Levensverhalen (pagina 134)

Ik ben ... Ik ben twaalf jaar en ben er dit jaar achtergekomen dat ik op meisjes val. Daar heb ik zelf vooral veel moeite mee gehad en daardoor gedacht aan zelfdoding. Toch heb ik de moed gehad om er met mijn beste vriendin (die ik ook leuk vind) erover te praten. Ze heeft me geholpen en daardoor heb ik het uiteindelijk niet gedaan. Wel merk ik dat ik er nog niet helemaal overheen ben en bij elke slechte dag nog steeds eraan denk. Maar voor zover ik nu weet, ben ik heel blij dat ik leef en mezelf ben.

3 jaar geleden verbrak mijn vriend onze relatie, die alles behalve soepel verliep..
Tijdens onze relatie kreeg ik wel het idee dat er iets was, waardoor ik niet soepel in de samenleving stond.Wanneer ik me klem gezet voelde, gedroeg ik me defensief en agressief.
Ik daagde hem uit en soms lukte dat. Hij ging te ver en ik wierp het graag voor zijn voeten.
Ik onderkende het en wilde er mee aan de slag.
Hij begreep het niet echt; Snapte niet dat iemand zo gecompliceerd in het leven kon staan. Het werd hem teveel en na zeven jaar geploeter liep hij tijdens een ruzie voorgoed de deur uit.
Ik was net bezig een eigen zaak op te zetten.
Ik kon me niet concentreren Dat is altijd al geweest, vooral wanneer andere zaken mij opslokten.
Ondanks het werk dat ik verrichtte erg leuk vind, heeft mijn liefde voor hem altijd prioriteit gekregen
Mijn bedrijf gaat tenonder
Mijn huis verkocht
Een schuld van zeker €50.000
Ik loop nu achter de feiten aan en kan me enkel nog bezig houden met gaten te dichten, maar heg zijn er teveel..
Ik heb lieve leuke kinderen, vrienden en familie..
Maar niemand kan iets concreet voor me betekenen. Ik voel ne tot last.
Mijn dochter voelt zich verantwoordelijk voor mij!! Het is beschamend
Ik stap er niet uit
Ik voel een verplichting naar mijn kinderen
Maar ik zou het niet erg vinden, wanneer mijn hart er plots mee stopt.
Het komt allemaal erg bedroevend zielig over zoals ik het opschrijf.
Maar ik heb ook regelmatig mijn schouders eronder gezet en ben iemand die positief en vrolijk in het leven sta.
Ben het nu kwijt en ik ben soms w bang voor mijzelf op dit soort momenten..

Ik heb in mijn nog jonge leven vijf keer gehad waarin ik liep met serieuze zelfmoordgedachten. Wat ik dan doe is keihard janken, schelden of bidden. En daarna ga ik weer verder. Alles wat in je leven gebeurd heeft een hoger doel dat uiteindelijk goed is voor de ontwikkeling van je ziel. Leven is leren en dat gaat niet zonder obstakels. Ik wens iedereen hier veel kracht toe.

Hoi,

Mijn depressie is al best vroeg begonnen doordat mijn neef zelfmoord had gepleegd, onze familie viel uit elkaar en ik spreek de helft van mijn familie niet meer.

Mijn broer heeft een zelfmoordpoging gedaan...waar ik later pas achter kwam, hij wou voor een trein springen.
Toen ik in groep 8 zat kreeg ik een vriendje, natuurlijk is dat allemaal spannend enzo alleen het liep een beetje uit de hand. Hij had naaktfoto's naar me gestuurd en dwong mij om ze ook te sturen dus dat heb ik gedaan..
Later wist iedereen het en ik was natuurlijk alleen maar aan het huilen maar niemand merkte het, ik werd door iedereen hoer,slet etc. genoemd maar niemand boeide het dat hij me had gedwongen...iedereen liet me in de steek..ik had geen vrienden meer en durfde niet meer naar school..
Toen ik naar het middelbare ging dacht ik dat het allemaal beter zou gaan omdat ik daar overnieuw kon beginnen maar al snel werd ik weer geconfronteerd met die naaktfoto's dus iedereen wist het weer...
Een paar weken later liep ik in het donker alleen over straat en plotseling werd ik op de grond geduwd en in elkaar getrapt, ik weet nogsteeds niet wie het hebben gedaan. Niemand weet dat..ik durf het aan niemand te vertellen al helemaal niet mijn familie of vrienden.
Later heb ik nog wat meer foute vriendjes gehad waardoor ik in aanraking kwam met wiet en drank
Ik ben erg gesloten en durf het gewoon aan niemand te vertellen
Ik heb nu een vriendje die veel ouder is dan ik en we hebben ook seks terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wil en volgensmij houdt hij ook niet echt van me...
Ik heb wel vrienden maar dat zijn niet echt goede vrienden waar je op kan rekenen.. ik heb gewoon niemand..
Vanaf 2010 ken ik een jongen via sport hij had mij vorig jaar bedreigt dat ik naaktfoto's moest sturen maar dat heb ik niet gedaan, hij stuurde ze wel en dat heb ik later verteld aan mn vriendje en hij had ruzie gekregen met hem. Toen heeft die jongen (thomas) dat aan de hele club verteld dus ik ben gestopt met sporten.. ik beschadig me zelf ook en heb vaker geprobeert een overdosis te nemen maar het lukte me nooit...

