Levensverhalen (pagina 133)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waarom?

Hoi, ik ben een 13-jarige jongen. Ik had tot ongeveer m'n 7e/8e een goed leven, enigs kind, geen arme ouders en ik deed het goed op school. Rond mijn 4e verjaardag zijn mijn ouders gescheiden, ik heb hier nooit erg in gehad en het boeide mij op die leeftijd niet zo veel. Rond mijn 8e verjaardag overleed mijn moeder, mijn wereld stortte volledig in, ik ben bij mijn tante en oom gaan wonen waar ik verschrikkelijk veel van houd. Ik ging daar naar school en maakte snel vrienden, wel was al snel duidelijk dat ik overgevoelig was. Ook moest ik naar een soort kinderpsychiater, dit verbeterde echter niks.
Een jaar later heeft de rechter besloten dat ik bij mijn vader moest gaan wonen, waar ik veel contact mee had, maar mijn wereld stortte nog verder in. Ik ben daar naar mijn oude school gegaan en werd gelijk gepest, ik had maar een vriend, ook gelijk m'n beste, nog steeds. Dit alles gebeurde van groep 6-8, dus vanaf de leeftijd 8-11.
Op de middelbare school ging het alleen maar slechter, ik deed dan wel gymnasium, maar mijn cijfers waren de op één na slechtste van de klas. De hoogste was een 7, laagste een 3.9. Ook had ik geen echte vrienden, niemand vond het leuk om naast mij te zitten, werkstukken en spreekbeurten deed ik altijd alleen, en in de pauze hing ik maar wat rond. Ook deed ik alsof ik ziek was, zodat ik niet naar school hoefde te gaan. Ik ben ook 4x te laat gekomen, ik stond toen voor het spoor, maar ben niet gesprongen.
Op dit moment heb ik nog steeds die ene vriend, geen vrienden op school, aangezien hij naar een andere is gegaan.
Ik doe zoveel m'n best als mogelijk is, maar soms lukt het gewoon niet, ik ben compleet uitgeput, ik wil dan gewoon niet meer verder.

Eigenlijk heb ik het gewoon al opgegeven, ik kan niet meer verder, elke dag ga ik met tegenzin ergens naartoe, ik wil niet meer. Alsof ik hoop dat iemand mij uit mijn lijden kan verlossen, maar ik weet hoe het is om een familielid te verliezen, dit wil ik anderen niet aandoen.
Tegelijkertijd heb ik sinds m'n 8e al stemmen gehoord, waarschijnlijk van m'n moeder, altijd zeiden ze: 'kom maar, niet bang zijn'
Ik twijfel over zelfmoord, al wil ik het zelf wel erg graag.
Datum:
05-06-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Pillen

Ik wil dood,
Ik wil slapen.
Voor altijd,
Niet meer wakker worden
Rusten, geen gezeur meer aan mijn kop
Ik wil dood,
Waarom? Simpel ik zie het niet meer zitten
Jank teveel,
Wil dood,
Heb geen zelfvertrouwen.
Krijg ik ook nooit.
Ik ben lelijk,
Iedereen is mooier dan mij.
Mensen zeggen dat ik 'verstandig' ben
Dan kan ik ook zelfmoord plegen
Ik neem teveel pillen,
Slaap pillen.
Lekker slapen,
Van niemand meer last hebben.
Niet het niestnutje zijn in de klas.
Ik snij mezelf,
Helaas niet zo erg dat het bloed.
Heb wel de nijging,
Ik wil dood.
Datum:
05-06-2016
Naam:
Suus
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

zm

Ik ben een meisje van 11, heb geen zelfvertrouwen en zit in groep 8. Ik had eerst al lang aan zelfmoord gedacht om indruk te maken. Maar ik kom nu zo in de knel te zitten en dat ik het meen. Hoe? Misschien teveel slaappillen (die slik ik anders kan ik ni slapen) maar het schijnt dat dat niet kan. En anders ga ik naar het station en spring onder de eerste volgende trein. Maar ik hou nog wel teveel van mijn familie, en vriendinnen? Die heb ik wel, maar die nemen het niet voor me op. Met kamp gaan we naar een bonte avond, en ik zou het mee doen met de Spice Girls. Maar daar voel ik me toch niet zo prettig bij omdat ik niet kan dansen en playbacken. Dus had ik een groepsapp gemaakt, uiteindelijk was ik er toch uitgestapt. Maar zat ik nog in de groep, en nu krijg ik gezeik dat ik uit de groep moet! Maar ik wou erin blijven, maar 'je zit er niet meer in dus dat MOET je er ook uit gaan' En nu lult ze dat het niet hoeft terwijl ze MOET zei. Ben ik dan zo irritant om et in te blijven zitten? Of moest ik er gewoon uitgaan? Nou daar werdt ik dus erg verdrietig van, want mijn beste vriendin waar ik veel mee doe, stond dus niet aan mijn kant. Oftewel ze koos voor de kattige partij, en daar werd ik verdrietig om. Een andere vriendin van mij stond wel aan mijn kant, maat de kattige bleef maar door zeuren. Uiteindelijk ben ik eruit gegaan en de 'aan mijn kant staande' vriendin beheerder gemaakt. Ik zat echt huilend op de wc, ik heb ook stiekem een mes mee genomen en 'WRM' geschreven. Ik wil mezelf gewoon straffen voor wat ik gedaan heb.
Datum:
05-06-2016
Naam:
Suus
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Geen levenslust

