Levensverhalen (pagina 1346)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

waarom leven

ik weet niet waar ik moet beginnen ben gewoon moe van binnen heb geen zin meer !
elke dag opstaan met het gevoel ik wil dood !! het liefst neem ik een doos slaap pillen in en gewoon rustig gaan slaapen en niet meer wakker worden !
Ik heb altijd het gevoel of ik niets goed s doe en niets kan ik zie me zelf als een dom meisje die niks van haar leven bakt alleen maar fouten maakt !!
Ik ben nu gewoon op elke avond huilen het liefst schreeuwen elke dag en elke seconde van de dag wil ik het liefst dood.
ik weet het gewoon niet meer
ik ben echt op gewoon echt op !! ik ben gewoon een niets nut niemand ziet me staan geen vriendinen of vrienden .
Datum:
20-07-2007
Naam:
loulou
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

ja

soms wou ik dat ik dood was
of in de keiharde regen gewoon lag in een grote plas
op de grond....

gek op twee mensen een man en een meid. op een verschrikkelijke manier gedwongen een keuze te maken tussen die twee, nu mis ik haar zo 'maar kan hem ook niet laten gaan, dan zie ik hem nooit meer terug

mijn droom is kapot
dit is slechts een kleine samenvatting

Datum:
20-07-2007
Naam:
CAT
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Verdwaald....

Moet even mijn hart kunnen luchten aan mensen die er mss begrip voor kunnen opbrengen. Ben al een drie jaar mentaal aan het vechten tegen mezelf. Ben al twee maal opgenomen in phychiatrie. 2en keer voor een zelfmoordpoging en de tweede keer voor alcohol- en pillenmisbruik. Toen zijn we teweten gekomen dat ik Borderline heb. En de bal is aan het rollen gegaan.... Automutulatie was dagelijkse kost, net als zelfmoordgedachten. Zelfverminking doe ik ondertussen niet meer. Maar ik zou niks liever willlen dan mijn leven te beeindigen.... Ik ben echt niet gelukkig. Ondanks dat ik een vriend heb sinds kort, maar daar twijfel ik dan weer aan of dat wel wat kan worden. Woon alleen , dus massa's geldproblemen. Het enige wat me hier houd zijn mijn dieren, niet wetend of ze een goede thuis zouden krijgen. Mijn familie lijkt niks te begrijpen wat er met me gebeurt. Heb één vriendin die het plaatje snapt. Heb veel te veel moeten meemaken al in mijn leven. de miserie begon al toen ik nog een klein kind was en het lijkt net of ik het niet verdien om een goed leven te hebben, ondanks dat ik ga werken en alles doe zoals het moet of zou moeten... Ik zie gewoon geen toekomst meer. Voor mij stopt het hier.....
Datum:
20-07-2007
Naam:
Dark Angel
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

leegte

Al geruime tijd ontgaat me de zin van mijn bestaan, Ik schrijf me suf, maar al reflecterend kom ik er niet achter. Ik heb me altijd wel tot nut kunnen maken of mezelf uit de problemen kunnen vechten. Maar nu is de energie er niet meer. mijn lichaam heeft het opgegeven en mijn geest is zo goed als leeg. Ik ben er hardleers achter gekomen dat je het zelf moet doen, en dat er niemand is die je problemen voor je oplost. Als ik nog iets van eigenwaarde met me mee wil nemen is de enige oplossing zelf mijn einde bepalen. Ik weiger om anderen dat te laten doen. Ik leef niet in de rimboe. Dit noemen ze een beschaafde samenleving? Nou ik zie het niet meer. geen uitkering(waar ik recht op heb) geen hulp van dure instanties en vrienden? houd toch op, zelfs mijn eigen vriendin is te beroerd om naar de brievenbus te lopen voor me. Nee ik heb het hier wel gezien. Egoistish? ja, na 44 jaar kies ik voor mezelf. En nu ik dit geschreven heb moet ik me beter voelen? nee dus. dus wordt dit niet gepubliceert want dat staat niet goed. Ik mag niet haatdragend zijn, maar is dat niet de basis van alle ellende? gebrek aan liefde? Naastenliefde dus? dus ook even verder dan de buurman? zeker als je voor een baan hebt gekozen bij de SOCIALE dienst? Nee Angst regeert deze maatschappij. Bang om niet aan de regeltjes te voldoen, bang om fouten te maken, bang om je nek uit te steken voor een ander. Ik steek mijn nek uit voor een ander, ik laat hem er afhakken als het moet, als voorbeeld voor mensen met oogkleppen op. En zelfs daar schrikken ze niet van. Gewoon een sukkel denken ze en gaan weer verder.......
Datum:
20-07-2007
Naam:
louis
Leeftijd:
44
Provincie:
Gelderland

