Levensverhalen (pagina 1485)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

help me niet

ik heb zelfmoord en die pijn is ondragelijk
ik had al jaren geledendood kunnen zijn
maar de liefde van mijn moeder houd me nog in leven tewrwijl iik haar heel erg haat van de buiten kant en ik zie mijn kanks nou liggen om zelfmoord te doen en iik ga het oowk doen

groetjuhs de dood
Datum:
05-03-2007
Naam:
mark
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

Waarom?

Waarom doet het zo ontzettend veel pijn? Na een relatie van 19 jaar, allebei onze eerste liefde wordt mijn droomvriendin verlief op ... m'n allerbeste vriendin. Een tot overmaat van ramp heeft hij, 2 weken na het beeindigen van zijn relatie, ook gevoelens voor haar. Daar zit ik dan, ik voel me volledig knock out geslagen. Ik sta op het punt om m'n allerliefste vriendin kwijt te raken, en ook nog eens m'n beste vriend. Ik ben zo ontzettend verdriet, ik voel eme volkomen uitgeput en het lijkt wel alsof ik gek wordt. Ik kan aan niks anders denken dan haar kwijt te raken. Op het moment dat dat gebeurd ben ik bang dat ik niet de kracht heb om verder te gaan, ik ben zo moe....
Datum:
05-03-2007
Naam:
Janoniem
Leeftijd:
36
Provincie:
Noord-holland

Mijn vriendinnenclub komt op idee om zelfmoord te plegen

Ik zat in een vriendinnengroep van 10 meisjes, we deden elke week leuke dingen& elke zaterdag bleven we bij elkaar slapen. Op een zaterdag dat we met zijn allen bij iemand bleven slapen kwam het onderwerp ; zelfmoord. We vonden het interessant. & we besloten om met zijn allen zelfmoord te plegen. Diezelfde dag zijn we uit huis geslopen en zijn we naar het treinspoor gegaan. Er kwamen 2 treinen tegelijk langs. Bij elke spoor gingen 5 staan en we hielden elkaars hand vast. We zagen de treinen aankomen, iedereen kreeg zwaar zweet voor het hoofd. & toen was het moment daar. De treinen waren er , we knepen elkaars hand fijn & iedereen sprong; behalve ik. ik had mijn hand los geschud en bleef staan. Ik zag hoe het gebeurde het is te erg voor woorden. Elke dag zie ik het weer me. Iedereen dacht eerst dat ze het van mij moesten doen. Maar ik heb een intervieuw gehad met iemand van de krant, en het hele verhaal uitgelegd, iedereen begreep me & bijna iedereen stelde dezelfde vraag: Waarom bleef jij staan en de anderen niet? Nou ik bleef staan omdat ik er heel diep over na had gedacht toen ik daar stond, Dat hadden de anderen waarschijnlijk niet gedaan.
Na maanden niet naar school zijn gegaan, ging ik weer heen. Ik kreeg weer snel nieuwe vriendinnen en heb vaak mijn verhaal verteld wat best wel oplucht. Ik heb nu een nieuw vriendenclubje van 7 man. We doen hetzelfde als wat ik eerder deed met mijn vriendinnenclub. Dat vind ik erg fijn.
Ik heb nu de helft van mijn kamer ingericht met alleen maar foto's van mijn oude vriendinnen club en ik heb er 9 kaarsjes staan. en er ligt een klein boekje bij met mijn verhaal.

Jasmine,Lianne,Patrice,Kirsten,Jolien,Dian,Anniek,Olivia&Anneke rust in vrede; ik mis Jullie hartstikke erg !

Groetjes Manon.
Datum:
05-03-2007
Naam:
Manon
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

Ik weet het echt niet meer!

Ik kan niet meer leven!
Ik heb voor iedereen die ik lief heb al lang geleden een afscheidsbrief geschreven.
Er zijn zoveel dingen waar ik nooit meer aan wil denken!
Ik kan mezelf alleen maar de dood schenken.
Ik heb al een aantal pogingen gedaan.
Maar het lukt me niet!
Als ik me moeder zie denk ik; ik kan haar dit niet aan doen! Ik hou zoveel van haar.
Maar dan probeer ik het toch weer.
Al 2 jaar denk ik alleen aan zelfmoord.
Heb ik nu hulp nodig? Of moet ik het toch doen?
Ik weet het echt niet meer.
Op school was ik best populair & had een grote mond. Dat vond iedereen natuurlijk geweldig. Maar met mijn grote mond werd ik van school gestuurd voor een 8 weken. Ik zit nu op een andere school waar je probeert aan je gedrag te werken. Ik begin nu aan mijn vierde week. & Ik mis mijn oude school super. Ik denk steeds; zal ik me er door heen vechten en weer naar mijn oude school terug keeren, of zelfmoord plegen en er nooit meer last van hebben..
ik weet het echt niet meer!
HELP.
Datum:
05-03-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

