bestaat....
Datum:
05-11-2006
Naam:
Jo
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

pedofilie

Mijn man is pedofiel, al wil hij dat zelf niet erkennen. Hij vindt het woord pedofiel iets vijandigs hebben, terwijl hij juist heel veel van kinderen houdt. Het is al zo'n 15 jaar geleden dat hij een minderjarig kind seksueel heeft aangeraakt. In die tijd, hij was zelf puber, zag hij er geen kwaad in. Zijn bereidwillige buurjongetje, 6 jaar jonger, wilde maar al te graag, zowel bij mijn man als mijn zwager. Nu hebben wij al bijna 14 jaar een relatie en tot op heden is mijn man nog niet eerlijk over wat er zich toen heeft afgespeeld en wat hij nu voelt. Hij is enorm gesteld op een vriendje van onze oudste zoon en is nog steeds gesteld op jongetjes.
Laatst kwam dat jongetje (8 jaar) dineren en logeren bij ons terwijl ik net geopereerd was aan mijn voet.
Ik kon de jongens niet naar boven brengen, maar mijn man wel.
Ik heb mezelf de trap op gehezen om te zien wat er te zien viel. Mijn man was, god dank, op zolder om een bed voor onze loge op te maken. De mannier waarop mijn oudste zoon met zijn vriendje aan het douchen was, dat je dat vaag door het douchegordijn kon zien, kon horen... gewoon onbezonnen elkaar inzepen..., maar dat dat weer inspiratie zou kunnen geven aan mijn man, maakte mij kots misselijk.
Ik ben naar beneden gegaan en kotste me helemaal leeg.... Mijn man vindt nog steeds dat ik overgevoelig reageer, dat het niet zoveel voeten in aarde heeft, maar ik vertrouw het niet!
Ondertussen mag ik er met geen woord over spreken, met niemand.
Gelukkig wel met een maatschappelijk werkster, maar met mijn vriendinnen bijv. niet! Ik voel mij zo eenzaam!
De ouders van mijn man en mijn zwager weten er wel van, maar met meer dan hen mag ik er niet over spreken. Zij hebben hun eigen visie en hopen ook dat wij nog bij elkaar zullen blijven, al is het voor onze 2 zoons. Nu een vriend van mijn zwager wil scheiden van zijn vrouw vind ik het nog oneerlijker!
Zij vertellen dat zij uit elkaar zijn gegroeid met een goede, duidelijke kern van het verhaal.
Als ik het er echt van wil laten komen dat ik wil scheiden en zal zeggen dat we uit elkaar zijn, omdat "we uit elkaar zijn gegroeid", zal ik nooit mogen vertellen wat de echte reden ervan is, omdat dat mijn man kan en zal schaden...
Alweer is mijn mond gesnoerd, terwijl ik altijd mijn hart op de tong heb liggen...
Al bijna 4 jaar voel ik mij zo eenzaam, terwijl mijn schoonouders zeggen dat ik altijd met hen kan en mag praten.
Maar toch... zij staan achter hem en geloven hem, terwijl ik vermoed dat hij belangrijke informatie verzwijgt. Dat heeft hij n.l. al eerder gedaan toen hij onder reclasering was gesteld. Hij heeft het verhaal van ons leven samen in de afgelopen 4 jaar "verleukt", in de hoop dat hij dan snel van de reclasering af zou zijn en weer "gewoon" verder zou kunnen leven.
Het heeft mij echter geen dag losgelaten, leven met een pedofiel.
Elke dag wordt erdoor beheerst. Misschien niet bij hem, maar wel bij mij!
Hij wil er vaak niet over praten. Wanneer ik mijn verhaal kwijt wil, luistert hij wel, maar reageert niet. Hij is bang voor mij.
Hij klapt dan dicht en zegt helemaal niets meer. Wanneer ik hem open vragen stel zegt hij er nu niet over te willen praten, maar dat betekend dus dat hij er nooit over durft of wilt praten. Ik voel mij daarin afgewezen, zoals hij mij al zeker 4 afwijst op het gebied van seks. Ik voel mij vies, lelijk, niet de moeite waard... terwijl mijn man juist de viezerik is.... Dat niemand in mijn omgeving dit met mij kan of mag delen maakt mij zo wanhopig en eenzaam dat ik er liever niet meer deel van uit zou willen maken.
Datum:
05-11-2006
Naam:
Jo
Leeftijd:
30
Provincie:
Utrecht

Waarom nog verder?

