Levensverhalen (pagina 1347)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Overleven

Het is makkelijk om te zeggen dat iemand vrolijk moet zijn, er is een licht aan het eind van de tunnel. Weetje, het is voor nabestaanden vreslijk om dat telefoontje te krijgen dat je dierbare zelfmoord gepleegd heeft. Gelukkig heeft mijn broer het overleeft, en kan ik jullie niet vertellen hoe blij ik ben dat ik hem nog heb. Maar ik kan ook begrijpen waarom hij het gedaan heeft, en ik ben al jaren bezig hem te helpen en de juiste professionele hulp te schakelen. Maar soms, duurt het te lang of lopen ze zolang van kastje naar de muur dat ze de moed opgeven. Gelukkig heeft zijn actie het e.e.a. in werking gezet en ziet zijn leven er weer een beetje zonniger uit. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ik hem bijna kwijt was, en ik voel me vreselijk schuldig en tekort geschoten.Hoewel ik alles gedaan heb om hem te helpen, dus mensen bedenk dat je dierbaren zich vreslijk zullen voelen. Het was of een stukje van mij doodging, ik hoop het nooit meer mee te maken. Hulp is er wel maar je moet blijven vechten en bij doctoren en instanties aan de bel blijven trekken. Ik hoop dat ik iemand met dit verhaal heb kunnen bereiken, sterkte allemaal enne...je bent niet alleen!!
Datum:
18-07-2007
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
36
Provincie:
Zuid-holland

gedumpt

Sommige mensen verklaren mij gek omdat ik zo veel voor mijn vriendin doe... Maar zij was degene waar ik mijn hele leven bij wilde zijn, het voelde zo aan...
Plotseling heeft niets meer nut nu ze mij heeft gedumpt na 2jaar, maar ze houdt mij wel nog aan het lijntje..
\"het komt wel terug goed\" tijdens ze bij iemand anders zit...
nu heb ik geen vrienden meer, geen plezier, geen arm rond me, ruzie met ouders etc....
Ik denk erover om zelfmoord te plegen zodat ze ook eens zou voelen hoe ik mij nu voel om iemand kwijt te raken.....
Datum:
18-07-2007
Naam:
-- ano
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

denk goed na !!!

ik heb hier twee jaar geleden ook een bericht geplaats, omdat ik het zoals jullie ook niet meer zag zitten.
het rare daarvan is dat ik nu harstikke bang bent om dood te gaan. want je komt NOOOIT meer terug en je dierbaren laat je ook achter. ik heb inmiddels een vriend nu ruim 22 maanden al, en hij accepteerd en waardeert mijn zoals ik ben, bij hem ken ik mijn eigen zijn en leef ik eindelijk. alleen nu zit ik er vaak mee in mijn hoofd te malen dat wij elkaar ooit zullen verlaten en die gedachtens doen mijn zo'n pijn.. ik hou super veel van hem en wil alleen met hem oud worden ookal is hij soms moeilijk om mee om te gaan. ik wil hiermee alleen zeggen dat je op dit moment in een zwart gat zit, waar je naar jou gevoel nooit meer uit zou komen dus jullie optie is dat ook om zelfmoordneigingen te hebben en je verhaal vertellen op dit soort site's. zet alsjeblieft niet door want dood gaat je uiteindelijk toch, maar als je eenmaal weg bent dan weet je zeker dat je nooit meer terug komt terwijl je misschien wel een heel leuk gelukkig toekomst voor je had.. steek je kop niet in het zand en blijft hoop houden. ik houd van jullie allemaal en jullie vinden ook zeker wel het geluk wat ik heb gevonden.
Datum:
18-07-2007
Naam:
melanie
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

zie het niet meer zitten

ik zie het leven egt niet meer zitten, heb veels te veel over me heen gehad laatste tijd, alles is me teveel, me ouders laten me in de steek, me grote liefde laat me in de steek, alle dingen die gebeurd zijn ik kan het geen plek meer geven. Soms wilde ik dat ze van deze wereld afhaalde, heb alleen nog maar verdriet en pijn en ken niks geen vreugde of liefde meer.
Waarom ben ik in godsnaam op de wereld gezet. groetjes me29
Datum:
18-07-2007
Naam:
ikke
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

In de knoop

als je mijn levensverhaal hoort dan vraag je je af wat ik in godsnaam kom doen. Maar ik zit zo in de knoop met mezelf, dat ik me soms afvraag hoe ik er ooit uit kom. Ik ben ongelooflijk gevoelig en dat is echt niet altijd makkelijk. Ik heb altijd zoiets van elke dag kan de laatste zijn, dus waarom zou je nie roken en drinken en alles wat niet mag. Tot ik een meisje leerde kennen waar ik een hele tijd mee same ben geweest, een meisje met veel problemen die ik ook heb proberen helpen. Toen het uit ging besefte ik dat ik der niet had kunnen helpen. En vanaf dat moment ben ik mezelf dus weer helemaal kwijtgeraakt. Ik heb niks om voor te leven, kan me eige misschien kapot drinken ofzo. Ik heb vaak op het punt gestaan zelfmoord te plegen, maar nooit de stap gezet. Achteraf vraag ik me af waarom niet...
Datum:
18-07-2007
Naam:
Ben
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

moe gestreden

ne 2 huwelijken en nu samenwonend dacht ik gelukkig te zijn maar het tegendeel is waar ,plichten en geen rechten , heb de man van mijn dromen nu gevonden maar het samenkomen is nog steeds ver weg
wordt op de voet gecontroleerd en misbruikt ik kan de moed niet meer opbrengen om voor mijn nieuwe leven nog te vechten
zit elke dag onder de verdovende middelen en kom er niet uit
wie geeft mij goede raad voordat ik iets verkeerds doe!!!!help me a.u.b.
Datum:
17-07-2007
Naam:
xxx
Leeftijd:
52
Provincie:
Limburg

wat is mijn uitweg?

