Levensverhalen (pagina 1594)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

de duisternis des leven

ik ben 19 jaar en ik sta hier nog spijtig genoeg heb al 7 zware pogingen gedaan en telkens kwamen ze juist op tijd ik zal kort mijn leven vertellen van mijn 3 jaar leef ik al in instellingen daarvoor kreeg ik veel slaag van mijn vader tot mijn 6 jaar in de instelling dan pleeggezin 7 jaar aan een stuk geslagen geweest gekleineerd en 2 jaar aan een stuk seksueel misbruikt geweest dan ben ik daar weggegaan kost het niet meer aan terug in instellingen rond mijn 12a13 jaar ben ik beginnen te krassen dat ik nu nog altijd doe rond mijn vijftien jaar eerste zelfmoordpoging dan heb ik veel verschillende psychiaties hier in belgie afgelopen nu zit ik er nog steeds in en heb ondertussen nog op straat gewoonten en ik denk er nog steeds zwaar aan ik ben het gewoon beu telkens depresief zijn eventueel autistisch borderlin voor de rest van uw leven en er telkens er alleen voor staan dat is zo wa mijn leven in het kort
Datum:
10-11-2006
Naam:
mmmelkske
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

zelf moord plen en gedachtes

hey
ikheb nou al anderhalf jaar zelfmoord gedachten en heb vanmiddag geprobeert zelfmoord te plegen maar het lukte niet ik krijg de gedachten van de vrienden niet uit me hoofd en wat er nou zou gebeuren wat er gebeurd als ik er niet meer ben.
heb de laatste tijd allen maar gezeur bij mijn op school.
word waarscghijnlijk van school afgestuurd om dt ik mijn gedachteer niet meer bij ken houden en allen nog maar onvoldoendes haal.
mijn ouders zitten allen maar te zeuren heb altijd ruzie met ze bij mijn op de sportclub gaat het niet goed.
ik heb gewoon het gevoel dat niemand naar me luisterd.
Datum:
10-11-2006
Naam:
richard
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Waarom

Hallo,
Ik ben 31 jaar en zit helemaal in de knel met mezelf. Ik woon samen en heb een prachtig dochtertje maar door mn verlegenheid ben ik nu al jaren depressief. Ik kan niet communiceren met mensen, voel me altijd ongemakkelijk en vreemd als ik onder de mensen ben. Ik wil sterk zijn voor mn dochtertje maar ik ben gewoon een mislukkeling. Ik kan het niet meer aanzien wat ik mn dochtertje met mijn problemen aandoe. Ik ben sociaal geisoleerd waar mn dochtertje onder te lijden heeft. Ik haat mezelf en weet niet meer wat ik moet doen. Heb het idee dat ik mn hele leven rond heb lopen dolen, heb mezelf ook helemaal niet ontwikkeld. Het is alsof er een bom in n gezicht is ontploft. Dat ik nu al die dingen duidelijk begin in te zien. Ik voel me zo dom. Mn viend heeft ook helemaal geen begrip voor mn verlegenheid helemaal te vervreemden van mn familie. Warom overkomt mij dit, ik heb nog nooit iemand wat aangedaan en heb het altijd goed voor gehad met mensen, waarom kan ik er niet overheen groeien en word alles steeds ellendiger. Het lijkt wel of ik langzaam gek aan het worden ben. Ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet!

Datum:
10-11-2006
Naam:
Lonely
Leeftijd:
31
Provincie:
Drenthe

waarom

Ik ben 31 jaar, woon samen en heb een prachtig dochtertje. Het probleem is, ik ben mn hele leven ontzettend verlegen geweest, ik heb wel vriendinnen gehad maar heb het idee dat ze me eigenlijk maar een beetje raar vinden. Heb het altijd van mezelf ontkent en er nooit wat aan gedaan en nu ik een dochtertje heb en onder de mensen moet komen stort mn wereld in. Ik kan niet communiceren met mensen, voel me altijd ongemakkelijk en vreemd. Ik ben al jaren depressief nu en weet niet meer wat ik met mezelf aan moet. Het doet me zo'n pijn dat ik geen sterke moeder voor mn dochtertje kan zijn, het is teveel voor me allemaal. Mijn vriend begrijpt me ook niet en ik ver vreemd meer van mn familie. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik zit helemaal vast, emotioneel en mentaal

Lonely
Datum:
10-11-2006
Naam:
Lonely
Leeftijd:
31
Provincie:
Drenthe

zelfmoord

hey ik ben 15 jaar en ik haat mijn leven
het is ik overal niemand geloof mij niemand wil mij niemand begrijp mij niemand vin mij mooi niemand en soms ben ik daardoor gwn vies op iedereen ik spreek nu tegn iedereen vroeger was ik zo niet ik wil gwn trg in het verledentijd zitten want nu wil ik zelfmoord en ik ga het ook doen als het okasie presenteert
Datum:
09-11-2006
Naam:
nalos
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

scheiding

Ik denk al een hele tijd aan (zelf)moord. Wat mij steeds tegenhoudt zijn mijn 3 jonge kindere (4,6 & 9). Eerlijk gezegd heb ik eraan gedacht om ook hun mee te nemen omdat ik ze niet alleen wil achterlaten, maar ik ben er bang voor dat het niet lukt. Ik ben 8 maanden geleden heel plotseling door mijn man in de steek gelaten en ik kom er maar niet overheen. We zitten nu midden in de scheiding en hij doet erg moeilijk en kil en zit vol afkeer tegen mij. Ik krijg hulp maar zie het alleen met de kinderen zijn niet meer zitten. Ik hield zoveel van hem, heb zoveel voor hem gedaan. Ikkan het niet verkroppen dat hij ons zo, van de ene op de andere dag, in de steek kon laten en dat hij me niet eens meer mist terwijl ik hem nog steeds mis.
Datum:
09-11-2006
Naam:
Marielle
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