Waarom verder gaan?

Al zo lang alleen; terwijl iedereen zegt dat het wel goed komt! (wanneer dan? dit leven nog?). Het wordt me allemaal te veel; het werk (alles wat ik zeg en doe wordt negatief opgevat), mijn priveleven; ook al heb ik een eigen huis, auto en motor. Tja, materialistisch gezien mag ik neit klagen. Maar ik mis die schouder, aanraking, die ene persoon die SAMEN met mij lacht en huilt. Ik voel mij zo verdomd alleen en ben zo doodmoe! HELP!Waar moet ik naar toe? HELP!
Datum:
19-07-2007
Naam:
Nicole
Leeftijd:
39
Provincie:
Limburg

Life

Het loopt niet echt lekker, ben het laatste halfjaar aan het automutuleren, thuis loopt t niet lekker problemen met mn broer enzo.. ruzies... mn broer heeft bepaalde achterstanden en is zooo moeilijk soms. Ook begrijpen mn vrienden me niet en niemand weet dat k mezelf snij..

soms wil ik gwoon dood, niks meer voelen, geen zorgen alles voorbij. Heb vaak aan zelfmoord gedacht maar het nog nooit geprobeerd
Datum:
19-07-2007
Naam:
Gwyneth
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

Onzeker

Ik ben een meisje van 12jaar oud en voel me gewoon heel onzeker, als ik over straat loop voel ik me onzeker als ik ook maar over het plein loop word ik door al die meisjes uitgescholden voor hoer en slet en dan hou ik wel de eer aanmezelf en zeg dan niks terug maar van binnen voel ik me wel gewoon heel kut en ik heb me al een aantal keren gesneden in me arm en pols, ik heb best vaak trammelant met mijn moeder en dan scheld zei me ook uit voor vanalles, ik weet gewoon niet wat ik moet doen ik durf amper nog over straat heen te lopen dat is tog erg en bij vriendinnen ben ik niet mezelf en doe stoer enzo en dat is eigenlijk best wel erg want ik ben bang dat hun me ook gaan uitschelden enzo en ik had nike airmax en dan zeggen ze dat ik een of andere gabber ben maar dat ben ik helemaal niet en nu heb ik een parel ketting en oorbelletjes en nu ben ik opeens een kakker en word ik uitgescholden voor wannabee waarom kan ik niet gewoon mezelf zijn ik wil mezelf zijn en je moet me maar accepteren zoals ik ben. Daarom wil ik zelfmoord plegen ik hoop dat jullie me begrijpen alsjeblieft help me ik weet niet wat ik moet doen. een onzekermeisje van 12jaar
Datum:
19-07-2007
Naam:
Denise
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

