Levensverhalen (pagina 1356)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

angst

waarom doen sommige dingen toch zon pijn,, en waarom gebeuren er zo vaak dingen oneerlijk,, er worden zomaar mensen van je afgenomen waar je zielsveel van houd,, ik ben in 2003 mijn vader verloren en mis hem egt onzttend,, hij was mijn alles mijn kameraadje,, ik uite mijn verdriet niet en ging aleen maar stoer doen,, ma je kan nie iemand worden die je in werkelijkheid ook niet bent,, toen 3 maanden later stierf mijn oma, en daarna mijn tante,, met mijn opa gaat het oook nie de goede kant uit,,, maar jah je moet er mee door kje kan niet anders,, je moet positief blijven en ook zo in het leven staan,, maar ik weet het is niet even makelijk,, ben gepest geworden en bedreigd tot met de dood ,, en heb er nu nog last van ,, ik ben na een centrum moeten gaan voor erge problemen,, maarhet helpt gewoon nie,, en heb vaak,,, nog,,,,,, aan zelfpijnigen gedaan en zo werd mijn pijn en verdriet minder.. ik snee me zelf ,, maar ik weet nu wat ik heb en wil het niet verliezen ,, wil gewoon dat de mensen wat meer laten zien dat ze me waarderen en meer liefde tonen na mij toe,, bedankt,,,
Datum:
07-07-2007
Naam:
weet niet eens meer wie ik werkelijk ben >>>>
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

Geen liefde

Geen liefde meer te vinden in deze wereld. Je denkt het te hebben gevonden door iemand woorden en daden. Je gelooft er echt in. JE GELOOFT HET ECHT, je krijgt bewijs door daden. Maar dan keer op keer die teleurstelling, die vreselijke teleurstelling. Waar is DAN ECHTE LIEFDE. Waar is het te vinden. Ik dacht het te hebben. Een paar keer ofzo. NU de grootste liefde van mijn leven. WEET NIET MEER ZEKER of hij het uit kan maken of niet uit kan maken. Dat weet hij niet zeker. Of hij met me wil trouwen ook neit meer. Terwijl ik wel een verlovingsring draag. Terwijl 2 dagen geleden ik een cado gaf. kettingkjes met ringetjes. En dat hij dan zei als je me zou vragen om te trouwen zou ik ook ja zeggen. Maar dat meende hij hij zei het niet ZOMAAR EVEN TUSSENDOOR. En kinderen krijgen met mij. Ik wou nog geen kinderen. Het was zijn droom, maar nu opeens zegt hij gisteren dat hij het toch niet wil. EN eergisteren zei hij dat hij echt echt wil en probeert hij het bij mij om het te krijgen. EN hij zegtt HET IS MIJN DROOM het vult mijn leven. MAar opeens van de dag op dag is dat alles verandered. En er is geen andere persoon die hij wilt. Hij heeft zijn ouders ook al gebeld dat als hij 4 dingen niet kan krijgen van mij dat het dan uit is. Bijna pakte hij zn spullen om weg te gaan. Iedereen weet van die ruzie mijn vader mijn moeder Mijn moeder belde mijn vader op> IK gooide met een glazen iets met stenen de kamer door. Uit onmacht. WAARMG AAT ER WEEEEEEEEEr iemand uit mijn leven. WAAROM. ER is geen liefde meer in de wereld. IK WIL NIET MEER. Dit gevoel kan ik niet dragen NIET NOG EEN KEER> NIET NOG EEN KEER> Ik weet niet wwat me nu weer ozu kunen helpen ik wil neit dat dit een situatie is waar ik van kan zeggen ik heb er van geleerd./ NEE ECHT NIET MEER NIET MEER. Ik tril ik eet niet. ik ben op mijn werk nu kun je het geloven dat ik naar mijn werk ben gegaan .. ik niet. mischien was het de robot in mezelf die toch is gegaan. AUtoamtishe piloot . Waar iedereen toch altijd op staat ingeschakeld. Er zijn uitzonderingen hoor. En ja die dacht ik gevonden te hebbem. Maar die veranderen opeens van dag tot dag. MET HUN GEDAACHTEN. Hij is straks weg wacht maar af. En als hij bij mij blijft kan hij niet zeggen of het straks uit gaat. IK vraag: een relatie moet toch stoppen als je vreemd gaat of als je mishandeld word als je tegen elkaar lieft of manupileert. DE ANDERE DINGEN VECHT JE TOCH VOOR. en na dat vechten krijg je zoveel mooie jaren er voor terug dat kan ik garanderen. Hoe heeft het zo kunnen gaan. Ik zie even geen licht meer. Geen uitweg. Behalve ik de tijd om kan draaien. Vaststellen op een leuke dag. En die keer opkeer overnieuw beleven. Hoe zou het zijn om dood te zijn? GEwoon slapen Gewoon NIETS> alles overslaan tot een betere tijd.
Datum:
07-07-2007
Naam:
li
Leeftijd:
18
Provincie:
Flevoland

