Levensverhalen (pagina 1460)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

...

ik heb ouders die alleen tijd hebben voor hun zaak en vrienden die alleen de computer kennen en bij mij gaan alle mooie dingen kapot
Datum:
25-03-2007
Naam:
...
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

waarom leef ik?

hallo
ik heb een hele lieve vriend maar als ik het heb over bij hun thuis in te trekken moet hij niets van me wete
hier in huis(mij thuis) wil ik weg er is te veel gebeurt ik ben hier een boksbal geweest vroeger waar lekker op los geslage kon worden
en nu ben ik niets
ik doe niets
ik ben niets want ik heb disleccsie
ik ben slecht in engels en dat word er allemaal lekker in gepropt
ik wil weg hier maar waar moet ik heen
ik heb geen geld niet dus is de uit weg de dood
Datum:
25-03-2007
Naam:
nathalie
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

leven heeft geen nut voor mij

ik zit al heel lang in de put door aanraking met politie en ik ben vandaag (zondag 25 maart) uit huis gepleurd door me ouders en heb veel gevochten enzo .(roken blowen drinken) door vrienden meestal maar word nu in de steek gelaten door familie enzo en moet naar jeugdgevangenis dus daarom stopt mijn leven binnekort ik wil nog 1 ding zeggen: ouders jullie kunnen de tering krijgen en opdondere met je verdere leven met ze 3e.
Datum:
25-03-2007
Naam:
....
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

kutleven

Ik ben een jongen van 23 ik heb al jaren last van psyschische klachten,
met antidepressiva probeer ik het in de hand te houden maar sinds ik vorig jaar m'n baan erdoor ben verloren en ik niet meer aan het werk kon komen door angst en paniek stoornisssen ben ik in een issolement geraakt... en zijn m'n problemen niet meer te overzien...
Ik kan niet meer met tegenslagen omgaan en heb zoveel last van angst en paniek waardoor ik concentratie problemen heb dat ik geen waardig leven meer kan lijden
nu ben ik laatst via het UWV bij een bedrijf geplaatst voor reïntegratie daar hebben ze me werkelijk na 2 dagen weggetrapt en ze zeiden dat mensen zoals mij in het bedrijfsleven niks te zoeken hebben, dat ik beter kon gaan dammen....
laatst heb ik afgereden en ben gezakt voor m'n rijbewijs, omdat ik te gespannen en zenuwachtig was en niet rustig overkwam jammer genoeg moest ik in een heel ander auto afrijden dan waarin ik les had gehad omdat die stuk zou zijn, m'n instructeur zei ook dat ik beter niet tegen de examinator kon praten omdat hij wist van m'n probnlemen en zei dat als ik iets verkeerds zou zeggen over mezelf dat ie me bij voorbaat zou laten zakken, hierdor was ik zo gespannen dat ik vooralsnog zakte...
M'n zwager (vader van 2 kinderen) heeft in die tijd ook zelfmoord gepleegd, dat was vlak na dat ik bij mijn zuster en hem ben geweest om te praten, hierbij kwam ook ten sprake dat ik in 2004 zelfmoord heb proberen te plegen door drank en pillen te nemen...
later bleek dus dat hij het op dezelfde manier heeft gedaan...

Ik loop wel bij een psychiater maar die kan me niet verder helpen en verwijst me door naar een andere instelling daarvoor sta ik nu op de wachtlijst... ik kon bij hem maar 10 minuten in de week of 2 weken praten en wat papiertjes invullen met hoe ik me voelde... dat was het wel... daar word ik langzamer hand depressief van

ik kom niet verder in m'n leven... en ik heb ook niet het gevoel dat ik op deze manier van enige waarde ben voor wie dan ook, misschien is het ook maar beter voor de mensen om me heen als ik er niet meer ben, ik ben tenslotte mezelf én andere tot last.
Datum:
25-03-2007
Naam:
Hopeloos
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

