Levensverhalen (pagina 155)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Ik heb een vriendje en heb verteld dat ik verkracht ben. Nu wilt hij het uitmaken, maar wil hem niet kwijt. En geen andere jongen gaat mi ooit nog accepteren. Ik heb niks meer aan dit leven. Kan niet meer trouwen niks. Ik heb het aan niemand verteld alleen hem en zijn zus. En heb uit het verleden nog heel veel pijn😓. Ik heb vaak geprobeerd voor zelfmoordpogingen.
Datum:
27-12-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Mijn laatste woorden

Goh, die keren dat mensen zeiden dat ik dacht dat ik perfect was, dat ik zo'n goed zelfbeeld had, dat ik vanbinnen aan het doodgaan was, bij het horen van die zelfingenomen woorden. Goh, die eerste keer dat het woord 'zelfdoding' in me op kwam. Ik was zo verschrikkelijk verliefd op iemand, wat me wel de aanleiding gaf. Ze pakte mijn hart, en scheurde het in duizenden stukken. Mijn hart is gebroken, nog steeds. Ik jank me een ongeluk, terwijl ik totaal geen gevoelig persoon ben. Niemand zou me missen, alleen al omdat ze moesten toegeven dat ze iemand kenden die niet meer wou leven. Misschien is de reden van mijn zelfmoord ook wel om mensen pijn te doen, die mij ook hebben laten janken, en mijn hart verscheurden in duizenden stukken. Dat ga ik ze niet in dank afnemen, en dat gaan ze merken ook. Wel jammer dat ik die hoofden nooit zal zien, als ze merken dat ze me regel recht de dood in hebben getrokken. Als ik dat zou kunnen zien, was ik nu direct al voor de trein gesprongen.
Datum:
27-12-2015
Naam:
Wilma
Leeftijd:
15
Provincie:
Friesland

Het leven is wél iets waard

Ik heb het ook wel al eens lastig gehad in mijn leventje. Toen het uit raakte met mijn vriend waarmee ik enkele jaren samen was zag ik het helemaal niet meer zitten, ik wou er echt een eind aan maken. Tot ik op mijn stage bij de politie aan ouders moest gaan vertellen dat hun 10-jarig kind net overleden was in een verkeersongeval, tot ik 's nachts moest aanbellen bij mensen om hen te vertellen dat hun familielid er niet meer was. Ik kwam binnen in gezinnen en zag hoe hun leven kapot gerukt was door dat grote verlies en verdriet. Ik heb beseft hoe waardevol het leven is. Het kan in een fractie van een seconde voorbij zijn, voor je het weet. Als je nu even niet ziet hoe je verder moet, als je je nu even niet goed voelt.. wil dat niet zeggen dat er geen andere oplossing is. Het leven is zo waardevol, en dat zal je echt nog beseffen. Aan slechte tijden komt een eind. Ook jij zal gelukkig worden. Praat tegen mensen, want praten helpt. En als je niemand in je omgeving hebt om tegen te praten, zoek dan professionele hulp..
Een dikke knuffel aan iedereen hier die het moeilijk heeft..
Datum:
25-12-2015
Naam:
Tess
Leeftijd:
19
Provincie:
België

ik wil dood

Ik doe mijn mama constant wenen.Wat ik ook zeg het is allemaal zo grof.Mijn zus zegt :'Sterft en liefst zo rap mogelijk' .Dat heeft mij echt geraakt en doen denken aan zelfmoord. Buiten de situatie van mijn ouders enn dat mijn zus dat zei is het ook dat ik op jongen ben verlifd en die niet op mij . Alles loopt verkeerd in mijn leven. Ik wil door al dat echt niet meer leven.Mijn ouders zijn geschieden ,mijn mama is ziek,mijn zus zegt dat ze mij dood wil.Zo wil ik niet leven. Ik heb is geprobeerd zelfmoord te plegen door uit mijn raam te springen.Ik stond aan mijn raam maar ik durfde niet . Toch heb ik geen zin om nog te leven.
Datum:
25-12-2015
Naam:
S.S
Leeftijd:
13
Provincie:
België

doods wens.

