Levensverhalen (pagina 1333)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

onbeantwoord

Verliefd worden is zalig, zeker als je denkt dat dit wederzijds is, en deze persoon ook weet dat je getrouwd bent. Dan denk of hoop je toch dat zijn gevoelens oprecht zijn. Maar voor helm was dit een spel, 12 jaar jongen, had het moeten weten, maar gevoelens onderdruk je niet zomaar. De aandacht die ik van hem kreeg, die ik thuis zo miste. Het grappige, die vlinders. Nee, heb er geen spijt van, alleen, na de sex gedumpt worden, met een schrale belofte (waar je al van weet dat dit het afscheid is) doet
Datum:
05-08-2007
Naam:
Frans Van DR.
Leeftijd:
34
Provincie:
België

Mijn verhaal

Ik ben Hendrik en via een aantal linken,kwam ik op deze site terecht.
Ik ben 43 jaar en heb PTSS,wat is begonnen met geesteljke en lichamelijke mishandelingen door mijn vader en later op internaten.
Mijn vader heeft twee keer geprobeerd me om het leven te brengen,op mijn 12e wilde hij me met zijn auto doodrijden en op mijn 19e sloeg hij me met een gerichte slag van een klauwhamer bijna dood.
Als ik gestraft moest worden werd mijn bed uit mijn kamer gehaald en sliep ik op planken,of zo op de vloerbedekking,zonder deken of kussen en de enige warmte kwam van de motor van de vrieskist in mijn kamer.
Ik ben geslagen met hondenkettingen en hij sloeg op 8 jarige leeftijd een houten dambord op mijn hoofd kapot,omdat ik het spel niet snapte en kwaad de stenen van het bord veegde.
Ik was zeven jaar en stak per ongeluk het behang in mijn kamer in brand en pa werkte bij de reservepolitie,kwam thuis en sloeg me met een gummiknuppel over mijn hoofd,zette me in de auto en reed naar het hoofdbureau.
Hier kreeg ik een gesprek met een commissaris en om me af te schrikken werd ik op deze leeftijd en nacht in de cel gezet,met goedkeuring van pa.
Ik begon al jong met winkeldiefstal,op mijn achtste en pas op mijn veertiende werd ik betrapt en naar het bureau gebracht,waar me voor het eerst gevraagd werd wat er gaande was en zij schakelden de kinderbescherming in.
Heb zeven jaar op internaten verbleven van mijn 14e tot mijn 21e waarvan de laatste vijf jaar onder toezicht gesteld van de kinderrechter.
Het laatste internaat was het meest ingrijpend en op de tweede dag werd ik door een groepsleider bewusteloos geslagen,omdat ik me op een ander tijdstip wilde douchen dan hij in zijn hoofd had.
Ik werd eerst met het hoofd tegen een muur geslagen en daarna met het hoofd tegen de wasbak in mijn kamer,waarop ik bewusteloos in elkaar zakte.
In de nacht is een huisarts geweest en die gaf een injectie,omdat ik een epeilieptische aanval zou hebben gehad en dit is ook zo in de papieren gekomen,geen woord over mishandeling.
We werkten op het terrein en groepsleiders riepen de hele dag:"Arbeit macht frei"
We mochten niemand vertrouwen en ze sloegen dit er letterlijk en figuurlijk bij je in,je familie niet,hulpverleners niet,je vrienden niet en vooral jezelf niet en hier ondervind ik nog steeds gevolgen van,want ik ben zeer wantrouwig naar anderen.
Ik ben sinds dit internaat bang voor de nacht,want ze werkten daar met verhoortechnieken zoals zij dat noemden.
Je ging om 23.00 uur naar bed en een uur later werd je met grof geweld je bed uitgehaald en naar kantoor gebracht,waar nog vijf leiders zaten.
Dit gebeurde als ze de pik op je hadden,of je ergens van verdachten en zolang je niet zei wat ze wilden horen,of dat je niet wist waar ze het over hadden,werd je door zes leiders in elkaar geslagen en geschopt met zes paar Zweedse klompen en dit ging door tot s,morgens 6.00 uur en langer dan drie dagen hield je deze verhoren niet vol en je gaat dingen bekennen die je niet gedaan hebt,om er van af te zijn.
Een favoriete uitspraak van de adjunct directeur was dat hij van het internaat zo,n strafkamp zou maken,waar zelfs Hitler jaloers op zou zijn geweest.
Twee jaar was ik hier en dit waren de zwaarste jaren van mijn leven.
Op mijn 22e heb ik een doorgeladen pistool tegen mijn hoofd gehad en een mes op de keel en deze heren hebben met een staaf ijzer mijnknieschijven kapot geslagen.
Sinds mijn 15e heb ik meerdere keren met medicatie pogingen ondernomen om er een eind aan te maken,maar steeds mislukte het.
Ik loop nog steeds met gedachten rond,geef het bij mijn psychiater aan,maar die reageert niet en met de toch al weinige contacten die ik heb,kan ik er ook niet over praten,omdat ze het te moeilijk vinden.
Tot zover mijn verhaal en ik ben nieuwsgierig naar reacties en hoop ook wat contacten te kunnen opbouwen.
Groetjes Hendrik
Datum:
04-08-2007
Naam:
Hendrik
Leeftijd:
43
Provincie:
Drenthe

Ben alles gewoon ZAT!!!