en nu?

hmm... nooit gedacht dat ik via het internet men verhaal zou doen. iedereen die het wil kan het lezen, en dat terwijl ik in het echte leven, de woorden amper over men lippen krijg. een schreeuw voor aandacht en hulp krijg ik niet uitgesproken.. heb ik nooit gekund. zelfs emoties.. hmmm ik ben iemand met een eigen mening, en lijk voor de buitenwereld, een sterke meid. eentje met een fel karakter, een doorbijtertje en misschien soms zelfs beetje te hard voor haar omgeving, iemand waarvan weinige kunnen zeggen: owh.. ik ken haar, of owh... kheb haar al zien huilen.
ja..lachen, dat zien ze me allemaal doen. k tover moeiteloos een glimlach op men gezicht, wanneer anderen zich in mijn buurt vertoeven, ookal word ik vanbinnen verteerd door een overvloed, werkelijk een teveel aan emoties. thuis... mja.. daar begon het..
praten over gevoeles.. dat deed ik niet.. en men ouders vroegen er dan ook nooit achter. ik zei "neen, ik wil er niet over praten" en dat was voor hen genoeg net alsof ze dachten "heey we hebben geprobeerd, maar ja".. uiteindelijk toen men ouders uiteen gingen op men 15, bleef ik glimlachen naar men vrienden, maar thuis ws ik een rebel, iedere keer dat ik geconfronteerd werd met de pijn van men bedrogen vader en de nieuwe situatie. ik ging minder eten, maar heb nooit anorexia gehad.. ik kon het niet doen, men broertje keek op naar mij. dan maar snijden.. heel voorzichtig en ohzo nauwkeurig. zodat enkel zij, van wie ikhet wou, de sneden konden zien. een soort symbool voor aandacht... die ik niet kreeg. een.. afstandelijk koel antwoord darentegen: "wil je aub niet zo belachelijk doen? je bent niet de enige die afziet! en effe terzijde, hetgeen jij meemaakt, is niets vergeleken van wat wij moeten doorstaan" (men ouders) ok..snijden was dus geen optie, zeker niet nadat men broertje men kuttermesje vond onder men hoofdkussen. af en toe, bij een samenloop van tegenslagen, herviel ik op die gewoonte, maar het betraande gezichtje van men broer, weerhield me iedre keer om dieper, verder of zelfs verticaal te snijden.
maar na 4 jaar, zijn de problemen nog niet van de baan. men ouders zijn nog steeds aan het vechten ook al is hun vechtscheiding reeds lange tijd gedaan. geld, vooral geld, is het stokpaardje van beiden. ik kan het niet meer aan, de boodschapper te moeten zijn tussen 2 mensen die ik doodgraag zie, maar die elkaar een leven in de goot toewensen. men broertje trekt er zich zelden tot niets van aan, maar ik draag zijn portie emoties mee. ook jongens... de liefde..
in plaats van misschien iemand tegen te komen, die me kan kalmeren, op me in praten, en me bemoedigende woorden in te praten, kom ik enkel flirts tegen.
en neen, het is niet omdat ik de verkeerde jongens tegenkom!! neen.. het is net alsof ik vervloekt ben, want iedere jongen die ik zie zitten en het is wederzijds, die wijs ik af. bindingsangst noemen ze dat. fijn.. elke poging op geluk, "moet" ik mezelf ontzeggen, want ik kan niet anders.
ik ben een vat vol emoties en tegenstrijdigheden. en ik kan het niet meer bolwerken. hoe ouder ik word, hoe meer ik moet aankunnen en hoe zwaarder de realiteit word. maar ze was al zwaar genoeg als 15 jarige. ik ben zo doodmoe van de emoties, dat ik paniekaanvallen krijg, flauwval en soms zelfs uitermate agressief word.
ik ben gewoon niet meer dat meisje van vroeger...
en ookal besef ik dat het wrsn hoort bij het proces van opgroeien.. toch... lukt het me niet.
het is net alsof ik overspoeld wordt door emoties en... men hart kan het niet aan. het breekt iedre dag in kleinere stukjes en men geest.. men gedachtengang... dat is de grootste boosdoener. ik denk non-stop.
iedere moment van de dag ben ik aan het denken.. alleen als ik met iets geconcentreerd bezig ben, valle de zorgen van men schouders.. maar ze blijven op de loer..
dit is geen leven waard.
::mind is a razorblade::
Datum:
07-07-2007
Naam:
sophie
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