mijn verhaal en tevens voorstellen

ik zal beginnen met ff voorstellen.
ik ben een jonge moeder van 26
heb twee schatten van kinderen.
het begon allemaal toen ik 4 was en mijn ouders gingen scheiden
mijn moeder kreeg een nieuwe vriend.een enorme klootzak die alleen maar dacht aan de drank.
we zijn regelmatig flink in elkaar geslagen mijn moeder broer en ik.
uit angst is mijn moeder bij hem gebleven
mijn broer die ouder was kon dat niet meer aan en werd zo moeilijk thuis dat hij uit huis is geplaast.
ik bleef toen alleen achter dus was ik het doelwit van zijn agresieve buien
ik was toen meer weg dan thuis en zat uren op mijn kamertje
ik was 15 toen ik een jongen leerde kennen waar ik bij ingetrokken ben
flink aan de drugs want ja het maakte het allemaal een stuk makkelijker dacht ik toen.
een vriendin van mij pleegde zelfmoord met behulp van een een overdosis drugs
toen heb ik de keuze gemaakt om er mee te stoppen.
zo naief als ik was ben ik bij een ander ingetrokken (had namelijk geen dak meer boven mijn hoofd)
hij had een hele zware vorm van borderline en ben regematig verkracht en mishandelt op een dag kwam ik erachter dat ik zwanger was ik was 18 toen
ik kon abslouut nog geen kinderen opvoeden dus heb de moeielijkste keuze uit mijn leven gemaakt een abortus op 1 nov 1998 een datum die ik nooit meer zal vergeten
ik ben toen verhuisd naar een andere stad om een nieuw leven te beginnen.maar kwam in de prostitutie terecht weer flink aan de drugs om maar te kunnen werken
leerde toen een jongen kennen die er niet zoveel problemen mee had dat ik dat werk deed
raakte zwanger en hij eiste dat ik het weg liet halen
maar dat kon ik niet niet nog een keer
en ben bij hem weggegaan
nooit meer wat van hem gehoort
mijn zoon is nu 5 en kent zijn vader niet.
ik ben teruggegaan naar mijn geboorteplaats mijn moeders vriend was inmiddels door ziekte helemaal afgetakeld en kon toch nog even bij hun wonen
kreeg een paar weken een eigen flatje
toen leerde ik een man kennen in het begin was hij heel lief en heel leuk
hij begon elke dag te drinken en dan was hij agresief en wou geen nee horen
op vakantie is het uit de hand gelopen en heeft hij me verkracht
en bleek een paar weken later zwanger te zijn
hij is later opgepakt voor overteding van de opiumwet heeft de hele zwangerschap vastgezeten en daarna
ik ben altijd die tijd bij hem gebleven
maar een aantal weken naar de geboorte van onze zoon ben ik bij hem weggegaan hij zat toen nog steeds vast
ik moest alles alleen doen ben toen flink in de financieele problemen gekomen en zit er nog in
het leven zie ik absoluut niet meer zitten en wil er het liefst een punt achterzetten
maar dan blijven mijn twee kids alleen achter en dan weet ik niet wat er met hun gebeurt.
wou even mijn verhaal kwijt dit luvcht wel even op maar wil er het liefst zo snel mogelijk uitstappen
veel liefs mama26
Datum:
25-03-2007
Naam:
mama26
Leeftijd:
26
Provincie:
Overijssel

waarom vind hij me niet leuk?

ik ben gek op een jongen van onze school.. hij heeft een vriendin maar toch ouwehoert hij met mij en heb ik iedere keer het idee dat hij mij ook leuk vind maar dat is helemaal niet zo merk ik dan weer aan hem. zoals gisteren heb ik hem een paar kusjes gegeven en nu doet hij weer heel erg afstandelijk als ik met hem praat op msn of reageert hij helemaal niet meer op wat ik zeg. ik geef echt ongelooflijk veel om hem ik ben volgens mij echt verliefd op hem maar hoe vaker hij laat merken dat hij zijn vriendin toch niet dumpt voor mij of wat dan ook dan begin ik weer te denken aan zelfmoord. ik ben nog nooit zo verliefd geweest op een jongen als ik nu ben ik ben gewoon radeloos ik heb nog nooit zoveel voor een jongen gevoeld..!
Datum:
25-03-2007
Naam:
onzeker meisje
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

eindeloos

ik weet niet hoe,ik weet niet waarneer,ik weet niet waar,ik weet alleen dat ik ga.
Eindeloos dat is hoe ik het voel.Een leven zonder niks een leven met een leeg gevoel,dat is hoe ik me voel.

"U AND ME USED TO BE STAYED TOGHETER"

Dat is dus niet waar. Ik den dat ik maar ga .
Datum:
25-03-2007
Naam:
stormvogel
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