Is de dood de oplossing voor alles

Hallo,

De dood is inderdaad de oplossing om jezelf te verlossen van al je angsten, verdriet, woede.
Maar ik kan het mijn famillie niet aan doen. 2 jaar lange interne opnamens, continu gered naar een zelmoorpoging. Zoveel angsten had me famillie om me elke seconde van de dag zou kunnen verliezen. Hielden ze maar niet zoveel van mij dan kon ik er zonder schuldgevoel uit stappen. Maar mijn dood zou ook mijn famillie hun dood betekenen en dat is de reden dat ik hier nog ben. Ik was niet te helpen, het was om me eigenveiligheid werdt er gezegt toen ze me weg stuurde bij mijn laatste opname. Als dat geen goeie reden was, ik zat daar gvd niet voor niks. Ze hoorde alles te moeten doen om me me te helpen in plaats van op straat te zetten. Dat helpt echt geweldig als je al zo'n verlatings angst heb, niemand kan vertrouwen. En het werdt gewoon weer bevestigt dat mijn gedachten dus toch kloppen. Ik probeer me leven op te pakken, eigen huisje elke dag mezelf dwingen om van bed te komen maar ik ben zo bang dat ik het niet meer vol houden, overdosissen, zelfbeschadigingen. En ik sta er gewoon helemaal alleen voor, kan het me famillie niet vertellen want ze hebben genoeg verdriet en angst gehad om me te verliezen. Maar het gaat zo gewoon niet meer. Ik wil er zo graag uit stappen, mezelf verlossen van mijn pijn, angsten, ik kan het niet meer aan. En om alles geheim te houden van je gevoelens maakt het er niet gemakkelijker op. Mijn vechtlust raakt helemaal weg. Als er geen oplossing komt dan komt het toch zover dat ik uit het leven stap. Ik zie geen oplossingen meer en hoop elke dag dat er een oplossing komt. Maar de hoop is helemaal weg en dat dan al op 20 jarige leeftijd. toen ik 18 was werdt ik meteen tegen mijn zin in op de gesloten afdeling gedumpt. Een leeftijd waarop je lol moet hebben met vrienden enz en dat deel van mijn leven heb ik allemaal gemist. Ik heb geen leven. Maar moet ik voor mijn eigen keuze gaan en eruit stappen of moet ik elke dag door vechten voor mijn famillie ?????
Datum:
09-11-2006
Naam:
Doelloos
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

quod me nutrit quoque me destruit

men ouders begrijpe me ni, ze verlange te veel van mij, ma ik kan ni meer, wil nimeer. ma da begrijpe ze ni. kben ooit bepoteld geweest door ??? en dan late mijn 'vriendinne''mij een vr een in de steek ask en vertel dak mezelf vermink aan mn polse. op een dag hoop ik dadet der door zal zijn, en dan ben ik eindelijk vrij. al die ruzies, sinds sept zijn dader al meer dan 10, ik kan der ni meer tege. kwil ni meeer vechte. makben bang dakz al moete omdak ni durf mezelf te dode. tliefs zouk nene pil neme, en dan in slaap valle ...
Datum:
08-11-2006
Naam:
neli
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

verlaten en eenzaam

5 maanden geleden heeft mijn vrouw me verlaten kwam thuis van het wer spullen zij weg mijn zoontje 9 jaar weg mijn vorige vrouw is op 32 jarige leeftijd na bijna 12 1/2 jaar huwelijk gestorven zij na bijna 11 jaar weg bij me mis haar zo zie het niet meer zitten heb slaappillen opogespaard die ik van de dokter kreeg en loop met de gedachte alles in te nemen ik voel me zo eenzaam en verlaten zo ga ik stilletjes kapot ook op het werk vlot het niet meer begin te drinken wil gewoon dat verdriet en pijn ophoud voel me zo verdomd alleen mooi liedje van danny de munck erg toepasselijk
Datum:
08-11-2006
Naam:
jozef
Leeftijd:
48
Provincie:
Zeeland

zijn dit vrienden?

ik zit nu in de 2e klas, ik had echte vrienden maar het zijn geen echte vrienden meer. na school verzinnen ze smoesjes ( zoals ik moet naar mijn tante ) zodat ze niet met me mee hoeven te rijden. ik weet niet wat ik fout doe en ik zie er het nut niet meer van in om te leven. er is altijd iets met me. toen ik 13 was heb ik me al gesneden in mijn benen. ( daar kon niemand het zien ) ik deed het alleen zodat ik het probleem vergat door de pijn. maar de pijn van binnen doet veel meer pijn. ik ging later ook denken waarom ze me negeerde, Ben ik lelijk? ben ik dik? doe ik iets fout? ik ben altijd mezelf gebleven bij vrienden. maar blijkbaar is het niet goed, omdat ik niet geaccepteert werd zoals ik was. ik was de engiste die een skater was, naar rock etc. luisterde. ik zit sinds kort aan de drugs om het allemaal te vergeten, ik weet dat het niet goed is.
Datum:
08-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.