Levensverhalen (pagina 1383)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

er is hulp

heey mensen ...

ik wil heel even iets kwijt. ik ben 17 jaar kom uit noordbrabant en ben ook zwaar dipressief geweest. mensen die ook een dipressie hebben gehad kunnen er over mee praten. het is egt een leidensweg die voor heel weinig mensen vol te houden is. ik heb ook zelfmoordneigingen gehad. en heb die ook proberen uit te voeren. tot dus zo ver is dat niet gelukt. ik schreef in een boekje hoe ik me voelde en wat de aanleiding was van waarom ik me zo rot voelden. dat boekje werd gevonden net op het moment dat ik me zelf wilde verlossen van deze verschrikkelijke hersen ziekte. want dat is het ! ik ben geholpen door een psygoloog en heb antiedepressieve gekregen. en ik voel me weer beter. ik heb weer zin in het leven en kijk met volle moet naar de toekomst. wat ik wil zeggen. ik weet heel erg goed hoe de mensen zich voelen die een bericht plaatsen op deze site. de wereld ziet er hopeloos uit en de zin daarvan verdwijnt. maar geloof mij als ik jullie zeg dat er goede hulp voor is. zelfmoord is niet de oplossing maar een uitvlucht. de meest laffe uitvlucht die je je eigenlijk maar kunt bedenken. en als jullie het niet voor je zelf doen doe het dan voor je vrienden familie of ouders.

5 maande geleden was ik zwaar dipressief en nu kan ik weer lachen

grijp die kans ook !! groetjes ......
Datum:
09-06-2007
Naam:
onbekent
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

ZM!!

ik ben een meisje van 12 en ik ben het zat want nix loopt zo als ik hoop en me ouders zijn gescheiden en ik voel me zo rot op school gaat het slecht en ik moet binnekort naar de hoogeschool en dat is een school waar ik niet heen wil en nu heb ik vrienden maar daar zijn geen vrienden ze zijn niet eens aardig en nu..weet ik niet wat ik moet..al me hoop is weg maar ik wil niet dood ik heb het gevoel dat me ouders me vreselijk gaan missen..en ik weet niet wat belangrijker is..ik blijf leven en voel me zwaar kut..of ik ga dood en me ouders en familie krijgen veel pijn..niemand kan me helpen ook al heb ik een vriendin waar ik al 9 jaar bevriend mee ben maar ik weet niet of ik haar vriendin wil blijven want ze geeft alleen maar om een meisje uit haar klas en niet aan mij..en dat kan ik niet aanzien..en als ik zelfmoord zou plegen zou ze meegaan maar ik weet zeker dat ze dat niet meer doet..ik weet ik heb gelogen maar ik lieg want mijn leven is 1 grote leugen..en ik wil weer in de waarheid leven..maar dat kan niet..en ik weet ik zal nooit uit deze nachterrie komen en het word erger als mijn vriendin me laat vallen dan kan ik het allees gaan doen en daar heb ik de kracht niet voor ik sta niet stefig in me schoenen en ik val dood als het alleen maar erger

Meisje wil wel dood
Datum:
09-06-2007
Naam:
Meisje wil wel dood
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

