Levensverhalen (pagina 1346)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Onzeker

Ik ben een meisje van 12jaar oud en voel me gewoon heel onzeker, als ik over straat loop voel ik me onzeker als ik ook maar over het plein loop word ik door al die meisjes uitgescholden voor hoer en slet en dan hou ik wel de eer aanmezelf en zeg dan niks terug maar van binnen voel ik me wel gewoon heel kut en ik heb me al een aantal keren gesneden in me arm en pols, ik heb best vaak trammelant met mijn moeder en dan scheld zei me ook uit voor vanalles, ik weet gewoon niet wat ik moet doen ik durf amper nog over straat heen te lopen dat is tog erg en bij vriendinnen ben ik niet mezelf en doe stoer enzo en dat is eigenlijk best wel erg want ik ben bang dat hun me ook gaan uitschelden enzo en ik had nike airmax en dan zeggen ze dat ik een of andere gabber ben maar dat ben ik helemaal niet en nu heb ik een parel ketting en oorbelletjes en nu ben ik opeens een kakker en word ik uitgescholden voor wannabee waarom kan ik niet gewoon mezelf zijn ik wil mezelf zijn en je moet me maar accepteren zoals ik ben. Daarom wil ik zelfmoord plegen ik hoop dat jullie me begrijpen alsjeblieft help me ik weet niet wat ik moet doen. een onzekermeisje van 12jaar
Datum:
19-07-2007
Naam:
Denise
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Mijn Verhaal

5-5-1988 werd k geboren. mijn moeder had al een dochter Stephanie mijn halfzus van een andere man waar ze inmiddels weg bij was, toen kwam k toen k geboren werd had ze al nix meer met mijn vader. groeide op met haar en mijn zus. mijn moeder was er derpresief en was vaak heel erg moe waardor ze nie voor ons kon zorge ze lag mee op bed dan eruit. ze besloot ons in te late schrijve bij buruajeugdzorg. die plaatse ons uit huis na een kindertehuis min moeder werd door hun gehlope en als t beter ging mogen we weer terug na huis. maar elke x viel mijn moeder weer terug en werde we weer uit huis geplaats. zo igng dat een paar jaar door. tot op mijn 8ste jaar toen zijn we beide in een pleegezin geplaats en was al bijna met zekerheid te zegge dat we daar ook zoude blijve. mijn moeder was inmiddels op genome in het ziekenhuis haar lichaam en geest ging hard agteruit. we woonde 3 maande in het pleegezin toen mijn ma overleed. min zus is teon na haar vader gegaan en liet me alleen agter in het pleegezin waar k net 3 maanden zat en net mijn moeder kwijd was mijn vader had k nog nooit gezien wel x gesproke maar dat was geen succes.
de puberteit was een ontzettende moeilijke tijd voor me tone besefte k eingelijk wat k kwijd was en dak een moeder miste op mijn 14e ben k mijn vader gaan zoeke hebbe 1 jaar goed contact gehad maar ook dit x ging het to weer fout hij woonde in Drenthe k in limburg ging elke vakantie daar heen na de ruzzie met mijn vader ging k na mijn tante in de vakakanties. ook daar ging het mis en ging k na mijn andere tante toe. daar leerde k een jonge kenne Bas.
hij was t helemaal voor mij mijn kanjer,, en hij gaf me leifde iets wat k jare had moete misse we waren 3 jaar heel erg close met elkaar toen werd t meer als vrinedschap ben met hem na bed geweest en de rest wat erbij hoort. toen ging het grandioos mis en ook met hem ging het fout. toen ben k in een put geraakt wilde nix meer kon nix meer en iedereen waar k van hield dei liete me wel in de steek of die gingen dood. en waaom k dan nie? had geen moeder geen vader helemaal nix.
op mijn 17e ben k uit het pleegezin gegaan op mijn 18e op kamers. nu woon k zelf oko in Drenthe met mijn pa heb k al weer 1.5 jaar contact en gaat eg supper. met al mijn tantes heb k weer contact. alleen die gene diek het meeste mis ziek bijna nooit meer BAS.
hij heeft mijn hele leve verandert. heb nog nooit realtie gehad denk oko nie dat k dat kan ben het vertrouwe in de mens kwijd te veel mee gemaakt, te vaak bedroge en te vaak agter gelate.
maar de wil is er wel heel erg lijkt me heerlijk met zijn 2e op de bank hangen en elkaar aan kijke en dat je weeet dat je nooi meer bij die gene weg wilt, k wilo nix lievers als dat een relatie opbouwen en van iemand egt kunne houde maar tis te moeilik vertrouw het nie want wie zegt dat dat dan wel goed gaat? en weet ook nie als k ooit wel weer zoveel voor iemand ga voele als dak voor bas heb gedaan.
heb ok al vaak zat aan zelfmoord gedacht want waaom zijn we hier? werke voor de belasting en wat je over houd moet je aan je rekings uit geve en met beejte gleuk hou je iets over voor je zelf.
na school voor diploma om later te werke wie zegt dak dat wil?? wat heeft dat voor zin om te gaan overleve..
zie daar t nut nie van in en heb je je hele leve gevochte en ga je dood,, laat mij dan nu maar gaan heb wel al genoeg pijn gekent van t leve.
heb zlefs de kracht nie meer om op te geve. al zou k het wille,,,,,,,,,
Datum:
19-07-2007
Naam:
Angelaa
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

