Levensverhalen (pagina 1594)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

scheiding

Ik denk al een hele tijd aan (zelf)moord. Wat mij steeds tegenhoudt zijn mijn 3 jonge kindere (4,6 & 9). Eerlijk gezegd heb ik eraan gedacht om ook hun mee te nemen omdat ik ze niet alleen wil achterlaten, maar ik ben er bang voor dat het niet lukt. Ik ben 8 maanden geleden heel plotseling door mijn man in de steek gelaten en ik kom er maar niet overheen. We zitten nu midden in de scheiding en hij doet erg moeilijk en kil en zit vol afkeer tegen mij. Ik krijg hulp maar zie het alleen met de kinderen zijn niet meer zitten. Ik hield zoveel van hem, heb zoveel voor hem gedaan. Ikkan het niet verkroppen dat hij ons zo, van de ene op de andere dag, in de steek kon laten en dat hij me niet eens meer mist terwijl ik hem nog steeds mis.
Datum:
09-11-2006
Naam:
Marielle
Leeftijd:
38
Provincie:
Overijssel

Is de dood de oplossing voor alles

Hallo,

De dood is inderdaad de oplossing om jezelf te verlossen van al je angsten, verdriet, woede.
Maar ik kan het mijn famillie niet aan doen. 2 jaar lange interne opnamens, continu gered naar een zelmoorpoging. Zoveel angsten had me famillie om me elke seconde van de dag zou kunnen verliezen. Hielden ze maar niet zoveel van mij dan kon ik er zonder schuldgevoel uit stappen. Maar mijn dood zou ook mijn famillie hun dood betekenen en dat is de reden dat ik hier nog ben. Ik was niet te helpen, het was om me eigenveiligheid werdt er gezegt toen ze me weg stuurde bij mijn laatste opname. Als dat geen goeie reden was, ik zat daar gvd niet voor niks. Ze hoorde alles te moeten doen om me me te helpen in plaats van op straat te zetten. Dat helpt echt geweldig als je al zo'n verlatings angst heb, niemand kan vertrouwen. En het werdt gewoon weer bevestigt dat mijn gedachten dus toch kloppen. Ik probeer me leven op te pakken, eigen huisje elke dag mezelf dwingen om van bed te komen maar ik ben zo bang dat ik het niet meer vol houden, overdosissen, zelfbeschadigingen. En ik sta er gewoon helemaal alleen voor, kan het me famillie niet vertellen want ze hebben genoeg verdriet en angst gehad om me te verliezen. Maar het gaat zo gewoon niet meer. Ik wil er zo graag uit stappen, mezelf verlossen van mijn pijn, angsten, ik kan het niet meer aan. En om alles geheim te houden van je gevoelens maakt het er niet gemakkelijker op. Mijn vechtlust raakt helemaal weg. Als er geen oplossing komt dan komt het toch zover dat ik uit het leven stap. Ik zie geen oplossingen meer en hoop elke dag dat er een oplossing komt. Maar de hoop is helemaal weg en dat dan al op 20 jarige leeftijd. toen ik 18 was werdt ik meteen tegen mijn zin in op de gesloten afdeling gedumpt. Een leeftijd waarop je lol moet hebben met vrienden enz en dat deel van mijn leven heb ik allemaal gemist. Ik heb geen leven. Maar moet ik voor mijn eigen keuze gaan en eruit stappen of moet ik elke dag door vechten voor mijn famillie ?????
Datum:
09-11-2006
Naam:
Doelloos
Leeftijd:
20
Provincie:
Friesland

quod me nutrit quoque me destruit

men ouders begrijpe me ni, ze verlange te veel van mij, ma ik kan ni meer, wil nimeer. ma da begrijpe ze ni. kben ooit bepoteld geweest door ??? en dan late mijn 'vriendinne''mij een vr een in de steek ask en vertel dak mezelf vermink aan mn polse. op een dag hoop ik dadet der door zal zijn, en dan ben ik eindelijk vrij. al die ruzies, sinds sept zijn dader al meer dan 10, ik kan der ni meer tege. kwil ni meeer vechte. makben bang dakz al moete omdak ni durf mezelf te dode. tliefs zouk nene pil neme, en dan in slaap valle ...
Datum:
08-11-2006
Naam:
neli
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

verlaten en eenzaam

5 maanden geleden heeft mijn vrouw me verlaten kwam thuis van het wer spullen zij weg mijn zoontje 9 jaar weg mijn vorige vrouw is op 32 jarige leeftijd na bijna 12 1/2 jaar huwelijk gestorven zij na bijna 11 jaar weg bij me mis haar zo zie het niet meer zitten heb slaappillen opogespaard die ik van de dokter kreeg en loop met de gedachte alles in te nemen ik voel me zo eenzaam en verlaten zo ga ik stilletjes kapot ook op het werk vlot het niet meer begin te drinken wil gewoon dat verdriet en pijn ophoud voel me zo verdomd alleen mooi liedje van danny de munck erg toepasselijk
Datum:
08-11-2006
Naam:
jozef
Leeftijd:
48
Provincie:
Zeeland

zijn dit vrienden?

