Levensverhalen (pagina 1589)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niks voelt meer hetzelfde

Ik raak alles kwijt, liefde van me ouders, me tweelingzus, me vrienden. Nix voelt meer hetzelfde, me vrienden keren hun rug tegen me, wie kan ik eigenlijk nog vertrouwen. Elke keer als ik dood wil en sta op die punt om me weer wat geks te doen, neem ik nog steeds een stap terug...Snap het echt niet waarom, waarom raak ik alles kwijt...
Datum:
15-11-2006
Naam:
Rudy
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

waarom??

waarom doet iedereen mij zoveel pijn, waarom loopt iedereen over me heen?...
is het zo fout om goed te doen in deze wereld? ik hoor hier niet op deze wereld, deze mensen zijn veel te veel met hunzelf bezig en doen alleen maar pijn, ik wou, ik wou, dat ik weg kon, weg van deze pijn, waar ik alleen en mezlf kon zijn....
Datum:
15-11-2006
Naam:
b.....
Leeftijd:
25
Provincie:
Overijssel

Alles tegelijk, het wordt me teveel

Waarom ik zelfmoord wil plegen.
Ik heb binnen deze maand te horen gekregen dat mn moeder miss stervende is en mn vader is al een tijdje stervende aan kanker, mn beste vrienden is aangereden en haar leven hangt nu aan een zijde draadje en mn vriendin waar ik alles voor zou doen heeft me zojuist vertelt dat al haar gevoelens voor mij weg is. Dit is teveel dan dat ik op 1 dag kan hebben.
Datum:
15-11-2006
Naam:
Marc
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

Me nicht

Hey!
mijn nicht had het er altijd over en zei dat ze dood wilde ze sneed zichzelf altijd en was bang mij kwijt te raken. Ze had zelfs een keer mijn naam in haar arm gesneden. Het doet me allemaal veel pijn toen ik. het is nu allemaal alweer een beetje over en ze is gelukkiger maar sinds die tijd voel ik me er heel slecht over en word ik boos als iemand het over zelfmoord heeft, en begin ik zomaar spontaan te huilen. Me nicht chanteerde me ook altijd en zei als je dat niet doet dan snijd ik mezelf, en als ik boos was. kon ik niks meer goed doen en ze vertelde me alleen maar verhalen dat ze zelfmoord ging plechen. ik heb gezocht op het internet voor informatie, later bleek dat ze de ziekte van Bordeline heeft ik weet absoluut niet hoe ik daar mee om moet gaan en ben bang om fouten te maken, elke keer als ze zich snijd heb ik het gevoel dat ze mij heel veel pijn doet. en een lange tijd wilde ik dat niet meer en dacht er zelf aan om zelfmoord te plechen. maar ik durfde me familie en vrienden niet achter te laten en probeerde over alles heen te kijken.
na 2/3 jaar heb ik het tegen me ouders verteld daarna heb ik het ook me vriedinnen durfen vertellen, kunnen jullie me misschien tips geven over hoe ik met Bordeline om meot gaan?
sinds die tijd ben ik ook heel onzeker en bijt ik me vingers helemaal kapot, ik weet niet hoe ik met dat vingers bijten moet stoppen hebben jullie misschien tips?
met me nicht gaat het beter, maar met mij word het alsmaar slechter!

van Suzanne
Datum:
15-11-2006
Naam:
Suzanne
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Verstikkend Dilemma

Vannacht ging ik weer naar bed, slapen zoals ik iedere nacht probeer. Maar stiekem van te voren eerst even uithuilen. Uithuilen op die onzichtbare schouder waarvan ik soms zou willen dat ieder mens hem geven kan. Maar niemand ziet het, dus niemand weet dat ook ik het nodig heb.

Vanmorgen stond ik op, een handdoek om me middel en de douche in stappen, zoals ik iedere ochtend probeer. Maar waarom zou ik me nog schoonmaken, en schone kleren aantrekken? Ik zie iedereen op straat stiekem indruk op elkaar proberen te maken en iedereen kijkt naar elkaar. Maar niemand ziet mij, dus niemand ziet dat ook ik het nodig heb.