het begin van het eind

Ik wil hier gewoon even mijn verhaal kwijt, miss dat dat de druk in mijn lichaam wat verminderd. Ik ben nu denk ik al een half - jaar depressief en dan niet dat ik me gewoon even rot voel, maar elke dag opnieuw, elke dag opnieuw dezelfde pijn.
Het beseffen wat het leven inhoud is zwaar, zeker als je het zelf op zijn meest vervelende manier meemaakt. Ik begon met snijden, inmiddels zit mijn hele arm onder en ook wat andere plekken, maar de laatste tijd voel ik me leeg ben ook snel moe, lijkt wel alsof al mijn energie op is. Ik moet steeds vaker aan zelfmoord denken, gewoon weg hier, dat vreselijke gevoel weg geen hoofdpijn meer, geen dingen om over na te dneken gewoon rust. Ik weet nog niet hoe en wanneer, maar ik ben steeds meer van plan om er een einde aan te maken.
Dit is mijn verhaal misschien herken je er iets in. Kijk als je nog verder kan dan moet je dat zeker doen, maah als je emrkt dat je energie weg is oftewel leeg bent van binnen en het nie meer gaat dan snap ik de zin van zelfmoord en dat is bij mijzelf nu het geval.
Datum:
07-07-2007
Naam:
just me
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

Complex

Hallo, ik ben Peter en ben 17 jaar. Ik ben erg onzeker. Mijn vrienden negeren mij en ik wordt niet meer uitgenodigd op feesten. Ik weet niet of dit komt omdat ik te stil ben of niet grappig genoeg. Verder heb ik ook nog steeds niet gezoend en heb nog geen echte vriendin gehad. In december wordt ik 18 en ik heb het vermoeden dat mensen denken dat ik homo ben (wat niet zo is). Dit weet ik niet zeker. Verder heb ik ook problemen met mijn uiterlijk. Ik ben redelijk klein en klein geschapen.
Verder ben ik ook bang dat ik geisoleerd raak en dat ik niet snel een vriendin zal krijgen(ik sta immers denk ik bekend als semi-gay jongen die nog groen is).
Kortom, er gaat het een en ander mis in mijn leven. Ik heb het gevoel dat mensen zich anders tegen mij gedragen en niet cool genoeg vinden.
Ik heb ook het gevoel dat ikzelf verander omdat mensen zich anders tegen mij gedragen.