omdat ik moet

ik ben het 9de kind van 11 en heb daar al nooit m'n plaats in kunnen vinden.
het was als of ik er niet bij hoorde aleen m'n vader gaf mij het gevoel dat dat wel zo was.maar die was door z'n werk vaak weken van huis,en m'n moeder was meer met zich en de rest bezig liefde was voor haar een raar iets vooral naar ons kinderen toe,ze voede ons ieder apart op met strenge hand. dat leide er toe dat ik al met 15 jaar uit huis ging samen wonen met m'n vriend waar na 4jaar mee trouwde maar ook die had een baan waar door hij elke week van huis was. toen ik 21 was kreeg ik mijn dochter dat was de eerste keer dat ik wist wat het was om je gelukig te voelen. 1.5 jaar later kreeg ik een miskraam van een tweeling was al 5 maanden zwanger. toen kreeg ik te horen dat ik een afwijking had in mijn baarmoeder en als ik nog een kind wilde moest daar niet te lang mee gewacht worden. mijn man wilde nog graag een zoon dus werd ik snel na de miskraam weer zwanger maar kon daar niet echt van genieten, en er ging weer vanalles mis ik moest het ziekenhuis in om hem te kunnen houden het infuus het hemgeen goed gedaan hij was gehandicapt maar leefde. 1jaar daarna raakte mijn man zijn baan kwijd. en was dus steeds thuis hij vond wel snel daarna een nieuwe baan maar door dat hij altijd thuis was kreeg ik ook zijn ware karakter te zien dat was alles behalve pretig maar ja denk je dan dat hoord er bij want voor de kinderen was hij steeds de perfecte vader. na een tijdje begonen ook de klappen en eisde hij zijn echtelijk recht. en elke avond bad ik dat ik niet meer wakker zou worden.
toen ik 6jaar geleden een zwaar ongeluk kreeg, heb ik 2 weken op i.c gelegen en nog twee weken op de afdeling wilde ik zelf graag naar huis naar mijn kinderen want liggen kon ik thuis ook,ik had 4gebr.ribben een gat in mijn enkel, en mijn linker arm was kapot daar was mijn biceps in gescheurt. dat kon pas veel later worden geopereert worden.
ja hij had een bed in woonkamer gezet maar ik moest me maar zelf zien te redden. toen ik daar van opgeknapt was met hulp van anderen heb ik zelf werk gezocht en de knoop door gehakt en de scheiding aan gevraagt tja bijna twintig jaar. en nog vraag ik e daagelijks af waarom ik nog steeds wakker word.hoezo zullen veel mensen denken omdat er een angst in mij zit die ik niet kwijd raak heb wel hulp gevraagt aan mijn huis arts en die heeft ook wel iets voor gescheven en zo lang als ik dat slik gaat het ook redelijk goed met mij, maar in mijn ogen ben ik niet gewenst door niemand. dat is ook wel een moeilijk voor mijn nieuwe vriend . en zelf moord ik heb het ook geprobeert maar dat is de oplossing niet. het is belangrijk dat mensen zijn die er voor je zijn en dat zijn meestal vreemde die dan je beste vriend kunnen zijn al is het maar voor even.
Datum:
19-07-2007
Naam:
sybil
Leeftijd:
41
Provincie:
Limburg

