Levensverhalen (pagina 1463)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik trek het niet meer.

Hallo. Zoals de titel al zegt, ik trek het niet meer. Ik ben zelf leraar van beroep, en iedere dag als ik naar school ga dan wordt ik gepest door de leerlingen die ik les geef. De schoolleiding heeft ook al tegen de leerlingen gezegt dat ze op moeten houden, maar dat doen ze niet. Op sommige moeten moest ik zelfs voor de klas huilen. Hierom ben ik al 2 keer van school verwisselt, maar het blijft gewoon. Ik wil dit niet langer, ik voel mij nu net een mislukking. Al vaker heb ik de gedacht van zelfmoord in mijn hoofd, en elke dag weer komt het in mij op. Zelf heb ik echt zo'n gevoel dat dit de best oplossing is. Niet alleen voor mij maar ook voor de andere mensen. Niemand accepteerd mij en ik denk dat zelfmoord de beste oplossing is, er is toch niemand die om mij geeft.
Datum:
22-03-2007
Naam:
Patrick
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

waarom???

hallo!!! ja ik heb zelfmord gedachten dat komt omdat ik een kameraad van 19 jaar heb moeten afgeven die is verongelukt en mijn tante van 43 heb moeten afgeven en woon nu in mijn tante haar huis!! met deze dingen heb ik het moeilijk en ik wil gwn bij hem zijn!! het leven heeft voor mij gwn geen zin meer!!!
Datum:
22-03-2007
Naam:
jelle
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Ik wil niet meer, ik kan niet meer

Ik ben die depressie zo zat! Zo meer dan zat! Alles wat ik doe mislukt door deze ziekte, iedereen doe ik pijn met mezelf. Ik verdien dit leven niet, en daarom heb ik besloten om eruit te stappen.
Ik ga voor iedereen die het dichtst bij me staat een brief schrijven, een brief waarin ik vertel dat de schuld van mijn dood bij mezelf en alleen bij mezelf ligt. Een brief met lieve woorden voor hun mooie vriendschap, mijn laatste woorden...
Volgende week ga ik nog een keer bij iedereen langs om afscheid te nemen. En dan, dan neem ik afscheid. Afscheid van het leven.
Datum:
21-03-2007
Naam:
Leentje
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

denk goed na

lieve lieve mensen, zelfmoord is geen uitweg...jullie hebben nog zo veel mee te maken nog een hele leven voor de boeg!!!! denk aan de mensen die achterblijven als je toch besluit zelfmoord te plegen jullie zouden jullie vrienden ouders zoveel verdriet doen....denk er alsjeblieft goed overna...vaak is een vriend of vriendin, vader, moeder, zelfs een maatschappelijk werker een hele opluchting om daar je verhaal tegen te vertellen...ik hoop dat ik jullie hiermee aan het denken heb gezet en dat jullie toch besluiten om het niet te doen....want het zou zo zonde zijn

een knuffel voor jullie allemaal (dat heeft iedereen welleens nodig)
x Maria
Datum:
21-03-2007
Naam:
maria
Leeftijd:
45
Provincie:
Zuid-holland

Wat Heeft Het Voorn Zin?

Ik Ben nu 13 jaar ,
en ben sinds m'n 9e depressief,
ik heb een hele leuke vriend =D
een goede moeder
mijn vader ga ik dan niet meer mee om want die is alcohollist
toch heb ik geen zin meer om te leven
omdat ik mezelf haat
er is geen reden om te leven =S
I WANT TO DIE
yeah i scream it!
alles wat er al in mn leven gebreurt is
mezelf gesneden
mensen pijn gedaan XD
zelfmoord gedachtends
hulp nodig die ik niet krijg
overdosis genomen
ik wil niet meer langer
dus zeg ik

dag mamma
dag broer
dag broer
dag broer
dag broer
dag broer
dag mamma's man
dag oma
dag oma
dag oma
dag opa
dag opa
dag vrienden
dag familie

bedankt voor alles
maar ik ben niets

zo verrot kan het leven zijn

idd

m'n littekends zitten niet alleen op mn huid

het zit vast in mn ziel
Datum:
21-03-2007
Naam:
Jo
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