engel

Na 27 jaar heb ik mijn geheugen terug gekregen.
Ik weet nu dat ik mijn liefde van mijn leven,mijn kind,mijn geloof en mijn ambities ben kwijt geraakt.
Ik dacht eerst dat ik een psychose kreeg,maar blijkt dat niet zo te zijn is mij verteld,helaas.
IK heb schamele bewijzen kunnen vinden, maar het zijn maar strohalmpjes.
Mijn familie en vrienden hebben het al die tijd verborgen gehouden(misschien met de beste intensies,en nu doen ze alsof ik het verzonnen heb (is nog steeds mogelijk),of dat ze het niet weten of het echt zijn vergeten.
Ik weet nu niet meer wat of welke herrineringen echt of vervormd of fantasie
zijn.
Het enigste wat me nu op de been houd is het opschrijven van mijn leven of het nu echt of fantasie is (en wie kan het wat schelen),maar als dat klaar is...
Of er moet een wonder gebeuren dat mijn engel weer voor mij staat,maar geloof niet zo meer in wonderen de laatste tijd,behalve dat het een soort wonder is dat ik als volwassene naar mijn jeugd herrineringen kan kijken.
Ik herbeleef ze in geur en kleur met al de bijbehorende verschillende emoties door elkaar.
Ik voel me als in een oog van een storm,wordt alle kanten heen geslingerd kan er niet door heenbreken alleen een beetje in het midden manoevreren,en zien waar ik uit kom.
Ik heb voor en na mijn geheugen verlies altijd naar het goede gestreefd en mensen willen helpenen dat ook gedaan.
Nu heb ik angst wat te worden,een verbitterd mens,gespleten mens,weer een persoonlijkheids verandering?
Ik heb me nog nooit zo alleen en geisoleerd gevoeld.
En voel me bestolen en verraden door iedereen die me na stond staat.
Datum:
05-03-2007
Naam:
leo
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

ich Haß mein leben - ik haat mijn leven

ik ben een meisje van 15 en heb heel veel problemen... ik ben vroeger verkracht geweest door mijn oudste broer en daarna nog een paar keer misbruikt door mijn nonkels... en dees jaar bij oud op nieuw werd ik aangerand door een man.... soms voel ik me vies en begin ik me te snijden.. ik kan niet meer leven met mijn leven... ik krijg wel hulp maar dat help niet meer... en vandaag kreeg ik te horen dat ik mijn zusje niet meer mag zien.. maar mijn zusje is alles voor mij.... ik heb al 4x mense verloren die ik graag heb.... en nu dit nee ik kan het niet meer aan... ik kijk soms zo in de spiegel en krijg dan tranen in mijn ogen.... want dan zie ik mijn 2ling zus precies... als ik bang ben dan begin ik te snijden... als ik droevig ben begin ik te snijden... als iemand boos is op mij begin ik te snijden.... als alles tegen slaagt dan begin ik me te snijden.... mijn moeder weet het niet.... ik durf het niet te zeggen... heb bang dat ze me niet meer vertrouwd.... soms als ik me niet kan snijden begin ik te gebruiken... zo heb ik ooit is bijna overdozis gehad... maar gelukkig was mijn kammeraad er bij eigenlijk op dat moment was ik hem dankbaar anders had ik nooit mijn zusje zien opgroeie maar nu is het te veel ik mag mijn zusje niet meer zien ik haad die man zo hard.... waarom moet ik dit leven leiden...? zo nu heb ik een beetje mijn verhaal kwaat hier is nog een gedicht dat ik mooi vond ---> rode krassen op mijn arm,
het gevoel is niet te beschrijven,
het bloed is nog warm,
de littekens die blijven.

ik zou wel willen stoppen,
nooit meer snijden,
maar ik kan mezelf niet foppen,
mezelf afleiden.

het warme bloed dat stroomt,
zo mooi helder rood,
en dat langzaam toont,
help ik zit in nood!

ik hoop dat ik antwoorde krijg om intezien dat het leven niet alleen maar balen is

help me
Datum:
04-03-2007
Naam:
pardons emanuela
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

tja...