Mijn Verhaal

5-5-1988 werd k geboren. mijn moeder had al een dochter Stephanie mijn halfzus van een andere man waar ze inmiddels weg bij was, toen kwam k toen k geboren werd had ze al nix meer met mijn vader. groeide op met haar en mijn zus. mijn moeder was er derpresief en was vaak heel erg moe waardor ze nie voor ons kon zorge ze lag mee op bed dan eruit. ze besloot ons in te late schrijve bij buruajeugdzorg. die plaatse ons uit huis na een kindertehuis min moeder werd door hun gehlope en als t beter ging mogen we weer terug na huis. maar elke x viel mijn moeder weer terug en werde we weer uit huis geplaats. zo igng dat een paar jaar door. tot op mijn 8ste jaar toen zijn we beide in een pleegezin geplaats en was al bijna met zekerheid te zegge dat we daar ook zoude blijve. mijn moeder was inmiddels op genome in het ziekenhuis haar lichaam en geest ging hard agteruit. we woonde 3 maande in het pleegezin toen mijn ma overleed. min zus is teon na haar vader gegaan en liet me alleen agter in het pleegezin waar k net 3 maanden zat en net mijn moeder kwijd was mijn vader had k nog nooit gezien wel x gesproke maar dat was geen succes.
de puberteit was een ontzettende moeilijke tijd voor me tone besefte k eingelijk wat k kwijd was en dak een moeder miste op mijn 14e ben k mijn vader gaan zoeke hebbe 1 jaar goed contact gehad maar ook dit x ging het to weer fout hij woonde in Drenthe k in limburg ging elke vakantie daar heen na de ruzzie met mijn vader ging k na mijn tante in de vakakanties. ook daar ging het mis en ging k na mijn andere tante toe. daar leerde k een jonge kenne Bas.
hij was t helemaal voor mij mijn kanjer,, en hij gaf me leifde iets wat k jare had moete misse we waren 3 jaar heel erg close met elkaar toen werd t meer als vrinedschap ben met hem na bed geweest en de rest wat erbij hoort. toen ging het grandioos mis en ook met hem ging het fout. toen ben k in een put geraakt wilde nix meer kon nix meer en iedereen waar k van hield dei liete me wel in de steek of die gingen dood. en waaom k dan nie? had geen moeder geen vader helemaal nix.
op mijn 17e ben k uit het pleegezin gegaan op mijn 18e op kamers. nu woon k zelf oko in Drenthe met mijn pa heb k al weer 1.5 jaar contact en gaat eg supper. met al mijn tantes heb k weer contact. alleen die gene diek het meeste mis ziek bijna nooit meer BAS.
hij heeft mijn hele leve verandert. heb nog nooit realtie gehad denk oko nie dat k dat kan ben het vertrouwe in de mens kwijd te veel mee gemaakt, te vaak bedroge en te vaak agter gelate.
maar de wil is er wel heel erg lijkt me heerlijk met zijn 2e op de bank hangen en elkaar aan kijke en dat je weeet dat je nooi meer bij die gene weg wilt, k wilo nix lievers als dat een relatie opbouwen en van iemand egt kunne houde maar tis te moeilik vertrouw het nie want wie zegt dat dat dan wel goed gaat? en weet ook nie als k ooit wel weer zoveel voor iemand ga voele als dak voor bas heb gedaan.
heb ok al vaak zat aan zelfmoord gedacht want waaom zijn we hier? werke voor de belasting en wat je over houd moet je aan je rekings uit geve en met beejte gleuk hou je iets over voor je zelf.
na school voor diploma om later te werke wie zegt dak dat wil?? wat heeft dat voor zin om te gaan overleve..
zie daar t nut nie van in en heb je je hele leve gevochte en ga je dood,, laat mij dan nu maar gaan heb wel al genoeg pijn gekent van t leve.
heb zlefs de kracht nie meer om op te geve. al zou k het wille,,,,,,,,,
Datum:
19-07-2007
Naam:
Angelaa
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