Mensen weten dat ik met zelfmoord gevoelens rond loop. Toen ik 18 was heb ik all een poging gedaan om me eigen van me leven te beroven. Toen werd ik tegen gehouden. Maar verders niks, ik probeer all zolang ik deze gevoelens heb hulp te zoeken, maar telkens tervergeefs. Bij mij begon alle ellende toen ik nog een klein kind was. Mijn eigen vader haten mij all toen ik werd geboren. Nu ben ik ouder en ik haat mezelf, hoe ik eruit ziet, wie ik ben en waar ik vanaf stam. Dit zit ook zo diep dat ik er ook niet meer uit kom. Heb echt gewoon behoefte aan rust!!!!!!!!!
Datum:
04-08-2007
Naam:
Mar
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

naar

ik heb een naar ,leven ik heb in iets van 3 pleeg gezinnen gewoont en de laatste moest ik weg waar ik 6en een half jaar heb gewoont . dat deed veel pijn.. mijn oma en mijn hond zijn ook nog gestorven. zei waren heel belangrijk voor mij. me vriend laat mij ook nu nog eens zitten en ik ben zo verdrietig ,, ik zie het leven niet meer zitten.. ik woon nu op een woongroep waar ik het ook niet leuk vind. Ik huil heel vaak en zo en heb ook vaak ruzie die ik wel goed oplos .. op mijn vriend ben ik helemaal verliefd . Met hem kan ik goed knuffelen en zo .,., maar ik had iets gezegt op msn met hoeveel jongens ik heb gezoent had vroeger en toen zei hij niks meer op msn , helemaal niks en ik probeer hem te bellen en hij neemt niet op . en ik heb met hem afgesproken en dan komt hij niet .. ik weet het allemaal niet meer hoor .. ik heb ook een laag zelfbeeld en dat soort dingen ... het leven is gewoon kut.
Datum:
04-08-2007
Naam:
Elise
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ben het al eens gedaan

ik loop van mijn 7 of 8 jarige leeftijd om zelfmoord te plegen ben door mijn broer sexuweel misbruikt door hem. Heb het wel aan gegeven naar mijn moeder maar hij was en is nog steeds het moeders beste.
Heb in het begin van het jaar een overdosis slaap tabelten ge noemen Dat heeft gelijd tot uit eindelijk de schijding Heel die zelfmoord word maar dood gezwegen Er zijn wienig mensen die het kunnen begrijpen Ok binnen het GGZ
Datum:
04-08-2007
Naam:
alex
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

waarom?

waarom zo ploeteren? het houd een keer op
Datum:
04-08-2007
Naam:
annemiek
Leeftijd:
39
Provincie:
Overijssel

moed

Wanneer vind ik nu eens de moed om er nu eens echt een eind aan te maken.
Ik ben een mislukking. kan niets. Kinderen zijn waardeloze klaplopers, te lui om iets uit te voeren. Verkeerde opvoeding. Altijd alles voor ze gedaan. Man geeft ook niet veel om me. Alleen belangstelling voor sport en zijn geliefde hobby's. Ik voel me meer een veredelde huishoudster.
Het hoeft allemaal niet meer. In mijn werk heb ik allang geen voldoening meer, stoppen kan financieel niet echt.
ik heb er de balen van, die rotvakantie,
was er maar een pil om je pijnloos van alles te verlossen, maar zelfs daarin ben ik een mislukking. Ikl durf niet, stl dat het niet lukt.
Wat is een goede eigenschap: géén een.
Ze zijn beter af zonder me en ik heb eindelijk rust, zonder dat gezeur en verplichtingen van iedereen.

Ik heb wel eens gedroomd om er gewoon tussenuit te trekken. EEn paar honderd euro opnemen, fiets , slapen in een schuur, naar het zuiden, gewoon verdwijnen.
Nu heb ik alleen maar nachtmerries.
Had ik maar de moed, slappeling...........
Datum:
04-08-2007
Naam:
.a.
Leeftijd:
45
Provincie:
Noord-brabant

liesake

ze hebben me iets afgepakt waar ik nie goe van ben maar ik zal me eign nie afmaken kzal gwn et stil laten overwaaien maar ooit op een dag slaat den dezen ier zn wraak dan zulle we wel zien
Datum:
04-08-2007
Naam:
anthony
Leeftijd:
19
Provincie:
België

gewoon pijn

Pijn. Beperking. Afhankelijkheid. Geen hulp en erkenning krijgen die het dragelijker zouden maken. Strijd. Veel kwijtgeraakt. Geen familie. Moe. Gescheiden. Elke letter die ik typ doet pijn, lichamelijke pijn. Dat lichaam, waar ik van hou, doet gewoon zo'n pijn. Mijn armen, schouders, ondragelijke pijn. Leegte, eenzaamheid, wachten. Geen erkenning, operatie geen effect. Pech gehad. Ik wil wel verder maar hoe ik leef is ondragelijk. Wat me nog tegenhoud is de angst voor het mislukken.
Datum:
03-08-2007
Naam:
monique
Leeftijd:
43
Provincie:
Zuid-holland

Hm...

Waarom ik nu aan zelfmoord denk...ik heb geen goed verleden, en ook nu ben ik niet gelukkig. Ik ben nooit gelukkig geweest...misschien daarom. Maar ik doe het niet, omdat ik buitenshuis hele goeie vrienden heb, waar ik het altijd gezellig mee heb. Als ik hen niet had....had ik er wel anders over gedacht maar nu, zolang mijn vrienden er nog zijn doe ik het niet. Mijn ouders mogen mijn vrienden niet, ze zeggen dat ik met de verkeerde mensen omga, maar ze kunnen me gewoon niet loslaten. Ik ben veel liever bij vrienden dan bij hun...
Datum:
03-08-2007
Naam:
Anne
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.