Levensverhalen (pagina 1457)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik weet het niet

ik weet niet waarom ik dit neerpen. Het klinkt vast gewoon al ridicuul. Ik ben geen Nederlandse, maar van België, word gauw twintig en zit nog steeds op school. Ik denk dat het allemaal begonnen is toen m'n vader gestorven is, drie jaar geleden. Kanker. Ik denk dat ik daar gewoon niet mee om kon. Heb toen vanalles gezocht om mezelf er niet aan te herinneren, want ik had 'm 16 jaar maar één of tweemaal per jaar gezien en hem de dood toegewenst enz. Tuurlijk, was mijn schuld niet. Ik experimenteerde met vanalles. Nu, mijn thuissituatie verbeterde er ook niet op. Ben zo'n metalhead die een piercing hier en afgeschoren haar zou willen hebben, maar dat mag ik niet van m'n moeder. Vandaag vond ze m'n wiet. Welja, ze zocht m'n wiet. Ik weet het 'Juffrouw, dat is je eigen schuld, daar moet je af' maar ik wil er niet af. Ik wil er niet af want wanneer ik nuchter ben herinner ik me niet eens meer waarom ik nu weer huilen moet. Ik weet echt de reden niet meer. Alles lijkt zo vaag en onecht en kheb er gewoon geen voeling mee. Ik hoef het ook niet meer te weten. Bijt al zolang op m'n tanden. En dan zoek ik op internet maar hoe het het beste werkt, want alles wat ik uitteste deed dat dus niet. Toen kwam ik dit tegen. En toen zei ik: 'waarom ook niet?'

waarom ook niet...

Charlotte
Datum:
29-03-2007
Naam:
charlotte
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

kan het niet meer aan

hoelang nog hoelang hou ik dit vol ik kan niet meer tegen ik roep om hulp maar geen help hoe moet ik verder leven als het zo moet zie ik misschien mijn 32 ste verjaardag niet
Datum:
29-03-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

Ik heb het gevoel dat niemand mij mag iedereen mij haat, dat mijn ouders mij niet willen. Dat ik een ongeluk ben. Ik ben vaak ziek en ga bijna niet naar school. mijn vrienden hebben geheimen voor mij en pesten me als ze met iemand anders zijn ik voel me zo klote dat in mijn ogen zelfmoord de enige oplossing is!!
Datum:
29-03-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

2 persoonlijkheden in je hoofd

ik word gek in mijn hoofd allerlei stemmen in mijn hoofd die zeggen wat ik wel of niet moet doen net een relatie van 7jaar gehad met een super lief en mooi meisje samengewoond en plannen voor de toekomst zelfs alles voorbereid om haar ten huwelijk te vragen in australie maar alles liep weer anders dan ik het wilde het moeite hebben om mensen in je leven toe telaten en afstoten juist de mensen die van je houden en hun toekomst te gaan bepalen terwijl ik dat niet mag doen en denken voor haar (mijn ex) is het beter als ze een jongen vindt die niet zo zichzelf gek maakt in zijn hoofd.in plaats naar de stem te luisteren die jou gelukkig maakt nee ik niet ik luister naar de stem in mijn hoofd die mij kapot wilt maken en mij de gedachten geeft om uit het leven te stappen en die gedachten komen dagelijks bij mij op en als ik voor het spoor sta wil ik maar 1 ding en dat is ervoor staan het enige wat mij tegen huod is dat ik hoop dat alles weer goed komt met mijn ware liefde........maar die hoop is heel klein zeg maar nul.ben nu in behandeling van een psygiather en als de behandeling over 1,5 jaar niet over is dan weet ik het ook niet meer en dan zal het einde van mijn leven hier op aarde over zijn hoop heb ik maar toekomst nee leef met de dag en huil en hoop elke dag dat de dag na deze dag beter is dan allle vorige maar elke dag word ik weer teleurgestelt.
Datum:
29-03-2007
Naam:
bres
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

hopeloos

Ik dacht dat ik het leven alleen aan kon....ik moest persé weg thuis...ik dacht dat ik het allemaal aankon...mis dus ....ik zie mijn kids niet meer.....ik zit financieel aan de grond...geen euro heb ik nog....geen telefoon meer geen hoop meer geen geld om naar de dokter te gaan....ik dacht dat ik iets kon betekenen in deze wereld maar ook daar ben ik weer mis..nul niks ben ik nog...ik zie geen uitweg meer !verdomme toch ...
Datum:
29-03-2007
Naam:
patrick
Leeftijd:
40
Provincie:
Limburg

IK HAAT JE

Waarom?

Waarom is dit allemaal gebeurd?
Waar was dit allemaal voor nodig?
Heb je nou eindelijk je doel bereikt?

Je weet donders goed wat je me allemaal hebt aan gedaan maar je wil er niets van weten.
Het interesseert jou allemaal niet wat ik voel en hoe het met me gaat.
Ik heb jou al mijn liefde gegeven, ik heb jou alles gegeven wat ik had.
Jij bent de enigste voor mij, ik kan nooit meer van een ander houden.
Ik kan nooit meer een vriend hebben, ik hou alleen van jou!