wil graag reactie doen op anoniem 16- noord-brabant

(kopie van het berichtje waar ik op wil reageren)
Geen aandacht.
Thuis krijg ik geen aandacht. De enige aandacht die ik krijg is "ga op tijd naar bed" "help eens mee in huis" etc. Alleen maar negatief dus. Nooit eens een welgemeende knuffel of een lief woord. Ik hoor nooit dat mijn ouders van mij houden, tenzij ik hen daaraan herinner. Sinds kort kus ik mijn moeder elke morgen voor ik naar school ga. Maar dit doet zij alleen omdat ik daarom gevraagd heb, niet uit genegenheid. Ik heb een zus van 20, die PDD NOS heeft. Zij zuigt alle aandacht naar zich toe. Een vriend [die ik wel vertrouw] heeft gezegd dat ik door de situatie thuis een vorm van ADD heb ontwikkeld, hoewel heel licht, waardoor ik aandacht nodig heb als lucht. Deze vriend is nu mijn on officieele vriend, als in verkering dus. Maar hij heeft ook zijn eigen leven, en woont in Schotland [ik hoor je denken, oh intenet verkering, maar lees gewoon maar. daarbij heb ik hem al ontmoet voordat we 'iets' kregen], en zit bij het leger. Hij is nu weg met het leger, en kan niet sms'en, niet emailen [dat doen we honderd keer per dag, normaal gesproken]. Ik ben vaak down, regelmatig zelfs, ongeveer twee keer per week. Als ik zo ben kraak ik mezelf af en zeg ik tegen mezelf dat niemand van me houdt, en geloof het ook. Hij haalt me altijd uit de put. Maar nu is hij er niet om me uit de put te halen, en denk ik steeds meer aan zelfmoord. Een jaar geleden nu heb ik het laf achtig geprobeerd, maar ik kon het niet. Nu zit ik serieus na te denken over auto's, treinen, medicijnen... Ik voel me slecht en heb moeite om te glimlachen. Nu gaan mijn buien van down zijn nog over, maar ze duren steeds langer. Over een tijdje zullen ze niet meer over gaan. Hij komt pas over een week terug, en in Augustus gaat hij een maand weg. Een maand. En ik denk NU al aan zelfmoord. Ik overleef dat niet. Ik weet dat hij full time in het leger zal gaan als ik er niet meer voor hem ben, en dat dat hem uiteindelijk zal doden, maar ik nu dan... ik voel me egoistisch maar ik wil dat hij weggaat bij het leger, dit ik overleef het niet anders.



ik snap wat je bedoelt met het geen aandacht krijgen, ik heb het ook, mijn broer heeft ook pdd-nos.. het is moeilijk, wordt ook nog gepest enzo, ik heb al eerder hier een berichtje geplaatst... ik had 1 vriend, maar die ben ik nu ook kwijt, sinds gisteravond, ik heb zo'n grote fout gemaakt, hij gelooft niet eens meer dat ik van hem hou..
ik weet niet wat ik moet zonder hem, het liefst ben ik ook dood, wat ik heb gedaan was ziekelijk, ik denk dat ik ziek ben.. ziek... ziek in mijn hoofd, het deugt niet wat ik heb gedaan en dat hij bij mij weg is, kan ik hem niet kwalijk nemen...
sterkte trouwens, maar wees er bewust van dat je niet alleen bent die dit heeft, vind het ook fijn om te lezen dat ik niet de enige ben, al klinkt dat zwaar, en hard..
Datum:
09-06-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
15
Provincie:
Drenthe

ik

ik hoop dat iemand dit leest ik ben een meisje ik had liever een jongen geweest ze zijn knap kunnen meisje versieren plasen waar ze willen ze hebben veel spieren...ik ben een gespiert meisje en als ik me heb gedoucht sta ik voor de spiegel en denk warom geen jongen kijk wat een hoop spieren ? en dan toen ik naar het lager onderwijs ging peste ze met MANWIJF ;(( en gwn om dat ik jongens kleren draag en ik weet dat ik een manwijf ben ik wil gwn zelfmoord pelgen ik wil dood
Datum:
08-06-2007
Naam:
charlotte
Leeftijd:
12
Provincie:
Limburg

achter mijn moeder aan!

ruim acht jaar geleden kreeg mijn moedr te horen dat ze borstkanker had. mijn wereld stortte volledig in en wist niet wat ik moest doen. ik was pas 13 jaar dus zat volledig met mijnzelf in de knoei. school ging slecht, de relatie van mijn ouders eigenlijk ging alles slecht. nou vele chemokuren en bestralingen later ging het gelukkig wat beter. tot 2 jaar geleden...toen mijn vader er ineens niet meer tegen kon en naar een andere vrouw ging. niet alleen mijn wereld stortte voor de 2e keer in, maar ook die van mijn moeder. of mijn leven nog niet klote genoeg was, is mijn moeder vorig jaar, 18 maart 2006, overleden. en als ik heel erg eerlijk ben is het niet eens aan de kanker, maar aan het verdriet van de scheiding van mijn ouders. na dit alles te hebben mee gemaakt denk ik geregeld aan zelfmoord. het liefst zou ik mijn moeder achterna willen gaan. eindelijk weer samen!
Datum:
08-06-2007
Naam:
ame
Leeftijd:
21
Provincie:
Flevoland