Ik heb soms van die dagen dat ik me zo kut voel..
ik heb vaak ruzies thuis met mijn vader om de kleinste dingen, maar we kunnen gewoon totaal niet met elkaar op schieten.
elke x als we weer ruzie hebben gehad zit ik boven te huilen..
ik ben nu weer een tijdje single, maar had met een hele leuke jongen.
ik heb het uitgemaakt omdat het niet meer ging.. achteraf waarschijnlijk meer mijn schuld, hij deed zoveel voor mij maar toch gedroeg ik me vaak als een 'rot wijf' tegen hem...
hij zit nu in cura en heeft een nieuw vriendin gevonden waarmee hij erg happy is.. dit is moeilijk te verwerken, telkens als ik dat smsje lees voel ik me weer leeg en alleen.. wrom heeft het zo moeten lopen??
wou dat ik weer verliefd kon worden..!!!
Had een goede vriendin, alleen er is zoveel tussen ons gebeurd, dat ik nu weet dat ze in duitsland woont, verder weet ik niks meer van haar.. het is allemaal zo raar gelopen de laatste tijd bij :-(((
Het lijkt of ik de laatste tijd alles fout doe en niks goed wil gaan...
Voel me hopeloos....
Heeft iemand dit miss. ook ???
Datum:
04-03-2007
Naam:
nathalie
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

gebruik en gemanipuleerd zijn

3 jaar lang heb ik een verhouding gehad met me schoonzus, indeze tijd heb ik van alle kanten haar geholpen omdat ze thuis mishandeld werd na deze tijd zijn we alle bei gaan scheiden van onze echtgenootes, en samen verder gegaan .zij had toen hellemaal niets ,waardoor ik vele van mij spullen moest verkopen om geld te hebbenvoor ons huisje.9maanden lang ging het goed,tot dat ik op een avond thuis kwam, en zag dat al me spullen weg waren plus mij spaar rekening,die ze heeft leeg geplunderd. en zij was gevlogen zonder taal of teken rewijl er nooit iets was voor gevallen. ben al me spullen kwijt en ben diep diep terleurgesteld zover zelfs dat ik over weeg om haar en me zelf iets aan te doen om dat zij me overal zwart loopt te maken terwijl zij me nooit heeft uitgelegd waarom!!!! ik kan zo niet verderleven
Datum:
04-03-2007
Naam:
a ndre
Leeftijd:
41
Provincie:
Gelderland

Hoe lang nog?

In juni 2006 ging het voor het eerst mis. Ik heb een poging tot zelfmoord gedaan maar niet op de juiste manier. In december 2006 heb ik ik een tweede poging gedaan die op zich bijna geslaagd was. Het probleem is dat alles wat ik in de laatste jaren heb mee gemaakt nu posttraumatische stress heb. Het enge hiervan is dat ik flash backs heb maar ook mijn bewust zijn verlies maar gewoon door ga met wat ik. Het schijnt dat de hersenen bij het herinneren van ernstige gebeurtenissen uitschakelen. Ik loop hier nu al een tijd mee en de hulpverlening schiet ook niet op. Ik weet niet hoelang ik dit nog vol hou. Zeker nu ik mijn ex die ik al kwijt was ook nog eens definitief weg is en met een ander is. Mijn ex is de enige waar ik echt mezelf kon zijn. Ik hoef me nooit anders voor te doen dan ik altijd bij andere mensen doe. NU is mijn grootste angst dat ik ook haar echt kwijt ben. Ik denk niet dat ik op een normale vriendschappelijke manier met haar om kan gaan. Ik hou zoveel van haar. En ik denk niet dat ik zoiets nog ooit ga voelen.
Daarom vraag ik me af hoe lang nog voor het echt niet meer gaat.
Datum:
04-03-2007
Naam:
Danny
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil weg

Ik weet het allemaal niet meer..
Elke keer als ik langs een vrachtwagen of auto rijdt of als ik over moet steken bij een weg dan denk ik.. Als ik nu mijn stuur opzij trek dan is het gedaan.. of ben ik iig voor een tijdje er tussenuit.. Ik wil geen zelfmoord plegen, maar mezelf genoeg verwonden om weg te kunnen. Ik weet dat ik daarmee alleen mijn problemen ontloop, maar alles komt tegenlijk: Mijn opa is overleden en mijn 2 beste vriendinnen laten me in de steek, op school gaat het slecht en thuis word ik niet begrepen. Ik kan met niemand praten en er is niemand die mij begrijpt. Ik heb meer meegemaakt dan de mensen om mij heen die ik ken, en zij begrijpen niet hoe ik me voel. Ik weet niet wat ik moet. Het enige wat ik wil is mijn verhaal kwijt. en dat mensen het kunnen lezen. Ik wil niet dood, ik wil nog leven.. maar niet op deze manier, niet als de mensen niet eens merken dat ik me ook maar rot voel. Er is niemand die door mijn masker heen kan prikken en ik ben het helemaal kwijt. Ik vergeet te genieten van alles om me heen.. En het kost me te veel moeite om iedere dag weer uit mijn bed te komen om te beginnen aan een dag die me opnieuw pijn en moeite gaat kosten. Ik wil er even tussenuit..
Datum:
04-03-2007
Naam:
Manon
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.