Ik heb gewoon een persoon nodig om mee te praten. 😭

Ik vind het moeilijk maar ik wil het hoe dan ook proberen. Zoek een makkelijk manier.

iedereeen zegt steedts ga tog dood niemand vinddt me ook aardig wat MOET ik doen ?

ik ben ....., ik ben 15 jaar en ik weet af en toe niet meer wat ik moet doen. Ik heb 2 enorme k*t jaren achter de rug... t begon allemaal; in het tweede jaar HAVO leerde ik een meisje kennen, ik vond haar echt super gezellig en aardig enzo... mijn beste vriendin vond dat ook en we zijn toen veel met zn 3e gaan doen, maar mijn beste vriendin is gezakt naar de MAVO halverwegen het jaar en toen is er veel ruzie gekomen omdat ik te veel met dat meisje om ging enzo, mijn beste vriendin is toen dingen tegen dat meisje gaan zeggen zodat ze mij ging haten, maar dat meisje stond aan mijn kant. hun 2 hebben toen heel veel ruzie gekregen echt heel veel... nu is het weer allemaal goed tussen hun, maar mijn beste vriendin ofja was mijn beste vriendin probeert haar nu zo erg van mij af te pakken en ik kan daar niet meer tegen. er is zoveel gebeurd afgelopen jaar papa en mama gingen bijna scheiden, papa had een burn-out, papa heeft een vreselijk ongeluk gehad en nu is zijn been verlamd. ik heb het dus ontzettend moeilijk gehad en dat meisje heeft me echt door deze tijd geholpen en van mijn beste vriendin heb ik weinig tot niks gehoord. nu probeert ze dus dat meisje van me af te pakken en dat kan ik echt niet pikken, t doet me zoveel pijn. ik kan het allemaal niet meer aan...

Ik ben bob 18 jaar.
ik word gepest.
Wat moet ik doen vraag ik me af..
Ik denk dat ik een banaan moet eten.
Doei.