leeggelopen ballon

Vanaf mijn veertiende weet ik dat ik dood wil. Ik had het me daarvoor nog niet zo gerealiseerd, wel was ik altijd doodsbang voor van alles en voelde ik me alleen en verward. Ik stond op de Euromast met mijn vader en een zusje, toen ik ineens zeker wist dat ik naar beneden wilde springen. De impuls was zo sterk dat ik moeite moest doen om niet onmiddelijk naar de balustrade van het balkon op de 100 meter te lopen om er overheen te klimmen. Ik hield me geschrokken in en dacht aan mijn vader en zus, dat ik het hen niet kon aandoen om zomaar te springen. We waren tenslotte een dagje uit in Rotterdam. Wel keek voorzichtig naar beneden om te zien of er mensen liepen en bomen stonden. Ik kon niet ver genoeg over de leuning kijken om de grond recht onder de mast te zien.. ik ben niet gesprongen.
Na die intense drang om dood te gaan is het nooit meer verdwenen. Wel soms op de achtergrond geraakt, als ik aan iets nieuws begon en me enthousiast probeerde te maken voor de toekomst. Maar nooit verdween dat gevoel van zinloosheid, laat maar, ergens zitten en geen fut meer hebben om iets te doen, de angst voor de toekomst, de doortikkende klok terwijl ik wist dat ik tentamens niet ging halen, paniek als ik me bedacht dat ik het nooit ging redden, nergens en voor niemand. Nu ben ik uiteindelijk op dat punt aangekomen. Ik ben praktisch dakloos, ik heb geen doelen meer, zie geen toekomst, zie mijn vrienden niet meer, voel me een zombie, ik voel sowieso nog maar heel weinig. Ik heb verschillende halfslachtige zelfmoordpogingen achter de rug, van het drinken van gif tot twee dagen langs de rails lopen en weken niet eten en nauwelijks drinken. Ik heb regelmatig op het punt gestaan uit mijn studentenkamer van 12-hoog te springen. Ook heb ik vaak met een scherp mes of stuk glas rondgelopen, maar ik mis het doorzettingsvermogen. Ik weet niet waarom, maar ik kom niet verder dan het laatste moment. Alleen het gif (van een taxusboompje, de taxus baccata) heb ik in een opwelling naar binnen geklokt. Ik had echt ruim genoeg en verwachtte de symptomen zoals ik die had gelezen op een website, maar los van een tintelend gevoel in mijn buik gebeurde er niets. Hoe dan ook, ik denk al jaren dat mijn dood de beste oplossing is voor iedereen. Intussen is dat alleen voor mij, want mijn vrienden en familie hebben het gehad met iedere keer een vermissing of problemen. Ze vermijden kontakt (uit zelfbescherming) en ik mis elke vorm van energie of interesse om gezellig te praten of wat dan ook. De afgelopen dagen heb ik wat eten gejat uit een supermarkt en niet geslapen. Ik heb geen trek meer, en hoewel ik best kan bedenken wat ik zou kunnen of moeten doen, naar een uitzendbureau, aankloppen bij een kennis, naar het slaaphuis, hulp zoeken (wat voor hulp overigens.. ), ik zie het gewoon niet meer zitten. De afgelopen 10, 12 jaar heb ik gevochten om een leven op te bouwen, te studeren, werk te vinden, kontakten te onderhouden, en alles brak af waar ik bij stond. Ik heb genoeg theorien bedacht voor mezelf hoe en waarom het zo is gegaan, maar ik vond nooit een oplossing. Feit is dat ik nu zonder geld en doodsbang in een trappenhuis op de 14-hoge studentenflat schuil voor de kou en de regen en werkelijk geen idee heb wat ik morgen of volgende week ga doen. Ik wil dood.....
Datum:
21-03-2007
Naam:
cornelis van der klis
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