Heb nu alles verloren in mijn leven wat me dierbaar was.Mijn ouders hebben nooit van me gehouden.Daar door ben ik aardig op persoonlijk vlak mede in de knoei gekomen.Maar ook emotioneel.Iedereen zegt dat ik zo aardig ben maar niemand die echt van me houd.Mijn zoon heeft me ook laten stikken na mijn scheiding.Terwijl ik 3 jaar voor hem na de scheiding heb gezorgd.
Zelf of gedwongen dat weet ik niet.
Mijn ex vrouw heeft me gigantisch in de maling genomen.Zowel met geld als emotioneel.(ze had dus al 2 jaar een minimaal ander)Mijn huidige vrouw maakte veel goed die was helemaal dol op mij.En ik nog gekker op haar.Nu zijn we vandaag 2 jaar getrouwd en ze wil er mee stoppen.
Ze geeft niet meer om me.
2 dagen geleden zij ze nog dat ze me nooit in de steek zou laten en dat ze toch zoveel van me houd.
Zonder enige aanleiding is dat ineens blijkbaar weg.
Terwijl ik ze op handen gedragen heb.Jij verdiend beter zegt ze.En daar kan ik het mee gaan doen.Vorig jaar zijn we gaan verhuizen omdat het huis waar in we woonden had ik met mijn ex gekocht en dat voelde niet als haar plekkie.Toen hebben we alles nieuw gekocht.
En bleven met 2 huizen zitten.Wonder boven wonder hebben we het gered.Met veel spanningen.Voor haar heb ik echt alles gedaan wat ik kon.En dan boem!!!Weer die deksel op je neus.
Ook met haar zoontje kon ik het redelijk vinden en hij vind mij ook aardig ook die zal ik gaan verliezen.Zij vond dat ik meer met haar zoon moest doen.Maar zelf deed ze dat ook niet vaak.Ik heb mijn best gedaan en dat knulletje geeft op zijn manier om mij.Dat kan ook niet het zelfde worden als bij een echte vader en moeder.Ik blijf toch altijd stief vader of papa 2.Net als mijn fijne schoonouders.Die zal ik ook weer kwijt raen.
Mijn vrouw heeft borderline en veel problemen met contacten van vrienden en kenissen.Dus ben ik nu iedereen kwijt.
Ik heb het voor haar over gehad en geprobeerd haar te helpen.
Maar nu hoeft het voor mij niet meer.Dit word te veel.Het was al moeilijk omdat ze eerst zoveel om me gaf en nu niet meer.
Ik kots al dagelijks omdat ik het wel zie aankomen dat ze mij uit de weg gaat.Op een normale manier praten wil ze niet meer.Ze heeft totaal geen gevoel meer naar mij toe.Als ik dood neer zou vallen doet het haar niks.Ik heb verschrikkelijk gehuild waarom mij dit nu allemaal moest overkomen.Maar nu hou ik me nog alleen maar bezig om er een eind aan te maken.Of hangen of anders met medicijnen.Ik wil niet meer.En ik kan niet meer.Ik ben helemaal gesloopt.
Kwaad, verdrietig,pijn en maar uitkijkend naar het moment.Als ik alleen in de auto zit dan rijd ik express 160/180 in de hoop dat ik een ongeluk krijg.
Maar binnen kort gaat het gebeuren.Mijn verdriet is te groot.
Ik doe het ook voor mijn vrouw en heeft ze me waar ze me hebben wou.
En dan zal ze alleen verder moeten.
Kijken of dit wel haar gevoel raakt.
En ik heb dan rust.
Ik snap gewoon niet dat mesnen zo vies kunnen zijn.Bah bah bah ik ben alles zo kost beu. Nou tot in de Hell zal ik maar zeggen!!!

Nillis
Datum:
05-11-2006
Naam:
Nillis
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.