Levensverhalen (pagina 1558)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil niet meer...

Ik wil niet meer...
Ik voel me net een oud wrak, die alle ellende op de wereld nu wel al gezien heeft.
Ik zou willen dat het als een bordspel was. Ganzeborden. Ik kan je vertellen dat ik al ontelbaar veel keren net voor de finish gebraden ben en nog meer keren in de put.
Ik wou dat ik kon zeggen: Ik doe niet meer mee, ik vind het een stom spel, ik ga aan de kant zitten. Maar zo simpel is het niet.
Ik ben 8 jaar lang gepest, heb op twee basisscholen gezeten en dat heeft veel aan me veranderd. Het is dat niet alleen.
Vreselijk gewoon. Het gevoel van diepe pijn, van dat je van alles kan doen, maar er uiteindelijk niets aan veranderd. Ik heb letters uitgesneden in mijn arm. Als je geen zin heb in een half uur huilen, is dat de oplossing. Maar ik weet dat dit niet goed voor me is. Ik ben er ook mee gestopt.
Als ik het doe, wil ik gaan springen. Niet van een gebouw, maar in een ravijn oid.
Ik denk niet dat ik het ooit zal doen.
Maar de pijn zal altijd blijven.
Datum:
18-12-2006
Naam:
Lydia
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

soms denk ik, is het de moeite nog wel waard

Mijn relatie is afgelopen, khad er zo graag nog wat aan willen doen en ik had het gevoel dat ik het ook nog allemaal goed kon maken. Voor het eerst had ik echt een gevoel van vertrouwen dat ik het echt kon. Mijn toenmalige vriendin zag het niet meer zitten, ze zei dat ze helemaal niet meer verliefd was en ze hield niet meer van me. Ik wou me er niet aan toe geven, ik wou het niet geloven, ik was boos, verdrietig, agressief en khad de neiging om mn problemen weg te drinken. Het drinken voelde goed, mijn muziek voelde goed maar mn sociaale aspect verdween steeds langzamer. Ik wou zo snel mogelijk weer een relatie hebben omdat ik liefde nodig had en wou laten zien dat ik enorm sterk in mn schoenen stond. Maar ik was voor een relatie niet klaar en het hele plan mislukte. Nou ben ik weer terug bij af, ik heb het gevoel of ik nog enorm verliefd ben op mn meisje. Als ik haar zie, als ik aan haar denk en als ik hier naar haar foto's kijk en aan die enorm goede momenten terugdenk dan ga ik helemaal stuk. Ik weet me geen houding te geven en het enige wat ik doe is huilen en hopen dat het toch nog allemaal goed komt. Waarneer heb ik nou eens geluk, eerst al mn moeder die kanker had toen het gekloot thuis met mn zusje toen de problemen bij mn ex thuis die ik wou oplossen, de aandacht die mn vriendin zocht en dit te trekken door in haar eigen polsen te snijden, het weglopen van haar huis. Ik moest en wou het allemaal oplossen en ik had het gevoel dat het lukte, maar achteraf was het allemaal voor niks voor helemaal fucking niks. Ik zoch nieuw geluk bij een meisje twas gezellig het werd intiem maar t voelde niet zo als mn eerste liefe meisje. Alsjeblieft wanneer ben ik aan de beurt wanneer word het mij gegund, ik leef met zo'n verdriet. Al mn vrienden heb ik verwaardloosd door de problemen die ik wou oplossen. Ik heb zoveel spijt en zoveel verdriet. Echt ik denk nu wat gaat er volgen is het de moeite nog wel waard.. ik weet het eerlijk gezegd niet t zal een makkelijke uitweg zijn wie weet vind ik daarboven mn geluk wel.. wie weet Ik wil haar terug, kwil verliefd zijn en geliefd worden en ik wil voor een keer belangrijk worden gevonden. Gewaardeerd worden voor de dingen die ik heb gedaan. Zo veel moeite zo weinig terug.. Uiteindelijk eigenlijk helemaal niks voor terug gekregen..
Zal ik stoppen
Datum:
18-12-2006
Naam:
Roy
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

eenzaamheid

ik voel me zo eenzaam...
Datum:
17-12-2006
Naam:
Jennifer
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-holland

selfmoordneigingen

ik ben met dese gedachten gekomen doordat me allerbeste vrienden opeens doodgingen aan gevechten die ontstonden. en ik werd erby betrokken ik werd er mee aangekeken. en alles wat ik heb is weggegaan. me hele leven is niet meer soals het was met het gelach en geouwehoer. het is 1 grote drama geworden. k heb nog maar een paar vrienden over by wie ik me problemen kwyt kan maar ik hoorde dat 1van hun neer is gestokken en de andere moet terug naar zijn eigen land. nu trek ik het echt niet meer om verder te leven. liever eventjes pyn en dan noooit meer dan met deze pyn verderleven.
Datum:
17-12-2006
Naam:
sade
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Kapot.

kapot!
ik ben kapot, kapot van het gezijk.
ik ben kapot , van de klappen die ik in m'n gezicht krijg.
ik ben kapot en er is geen hoop meer voor mij!
ik ben kapot, ik weet niet wat ik met het leven moet!
ik ben kapot, ik haat mijn ouders en wens dood te zijn.
Kapot, ik blijf leven voor de vrienden die ik heb!

ik ben een meisje van 12, ik voel me alleen blij bij de vrienden die ik heb...
als ik naar huis ga fiets ik liever zo traag mogelijk. En dan kom ik thuis krijg ik een klap op me kop omdat ik te laat ben.
ik durf het aan niemand kwijt, maar ik kom altijd huilend thuis, bang om gestraft te worden.. :(
alles wat hier staat meen ik uit het diepste van mijn hart!
ik ga weg van huis.
Datum:
17-12-2006
Naam:
Lies
Leeftijd:
12
Provincie:
Drenthe

Zelfmoord.

