Waarom zó leven..?!
Ik ben een meisje van 13 jaar, heb niet veel vrienden. De vrienden die ik heb, het meest ken ik niet eens in RL. (Real-life) alleen, al die mensen hebben een probleem, ze willen dood. Ik ook, dat is een verwand van ons, dat is een band. We begrijpen elkaar. Maar, waarom ik nou dood wil?
Ik, een meisje van 13 jaar..Heb ruzie thuis, het is allemaal niet zo erg, maar toch. Mijn zus word (Zo als ík het zie) voorgetrokken..Mijn cijfers zijn slecht, de laatste tijd, vaak ruzie, ik kwets mensen..
Ik snijd mezelf..Al weet ik neit goed waarom. Volgens sommige mensen ben ik depresief..Maar, aan mijn ouders ga ik het écht niet vertellen.
Ik ben geloof ik één groot probleem, en het probleem is ook nog dat..Ik dúrf geen z.m te plegen, weglopen doe ik niet..Al denk ik er wel over na, maar weglopen voor je problemen? En waar zal een 13-jarige naar toe moeten? Juist, nergens.
Ik moet me redden, hoe het is. Ik moet proberen, om m'n leven beter te maken, maar hoe het nou is..Gaat het niet..
Wees alleen neit bang, ik zal mezelf niet vermoorden. Maar, ik verlang er gewoon na. (Ik weet het, het klinkt gestoord.)
Voor iedereen hier, doe het niet. Denk goed na, je leeft maar 1 keer. En sterkte.
Datum:
03-04-2007
Naam:
Jing..
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland
mijn leven.....
hallo mensen,,
ik weet dat het dom gaat klinken ,maar als je zwaar in de shit zit, moet je met iemand gaan praten,, en geloof me , ik spreek uit ervaring,,,
mijn verhaal:
toen ik 2 was ben ik seksueel misbruikt door mijn vader,, mijn moeder wist er niks vanaf,, hij mishandelde mijn moeder, vooral geestelijk,, ze is bij hem weggelopen en heeft mij meegenomen,, we zijn bij mijn oma gaan wonen, van mijn moeders kant dan,, mijn moeder heeft een scheiding aangevraagd,, er volgde een proces van 6 jaar,, alleen over de voogdij,, ik denk dat hij zijn speeltje niet kwijt wou,, ik moest de eerste 2 jaar nog steeds naar hem toe, ik wilde niet, maar het moest van de kinderbescherming, ze dachten dat mijn moeder gek was, dat ze allerlei verhalen verzon om de voogdij te krijgen, maar in werkelijkheid vertelde ze de dingen die ik haar gezegd had,, hij had van alles gedaan,, ik werd 's nachts wakker en ik schreeuwde: help help!! pappa stopt schroeven in mijn mond!!, mijn moeder mocht van mij niet weg gaan en ik was altijd bang dat hij me kwam halen,, mijn moeder moest zichzelf inhouden, ze mocht niet weigeren mij mee te geven van de kinderbescherming, anders zou ik naar een pleeggezin moeten,, ze rookte zich bijna naar een andere wereld,,, na een tijd van vele processen kreeg ze het voor elkaar dat ik niet meer naar hem toe hoefde,, ik moest hem nog wel zien,, maar dan in het gebouw van de kinderbescherming zelf,, mijn moeder is met mij ook naar een kinderpsychologe geweest,, die zei dat er echt iets heel erg fout was, ze ging langs bij de dokter,, ze onderzocht me en kwam tot de conclusie dat er inderdaad een sneetje bij vagina in de buurt zat,, het kon geen toeval zijn,, mijn moeder bleef gelukkig van de drank af en ontmoette een man,, mijn stiefvader,, hij wilde haar helpen,, werd al snel als een vader voor mij, na een tijdje trouwden ze,, met de hulp van mijn stiefvader kregen ze uiteindelijk de voogdij en mocht mijn vader mij niet meer zien,, mijn oma (van mijn vaders kant) dacht daar anders over,
we kwamen haar tegen in het winkelcentrum, mijn moeder wilde haar omzeilen, maar ze zag ons al, ze begon aan mij te rukken en te schreeuwen dat mijn moeder het recht niet had enz.. mijn moeder was heel erg geschrokken,, later vertelde ik dat ik ook door mijn opa (mijn vaders vader) seksueel misbruik was, en dat ze mij met opzet uit mijn bed lieten vallen,, en ook op de stoep,, dat ik poep had moeten eten, allerlei rare dingen,,
ik ben nu 15,, ik ben op zich gelukkig, maar voel me heel alleen, al zit ik tussen honderden mensen, ik heb het gevoel dat niemand mij begrijpt,, ik ben ook bang dat mijn vader mij een keer komt opzoeken als ik bij mijn moeder en stiefvader uit huis ga,, hij kan wel ik weet niet wat doen,, ik heb de laatste tijd veel over zelfmoord nagedacht,, maar ik durf het niet,, ik vind het heel eng,, niemand weet daarvan,, ik heb ook heel weinig vrienden,
eigenlijk maar 1 goeie vriendin, maar die heeft haar eigen problemen,, ik kan het haar niet vertellen,, mijn moeder is de enige waarvan ik weet dat ze echt heel veel van me houd,, ik heb ook moeite met mijn gewicht,, ik ben best heel dik,, ik kan er zo ongelukkig van worden,, ik ben ook heel vaak down,, maar ik ga proberen om door te gaan met mijn leven, gewoon positief proberen te blijven,, ik weet dat ik het kan,, .....
veel sterkte!
Datum:
03-04-2007
Naam:
sascha
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel
