Levensverhalen (pagina 1592)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Mijn Leven

Ik ben een meisje van 19 jaar oud. En ik woon niet in Utrecht, maar ik durf niet te zeggen waar ik wel woon. Ik heb dingen meegemaakt waarvan ik denk "WAAROM IK". Het klinkt egoistisch, maar zo denk ik nou eenmaal. Ik wil niet meer leven, ik heb het helemaal gehad. Met mijn ouders, mijn familie, mijn zussen en vooral mijn LEVEN. Ik zit er al ongeveer 3 jaar mee. Ik heb verschillende op verschillende manieren mijn neigingen onderdrukt. Soms denk ik, met pillen..., met een mes..., van een gebouw afspringen??? Ik heb geen zin meer. Ik heb geen doel in mijn leven. Ik vind het allemaal te zwaar. Ik heb littekens in mijn gezicht. Ik durf niet meer over straat te lopen. Zo erg schaam ik me ervoor. Ik weet dat mensen me altijd oordelen. Ik heb nog nooit een vriend gehad. "Ben ik dan zo lelijk?" Dit is DE vraag die ik me elke dag weer afvraag. Soms heb ik het gevoel alsof niemand, maar dan ook echt niemand mij begrijpt of mij ziet staan. Soms denk ik weleens, als ik dood zou zijn, zouden ze me dan missen? NEE... Dat is mijn antwoord op mijn eigen vraag, en die niemand anders ken veranderen........
Datum:
13-11-2006
Naam:
Jessica (anoniem)
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Doe er iets aan...

Wel,

ik ben 18, vind mijn nickname interessanter dan mijn echte naam, want m'n nick heb ik gekozen, mijn naam is me opgelegd

zelf zou ik liever nooit geboren zijn, maar heel even ben ik hier niet om te vertellen waarom, de waarom komt nog wel...

Ik was het van plan, maar toen ik de data las wanneer deze verhalen geschreven zijn was ik geschokt, gemiddeld 2a3 verslagen daags, vind ik toch veel.

Ik heb de vraag in mijn hoofd, waarom?
Waarom niet met zn allen actie nemen?

Je hoort nog van me...
Datum:
13-11-2006
Naam:
neetro
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

waarom?

Ik ben nu 2 vrienden veloren die allebij zelfmoord hebben gepleegd, en voor de mensen die dit willen doen.. Denk aan je vrienden en famillie ookal denk je dat ze niet om je geven en niet van je houden, geloof me dat doen ze wel.. en je laat zoveel shit achter!!!.. voel me nu ook echt kut.. en denk er heus wel aan, wou dat ik er niet was enzo.. maar dan denk ik weer aan mijn vrienden die het ook hebben gedaan en waardoor ik me onderandere zo voel, en als ik het dan zou doen zouden er weer mensen zijn die zich zo gaan voelen als mij.. dus serieus.. haal het niet in je hoofd... je maakt zoveel mensen ongelukkig.. zelfs de mensen waar je het niet van zou verwachten en dat wil je toch niet!?.. ga praten met iemand of schrijf dingen op...
Datum:
12-11-2006
Naam:
m
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Er is verschil tussen willen en echt willen !!!!

Wat ik met mijn titel bedoel is dat ik ook geneigt ben om te zeggen dat ik dood wil maar ik wil helemaal niet dood. Het enige wat ik wil is dat de pijn stopt. Opnames, vechten, zoveel gevochten en ik ben nu zo moe, zo ontzettend moe. Ik weet niet meer hoe ik mijn gevecht moet leveren. Even dacht ik dat ik het overleefd had, dat er een eind kwam aan mijn gevecht maar dan gaat het langzamerhand toch steeds weer slechter en eindigt het weer bij een zelfmoord poging. Houdt het dan nooit op. Als ik dus zeg dat ik dood wil dan is dat omdat ik dat zie als de enige oplossing. Maar ook een super moeilijke oplossing want ik besef ook echt wel wat het met me famillie zou doen en dat kan ik ze ook echt niet aan doen maar ik maak ze ook stuk door het verdriet wat ze hebben om mij. En dan eindig je weer in de vraag wat moet ik GDV doen ???????
Datum:
12-11-2006
Naam:
Doelloos
Leeftijd:
20
Provincie:
Drenthe

erg depresief..!!