Vanmiddag ging ik eten, een lekkere boterham met beleg en een warme kop koffie of thee. Iedereen praat gezellig met collega's en vrienden. Iedere dag hetzelfde. Maar niemand luistert naar me, dus niemand ziet dat ook ik het nodig heb.

Zou iemand me ooit vinden als ik een eind maak aan mijn wereld?

Mijn verstikkend dilemma
Datum:
15-11-2006
Naam:
Niels
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

Leven

“Leven”

Leven is een grote test
Of je het leven wel aan kan
Ik, ik kan het niet meer aan,
Hulp waar je om vraagt krijg je te laat
Waar je alleen maar om vraagt
Is voor een oor, die naar jou verhaal wilt luisteren
Is die er wel, of alleen maar te laat
Als je alles al hebt opgegeven
Dan komt pas de hulp
Waar je al zo lang naar verlangt
Ben ik het leven wel waard?
Moet ik hier nog wel zijn?
De pijn die je voelt is moeilijk
Doe je jezelf pijn dan is het fijn
Zelf snap ik het niet meer
Het blijft allemaal een grote test
En de sterkste overwinnen


Datum:
15-11-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

vlinders

Wij mensen zijn net als rupsen. Ze kruipen over de grond en komen nauwelijks vooruit. Als een rups een vlinder ziet verlangt hij er heel erg naar om te vliegen. En op een dag word hij moe. Heel erg moe. Dan bouwt hij zijn kleine kamertje, kruipt er lekker in en doet een dutje. Diep in zijn hart vraagt hij zich misschien af of dat nu alles is. Misschien is zijn leven wel voorbij. Maar op een dag wordt de rups wakker en dan heef God iets verbazingwekkends gedaan. De rups schud dan het kleine kamertje van zich af en voelt iets op zijn rug. Als hij een eindje verderop op de tak gaat zitten kruipt hij niet meer zoals vroeger. Hij vliegt! En op een dag zullen wij ook niet meer kruipen maar vliegen. Vlinders zijn het bewijs dat er 2e kansen bestaan. En ik ben toe aan die tweede kans. Ik wil niet meer kruipen maar vliegen. Voor altijd en altijd en altijd.
Datum:
15-11-2006
Naam:
Rups
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

zo dan?

Al de verhalen hier geven precies weer hoe ik me voel..
Ben pas Schizofreen verklaard en heb weer pillen er bij gekregen..
Nu voel ik me wel wat vrijer.. Ik kijk nu wat verder de wereld in.
Toch ... steeds weer ben ik bang om mezelf te bevrijden.
Ik herinner me niets meer van mijn jeugd... alsof ik pas begonnen ben te bestaan op het moment dat ik depressief werd.
De wereld zit vol met herrie en wordt met de tegenwind naar mij toegevoerd....alles beweegt en maakt me moe....
Datum:
15-11-2006
Naam:
mia
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

sterven

Sterven is nooit taboe geweest voor mij, en de gedachte aan sterven maakt me juist dat ik net dan van het leven geniet. Ik ben nooit echt gelukkig geweest, zowel met mijn leven als met het leven rondom mij. Waarom dit komt? Ik denk niet dat ik genoeg tijd heb om dit te achterhalen. Waarom voel ik me altijd zo slecht? omdat god me gekozen heeft? Omdat ik wil dat ik me slecht voel? Of gewoon ben wat ik ben! Klinkt erg vind je? Dan ken je mijn leven niet...
Datum:
15-11-2006
Naam:
peter samyn
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

ik heb er genoeg van

ik ben een vrouw van 52 en sinds 6 jaar weduwe ik heb wel twee kinderen waarvan 1 een zeer goed kontakt met de ander wat minder maar ik wil heelgraag naar mijn man toe want ik voel mij zo alleen
Datum:
14-11-2006
Naam:
nanny
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.