Heb van kindsaf problemen met overgevoeligheid, een ongelukkig huwelijk zorgde op jonge leeftijd voor een diepere depressie met diverse opnames en uiteindelijk 80/100 afgekeurd en tevens gescheiden met verlies van huis en haard en momenteel binnen de uitgeklede GGZ uitbehandeld en compleet vastgelopen. Geen toekomst perspectief ervarend en zou eigenlijk graag euthanasie toepassen maar dit traject is te lang en de prognoges geven aan dat deze mogelijkheid maar in een enkel geval word toegepast, daardoor blijft over één v/d methoden die momenteel 1800 Nederlanders jaarlijks moeten toepassen om uit hun leed te geraken, de meer afstandelijke houding/opstelling v/d GGZ is voor mij een doorslaggevende reden, de goede zorg word v/d gewone beneden modaal onbereikbaar de tweedeling in de GGZ is thans zo ik het ervaar inmiddels in 2015 een vaststaand feit.
Datum:
25-12-2015
Naam:
r.e.
Leeftijd:
60
Provincie:
Overijssel

Ik wil niet meer

Ik weet het echt niet meer. Mijn moeder verpest alles voor me. Ze doet me zo veel pijn. Elke dag. Ze heeft nu al heel lang een alcohol verslaving. Het huis is altijd 1 grote zooi. En me ouders zijn ook nog eens gescheiden. Ik weet echt niet of ik nou bij me vader of moeder moet wonen. En me moeder heeft het zelfs zo erg gekregen dat me vriendinnen niet eens meer bij ons thuis mogen komen. Ik vind mezelf ook veel te dik en ik wil graag gewoon mooi dun zijn zoals alle andere mensen. Maarja. Dat is mij waarschijnlijk niet gegund. De beste oplossing is zelfmoord denk ik...
Datum:
25-12-2015
Naam:
Anne
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Ik weet soms niet meer wat te doen.

Beste,

Ik weet soms echt niet wat ik moet doen... dit gaat om een meisje... wel eigenlijk verschillende meisjes als ik terug in het verleden ga. Iedere keer als ik met een meisje praat en verliefd kom of ik na een lange tijd aarzelen voor dat ene meisje wil gaan... dan word ik hard afgewezen... loopt ze weg met een ander.... Dit klinkt mss stom en zielig... maar als dit gebeurd voel ij de leegte... de pijn... het verdriet die je wil loslaten maar je kan niet huilen. Je wil gewoon weg! Als dit gebeurd wil ik iedere keer dood.. ik denk daan aan de strop... ik weet dat dit fout klinkt maar... ik kan het gewoon niet helpen, soms wil ik gewoon voor de gemakkelijkste weg gaan :(...
Datum:
25-12-2015
Naam:
S. D
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Ik weet het allemaal niet meer

Mijn liefste papa is overleden en daar ben ik heel kwaad en verdrietig over. En alsof dat nog niet genoeg is heb ik vaak oneinigheden met mijn moeder. Ik voel me 20 jaar ouder
Heb zo n verantwoordelijkheid op m'n schouders. De last die ik moet dragen iedere dag is me te zwaar het breekt me op.
Ik zit gewoon met m'n handen in m'n haar ik weet het allemaal niet meer.
Wat heeft het leven nog voor zin?
Ik heb de hoop toch allang opgegeven
Maar dr is toch niemand die dat snapt
Zeker nu die feestdagen dr weer aankomen verschrikkelijk
Iedereen is gezellig thuis met z'n gezin en ik zit alleen op m'n kamer weg te rotten
Af en toe lijkt het wel alsof goede mensen alle ellende over zich heen krijgen en met slechte mensen gaat t alleen maar goed.
Ik wou dat ik het gewoon durfde want ik haat mijn leven

Datum:
24-12-2015
Naam:
F
Leeftijd:
16
Provincie:
Utrecht

Ik zie het al jaren niet meer zitten.

Ik ben nu 19 en vanaf mn 15e Zie ik mijn leven gewoon niet zitten. Ik will niet meer. Ik zit steeds met de vragen van "waarom leef ik" "waarom zit alles tegen" "waarom begrijpt niemand me" ... Ik vind dat dit leven geen zin heeft. Ik heb al een Keer 10 slaappillen geslikt... Maar helaas werd ik wakker.

De binnenkort doe ik weer een poging maar dan neem ik het dubbele mix ik het met alcohol.

Ik zou nooit durven om mezelf op t hangen of voor een trein / van een gebouw te springen. Wil zonder pijn dood. Rustig in m'n slaap.
Datum:
24-12-2015
Naam:
Jenny
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Schuld gevoel

Hoi ik ben een 19 jarig meisje. Ik heb het gevoel dat ik alles om me heen kapot maak. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Sinds ik mijn opa op 12 jarige leeftijd verloor stond mijn leven stil en ging ik dingen verbergen zoals pijn en verdriet. En nu loop ik rond met de gedachte van de dood gewoon weg van alles de pijn en verdriet.
Datum:
23-12-2015
Naam:
19jarige
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.