k weet het gewoon niet meer...
k voel me me de laatste tijd erh buitengesloten en word erg gepest op school..en heb ook weer eens vaak ruzie..!!..met me vriendinnen..
die pesten me ook wel eens en daardoor ging ik dus in me polsen snijden...al snel was k betrapt door een van me vriendinnen en die werd aardig boos.. dat was in July gebeurt..k zou ermee stoppen maar dat lukte me gewoon niet meer...
ik ben verslaaft!!
als ik me depri voelde en een mes zag sneed ik gelijk in me polsen...
van de week deed ik het weer en een meisje uit me klas zag het voor het eerst en die schrok zich helemaal en maakte toen erg zorgen...
een jongetje van school had het daarvoor ontdekt en die had het toen tegen de hele school verteld maar later stopte die ermee...gelukkig...me vriendinnen zitten er niet mee wat ik doe.. tis moeilijk om het te verbergen maar ik word hiermee geholpen maar ik zeg gewoon dat het super met me gaat zodat ik er vanaf ga...
maar jahh ik weet gewoon niet of ik vrienden heb want ik voel me erg buitengesloten gewoon op school thuis gewoon overal..maar ik zeg tegen alle mensen nooit in me polsen snijden je raakt er gewoon verslaaft aan...!!...
is ook tegen mij gezegt maar ik luisterde niet dus heb ik nu dit gewoon...dit is me 13de keer dat ik het heb gedaan...en raak er waarschijnlijk er nooit meer van af..!..
nou ik ben blij dat ik me verhaal kon vertellen... voel me een beetje opgelucht maar heb het helemaal gehad van de wereld ik wil gewoon dood!!

een droevige meisje
Datum:
12-11-2006
Naam:
Droevig meisie
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

kan ik me nog ongelukkiger voelen?

Hallo,
Ik ben een jongen van 19. Ik voel me heel erg alleen in dit leven. Ik heb bijna geen vrienden en als ik al iemand een vriend kan noemen dan gebruikt diegene me alleen maar. Vanaf dat ik klein ben heb ik al problemen. Problemen op school problemen met het omgaan met andere mensen, problemen thuis. De laatste tijd heb ik er gewoon echt genoeg van! Ik haat mijn broertje (17) echt zooo erg! Dat we gwoon veel te veel ruzie hebben. Mijn moeder wordt hier ook ongelukkig van en als het zo door gaat is zij er ook niet lang meer. Het leven heeft voor mij gwoon geen nut! Het enige wat ik zou willen is vluchten, hier heel ver vandaan gaan! En nooit meer terug komen. Een ander leven beginnen en een ander menst zijn, nou denk ik dat dat alleen mogelijk is als ik dood ben. Ik kan het alleen mijn moeder niet aan doen, als zij er niet meer was geweest was ik er ook al niet meer geweest. Ik zou ook niet weten hoe ik het zou moeten doen wil het liefst niet gevonden worden.
Datum:
12-11-2006
Naam:
Piet
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

¿

Die mensen die aanmoedigen om het niet te doen zeggen altijd maar: problemen kun je oplossen en je moet hulp zoeken. Dat zeggen ze dus ook tegen mij, het helpt niet en wat mijn reden is waarom ik zo in de put zit, weet ik niet. Ik heb nergens over te klagen, ik kan goed sporten, heb m'n uiterlijk mee, maar ik zie het leven gewoon niet zitten. Ik kan moeilijk met mensen communiceren en ben zo onzelfverzekerd als je maar kunt zijn. Er moet echt een wonder gebeuren, wil dit overgaan, want ik loop er namelijk al minstens 5 jaar mee.
Datum:
12-11-2006
Naam:
Bas
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

het niet meer trekken!