Ik ben een 30 jarige vrouw, heb een dochter van 12 jaar en ben al 13 jaar samen met de vader van onze dochter. Ik heb hem al een keer verlaten voor iemand anders, gewoon omdat het in onze relatie niet altijd koek en ei verliep. Zoals in de meeste gezinnen wel eens he. Hij hielp niet in het huishouden, alles was steeds voor mij, had nooit geen tijd voor mij, en ga zo maar verder, heb dan iemand leren kennen waar ik me goed bij voelde en heb toen mn vriend verlaten. Na een paar maanden heeft die man mij gewoon gedumpt want hij kon zijn vrouw niet verlaten en zijn kinderen. Dus viel ik alleen, ben dan alleen gaan wonen, maar werd alle dagen gestalkt door mijn ex. Heb dan uiteindelijk besloten op terug te gaan naar hem. We zijn nu 3 jaar en half verder, hebben huis gekocht, en hij is mij beginnen manipuleren op kleine dingen, en steeds als er woorden vallen of dergelijke manipuleert hij mij in alles, via onze dochter, via alle mogelijke dingen dat je je maar kan voorstellen, ik dacht dat dit normaal was, maar nu begin ik mij er al een hel tijd aan te ergeren en heb hem dat ook al meerdere keren gezegd, maar hij zegt dat dat niet manipuleren is, dat ik daar een woord aan gegeven heb. Ik heb in die tijd iemand anders leren kennen, waar ik echt verliefd op geworden ben, iemand die ik vertrouw, en ja die had ook vriendin, is nu buiten gesmeten door mijn schuld, ik ben buiten gesmeten geweest van mijn vriend, en nu terug bij hem, maar die andere zit nu te wachten op mij, maar financieel kan ik niet zomaar weg, het is nu al een puinhoop met mijn dochter, met mijn vrienden, ik word nu al aanzien als de slechte, mijn schoonmoeder wil geen partij nemen maar ze steunt mij toch. Ik weet niet meer waar in en waar uit, want ik wil voor die andere gaan, maar aan de andere kant heb ik schrik om terug gemanipuleerd te worden. En de gedachte om gewoon te zeggen van ok we gaan ervoor en we nemen alles erbij, heb ik meer en meer zin om gewoon ergens tegen een boom te rijden, of pillen te nemen dat ik er meteen van verlost ben, want ik heb geen zin in een hele hoop miserie en bullshit, die mij terug zal laten doen waar ik geen zin in heb, en ik loop er al een tijdje mee dat ik er een eind aan wil maken, maar ik vind het van mezelf laf en onverantwoord, maar aan de andere kant ben ik er gerust in aan het worden. Ik weet dus echt niet meer wat ik moet doen, er wordt veel van me verwacht zowel van mijn vriend als van mijn dochter als van de jongen waar ik verliefd op ben geworden. En het breekt me volledig, ik kan het niet meer aan, en ik twijfel zo hard aan mezelf. Ik ben ten einde raad en de enige oplossing in mijn ogen is, als ik niet gelukkig mag worden met de jongen waar ik verliefd op ben geworden dan krijgt er niemand mij...