doodverliefd

ik zal beginnen bij toen ik ongeveer 7 jaar was, dan zijn mijn ouders gescheiden. Mijn moeder heeft me toen verteld dat mijn vader nooit kinderen wou en eigelijk voelde ik dat wel, dat ik ongewenst was. Vaak werd ik uitgescholden dat ik niets goed kon doen. Mijn moeder deed dat ook, ik kon niets goed doen en zo voel ik me nu dus ook. Ik heb geen zelfvertrouwen, totaal niet. Ik heb het gevoel alsof ik een mislukkeling ben, alsof ik niets kan. School kan ik ook al niet, ik ben een slimme meid, maar ik heb gewoon geen zin meer, geen zin om te leven, ik ben moe, doodmoe... Ik hou al 2 jaar van dezelfde jongen, hij houd niet van mij... Ik weet alles over hem, ik ben geobsedeerd door hem, hij is alles waarvoor ik leef, maar hij is ook de reden waarom ik dood wil... Als ik hem niet kan krijgen, dan wil ik niets meer... Gisteren heb ik een overdosis pillen gepakt en ik ben bewusteloos gegaan, maar weer wakker geworden... Ik hb het verteld aan de jongen die ik dood graag zie en hij was boos, ik heb hem moeten beloven dat ik het nooit meer ging doen... Hij geeft om me, maar hij houd niet van me en daar kan ik niet mee leven... Ik wil opnieuw zelfmoord plegen... Ik kan echt niet meer, ik ben te moe...
Datum:
21-03-2007
Naam:
Leen
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

doe het niet!

Ik heb nu een aantal verhalen op deze site gelezen en ik zie dat er veel jonge mensen zijn die aan zelfmoord denken.

Toen ik 13/14/15 was heb ik ook vaak gedacht dat ik niet meer wilde leven. Ik werd gepest op school en ik had niet zo veel vriendinnen. Ik wist niet wie ik was dus ging ik mezelf verhullen in skate kleding. Dat zijn ook redenen voor zelfmoord voor velen van jullie hier.

Maar ik ben nu 21 en sinds 2/3 jaar gaat het super goed met me. Ik heb mezelf gevonden en ik weet nu wie ik ben.
Ik heb mijn opleiding succesvol afgemaakt omdat ik gewoon mijn best deed en het mij niet uitmaakte wat mensen tegen mij zeiden. Ik heb nu een hele leuke vriendengroep, mensen die mij nemen zoals ik ben. En ik heb ook een hele lieve vriend die me mooi en lief vind zoals ik ben.

Het is zo belangrijk dat je bent wie je bent en dat je leert het van je af te zetten als mensen je niet aardig vinden. Er zijn vast genoeg mensen die wel om je geven, wat maakt het dan uit wat die ander over je zegt. Ben sterk, en sta daarboven.
Echt, ik meen het... ik heb het gemerkt bij mezelf en mensen vinden je een stuk leuker als je jezelf bent.
Probeer niet mee te doen met een bepaalde groep, probeer je niet anders voor te doen als je bent. De tijd zal het leren!

Pleeg geen zelfmoord, maar wacht af wat de wereld je te bieden heeft.

Denk ook aan diegene die je achterlaat als je zelfmoord pleegt. Ik vind het wel een beetje egoistisch. Jij bent uit je lijden verlost, maar wat doe je de mensen aan die achterblijven. Misschien raken die wel in een depressie door jouw dood, ze willen je achterna en plegen ook zelfmoord. Dat wil je toch ook niet?
Datum:
21-03-2007
Naam:
Mutzzzz
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

alles heb ik al klaar

zal ikhet dan eindelijk vandaag durfen doen? Het snoer hangt klaar, de brieven liggen klaar.

Wat houdt me nog tegen? Waarom doe ik het niet gewoon? Vanmorgen wist ik het nog zeker. Vandaag wil ik dood. Ik ga mezelf ophangen.

Bijna 33 jaar, maar geen kracht meer om verder te gaan. Het is genoeg geweest. Ik heb zoveel pijn van binnen. Ik wil dat het stopt.
Datum:
21-03-2007
Naam:
panda beertje
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

in 3.5 jaar 4 meest belangrijk mensen in men leven verliezen is

3.5 jaar geleden stierven men beide ouders in een auto ongeluk ongeveer 8 maand daarna pleegde men vriendin waar ik al 6 jaar mee samen was zelfmoord en vannacht overleed men australisch nichtje men vrienden kijken voor geen reet meer naar me om en mensen verwachten alleen maar van me dat ik blijf presteren.


ik kan gewoon niet meer strijden heb 3 keer mezelf erdoor geknokt maar de batterij is op en er is geen manier hem op te laden
Datum:
21-03-2007
Naam:
Kurt
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.