Levensverhalen (pagina 1333)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wees nou eerlijk!! Het leven is gewoon nutteloos!!

Als je het mij vraagt heeft het leven echt geen enkelle zin!! Ja, dan kun je met die slappe excuses komen, zoals: "Denk aan je ouders" "Denk aan je kinderen"... enz... Flikker toch op!! Je wordt geboren, je leeft, succesvol of niet, en je gaat dood. Wat maakt het in God's naam uit!!?? Ik ben van mening dat het gewoon dikke onzin is!! Durf jij andersw te beweren? Laat het me maar weten!! Ik daag iedereen uit om mij te overtuigen!! HAHA!! Kom maar!! Het leven is onzin!! ! grote cyclus waar je alleen maar moe van kunt worden!!
Datum:
03-08-2007
Naam:
Iemand
Leeftijd:
24
Provincie:
Overijssel

Boos vriendje

Ik had tegen de vriend van me vriendje gezecht dat iemand mij lastig viel.
En toen zij hij dat tegen mijn vriendje.
En toen is me vriendje boos geworden omdat hij dat niet van mij kreeg te horen.
En hij is nu heel boos op me.
Hij doet nu heel dom tegen me.
Maar ik hou nog wel heel veel van hem.
En ik wou zelfmoord plegen als hij nog lang boos zou blijven.
Datum:
03-08-2007
Naam:
Joëlle
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

het is genoeg zo .......

omdat ik niet zo veel wil vertellen want het is zo een lange verhaal dat ik niet weet waar ik moet beginnen en waar moet eindigen.............................ik hou het kort ...
door dat ze al mijn geld hebben afgepakt en opgemaakt kan ik nu niet meer leven...........
plus dat ik een aantal mensen nog een groot bedrag moet betaalen ........
ik weet niet meer hoe of wat. hoe kom ik nu nog aan geld?
en dan nog binnen een aantal weken?
ik ben bang maar ook weer niet voor de dood
ik heb 3 kinderen dat is nou de moeilijkste deel van alles
maar er zit niks anders in dan zelf moord.............

Engelen bestaan niet dat ze mij komen helpen :( als ....dat woord ALS dat is de enige hoop die ik nu nog heb als er nou iets zou gebeuren waardoor ik weer een beetje hoop in leven kreeg.......en dan nog dat vieze geld hoe kom ik daar aan?????????????
maar jah sorry voor zo een onbenullige verhaal ..................er zijn vast veel mensen die genoeg geld hebben en denken , kan geld nou zo belangrijk zijn dat je er voor dood gaan
ja dat kan ..........
Datum:
03-08-2007
Naam:
jasin
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-brabant

na deze dag, denk ik ooohh nee, morge svp niet meer.

ik weet niet waar ik beginne moet, ik ben 30 en het lukt me gewoon niet ben in tehuize opgegroeid, dacht ooit gelukkig getrouwd een baby en een eigen huis. maar niets was minder waar,alles ging mis,ik raakte deprecief, bordeline zeiden ze? opgenomen geweest. tich pillen, jaren gingen voor bij in ellende, en toen bleek dat ik beter af was zonder die troep. vergeet niet dat iedere dag toen zwaarde leek dan wat dan ook, wandt in die tijd dreigde ze mn kindje af te nemen, enz.en deed het nog steeds alleen , ouders opgezocht, maar wilde geen contakt, jou vader wilde jou , ik niet dus daarom, en mn vader zei het zelfde. ik leerde een andere man kennen, hij was lief en zorg zaam, in het begin heb ik zelfs gezegt op de eerste dag doe wat je wil, daarna mag je me ruimen. ik hoopte daar op maar het gebeurde niet. zoals ik zei hij was lief en zorg zaam, maar ja ik heb een super lief kindje en dacht dat gaat wel goed, dus ik dacht mischien, gaat god mij nu echt laten zien dat het leven, wel mooi kan zijn.
maar toen begon het, paar weken na dat we bij hem waren gaan wonen, kwamen de ieritaaties van hem naar mijn kindje, ik dacht nog oke ik moet niet zo flauw zijn met mn kleine, maar het hield maar niet op , alles was en is hem nu nog teveel, wat mijn kleindje doet. als ik op sta ben ik al bang, maar ook hoor ik dagelijks rot maar op, het is over en uit, weg wezen, ik heb (gelukkig was mn kleine bij onze ruzies nooit) de klappen mogen op vangen, en moeten kruipen, wandt dan riep ti , ZITTE, LIGGE, HOU OP MET HUILE, en zei ik dan wat (wat ik nu niet meer doe) wsas het verkeerd natuurlijk. enz enz, steeds schrijf ik de afscheids brieven dat ik zo graag wil. en dan die dag dat een familie lid zich dood rijd ze zeggen dat hij dat wilde een jonge jonge, verdomme wat deed dat pijn en nog ik kan het niet begrijpen dat ti ons in de steek liet, zn lieve jonge, en dan daarna zijn vriendin, die het niet kon verwerken. en meerdere dingen natuurlijk, als ik na hun toe ga zn 3keer perweek. vraag ik hun, geef een teken, of ik mag komen, zie dan svp dat ik niet meer kan , help me dan svp, wat moet ik nu, ik ben op , kan deze wereld niet meer aan. ik hou van jullie, maar ik krijg geen teken, niks. stil en verlaten is het op de bagraaf plaats dan. sta daar maar, en denk , ik wil zo graag, ik begrijp jullie, en toch doet het pijn. ik huil iederedag , ik weet het echt niet meer, ben bang van alles, nog meer verlieze of mee maken neeeeeeee dat kan ik niet,(wat dit is nog niet eens de helft van mn verhaal) maar anders wordt het veeeeeel telang.
Datum:
02-08-2007
Naam:
?
Leeftijd:
30
Provincie:
Noord-brabant