Van jongs af aan werd ik al gepest op school
Door dat ik trillende handen heb essentiële tremor genaamd. Na school beterde het ook niet altijd opnieuw ontslagen worden op het werk en niet meer zelfzeker ook geen vaste relatie gehad wegens niet zelf zeker lichte depressie ik vond mijn eige niet knap genoeg.. De enigste die mij begreep was mijn vader die had ongeveer het zelfde voor en is overleden door overmatig alcohol gebruik ben op zoek gegaan naar een job als chauffeur zonder collega's die je uitlachen natuurlijk word je ook raar bekeken met trillende handen overal pakjes gaan afgeven na een tijd heb je weinig sociaal contact altijd maar rijden en rijden en naar de radio luisteren en je voelt dat er achter je rug over je gepraat word van de stress en mij dit zo aan te trekken heb ik er ook nog eens maag-darm problemen door gekregen waardoor ik mij regelmatig ziek bel op het werk ook al bij specialisten geweest in Leuven maar zij kunnen nix doen buiten kalmeer pilletjes voorschrijven.. Ondertussen heb ik een dochter van 4jaar die mij steunt en recht houd toch houden de negatieve gedachten de bovenhand de zelfmoord gedachten spoken rond in mijn gedachten maar ik wil mijn dochter niet achter laten..
Datum:
05-06-2016
Naam:
Wouter
Leeftijd:
30
Provincie:
België

Ik wil zelf moord plegen bn leven zat

Hoi ik zit nu bij amsterdamserijnkanaal ik bn het leven zat. Ik ben echt depressief en gestressed ik zit te denken hoe ik me zelf om breng.
Datum:
05-06-2016
Naam:
Brahim
Leeftijd:
31
Provincie:
Utrecht

Mijn vriend in nood.

Dus ik ben erachter gekomen dat mijn beste vriendin, over de dood aan het denken is. Ze denkt niet, ze wilt het. Ze heeft 3 pakken aan paracetamol gekocht en ze wilt het echt gaan doen, ik ben hier natuurlijk tegen maar ik heb werkelijk waar geen idee hoe ik deze gedachtes van haar aan moet gaan, kan iemand mijn beste vriendin helpen?
Datum:
05-06-2016
Naam:
Stefano
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Ruzies

Elke week die voorbij gaat heb ik wel ruzie met mijn pleegmoeder... Wat eigenlijk alleen maar over hetzelfde onderwerp gaat en waarvan ik steeds zeg; Hier komt weer een ruzie van.
Zij zegt dan; Kan maakt mij niet uit, ik wil alleen dat het aankomt...

En achteraf zegt ze: Ja, en nu is er weer ruzie ontstaan, dit is niet wat ik wilde!

Ik voel me niet meer op mijn gemak, sterker nog ik voel mij niet eens thuis in mijn eigen kamer. En net ook weer een ruzie gehad en wil er nu toch echt een eind aan maken. Niet alleen mijzelf verlossen uit mijn pijn, maar ook mijn familie de ruimte geven, zodat ze niet met mij rekening hoeven te houden. Dat ze niet elk weekend dat als ik ergens anders ben, mijn kamer wordt onderzocht en overhoop worden gehaald vanwege de zoektocht naar gebruikte scheermesjes.

Ik ben het zat, mijn pleegmoeder zegt tegen me dat ik uit die negatieve energie moet stappen en dat als ik dat niet doe een probleem heb.
En ik zal doen wat zij zegt.

Ik ben er ook helemaal klaar mee dat ik elke dag zo goed als niks mag eten, omdat ik te dik ben. Te dik en te lelijk...