omdat ik moet

ik ben het 9de kind van 11 en heb daar al nooit m'n plaats in kunnen vinden.
het was als of ik er niet bij hoorde aleen m'n vader gaf mij het gevoel dat dat wel zo was.maar die was door z'n werk vaak weken van huis,en m'n moeder was meer met zich en de rest bezig liefde was voor haar een raar iets vooral naar ons kinderen toe,ze voede ons ieder apart op met strenge hand. dat leide er toe dat ik al met 15 jaar uit huis ging samen wonen met m'n vriend waar na 4jaar mee trouwde maar ook die had een baan waar door hij elke week van huis was. toen ik 21 was kreeg ik mijn dochter dat was de eerste keer dat ik wist wat het was om je gelukig te voelen. 1.5 jaar later kreeg ik een miskraam van een tweeling was al 5 maanden zwanger. toen kreeg ik te horen dat ik een afwijking had in mijn baarmoeder en als ik nog een kind wilde moest daar niet te lang mee gewacht worden. mijn man wilde nog graag een zoon dus werd ik snel na de miskraam weer zwanger maar kon daar niet echt van genieten, en er ging weer vanalles mis ik moest het ziekenhuis in om hem te kunnen houden het infuus het hemgeen goed gedaan hij was gehandicapt maar leefde. 1jaar daarna raakte mijn man zijn baan kwijd. en was dus steeds thuis hij vond wel snel daarna een nieuwe baan maar door dat hij altijd thuis was kreeg ik ook zijn ware karakter te zien dat was alles behalve pretig maar ja denk je dan dat hoord er bij want voor de kinderen was hij steeds de perfecte vader. na een tijdje begonen ook de klappen en eisde hij zijn echtelijk recht. en elke avond bad ik dat ik niet meer wakker zou worden.
toen ik 6jaar geleden een zwaar ongeluk kreeg, heb ik 2 weken op i.c gelegen en nog twee weken op de afdeling wilde ik zelf graag naar huis naar mijn kinderen want liggen kon ik thuis ook,ik had 4gebr.ribben een gat in mijn enkel, en mijn linker arm was kapot daar was mijn biceps in gescheurt. dat kon pas veel later worden geopereert worden.
ja hij had een bed in woonkamer gezet maar ik moest me maar zelf zien te redden. toen ik daar van opgeknapt was met hulp van anderen heb ik zelf werk gezocht en de knoop door gehakt en de scheiding aan gevraagt tja bijna twintig jaar. en nog vraag ik e daagelijks af waarom ik nog steeds wakker word.hoezo zullen veel mensen denken omdat er een angst in mij zit die ik niet kwijd raak heb wel hulp gevraagt aan mijn huis arts en die heeft ook wel iets voor gescheven en zo lang als ik dat slik gaat het ook redelijk goed met mij, maar in mijn ogen ben ik niet gewenst door niemand. dat is ook wel een moeilijk voor mijn nieuwe vriend . en zelf moord ik heb het ook geprobeert maar dat is de oplossing niet. het is belangrijk dat mensen zijn die er voor je zijn en dat zijn meestal vreemde die dan je beste vriend kunnen zijn al is het maar voor even.
Datum:
19-07-2007
Naam:
sybil
Leeftijd:
41
Provincie:
Limburg

Rust

Mensen denken dat ik een super leven heb. Mooi, genoeg aandacht, aardig, leuke vrienden, vrolijk, maar dat is allemaal schijn. Al zolang ik me kan herinneren heb ik het gevoel dat ik aan het overleven ben. Voel me vaak onzeker in het bijzijn van mensen. Zie dingen en neem hun gevoelens en stemmingen over. En word daar vaak verdrietig of ziek door. En veel mensen kunnen dat niet begrijpen.
Ben bij verschillende mensen gaan praten omdat ze zeiden dat ze me ermee kunnen helpen. Nou daar is niks van waar. Heb er alleen maar slechte ervaringen mee. Die mensen kenne me niet en begrijpen doen ze al helemaal niet. Hoe kunnen andere me begrijpen als ik mezelf niet eens begrijp. Vaak denk ik dat ik mezelf aanstel en word dan heel boos op mezelf. En probeer te denken en hoop dat ik normaal ben maar jammer genoeg is dat niet zo. Alles lijdt eronder mijn studie en werk me sociale omgeving, probeer de schijn op te houden maar dat kost bergen energie. En energie gaat ook welleens op.
Nu was ik een tijdje weer bezig met therapie maar het laatste gesprek is me super tegen gevallen en hij zei in andere woorden dat hij vind dat ik er niet open voor sta om geholpen te worden en dat ik niet eerlijk ben tegenover mezelf en hij wil alleen successen boeken. Nja sorry ben geen baan waar je in kan promoveren. En ik laat me eigen ik niet zien. Maar hoe kan iemand die net in mijn leven komt nu weten wie ik ben en me helpen met een probleem wat al jaren speelt?!
Weer teleurgsteld door iemand.
Ik wil gewoon zo graag rust. Ik hoor hier niet thuis. Rust betekend voor mij stilte, vredig. En dat kan ik alleen maar vinden als ik er niet meer ben.
Datum:
18-07-2007
Naam:
Rust
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.