Waarom heb je me dit aangedaan?
Waarom heb je mij gebruikt?
Waarom heb je mij zoveel pijn gedaan?

Je gaat door met je leven en laat mij achter zonder enig medeleven te tonen.

Ooit heb je gezegt dat ik een goede vriendin van je ben en dat je dat niet wou verprutsen.
Jammer, het is al verprutst.

Ik haat je, maar ik hou nog zoveel van je.
Ik wil je nooit meer zien maar ik wil je niet uit mijn leven.

Ik laat je niet uit mijn gedachten ontsnappen, ik laat je niet uit mijn dromen gaan.
Ik laat je niet uit mijn hart ontsnappen, ik laat je niet uit mijn leven gaan.

Mijn linkerarm zit onder de littekens van het snijden.
Mijn rechterarm heeft de pijn ook al ontmoet.
Het voelt goed als er weer een snee bij komt.
Alsof al de pijn en het verdriet uit mijn lichaam bloed.

Ik zie het niet meer zitten, na alles wat er is gebeurd.
Ik dacht dat het voorbij was totdat jij weer opnieuw begon.

Bedankt voor al deze ellende die je hebt veroorzaakt!

Ik hou van je....
Datum:
29-03-2007
Naam:
J
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

mijn mening

ik heb hier een paar verhalen gelezen en schrok er best wel van van al die heftige dingen. kijk ik ben geen psych ofzo maar een meisje ban 19 jaar en ik heb ook zal moeilijke dingen meegemaakt waarbij ik ook allang zelfmoord had kunnen plegen en heb het zelfs overwogen. maar ik ben zo blij dat ik het niet heb gedaan het leven is veel te mooi om dood te gaan en ik snap best dat sommige mensen het zo moeilijk hebben dat ze alleen maar dood kunnen denken maar doe het a.u.b niet want ik vind het eigenlijk een heel egoistisch besluit ik bedoel er zijn zat mensen die van je houden en wat denk je wat je met ze doet als je zelfmoord pleegt die zullen het verschrikkelijk vinden. a.u.b denk er goed over na of je het doet.
Datum:
29-03-2007
Naam:
latoya
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Ik ben bang voor pijn

ik ben bang voor pijn , anders had ik allang zelfmoord gepleegd. Als ik iets wens is dat dat ik de volgende dag dood ga. Ik heb al heel veel afscheidsbrieven geschreven aan mijn ouders enn mijn vriendinen( nooit aan iemand gestuurd hoor!) en soort testamenten op klad. Vooral door school heb ik geen zin meer in mijn leven, ik word niet gepest ofzo, integendeel ik ben best populair. alleen weekeinden zijn leuk in mijn leven, dan kan ik met een echt goede vriendin naar mijn verzorpony's, Dat is zowat het enigste waarvoor ik nog leef. Soms spijbel ik van school (zoals vandaag) om niet al die stomme dingen mee te maken en even voor mijzelf heb om na te denke. Als ik spijbel blijf ik gewoon thuis en weet mijn moeder dat ook gewoon, dan verzind ze een stomme straf. Dit X heeft ze verzonnen dat ik een maand lang niet naar paardrijen mag ( dat mens is echt dom want ik kan daar gewoon heen fietsen). Als iemand een tip heeft om pijnloos zelfmoord te plegen of weet van welke samenstelling van medicijnen je kunt overlijden... Graag!!
Datum:
29-03-2007
Naam:
(x)
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

ik weet het niet meer

Na (kleine) herseninfarct 4 jaar geleden kan ik sinds ruim 1 jaar mijn beroep niet meer uitoefenen. Nu heb ik ander dom werk. Ben altijd chauffeur geweest maar het ging niet meer. Mijn werk was mijn leven. Heb geen vrienden, ik weet niet wat liefde is. Ik kijk nergens naar toe uit behalve de dood. Ook ik ga elke avond slapen met de hoop dat ik niet meer wakker word. Rust in mijn hoofd. Ik ben al gestopt met mijn pillen (o.a. bloedverdunners) ik hoop dat het niet lang meer duurt. Anders moet ik n handje helpen. Maar ik vind het wel erg om mijn moeder. Het leven WAS mooi maar ik ben er klaar mee.
Datum:
29-03-2007
Naam:
mike
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

moe van het leven

een tijd terug ben ik ernstig ziek geweest. Ik loop nu altijd nog tegen de gevolgen daarvan aan. Ik ben dit en het vechten daartegen dood moe. Als ik terug kijk was het beter toen ik zo ziek was (ik was niet meer bij en heb dus niets gevoeld, geen pijn/verdriet) als ik hieraan terug denk... zou dit ook zo zijn als je er niet meer bent. Ik wil niet dood, maar schrik zelf soms van de gedachte aan de dood (net of ik er dan wel even naar verlang).
Datum:
28-03-2007
Naam:
annoniem
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.