Ik hoop dat ik snel "beter" wordt, en snel een nieuw leven kan beginnen op een andere plek.
Datum:
02-06-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

Oppepper voor iedereen die het leven niet ziet zitten

Ik ben een vrouw van 37 jaar. Ik ben geboren in de filippijnen en getogen in nederland. Toen ik werd geboren was ik een een eigie tweeling. Mn zusje heeft het niet gehaald. 5 jaar later heb waren mn ouders gescheiden. Mijn biologische vader was van fillipijnse afkomst en heeft een moslim geloof. Vanaf deze leeftijd heb ik hem niet meer gezien. Mijn biologische moeder hertrouwde . Dit was een leven van twee ouders die dagelijks ruzie hadden. Mijn moeder en stiefvader mishandelde me dagelijks ik ben sexueel misbruikt en mn stiefvader heeft me ook misbruikt. Toen ik vijf was mocht ik met mn biologische broer en zus naar een kindertehuis. Hier zijn zover ik weet mn zus en ik sexueel misbruikt.
In mijn puberteit ben ik ook misbruikt. Hierdoor ging ik uiteindelijk op mijn 16e weg van huis. Na vier dagen kwam ik terug.
Ik heb wel de kracht gevonden om mn politie opleiding en mijn hbo af te maken.
Ik ben rond mijn 18e uit huis gegaan en mn familie niet meer gezien ik had geen zin meer in de negativiteit en de sleur van de dagelijkse mentale strijd.
Ik besloot om een jaar naar italie te gaan en daar ook mn studie af te ronden. Ik ben hier helemaal tot mezelf gekomen. Hierna ben ik de studie politie surveilliante gaan doen. Dit was niet wat aan mijn verwachtings patroon voldeed.
Ik ben in therapie gegaan dit omdat ik van hot naar her verhuisde en werkte. Ik had geen zin meer in het leven,mn relatie waarin ik verkeerde begreep me niet. Dit omdat dit vluchtgedrag is ontstaan door mn verleden. Heb ik besloten om rust te vinden ik kreeg een vaste baan.
Ik ben nu gelukkig en doe emdr therapie en help mensen die ik begrijp en ze helpend oor kan bieden. Ik heb door mn verleden was ik erg apathisch maar nu vind ik steeds mn weg om mensen te helpen.
Zelfmoord is niet de oplossing goe zwaar het leven ook is. Het leven is zwaar en mensen moeten leren het positieve op te zoeken en niet het negatieve hierdoor trek je amdere mensen aan en zo maakt alles je leven wel waatd. Vecht voor wat je is aangedaan doe aangifte of maak er melding van likt het niet ga door naar iemand die wel wil luisteren want als je wil kan je alles bereiken wat je wilt.
Datum:
02-06-2016
Naam:
Saaada
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

Waarom duurt het zo lang en lukt het niet?

Hen al meerdere keren geprobeerd zelfmoord te plegen, het vreselijkste wat een mens kan willen. En dan de familie als je het overleeft, kwaad op je is, ze begrijpen niet dat je depressief bent. Zelf veel zeefbeschadiging gedaan, de langste versie van de dood beetje bij beetje jezelf vernietigen, jezelf kapot slaan, bont en beurs, slaappillen geprobeerd, zoveel, je verstikken, beschadigen maar echt voor een trein afspringen of gebouw, durf ik niet. En voel me dan nog schuldig tegen mezelf ook dat ik dat niet durf. wat een watje ben ik.
Herkent iemand zich erin?
Datum:
01-06-2016
Naam:
Patrick
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

Zo dichtbij en toch zo ver weg

Na veel verhuist te zijn vond ik het lastig vrienden te maken op jonge leeftijd. Dit werd alleen maar moeilijker toen mijn ouders een zware scheiding doormaakten (en ondanks hun beste bedoelingen tegenover mij, ik dus ook). Op de middelbare school werd mij verteld dat alles zou veranderen, tja...

Snel ontdekte ik dat de wereld niet plots een wending richting het goede zou nemen. Ik werd gepest, had geen vrienden. Mijn cijfers waren telkens net genoeg om over te gaan. Er was een docent die wel altijd voor me klaarstond en met een objectief oog mijn potentie zag: 'met jou intellect kun je alles bereiken', graag geloofde ik hem. Hij is de reden geweest dat ik wat later mijn mooiste herinneringen gaan worden meemaakte...

Na het halen van mijn diploma begon ik aan wat ik altijd al wilde: vliegen. Dit moment leerde mij voor het eerst wat geluk was en ik begon zowaar sociaal contact op te bouwen. Helaas klapte het als een bel zodra de opleiding afgerond was, een torenhoge schuld, geen familie om op terug te vallen en vrienden die me zelfs met alle goede bedoelingen niet konden helpen...

En hier zit ik dan, met de gedachten dat het makkelijker is om te stoppen dan om door te gaan. Stoppen op je hoogtepunt zeggen ze wel eens. Ik denk dat de twijfel het ergste is, maar de herinneringen uit betere tijden en het niet over mijn hart kunnen verkrijgen het geïnvesteerde vertrouwen van mijn docent teniet te doen houden me voorlopig op de been.

Dankjewel en ook al zal je het nooit volledig beseffen, ik sta bij je in het krijt Kees.
Datum:
01-06-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.