ik zit nu in de 2e klas, ik had echte vrienden maar het zijn geen echte vrienden meer. na school verzinnen ze smoesjes ( zoals ik moet naar mijn tante ) zodat ze niet met me mee hoeven te rijden. ik weet niet wat ik fout doe en ik zie er het nut niet meer van in om te leven. er is altijd iets met me. toen ik 13 was heb ik me al gesneden in mijn benen. ( daar kon niemand het zien ) ik deed het alleen zodat ik het probleem vergat door de pijn. maar de pijn van binnen doet veel meer pijn. ik ging later ook denken waarom ze me negeerde, Ben ik lelijk? ben ik dik? doe ik iets fout? ik ben altijd mezelf gebleven bij vrienden. maar blijkbaar is het niet goed, omdat ik niet geaccepteert werd zoals ik was. ik was de engiste die een skater was, naar rock etc. luisterde. ik zit sinds kort aan de drugs om het allemaal te vergeten, ik weet dat het niet goed is.
Datum:
08-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Forum

Waarom schrijven jullie deze verhalen niet op het forum, er is daar meer ruimte voor een persoonlijke reactie op jouw verhaal !
Datum:
08-11-2006
Naam:
Phoenix
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

ben het leven zat

ik ben zo geworden toen ik 14 was ben ik verkracht door veel jongens nooit verwerkt toen stierf me moeder en pas mijn vader een maand later schoonvader schulden leef met gezin maar met 60 euro per week heb op een brug gestaan en ben me nu alleen maaar aan het snijden mijn hoofd is gewoon vol vorig jaar was ik bijna gescheiden omdat me man er niet mee om kon gaan
Datum:
08-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
44
Provincie:
Utrecht

de dood

ik wil dood:( al mij vrienden hebben me laten vallen en nu heb ik niemand meer de enige die om me geven is mijn fmilie die ik weinig zie heb hier nix meer te zoeken en word gepest op school door een paar turken en daarom wil ik dood:( maar voordat gebeurt wil ik eerst 1 van vermoorden..omdat ik als droom heb een moordenaar te worden en mss pleeg ik geen zelmfoord en ga ik naar het buiteland ik wacht to het juiste moment en dan vermoord ik 1tje en zelfmoord of naar buiteland:( ze zullen ervan leren! tot die tijd zorg ik voor de dingen die ik nodig heb:)
Datum:
07-11-2006
Naam:
pieheinjaapkees
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Het is op

Ik wil niet meer bestaan, ik haat de pijn, ik haat de haat, het verdriet, het zelfmedelijden, anderen mensen tot last zijn met mijn gezeik. Ik vind het niet leuk meer, heb verdomme niet erom gevraagd om hier te komen of wat. En wat houdt me tegen, dat anderen het me kwalijk zullen nemen of me laf zullen vinden? Ik kan niet blijven doen wat mensen van me verlangen, veel te veel gedaan. Liefde verlangd van de verkeerde mensen, liefde verspeeld van de mensen die er wel voor me waren. Lig net in bed en kan aan niks anders denken dan aan treinen of een touw om m'n nek, ik wil rust in mijn hoofd en dat krijg ik maar op 1 manier. Toch? Wat doe ik hier in hemelsnaam, zoek ik hulp? ik weet niet meer wat ik met mezelf aan moet
Datum:
07-11-2006
Naam:
Nicole
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

ik kan niet meer

ik kan niet meer, het is genoeg geweest. al sinds men 13de denk ik na over de dood. ik ben het vechten tegen de depressie moe, ik heb noch de energie noch de wil.

soms voel ik mij al dood, het lijkt dan dat alles me koud laat en gestolen kan worden. soms voel ik zo een heftige pijn dat ik nauwelijks nog kan ademen, de muren lijken op me af te komen en dan sla ik men kop tege de muur omdat dat mij voor heel even die helse pijn in men hart doet vergeten.

ik durf nauwelijks gaan slapen omdat ik weet als ik in men bed lig men hoofd in overdrive gaat en 1000 en 1 gedachten door men hoofd flitsen.. angstige gedachten. ik durf nauwelijks wakker worden, wetende dat me weer een loodzware dag staat te wachten vol pijn.

elke dag voel ik me zo eenzaam, of ik nu alleen ben of tussen de mensen. daarom sluit ik mij af want eenzaam zijn als je alleen bent is zo veel draaglijker dan eenzaam zijn tussen de mensen.

ik kan men eigen nog amper bezien in de spiegel. ik zie 1 grote ontgoocheling, een mislukkeling. waarom kan ik niet wat andere mensen schijnbaar moeiteloos kunnen?

ik kan niet meer, het is genoeg geweest.
Datum:
07-11-2006
Naam:
krisse
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.