Levensverhalen (pagina 1559)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

:)

je moet blij zijn dat je leeft.. als alles je niet meer fokt .. ga inbreken ga geld verdienen ga die shit doen jwt .. drugs kun je gaan dealen .. bv eerst weed dan steeds zwaardere drugs verdiend beter .. ga matties zoeken op de straten ga een crew vormen ga die shit doen dan jwt ..
Datum:
15-12-2006
Naam:
kabouter spillebeen
Leeftijd:
1
Provincie:
Noord-holland

Twisted World

Mijn vader was er nooit, had het te druk met feesten en drugs. Tot mn 12e had ik de tijd van mn leven met mn moeder. Tot mam begon te drinken om haar onderdrukte verdriet weg te drinken. Ik wist niet wat me overkwam, alles storte in. Mijn moeder van wie ik zoveel hield was doodongelukkig en praatte over dat ze dood wou, kon alleen nog drinken.
Ik als 12 jarige moest voor mezelf zorgen. Tot mama een nieuwe vriend kreeg, hij leek zo aardig en zorgde zo goed voor ons. Tot zn ware aard naar boven kwam.. Hij begon onze spullen te verkopen voor drugs, sloeg en mishandelde ons. Alhoewel ik niks fysiek voelde. De pijn die ik van buiten voelde was niks vergeleken en werd overstemd door de pijn van binnen om mijn moeder onder de blauwe plekken en weer aan de drank te zien. Toen kwamen de bemoeienissen van Jeugdzorg. Ik moest naar een pleeggezin. Toen mijn vader dit hoorde knapte er iets. Hij nam me in huis en was opeens de beste vader ooit. Verward als ik was, maar toch ook blij met mn nieuwe pap ging ik verder met school. Ik kreeg vrienden die blowden, ik begon ook mee te doen. School ging steeds slechter, ik had er geen zin meer in en de wiet was een goeie gevoelverdover voor me. Maar leek ik nu niet precies mn moeder? Die in en uit de jellinek ging om de week, zelmoordpogingen.. Ik wou het niet meer. Mn beste vriendin liet me in de steek voor haar nieuwe vriendje. Mijn eigen vriendje liet me in de steek voor een mooiere meid.
Dus ik ben lelijk en er geeft niemand om me? Papa misschien? Nee die heeft het te druk met zijn eigen nieuwe vrouw die pas een hersenbloeding had gehad. Iedereen heeft het zo druk met zichzelf, ik wil ook niemand lastig vallen met mn gezeik.. er is toch niemand die luisterd of begrip toont.
Sta ik er dan echt alleen voor nu? in 5 jaar tijd is alles zo mis gelopen.. hoe kon dat? Ik voel me zo eenzaam en alleen en onbegrepen. Niemand die luisterd, niemand. Het is het toch niet waard, ik heb niks meer te zoeken op deze oppervlakkige haatvolle oneerlijke aarde.
En ik wil nooit meer horen dat ik niet de enige ben, want dat helpt echt niet ofzo, het maakt het nog erger, het bevestigt alleen maar nog meer hoe gefokt deze wereld is. Mama heeft weer een nieuwe vriend die mij zwart maakt waardoor ik haar niet meer kan zien.. Terwijl alles wat ik wou was haar gelukkig zien. Ik kan niet meer tegen de ruzies, de gevoelens.. alles word teveel. Ik gun iedereen geluk, maar dat is gewoon niet de wereld waar we in leven.. Teveel ellende. Ik ben er klaar mee.
Datum:
15-12-2006
Naam:
Jessica
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Ik ben het zat.

Elf jaar geleden heb ik mijn moeder verloren aan kanker. Na twee jaar na haar dood ben ik hier naar NL gekomen om te studeren. Ik heb nooit een vaste thuis hier gehad, het lijkt soms dat ik een nomaad ben. Nog steeds ben ik niet over mijn moeder's dood, want het komt telkens weer naar boven. Dit mede dat ik me heel eenzaam voel. Niemand ,waarmee ik mijn hart kan lichten. Zelfs mijn eigen famillie hebben altid verwijten klaar liggen of hebben hun veroordeling staan.
Ik zit nu in de laatste jaar van mijn studie. het is een vorm van duaal studeren. ik ben 8maanden op zoek naar werk, telkens afwijzingen. Door dit loop ik nu studie vertraging. Dit is ook niet alles. mensen die je denkt te vertrouwen zijn diegene die je meeste pijn doen.!
Ik zit in een land zonder niemand. Maar ook waar ik geboren bent heb ik geen morale steun meer. Alles loopt mis met mij.
Daarom is het beste een einde aan maken. ik weet dat dit tegen de wil van God is, maar ik kan dit niet meer aan. ik ben heel spiritueel, maar ik kan het gewoon niet aan.