Na 3 mislukte relaties,waarbij eigenlijk geen of weinig problemen waren,moet ik steeds weer met niks beginnen!Het lijkt er op dat je tegenwoordig een vuilnis zak bent "Die men even buiten zet ""maar ga gewoon verder,want als ik die arme mensen zie in Afrika??hebben wij het nergens over hoor!!Martin
Datum:
12-11-2006
Naam:
martin
Leeftijd:
55
Provincie:
Noord-holland

lives sucks

hallo ik ben een vrouw van 38 jaar met een dochter van 8 jaar . mijn hele leven is al een en ellende zal het even kort vertellen .
ben opgegroeid met een moeder die alcoholiste was en die geen rekening betaalde zo dat de deurwaarders kind aan huis waren ,mijn vader kon niet goed lezen of schrijven dus zij moest wel de boel regelen .mijn vader wou niet scheiden om de kids (had hij het maar wel gedaan ) naar vele verkeerde keuzes te hebben gemaakt mede door mijn verleden leef ik nu met mijn dochter en mijn moeder al weer 8 jaar (dit omdat mijn moeder geen huis krijgt ) maar ze drinkt niet meer maar het letgen en bedriegen houdt niet op en is nu in het ziekenhuis beland dus ik krijg de post onder mijn ogen kreeg een appelflauwte ze heeft niks betaalt .dit was al veel vaker gebeurt huisuitzetting alles heb ik al mee gemaakt met haar .ik besef dat het ook mijn schuld is ik wist hoe ze was maar geloofde haar steeds weer noem me dom eerder naief stopte mijn kop in het zand .
waar ik niet met mijn verstand bij kan hoe kan een moeder haar kind dat aan doen maar ben er poepie flauw van dit kut leven als je eigen moeder je zo in de boot zet dan hoeft het niet meer voor mij heb l vaker zelfmoord pogingen gedaan denk er nu dan ook steeds over na om het te doen het enigste wat mij tegen houd is mijn dochter als ik haar niet gehad had dan had ik het allang gedaan .
maar is het wel eerlijk om haar zo bij mij te laten ben soms behoorlijk depri en opvliegend kan dan niks verdragen .
wil haar niet zon kutleven geven als mij mischien is ze beter af zonder mij ik twijfel weet het ook niet meer wat ik doen wie helpt mij a ik weet het niet aan het goede antwoord veel liefs natasja
Datum:
12-11-2006
Naam:
natasja
Leeftijd:
38
Provincie:
Groningen

zelfmoord

hoi, ik ben 15 jaar en op mijn 13e dacht ik al aan zelfmoord, dat allemaal door mijn vader, hij maakt me helemaal kapot en dan ga je denken dat het aan jezelf licht, dat je echt dom bent, dat je echt lelijk bent, enz
hij vindt alles wat ik doe en denk verkeerd en mijn kleding is ook niet goed, iedere dag hetzelfrde gezeik over mn kleren en de muziek waarnaar ik luister, ook ben ik mezelf gaan snijden en ik sla mezelf vaak. ik weet het niet meer, wat moet ik doen, wachten totdat ik uit huis ben, of zelfmoord plegen,
maar ik kan het niet, ik kan het niet, ik wil mensen die om me geven geen pijn doen, nu doe ik mezelf pijn, en alle andere mensen niet, maar als ik zelfmoord pleeg doe ik anderen pijn en ben ik zelf eindelijk verlost, wat moet ik in godsnaam doen, ik weet het allemaal niet meer, misschien wordt mijn leven ooit nog mooi en moet ik proberen het vol te houden, maar hoe lang kan ik dat nog! hoe lang nog!
Datum:
12-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.