Dus. Ik ben erg op zoek naar een leuk meisje (kheb het al een paar keer geprobeert hoor) en ik verlies mijn vroegere vrienden (ik ben niet 'cool' genoeg meer). Bovendien wordt ik (soms)ook op school gepest om mijn zogenaamde homo-zijn.

Ik ben benieuwd of iemand me kan helpen want ik ben radeloos en zie het niet meer zitten.
Datum:
07-07-2007
Naam:
peter
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Tja,,,

Alles wat een gelukkige jeugd heet, heb ik gehad. Pedagogisch verantwoord opgevoed, duidelijke regels, duidelijke waarden en normen, respect voor de andere gezinsleden, voldoende geld.

Alle ingredienten voor een gelukkige studententijd heb ik. Een goed stel hersens, gave studie, geweldig bijbaantje, fantastische collega's, leuk verenigingsleven.

En toch... bij elke spotje stress dat ik krijg schiet ik richting depressie of hypomanie. En een zeer actieve vakantie, zoals afgelopen week, moet ik afbreken omdat ik depressief wordt als ik uitgeput raak. Zoals dus vandaag het geval is...

Ach, het gaat al beter als eerst. De dalen zijn minder diep, soms zijn er zelfs topjes. En ook uit deze wat dip met voor het eerst sinds een half jaar weer nare gedachten raak ik vast wel weer uit. Als ik mezelf er maar weer toe aan kan zetten om komend weekend braaf mijn pillen te blijven slikken en heel veel aandacht aan mezelf te geven.
Datum:
06-07-2007
Naam:
Iemandje
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

mensen lachen me uit voor domkop
mijn ouders zitten de hele dag buiten te drinken terwijl ik me moet redden in men eentje
ze roepen naar me
laat me met rust
Datum:
06-07-2007
Naam:
F
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

Hallo,ik wil even mn verhaal doen...
weet je hoe het komt?
het begon allemaal met mn stiefmama
zei liet me achter&en ik begon depresief te worden&& begon te snijden.Zo ben ik in het ziekenhuis belandt!!!
Het begon allemaal over drie jaar
en nu snij ik nog!!!
k'heb geen mama meer want die heeft mij achtergelaten toen ik 1 jaar was!!!
k'mis ze :'(
pff mn leven is zoo stom:'(
meer kan ik er niet uit krijgen ik wil dooooood:'(!!!!!!
Datum:
06-07-2007
Naam:
Femke
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

toch geen lef...of misschien hoop

Denk aan zelfmoord, maar weet niet eens hoe, met welke middelen. Gewoon een mes in me buik steken ? Stel dat ik niet overlijd en wel blijf leven, dat is mijn grootste angst eigenlijk.

Mijn leven is zo.... leeg en onzinnig. Ik sta op om.... tja.. om te werken en thuis te komen. Doe niets leuks, mijn leven bestaat alleen uit verplichtingen. Ik ben hierdoor een saai mens geworden, heb geen lol in het leven. Wil ook gewoon niet meer. Kon je maar een pilletje innemen, je ogen dicht doen en niet meer bestaan.

Maar ergens.... ergens heb ik 1 klein sprankje hoop....
en elders.. wil ik gewoon niet meer. Kon je maar je ogen dicht doen, beslissen dat je dood wil en ook daadwerkelijk dood gaan.

Ik ben het zo zat ! Echt.. ik heb gewoon geen puf en energie meer.... !

Wou dat iemand mij verloste van dit leven, want dit is geen leven meer.
Datum:
06-07-2007
Naam:
Linda
Leeftijd:
28
Provincie:
Overijssel

ik haat mezelf en wil dood!!!

ik haat mezelf en ik wil ook graag dood,,
k heb allemaal problemen enzo.. k ben heel vaak overstuur enzo.. k voel me vaak kut en me zus pak de jongens waar ik op ben af... k wil gwoon dood meer nie dan heb ik geen pijn en verdriet meer!

Datum:
06-07-2007
Naam:
miss love
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.