Levensverhalen (pagina 1459)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Bye Bye

Heb al (te) vaak een poging ondernomen om mijzelf van het leven te beroven. Ben het al zat vanaf dat ik het me kan herinneren. Het is begonnen op de basis school. Werd toen veel gepest maar heb ook ondersteuning gekregen van een docent. Gelukkig is dit pesten grotendeels opgehouden toen ik naar de middelbare school ging. Maar daar kwam ik weer andere problemen tegen. Daar probeerde ze er ook wat aan te doen, maar is ze helaas niet gelukt omdat ik het vieze spelletje dat ze spelen door had en ging meespelen. Elk jaar zeg ik tegen mezelf dat dit het laatste jaar is. Maar elk jaar lukt het niet. Op de een of andere manier zijn er mensen waar ik te veel om geef die ik niet alleen wil laten. En nee, dit zijn niet mijn ouders. Maar 1 persoon uit de familie is hetzelfde. Zelfde gevoelens, zelfde ideeen, en zelfde neiging tot zelfmoord...

Hoe of wanneer ik aan mijn einde kom kan ik helaas niet vertellen. Ik wil niet tegen gehouden worden door anderen. Laat mij maar lekker mijn gang gaan. Heb nooit geweten waarvoor ik leef? Om deze maatschappij nog verder de grond in te dreunen? Daar lijkt het wel op.

Ik hoop dat ik in een volgend leven een stuk prettiger leven ga lijden...

Succes!!!
Datum:
27-03-2007
Naam:
V
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

kapot

te lang financieele problemen en niemand die helpt ik ga kapot en kan niet meer
Datum:
27-03-2007
Naam:
niemand
Leeftijd:
40
Provincie:
Drenthe

Achter de lach

Ik lees verhalen hier van mensen die het zwaar hebben gehad in relaties of zwaar gepest zijn, mijn verhaal is anders en sommigen zullen het niet begrijpen, enkele zullen denken dat ik arrogant ben, maar dit ben ik niet ik ben bang om mensen te vertrouwen, onzeker en soms ontzettend eenzaam.

Ik ben 20 jaar oud en behoor tot de " populaire" groep ik ben nooit zwaar gepest noch heb ik een gebrek aan vrienden of aandacht van het andere geslecht. Ik laat iedereen altijd lachen, en ben altijd gezellig. Althans dat denkt mijn omgeving. Ik vind mezelf lelijk, walgelijk zelfs. ik heb nog nooit een vriendin gehad en ik vraag me af of ik ooit wel iemand zal vinden. Ik laat altijd anderen lachen, maar nooit is iemand in staat om mij op te vrolijken. Daarnaast mis ik ambitie, ik zie mezelf niet de rest van mn leven werken, dag in dag uit hetzelfde doen. de zinloosheid staat me tegen, elke dag denk ik er wel aan om zelfmoord te plegen, omdat ik mezelf, het leven en de toekomst saai en nutteloos vind. waarom de rest van het leven verder leven?
Datum:
27-03-2007
Naam:
Mij
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

coke is eigenlijk zelfmoord, maar dan heel langzaam en pijnlijk

mn leven is een hel. voor de buiten wereld ben ik een knappe meid die dr zaakjes op orde heeft, maar ik heb een dubbelleven. ik rook coke. met mn (ex)vriend. best ergens een lieve gozer, maar erg depri en aggressief. durf het niet uit te maken, want hij hangt vreselijk aan me, dreigt met zelfmoord, en dat sloopt me. hij trekt me elke x weer in een neerwaartse, negatieve spiraal, en ik zie het soms ook niet meer zitten. maar toch zal ik sterk zijn. mn leven is kut, ik haat het. klote dingen meegemaakt, maar hey, er zijn altijd mensen die het nog erger hebben, daar denk ik dan maar aan. denk ook dat je met de dood niet van je problemen af bent, dat ben je pas als je er zelf aan werkt. ik ga fucking hard mn best doen, maar dat heb ik al vaker gezegt.... shit... ik weet niet meer hoe ik uit deze situatie kom....
Datum:
27-03-2007
Naam:
s
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Dood is een einde aan alle pijn

Heb al eerder een poging ondernomen waarbij ik mijn auto totalloss heb gereden, ben er nu weer zo zat van dat ik denk dat ik deze keer binnenkort maar gewoon een stuk touw pak. het is zwart en wordt alleen maar zwarter. who gives a shit? neimand echt. mensen zijn dikke egoisten en denken toch alleen maar aan zichzelf. vrienden of familie? geen haar beter! vriendinnen? ben eigelijk alleen maar voorgelogen en verneukt.
Wat is de fucking clou? waar leeft iedereen voor? ik zie het niet meer. fuck you all! ik ben het zat! vaarwel verrotte wereld
Datum:
27-03-2007
Naam:
Bullit in the head
Leeftijd:
33
Provincie:
Groningen

ik zou wel willen maar kan het niet maken tegen over mijn fam.

iedere avond voor het slapen gaan wens ik nooit meer wakker te worden. lijkt me heerlijk. voor altijd weg.

k
Datum:
27-03-2007
Naam:
K
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

[x]