Het wordt dagelijks harder en harder. Het wordt een situatie, waar ik een andere ik moet laten zien met mensen en dat wil ik liever niet.
Datum:
15-12-2006
Naam:
Jumee
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

kanker en gezeik:(

mijn vader heeft kanker en is niet meer te genezen.daar zit ik al erg mee en vandaag is mijn moeder heel de dag al tegen me besig om kleine dingen loopt zij al grote problemen te maken ik word er gek van als ik hier nu een sgerp mes had dan had ik me eige al kunne verwonden en mssn zelfs wel zelfmoord kunne plege, nu zit ik hier met een bot mesje, waar alleen een paar krasjes van op mijn pols komen ik word egt zo gek
Datum:
15-12-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

leven is hopeloos

kben et beu!!!
men moeder die et nii kan late om te
schelde roepen' en altjd zeggen dat ik nx kan!!
ben et zo beu
men zus zegt!! val dood!! snj u polse open!!
ik heb al gesneden maar helpte niet !! ging niet dood!!
wat nu kwil dood en wil zeker verder gaan!!
maar wil men leven eig niet afgeven aan
zo'n stuk elende (zolas ik)!! weglope?
Datum:
15-12-2006
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Ik wil niet meer verder

Ik heb een aaneenschakeling van rampen in mijn leven...
Weet je laat maar , ik ben opgefikt , ik ben klaar met mijn leven....
Het gaat toch niet meer lukken....
Het ga je jullie goed....
X
Datum:
15-12-2006
Naam:
Laat die maar zitten...
Leeftijd:
46
Provincie:
Flevoland

Waarom..?

Ik ben nu bijna 20, heb een lieve vader en moeder, een zusje, doe een studie en heb een baan. Lijkt allemaal prima. Maar ik voel me de laatste paar jaar nogal alleen. Als ik weekend heb, doe ik nooit eens iets leuks. Niet omdat ik niet wil, maar puur omdat ik gewoon niemand heb om wat leuks mee te doen. Ik heb wel collega's waar ik het goed mee kan vinden, maar vrienden? Nee, dat niet. Vrienden zijn, in mijn ogen, mensen met wie je alles kan delen, leuke en minder leuke dingen, en die altijd voor je klaar staan, al is 't midden in de nacht. Maar die mensen ken ik niet. Elk weekend is voor mij hetzelfde. In m'n eentje een beetje voor de tv of pc hangen. Ik word hier echt doodongelukkig van, ben het echt zat. Ik vraag me wel eens af of het misschien m'n eigen schuld is. Ben ik niet spontaan? Leg ik moeilijk contact? Maar dat is volgens mij helemaal niet zo. Maar ja, als je nooit ergens komt, leer je natuurlijk ook geen nieuwe mensen kennen. Maar ik ben niet iemand die in haar eentje de kroeg in gaat of naar de bios. Dat is waarom ik het leven wel eens niet zie zitten. Zelfmoord plegen doe ik niet, omdat ik ook wel weet dat ik m'n familie daar veel pijn mee zou doen en simpelweg omdat ik het ookniet durf. Maar soms verlang ik wel eens naar die rust.. Tenminste geen pijn en verdriet meer.
Datum:
15-12-2006
Naam:
ikke19
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Het leven duurt voor mij nog maar even!

Ik lig de hele tijd te denken,
wat ik jou zou gaan schenken.
Laat maar....
M'n moeder dwingt me elke avond tot sexuele bewegingen. En ik wordt geslagen door mijn vader!
M'n broer pest me ermee, en volgens mij weten de kinderen uit m'n klas het ook. ik wordt gepest door m'n opa en oma. Mijn leraar denkt dat hij me kan misleiden en dat kan hij ook. Ik laat me door iedereen gebruiken en daarom ben ik aan de heroïne en wiet gegaan. Nu heb ik echt een klote leven en zwerf ik maar een beetje door de stad. Ik zit nu in een intrnetcafé en hoop dat er straks een auto komt die me dood rijdt. De enige die mij nog kan redden is Linda de Mol of Robert ten BRink die me mee laten doen aan een show.

Dan gaat mijn wens in vervulling , maar stiekem hoop ik dat er een atoombom valt. Je merkt wel dat ik er geen zin meer in hebt dus me breiden er een eind aan: in het forum en in het leven.

groetjes (aan iedreen)

Kevin Jansen-Pek
Datum:
15-12-2006
Naam:
Kevin Jansen-Pek
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

MN VADER HAAT ME:'(

IK WIL DOOD
maar ik mag niet van mn vader
ik hoop dat er een heel ernstig ongeluk gebeurt en dat mn vader ook dood is, en als het dan ook nog gaat regenen is het tog een hele mooie
dat is dan het mooiste dat ik in mijn leven heb meegemaakt.
heel mijn leven ben ik in mijn kont geneukt door mijn opa en vorige is hij een lulvergrootoperatie ondergaan en nu past ie niet meer, maar hij gaat maar door.
dan komt er nog eens bij dat ik moet slikken anders slaat mn moeder me. maar mijn opa s sperma is al behoorlijk oud en smaakt de laatste jaren nogal vies, in het begin vond ik nog wel lekker, maar nu is het niet meer te verdragen
IK BEN HET ZAT IK WIL DOOOOOOD!!!!!
Datum:
15-12-2006
Naam:
ARTUR
Leeftijd:
11
Provincie:
Friesland

Waarom doorgaan?

Elke dag als ik in de spiegel kijk zie ik mijn lelijke gezicht met nu al lachrimpels, puisten, gaten etc. Ik ben hierdoor elke dag chagerijnig en kijk liever niet in de spiegel. Ik kan gewoon niet leven met deze lelijke kop. Iedereen zegt dat ze niks zien enzo, maar ik zie het toch! Ik ben gewoon verrot en het ergste is dat er niks aan te doen is, dus het zal alleen maar erger worden!!!!!
Datum:
15-12-2006
Naam:
Dennis
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.