Heej!
ik word thuis best wel vaak uitgescholden voor lui kalf of dat ze mijn computer gaan afnemen en schreeuwen de hele tijd tegen me.
ik haat mijn ouders... é ik ben amper 12.
ik heb 1x geprobeerd zelfmoord te plegen, had mijn zus de kamer niet binnen gekomen was ik er nu niet meer!
ik kan het nergens kwijt...
IK HAAT MIJN OUDERS EN IK WIL WEG BIJ HUN.
ik heb al naar mijn oma gebeld dat ik zondag naar dr toe ga!
groetjes, zelfmoordenares
Datum:
17-12-2006
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

Genoeg

het is genoeg geweest al die jaren van ellende, daardoor al 3jaar in een zwart gat leven met de gedachten wanneer is dit leven afgelopen.Heb de middelen nog niet om het te beeindigen maar dat ik in dit leven geen uitweg meer zie is duidelijk droom zelf al van hoe ik het ga doen telkens weer ben op en stukgemaakt.Kan het niet meer aan..........
Datum:
17-12-2006
Naam:
Bibi
Leeftijd:
54
Provincie:
Gelderland

Death

Ik ben evert
ik snap niet hoe de wereld zo ziek kan zijn
ik zat aan de drugs en al die shit weet je
mijn pa is in januari overleden
ik mis hem f*king erg weet je
sinds dien gaat het niet goed
vaak zelfmoord proberen te plegen
woon nu in een pleeggezin ik heb er de pest in
ik wil terug naar huis naar oostvoorne
dat is gangster paradise
ben zo vaak beschoten dat ik er zo kik van krijg dat ik zelf mensen heb proberen neer te schieten.
ben heel vaak door de politie opgepakt
maar dat hoor je niet op het nieuws
maar als je wist wat mijn leven is had je allang zelfmoord gepleegd maar t wilt niet lukken.
wens jullie veel suc6
maar veel zit er niet meer in voor mi
Datum:
17-12-2006
Naam:
evert
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

ik niet zij wel...

tata
de wereld is ziek.
elke dag zit ik verstrikt in mn eigen web van troebelores.
ik ben helemaal rats van het padje.
iedereen die lukt het wel, maar bij mij gaat alles um die ecke
waarom, waarom....?
ik denk dat de kink in mn jeugd zit
als kind werd mij verteld dat sinterklaas niet bestaat! nou toen ik dat hoorde waren de rapen gaar.
ook heb ik een tijdje in der furher's kampf gezeten, daar werd je helemaal geindoctrineerd met 1403 scheis
afijn ik trek de stekker der uit.
kben der flauw van, kheb zo ongelofelijk last van de botten.
ik kwam er niet meer aan te pas, ik ben passe
nou creaties veel zeg'n en altijd links kiezen

met een gouden tata roerbak roeli
Datum:
17-12-2006
Naam:
roerbak roeli
Leeftijd:
21
Provincie:
Groningen

het lukt niet meer

Er is teveel gebeurt in me leven ik kan het niet meer aan niks boeit me meer, enn niks kan me meer schelen. Ik weet nog hoe ik vroeger was als ik bijvoorbeeld iets fouts aan heb dan boeide me dat niet maar nu trek ik me dat helemaal aan. De pijn, het gebruik alles van mensen om me heen steken me als 1000 messteken in me hart. Ik heb ook het gevoel of me verleden me inhaald met de erge dingen die zijn gebeurt me pa was alcolist hij mishandelde mij ik was altijd bond en blauw. Me ouders zijn gescheiden wat een opluchting denk je dan. Maar me pa heb ons een jaar gestalkt. Paar jaar later me broer werd opgepakt ik was me steun kwijt. Me moeder afgelopen jaar bijna dood ik was weer me steun bijna kwijt, me ma heb een nieuwe vriend die me alleen maar omlaag haalt het id bijna kerstmis en ik ga niet naar het familiediner omdat ik me daar niet thuishoor met nieuwjaar zit ik alleen thuis ik praate vroeger aan 1 stuk door maar door alles ben ik stil geworde ik kan niet meer praten en ik weet het gewoon niet meer ik heb het gevoel alsof alles mijn schuld is alsof er beter niet meer kan zijn nu de laatste paar dagen zit ik alleen maar aan een manier te denken hoe ik het ga doen ik snijd mezelf ook in me benen vooral maar het lukt niet meer de pijn van vroeger de pijn van nu het is me teveel ik heb het gevoel alsof niemand van me houd en alsof ik er wel ben maar ook weer niet, HET LUKT ME NIET MEER.
Datum:
16-12-2006
Naam:
chantal
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.