na ruim 10 jaar gezwoeg ben ik aan het eind van mijn latijn...
ik hoop hier mijn hart te luchten, want binnen nu en een week verwacht ik hier niet meer te zijn...een poging tot testament?
wie zit er nog op mij te wachten...niemand niet en dan bedoel ik echt niemand; ook niet iemand waarop ik zit te wachten.
alles en iedereen teleurgesteld, letterlijk en figuurlijk...
inmiddels door mijn partner voor gek verklaard
en door schuld gedwongen om dat officieel te maken, willens en wetens.
mijn eigen kinderen die me niet meer accepteren en toch heel wat verwachten,
ook al kan ik dat niet (lees 'nooit') waarmaken.
ik heb me maar opgesloten, zonder enig besef van tijd en plaats, en met als enig doel onzichtbaar te worden en vooralsnog alleen maar dat en verder niets.
2 jaar besteed aan hulpverlening maar niemand die is opgestaan, wakker geworden etc. etc.
dus wat moet je dan?
steeds maar weer verplaatsen, opschuiven,
voorthuilen, en vooral dat en totdat er niks meer te huilen valt maar alleen maar dat,
met de radio aan, met liedjes die je doen huilen,
en alleen maar dat, opgesloten, genekt, benauwd, stikkend, verder niks meer...
nee, echt niks meer,
als alleen maar de gedachte dat je echt wel misbaar bent en vooral dat; misbaar voor
eeuwig;
ik heb mijn 'werk' gedaan ook al gruwelijk ik
bij die gedachte, hoop ik nog steeds op een
helende - of moet ik zeggen opbeurende -
gedachte, maar die is er niet.
bij niemand niet, ik heb alles verpest, verzaakt
en er is niks meer over van mijzelf...
echt niks meer...
nu dus de rest; een hongerstaking is de eerste optie, en daar ben ik erg goed in, dus...
wanneer dat niet lukt en/of ik krijg iedereen weer over me heen gestort, stort ik me wel weer over iets anders heen, maar 1 ding staat vast................
ik WIL niet meer LEVEN.
ik wil en voel me DOOD.
Datum:
17-07-2007
Naam:
saskia
Leeftijd:
43
Provincie:
Limburg

te zwaar

ik ben opgegroeit met veel spanningen binnen mijn gezin. maar toen ik begon te puberen is alle ellende echt gestart. ik werd gepest op school, mn moeder werd ziek, mn ouders hadden vaak ruzie en met mijn vader kon ik niet opschieten. mn moeder is dood gegaan, en met mijn vader leven in 1 huis werd een hel. We hadden altijd ruzie, en hij was aggressief. ik kwam er achter dat hij toen mijn moeder ziek was al een andere vriendin had. hierdoor werden de ruzies nog erger en heeft hij me op straat gezet. ik werd gelukkig wel opgevangen en nu woon ik op mezelf. mn relatie is net over, en ik trek het gewoon niet meer. ik voel me eenzaam, machteloos, en in de steek gelaten. mijn vriendinnen zijn allemaal druk met hun eigen dingen, wat ook begrijpelijk is. maar op dit moment weet ik niet hoe ik verder moet. ik denk vaak aan zelfmoord. maar ik ben christelijk opgevoed en durf het hierdoor ook niet. ik weet niet wat ik moet doen om me zelf beter te gaan voelen. heb het idee dat ik mezelf langzaam gek maak.
Datum:
17-07-2007
Naam:
naomi
Leeftijd:
21
Provincie:
Utrecht

Verdriet

Ik wordt gek van mijn ouders
Datum:
17-07-2007
Naam:
Erik
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

gedicht:

ik zit op mijn kamer
ik voel me alleen
waarom is er niemand om mij heen?

ik zit alleen op mijn kamer
de deur is dicht.
de zweetdruppels druipen over mijn gezicht.

ik zit alleen op mijn kamer
het lijkt wel, of de muren steeds dichter naar me toe komen...
zit ik nou eng te dromen?

ik zit alleen op mijn kamer
de angst slaat me toe.
ik ben ook wel een beetje moe...

ik zit alleen op mijn kamer
een mes in mijn handen...
mijn handen beginnen te branden.

ik zit alleen op mijn kamer
de dichterbijkomende muren, verstikken mij...
is het einde dan nu nabij?

ik zit alleen op mijn kamer
het mes komt dichterbij...
wie maakt mij vrij!?
Datum:
17-07-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.