Rust

Mensen denken dat ik een super leven heb. Mooi, genoeg aandacht, aardig, leuke vrienden, vrolijk, maar dat is allemaal schijn. Al zolang ik me kan herinneren heb ik het gevoel dat ik aan het overleven ben. Voel me vaak onzeker in het bijzijn van mensen. Zie dingen en neem hun gevoelens en stemmingen over. En word daar vaak verdrietig of ziek door. En veel mensen kunnen dat niet begrijpen.
Ben bij verschillende mensen gaan praten omdat ze zeiden dat ze me ermee kunnen helpen. Nou daar is niks van waar. Heb er alleen maar slechte ervaringen mee. Die mensen kenne me niet en begrijpen doen ze al helemaal niet. Hoe kunnen andere me begrijpen als ik mezelf niet eens begrijp. Vaak denk ik dat ik mezelf aanstel en word dan heel boos op mezelf. En probeer te denken en hoop dat ik normaal ben maar jammer genoeg is dat niet zo. Alles lijdt eronder mijn studie en werk me sociale omgeving, probeer de schijn op te houden maar dat kost bergen energie. En energie gaat ook welleens op.
Nu was ik een tijdje weer bezig met therapie maar het laatste gesprek is me super tegen gevallen en hij zei in andere woorden dat hij vind dat ik er niet open voor sta om geholpen te worden en dat ik niet eerlijk ben tegenover mezelf en hij wil alleen successen boeken. Nja sorry ben geen baan waar je in kan promoveren. En ik laat me eigen ik niet zien. Maar hoe kan iemand die net in mijn leven komt nu weten wie ik ben en me helpen met een probleem wat al jaren speelt?!
Weer teleurgsteld door iemand.
Ik wil gewoon zo graag rust. Ik hoor hier niet thuis. Rust betekend voor mij stilte, vredig. En dat kan ik alleen maar vinden als ik er niet meer ben.
Datum:
18-07-2007
Naam:
Rust
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Overleven

Het is makkelijk om te zeggen dat iemand vrolijk moet zijn, er is een licht aan het eind van de tunnel. Weetje, het is voor nabestaanden vreslijk om dat telefoontje te krijgen dat je dierbare zelfmoord gepleegd heeft. Gelukkig heeft mijn broer het overleeft, en kan ik jullie niet vertellen hoe blij ik ben dat ik hem nog heb. Maar ik kan ook begrijpen waarom hij het gedaan heeft, en ik ben al jaren bezig hem te helpen en de juiste professionele hulp te schakelen. Maar soms, duurt het te lang of lopen ze zolang van kastje naar de muur dat ze de moed opgeven. Gelukkig heeft zijn actie het e.e.a. in werking gezet en ziet zijn leven er weer een beetje zonniger uit. Ik kan het nog steeds niet bevatten dat ik hem bijna kwijt was, en ik voel me vreselijk schuldig en tekort geschoten.Hoewel ik alles gedaan heb om hem te helpen, dus mensen bedenk dat je dierbaren zich vreslijk zullen voelen. Het was of een stukje van mij doodging, ik hoop het nooit meer mee te maken. Hulp is er wel maar je moet blijven vechten en bij doctoren en instanties aan de bel blijven trekken. Ik hoop dat ik iemand met dit verhaal heb kunnen bereiken, sterkte allemaal enne...je bent niet alleen!!
Datum:
18-07-2007
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
36
Provincie:
Zuid-holland

gedumpt

Sommige mensen verklaren mij gek omdat ik zo veel voor mijn vriendin doe... Maar zij was degene waar ik mijn hele leven bij wilde zijn, het voelde zo aan...
Plotseling heeft niets meer nut nu ze mij heeft gedumpt na 2jaar, maar ze houdt mij wel nog aan het lijntje..
\"het komt wel terug goed\" tijdens ze bij iemand anders zit...
nu heb ik geen vrienden meer, geen plezier, geen arm rond me, ruzie met ouders etc....
Ik denk erover om zelfmoord te plegen zodat ze ook eens zou voelen hoe ik mij nu voel om iemand kwijt te raken.....
Datum:
18-07-2007
Naam:
-- ano
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

denk goed na !!!