Pijn

Hallo, sinds ik op de middelbare zit heb ik veel problemen, dat komt omdat ik iemand heb aan gegeven omdat hij mijn vriendin sloeg en verkrachtte. Sinds dien laten ze haar met rust maar nu zitten ze achter mij aan. Elke week word ik wel in elkaar geslagen/verkracht/aangerand of wat dan ook. Een tijd geleden heb ik veel zelfmoordpogingen gedaan. Allemaal niet doorgezet omdat ik over na ging denken waarom zou ik dit doen, als ik zulke lieve vrienden heb? Vanaf dat moment heb ik de knop omgedraaid. Af en toe denk ik wel ik wil dood, maar dan bel ik mijn vrienden op en gaan we iets leuks doen waardoor ik denk, waarom zou ik dit willen missen? Het gaat nu al stukken beter ook al word ik nog steeds mishandeld, langzaamerhand durf ik erover te praten enzo zijn er al een paar jongens opgepakt. En als het zo door gaat heb ik dit achter de rug en kan ik door met normaal leven. Ik hoop dat niemand oooit het leven opgeeft want er is altijd hoop.
Datum:
08-06-2007
Naam:
Mij
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Het zit me niet mee..

Ik heb problemen met school ik ben 16 en zit in het 2de ik werd al in de basis school omdat ik anders was dan zij en me anders gedraag in de liefde zit het me niet mee ik word gewoon elke keer afgewezen tot het niet meer leuk is en da m'n vader die is vorig jaar definitief vertrokken naar het buitenland van z'n werk,ik snap het niet warom zou het nog zin hebben om te leven als alles tegenzit? ...zelfmoord zie ik als een uitweg om van dit alles te ontsnappen
Datum:
08-06-2007
Naam:
Davi
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

......

Beste mensen ik ben een jongen van 14 jaar en heb een raar karakter ik ben heel hoogmoedig en jaloers en kan het niet uitstaan als er iemand word voorgetrokken ik veroorzaaak meestal ruzie in huis en heb ruzie met mijn broer en dan komt mijn vader er tussen die slaat ons dan en dan komt mijn moeder er weer tussen en zegt tegen mijn vader dat hij ons niet moet slaan en zo krijgen mijn ouders dan rusie(van dat slaan neem ik hem helemaal niets kwalijk het is gewoon een zachte tik) en dan zegt mijn moeder dat het allemaal mijn schuld is en dat ik beter uit het huis moet gaan.Ik word soms ook uitgescholden van klootzak ik wou dat ik nooit kinderen had en zoons zijn er maar voor even en dochters voor altijd.ik ben heel verdrietig over het feit dat ik zelfmoord wil plegen maar dan aan mijn moeder denk en aan mijn vader en broer ik wil het wel maar ik kan het niet mijn broer word op alles voorgetrokken hij krijgt een nieuwe psp hij krijgt eeen nieuwe bed een nieuwe tv alles nieuw en ik moet het maar met zijn oude spullen doen.hij als eerste kleinzoon word ook overal op voorgetrokken ik weet echt niet meer :(
Datum:
08-06-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

ikke

hoi allemaal ik wil even mijn verhaal kwijt er is nammelijk in 1 jaar erg veel gebeurt als eerste was dat mijn oma dood ging vlak daarna mijn opa daarna mijn ouders gescheiden en daarna mijn moeder depressief toen heb ik zelfmoord geprobeerd te plegen alleen het was niet gelukt maar ik ben het ook niet meer van plan
Datum:
08-06-2007
Naam:
amy
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-brabant

baan

Ik ben een overgevoelig persoon heb last van depressie.
Vorig jaar een dierbaar iemand verloren, toen van baan veranderd.
Deze beslissing was te overhaast.
Ik probeer al jaren in het werkveld terug te keren maar lukt niet omdat op elke vacature wel 100 mensen reageren.
Ik twijfel (ben begin 40) of ik niet te oud ben voor deze baan.
Vandaag weer eenwijzing van een baan

wil alleen maar dood.
Voel mij diep triest
Datum:
08-06-2007
Naam:
martin
Leeftijd:
40
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.