Het voelt alsof ik geen nut meer heb op deze aardbol. Alsof ik hier beter maar nooit had kunnen zijn. Mijn ouders accepteren me niet als Gothic, als ik zwart draag durven ze niet meer met me over straat. Ik zie geesten [Nee, in mijn bovenkamer is alles prima] de hele dag lang, dus ook op school. Dit haalt mijn cijfers ook erg naar beneden. Ik ben gehandicapt, aan mijn voeten. Ik heb hier veel pijn aan, maar ben hieraan gewend. Ik loop nu aleen een beetje raar, die pijn dan, maar so what ?!? Ik bén anders als anderen, of ik nou zwart draag of niet, dat maakt me nog geen slecht persoon. Mijn ouders denken dat Gothic inhoud dat je de duivel aanbid, andermans bloed gaat drinken enz. Daarvan is dus NIETS waar ! Ik zit de hele tijd met rare gedachten door mijn hoofd, zelfmoord, zou ik het doen, of toch niet ? Ik zoe er best wel veel mensen om mij heen pijn mee. Het is fijn dat ik het hier anoniem kan vertellen, op school denken ze altijd dat iemand van 12 zulke gedachten nooit kan hebben. Het voelt écht alsof je niets meer goed kan doen. Door mijn super-slechte cijfers worden mijn ouders nóg meer teleurgesteld in me. Hierdoor begin ik steeds meer te snoepen, en dus ben ik de magerste niet meer. Mijn moeder wil dat ik zo slank als een plank word, maar dat boeit me niets.
Datum:
27-03-2007
Naam:
Anouk
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

gevecht wat ik altijd verlies

Ben zo moe van het vechten tegen verslaving dat ik het op ga geven.succes iedereen
Datum:
27-03-2007
Naam:
marcel
Leeftijd:
41
Provincie:
Utrecht

levende lijk

ik ben saniya, een meisje die altijd haar dromen waar makne wou. een persoon die niemand in pijn wilt zien, iemand die vrolijk en lachend de huis uit ging.
2 jaar geleden kwam een jongen in mijn leven en ja dat was de eerste en de waare ik kan hem nog steeds niet vergeten en zal nooit doen ook.
wij waren zo blij met elkaar maar toen mijn ouders er achter kwammen begon de ruzie dat ik niet hem moest om gaan eerst ging het normal stiekem of met overhalen van mijn moeder wel goed maar na een jaartje werd het erger ik mocht de huis niet uit ik mocht met neimand praten over mijn gevoelns. ik werd al sins op mijn 5de al geslagen maar dat had ik neimand verteld omdat ik me schaamde erover te praten. maar toen ik 16 werd had ik door dat dit langer meer kon ik had altijd pijn in mijn rug en kon amper slapen door die geschreeuwen van mijn vader die altijd in mijn hooft als muziek klinkten en die praatjes van mijn moeder kreeg ik migraine.
Deze hooft pijn ging over mijn neus gewoon ik kon het niet meet volhouden, de pijn stijgde en stijgde. mijn ouders dachetn dat dit door mijn vriendje kwan dat ik hoofd pijn had pakten ze mijn mobiel af dat was nog niks ik werd bijna elke dag geslagen en tegen mijn vriendje loog ik dat ik gewoon een klein ruzietje had terwijl ik onder blauwe plekken zat.
op een avontje kreeg het gevoel met mijn vriendje te praten ik kwam online ik zei net dat ik niet zinder hem kan leven meer kwam mee moeder ineens binnen en begon te schreeuwen. ik schrok van haar en melde me af op de pc. even later kwam mijn vader thuis en vroeg wat er aan de hand was me moeder vertelde hem en me vader sloeg me zo hard dat ik me niet meer kon bewegen ik bloede uit mijn neus en werd geschopt op mijn kaak er werden zwaare spullen op mij gegooid die ik niet zag en een van de spul kwam tegen mijn hoofd aan daar viel ik flauw en weet neit meet wat er gebeurd was toen ik wakker werd was mijn moeder in kamer en zei dat ze spijt hadden wat ze gedaan hebben.
maar die spijt kon ik niet accepteren ik heb mijn heel de leven al altijd dit meegemaakt dat ik altijd geslagen werd en paar twee minuten werd er sorry gezegd.
dus ik besloot mijn handen te snijden. dit had ik niet voor de eerste keer probeerd maar al vaker ik had ook is keer 40 paracetamol in geslikt waardoor ik 2 dagen in ziekenhuis lag, jammer genoeg heb ik het overleefd. tijdens het snijden van mijn handen kwam mijn broertje in mijn kamer en begin te schreeuwen ik was niet eens ver met snijden van mijn handen maar hij was geschroken , mijn broertje had altijd door dat mijn ouder fout bezig zijn maar hij had ook geen lef om iets op te zeggen hij is 2 jaar jonger dan mij en werd ook net zo hard geslagen als ze bij mij deden.
Datum:
27-03-2007
Naam:
saniya
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

.......

Om bij het begin te beginnen ... ik leerde twee jaar geleden mijn ware liefde kennen.. blijkbaar was het voor haar niet hetzelfde, de volgende dag maakte ze het uit. dan weer aan uit weer aan.. twee jaar na een stuk bijna elke week. Vanaf toen heb ik voor haar gevochten gevochten, gevochten .. 1 ding wist ik zeker het is mijn ware liefde. Nu de laatste maand is ze minder liefdevol, afstandelijk, ze wil enkel vriendschap.. dat kan ik niet aan, maja beter dat dan niets denk ik dan weer maar he lukt me niet.. ik weet ook dat ze chat en da doet me pijn. Het probleem is ik geraak er niet over, zelfs na 2 jaar niet, ik kan haar niet loslaten, deed alles voor haar.. praten gaat niet met haar , ze is zo koel en afstandelijk.. ongevoelloos .. noem maar op. ik kan het nie aanvaarden dat ze zo nu tegen mij is, na al onze momenten, ik weet echt niet meer wat ik moet doen, slachtofferhulp is me bij haar komen weghalen een jaar geleden, toch kwam ze telkens weer.. maar deze keer lijkt het alof ze het echt meent.. ben ten einde raad.. iedereen zegt je wordt weer gelukkig ... tis iets heel anders .. ik kan niemand nieuw leren kennen, geraak er helemaal nie over net omdat ik weet dat het mijn ware liefde is ..
Datum:
26-03-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.