ik heb hier twee jaar geleden ook een bericht geplaats, omdat ik het zoals jullie ook niet meer zag zitten.
het rare daarvan is dat ik nu harstikke bang bent om dood te gaan. want je komt NOOOIT meer terug en je dierbaren laat je ook achter. ik heb inmiddels een vriend nu ruim 22 maanden al, en hij accepteerd en waardeert mijn zoals ik ben, bij hem ken ik mijn eigen zijn en leef ik eindelijk. alleen nu zit ik er vaak mee in mijn hoofd te malen dat wij elkaar ooit zullen verlaten en die gedachtens doen mijn zo'n pijn.. ik hou super veel van hem en wil alleen met hem oud worden ookal is hij soms moeilijk om mee om te gaan. ik wil hiermee alleen zeggen dat je op dit moment in een zwart gat zit, waar je naar jou gevoel nooit meer uit zou komen dus jullie optie is dat ook om zelfmoordneigingen te hebben en je verhaal vertellen op dit soort site's. zet alsjeblieft niet door want dood gaat je uiteindelijk toch, maar als je eenmaal weg bent dan weet je zeker dat je nooit meer terug komt terwijl je misschien wel een heel leuk gelukkig toekomst voor je had.. steek je kop niet in het zand en blijft hoop houden. ik houd van jullie allemaal en jullie vinden ook zeker wel het geluk wat ik heb gevonden.
Datum:
18-07-2007
Naam:
melanie
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

zie het niet meer zitten

ik zie het leven egt niet meer zitten, heb veels te veel over me heen gehad laatste tijd, alles is me teveel, me ouders laten me in de steek, me grote liefde laat me in de steek, alle dingen die gebeurd zijn ik kan het geen plek meer geven. Soms wilde ik dat ze van deze wereld afhaalde, heb alleen nog maar verdriet en pijn en ken niks geen vreugde of liefde meer.
Waarom ben ik in godsnaam op de wereld gezet. groetjes me29
Datum:
18-07-2007
Naam:
ikke
Leeftijd:
29
Provincie:
Groningen

In de knoop

als je mijn levensverhaal hoort dan vraag je je af wat ik in godsnaam kom doen. Maar ik zit zo in de knoop met mezelf, dat ik me soms afvraag hoe ik er ooit uit kom. Ik ben ongelooflijk gevoelig en dat is echt niet altijd makkelijk. Ik heb altijd zoiets van elke dag kan de laatste zijn, dus waarom zou je nie roken en drinken en alles wat niet mag. Tot ik een meisje leerde kennen waar ik een hele tijd mee same ben geweest, een meisje met veel problemen die ik ook heb proberen helpen. Toen het uit ging besefte ik dat ik der niet had kunnen helpen. En vanaf dat moment ben ik mezelf dus weer helemaal kwijtgeraakt. Ik heb niks om voor te leven, kan me eige misschien kapot drinken ofzo. Ik heb vaak op het punt gestaan zelfmoord te plegen, maar nooit de stap gezet. Achteraf vraag ik me af waarom niet...
Datum:
18-07-2007
Naam:
Ben
Leeftijd:
17
Provincie:
Zeeland

moe gestreden

ne 2 huwelijken en nu samenwonend dacht ik gelukkig te zijn maar het tegendeel is waar ,plichten en geen rechten , heb de man van mijn dromen nu gevonden maar het samenkomen is nog steeds ver weg
wordt op de voet gecontroleerd en misbruikt ik kan de moed niet meer opbrengen om voor mijn nieuwe leven nog te vechten
zit elke dag onder de verdovende middelen en kom er niet uit
wie geeft mij goede raad voordat ik iets verkeerds doe!!!!help me a.u.b.
Datum:
17-07-2007
Naam:
xxx
Leeftijd:
52
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.