waarom langer wachten

Wat maakt het uit dat ik dit schrijf, niemand leest het. Ik ben op 10-jarige leeftijd naar Nederland gekomen vanuit Austalie. Mijn ouders gingen scheiden. Mijn vader wilde dat ik bleef en er werd een plan beraamd mij te ontvoeren en/of te vermoorden. Mijn moeder won en we gingen naar Nederland. Het vertrek was vreselijk. Als een slecht voorteken bleek mijn katje de nacht voor ons vertrek te zijn doodgereden. Zijn platte lijfje bedekt met bloed was het laatste wat ik van ons dorp heb gezien. Bij het vliegtuig stond mijn vader vreselijk te huilen. Nederland vond ik afschuwelijk. Grijs, grauw, koud. De mensen waren onvriendelijk en ik werd gepest omdat ik geen nederlans sprak. Ik moest gelukkig zijn en mocht nooit spreken over het feit dat ik mijn vader miste en heimwee had. Door mijn moeder werd ik geestelijk mishandeld. Zij had een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Naast al het andere dat niet aan mij deugde werd aan mijn broer en zusje verteld dat ik de duivel was, het kwaad. Vooral mijn zusje is hier sterk door beinvloed. Ik heb tussen mijn 14e en 17e diverse zelfmoordpogingen gedaan waar mijn moeder razend om werd omdat ik haar verdriet deed. Na de middelbare school ben ik naar Israel gegaan en heb door Europa getrokken. Dit met een vriend. Eenmaal weer terug ben ik ergens gaan werken. Leuk werk. Ik ontmoette een man die ik niet wilde. Net toen ik wilde uitmaken deed zijn ex-vrouw zijn oudste dochtertje van 5 weg. Ik vond dit zo zielig voor het kind, het was ook liefde op het eerste gezicht met het kinde, dat ik toen bij hem ben gaan wonen. Deze jaren waren eveneens afschuwelijk. We woonden in een groot herenhuis dat niet opgeknapt mocht worden (dus waren alle muren kaal, geen vloerbedekking, enz.) en er mocht ook niet gestookt worden. Het huis lag op het noorden zodat het er in de winter ijzig koud was. Ik heb mij toen regelmatig afgevraagd of ik het wel zou overleven. Als ik e.e.a. wilde opknappen werd de kwast uit mijn handen geslagen. De man vernederde me. Altijd wanneer er anderen bij waren. Er is heel veel gebeurd tijdens deze periode en opnieuw heb ik een zelfmoordpoging ondernomen. Ook hij werd kwaad omdat zijn broer net op bezoek kwam. De man was een alcoholist. Uiteindelijk ben ik weggegaan. Ik ontmoette iemand waarop ik stapelverliefd was. Het duurde 3 maanden toen maakte hij het uit terwijl we zaten te eten. Eerst zei hij: 'volgende week ben ik jarig dus wil jij dat regelen, ik wil een feest.' De volgende zin was: 'En pak nu je spullen maar, ik wil je niet meer zien.' Ik heb maandenlang gehuild, kon bij niemand terecht want ik stelde me aan. Uiteindelijk leerde ik iemand anders kennen. Hij was vormelijk, netjes en rustig. Ik wist dat hij niet bij me paste maar ik wilde niet verliefd worden. Ik vond hem wel aardig. Nu ben ik alweer bijna 20 jaar met hem getrouwd. Inmiddels heb ik allerlei lichamelijke klachten gekregen. Ik word gek van de eenzaamheid, de stilte, de isolatie. Werken kan ik niet meer. Ook deze man is alcoholist en al is hij aardiger, hij vergeet alles wat ik tegen hem zeg. Materieel ontbreekt het mij aan niets, maar gevoelsmatig heb ik alleen mijn fantasie. Het meisje van toen is nu volwassen en een keiharde bitch die mij continu afbekt. Alles doe ik fout, zij weet het beter. Mijn man zal mij niet geestelijk steunen. Verder heb ik niemand. Een paar jaar geleden zag ik iemand die mij heel sterk deed denken aan degene op wie ik zo ontzettend verliefd was. Toen stortte ik in. Ik kon er niet meer tegen. Deze man is onbereikbaar maar ik kan niet zonder hem. Ik heb alweer een paar maal teveel pillen ingenomen. Meer om weg te zijn dan er een eind aan te maken. In oktober dit jaar is het precies 20 jaar geleden dat ik gelukkig was en voor het laatst gelachen heb. Mocht er niets positiefs veranderen dan zal ik er definitief een eind aan maken. Ik heb al die jaren niet geprobeerd een beter leven te krijgen. Ik heb hier altijd heel hard aan gewerkt, dus het is niet zo dat ik maar wat heb toegekeken. Ik ben van nature een vechter maar kan het niet meer.
Datum:
25-03-2007
Naam:
Lara Morgan
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

ik haat mezelf ik haat me leven.
niemand recepecteerd me zoals ik ben niemand mag me, ze doen lullig tegen me op school ik heb niemand.
ik ben klaar voor de dood ik heb 1 x al in me pols gesneden en het bloede best veel toen kwam me moeder.
Datum:
24-03-2007
Naam:
joyce
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

Ik..

Ik wil dood!! Het leven heeft geen zin meer.. Waarom zou ik nog leven?? Ik laat overal weten dt ik dood wil.. ze lezen het tog nie.. niemand geeft om mij.. :(:(:( Ik snij..ik weet niet wat ik moet doen. ik zie maar een uitweg,, doeii... ik ga.. xx.. ellen
Datum:
24-03-2007
Naam:
Ellen Hendrix
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.