25-05-2016 18:57
Ik denk er nu wel een beetje elke dag aan, zolang ik het me kan herinneren
Ik durf mijn verhaal ook niet zo gemakkelijk te vertellen aan iemand, alleen de mensen die ik heb ontmoet in de instelling waar ik was voor thuis problemen weten dat, zij werden mijn besten vrienden
Ik ben gelovig opgevoed (christelijk) en in de kerk waar ik was hebben ze veel uitdrijvingen op me gedaan, 3 jaar lang iedere zondag, soms wel 2/3 keer per week, paar uur lang
Het gebeurtenis vertel ik liever niet in details, het was wel zo erg dat ik de toilet onder kots met bloed met bloed roden ogen
De reden waarom ze dachten dat ik bezeten was is omdat ik lijd aan een ziekte of stornis genaamd sleep paralysis (slaap verlaming) en een keer een soort van psygoche heb had toen ik 14/15 was
Mijn moeder was depressief omdat mijn pa (alweer) vreemd was gegaan en ze wou abortus plegen...
Mij vermoorden voor mijn geboorten...
Maar 1 of ander vrouwe weed bezeten door een duivel en begon haar levens verhaal te vertellen, dat ding zij ook dat ze geen abortus moest plegen omdat ze een meisje zou krijgen... Ze wou graag een meisje
Ze had dus geen abortus gepleegd maar ik ben geen meisje, ook geen trans, maar een jonge, klein beetje gay
Zolang ik me kon herinneren leed ik onder mijn thuis situatie, iedere dag wel ruzzie, vader zat vaak in de gevangenis voor criminelen actifiteiten of vreemdgaan voor maanden lang, ze had me jongs af aan geleerd om mijn pa te haten, bijvoorbeeld alles wat hij aanraak word vervloekt en als ik bijvoorbeeld zijn ketten zou dragen zou ik ook ongeluk krijgen, dus ik haaten hem jaren lang, soms spijbelde ik van school (basis en hogere school) om mijn moeders problemen aan te horen, ik was haar therapeut
Ik was nooit echt blij
Of ik had last van die slaapverlamming waardoor ik niet meer durfde te slapen, of ik was te sad om op te letten en vrienden te maken, vaak spijbelde ik zodat ik kon ontsnappen van al die mensen, ik kon er niet tegen om leuk en aardig te doen terwijl ik dat niet was.
Ik zat op tv een meisje die dronk op school omdat ze deprie was, dus ik deed dat ook, een hele fles
Was op een toetsweek, ik nog afkijken dus ik was wel geslaagd
Ze wisten dat ik dronken was en ze belde mijn ouders
Zinds dien ging het nog slechter
Omdat ik mijn pa haten schold ik hem vaak uit en ma was vaak aan zijn kant
Ik was zo verward, ik dacht van "pa was altijd goed voor me, waarom haar ik hem"
Hij probeerde soms tijd met me door te brengen maar ik was niet geïnteresseerd en deed gemeen tegen hem
Ik wou tijd doorbrengen met mijn moeder, maar zij was nooit geïnteresseerd.
Ik begon mezelf te snijden en sliep met veel jongens, omdat ze zo raar en gemeen waren haatte ik ze, ik wens ze dood
Ruzzie thuis werd zo erg dat ik werd geslagen en werd uitgescholden door mijn pa, moeder stond het toe en zij, "je moet je manieren veranderen"
Als ik weg liep en dood viel, vond me pa niet erg, dat zij hij
Dus ik had mijn spullen ingepakt, en een grote mes in die rugzak, de volgende avond zou ik weg gaan en dan zie ik wel, de kans ik groot dat ik zelfmoord wou plegen, allemaal rare gedachtes kwamen in mijn hoofd.
De volgende dag vonden ze mijn tas, met die mes
Ze dachten dat ik mijn pa wou neer steken, ik dacht daar niet eens aan, de volgende dag was ik opgenomen, na 1 gesprek zagen ze al dat het nodig was
Omdat er 3 jaar een uitdrijving werd gedaan op me, werd ik verslaafd aan het gevoel, geestelijk zo overgenomen, dat ik het thuis ook deed, iedere avond
Ik lift mijn handen omhoog en voelde hoe iets in mij kwam en raakte buiten bewustzijnde, soms werd ik wakker met littekens op mijn been met bloed
Toen ik werd opgenomen probeerde ik dat niet te doen, ik moest afkiken
Ik was 4 maanden opgenomen, de Max was 3 maanden, ik zou eigenlijk langer blijven maar het was zo erg dat ze dachten dat een opname geen oplossing was, ik werd psychotisch en de laatste 2 maanden probeerde ik wel 2X per week zelfmoord te plegen
Ze hielden me goed in de gaten
Ik mocht iedere dag 2 uurtjes naar buiten met vrienden, ze leerde me roken en high te worden, als ik alleen naar buitten wou moesten ze eerst weten hoe het ging
De 4 maanden weg van thuis had me genezen tegen me haat van mijn vader, we werden goeie vrienden maar dat was niet voor lang, 1 maand thuis, ik moest opgenomen worden met spoed, het ging niet goed
Ik ontmoete daar 2 mensen, zij werden ook goeie vrienden van me
3 weken later was ik thuis
Ik wil niks van god te maken hebben, oke hij mag bestaan maar thats it
Ze vertelde me namen van engelen die je moet oproepen, ik geloofde dat want ik had over ze gedroomd de dag voor dat ik de kerk probeerde
Engelen van de elimenten, de planeten, de sterren
Raar genoeg geloofde ik alles maar dat bracht me meer in een depressie, om weg te gaan van god
Als god er is, waarom lopen zijn volgers niet op water, dat is mogelijk toch.. Niemand behalve Jezus liep op water, dus geloof is een leugen
Ik probeer iedere avond te lopen, ik kan niet huilen
Denk aan alles wat positief is, dan kom ik erachter dat tijd door gaat, ook al heb ik een dagje lol,.. Eens kijken of dat de volgende dag ook zo is
Ik ga met slechte vrienden om, ze maken me high, geven me hard drugd, en ze... Ik wil niet alleen zijn, maar ook niet met mensen die me belachelijk maken
Over 2 maanden krijg ik een muziek studio, mijn droom is om muziek te maken, ik heb er al een paar gemaakt op de ipad, maar die is stuk, ik was blij als ik muziek maak en schrijf, fantasy en leuke dingen schrijf ik
Als ik over 2 maanden mijn muziek studiootje heb, zal dat mij vreugde geven, als ik het niet krijg of ik voel geen vreugde
Dan maak ik er een einde aan
De kans ik groot dat ik het niet krijg want ik ga misschien over 2 maanden het huis uit...

-waar gebeurt
Ik ben nu 18 jaar