Onzekerheid over onzekerheid

hallo lieve mensen,
ik ben een jongen van 19 jaar, als je me tegen zou komen zou je het waarschijnelijk niet aan me merken; ik onderhoud me lichaam en verzorg me mezelf goed. ik heb al veel meiden met m'n mooie gladde praatjes zo gek kunnen krijgen om wat te zien in mij. ik was zo zelfverzerkerd als een leeuw in de jungle, ik heb hele goede vrienden waar ik nog steeds veel mee kan lachen, een mooie auto onder de kont en een goede baan. ik weet dat me ouders van me houden, hoewel ik daar steeds meer aan begin te twijfelen. maar om 1 of andere reden ben ik gaan denken dat ik stink, waardoor ik me niet op me gemak voel bij andere mensen om me heen, soms zelfs bij m'n beste vrienden. bij meiden nog het ergst. ik heb het wel is aan m'n ouders gevraagd, zelfs een enkele keer aan m'n vrienden; maar kreeg altijd te horen dat het niet zo was, ik heb er dus nog geen bevestiging van gekregen en weet ook niet waar ik nu aan toe ben, elke x als ik weer een beetje zelfvertrouwen krijg ga ik weer op me bek. blijkbaar straal ik nog teveel onzekerheid uit of misschien stink ik wel echt. dat is nog het ergste van allemaal, het niet weten van mijn probleem, ik heb enkel alleen maar vermoedens. zijn deze mensen eerlijk tegen mij of proberen ze me te beschermen? ik denk dat ze heel veel om mij geven, maar ik heb meer het idee dat ik ze tot last ben. mijn ouders zijn hele lieve mensen; maar ze zitten zelf ook niet lekker in hun vel en reageren dit op mij af; dit is nu al meer dan 2 jaar aan de gang, me vader voldoet aan een "alcohollist" en drinkt zijn problemen weg, mijn moeder zou niet weten wat ze er mee aan moet en heeft ook al zichzelf proberen te vergiftigen; mijn voorbeeld van het leven in deze maatschappij, als hun het niet aankunnen, wie dan wel? ik heb mijn ouders nu zo ver dat ze me het huis uit willen. en dan? een flatje? een paar muren om me heen, teveel tijd om te na te denken of ik nu wel of niet stink? en waar hoor je voor te vechten in het leven, wat maakt het allemaal de moeite waard? in mijn ogen is dat een vriendin en je kinderen; wie garandeert mij dat ik dat krijg, is dat wel het leven dat voor mij is weggelegd? moet ik al deze vervelende dingen meemaken om vervolgens nog alleen over te blijven? ik heb al wel eens eerder geprobeerd om zelfmoord te plegen; ik had mijn pols door gesneden, ben na een aantal minuten buiten westen gevallen. toen werd ik wakker en zag dat het gestopt was met bloeden, de meesten zouden denken dat ik het niet gedaan heb of iets in die richting, ik zag het als een 2e kans. er is sinds die tijd veel gebeurd, zowel leuke als vervelende dingen, maar altijd als ik naar m'n pols kijk zal ik er aan herinnerd worden. nu ik erop terug kijk vraag ik me af, is het een 2e kans of is het wetenschappelijk te verklaren. ik denk dat we het nooit zullen weten, we kunnen er van leren en bedenken hoe mooi de wereld kan zijn, en dat dat is waar we voor moeten vechten. dit heb ik lang gedacht, maar we zijn niet allemaal even sterk daarvoor, en de één word het nou eenmaal gemakkelijker gemaakt dan de ander. ik ben het zat, waarschijnelijk zal ik weer een poging doen. alleen ben ik wel bang dat ik een heel mooi leven weggooi. maar soms krijg je nou eenmaal niet wat je wenst. ik wens jullie allemaal sterkte en een fijn leven toe, hopelijk gaat het jullie beter af als mij:)
Datum:
02-08-2007
Naam:
S
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord

Ik heb de laatste tijd de hele dag door zelfmoordnijgingen, ik ben zo stom geweest om me ex te zoenen terwijl ik iemand anders leuk vin, ik heb 'm erug gekwetst.. Alleen weetk niet hoe ie dr 8er is gekomen.. Maar da doet dr niet toe.. Ik ben gwoon een trut.. Al zeg ik t zelf. Ik snap niet wat sommige jongens in me zien.. Ik ben toch hartstikke lelijk? Althans da vink zelf.. Ik kan egt niet met die zelfmoordnijgingen stoppen, heb dr ook al 2 x een geprobeert, maar toen kwam dr telkens iemand binnen.. Ik voel me de laatste tijd egt zo stom.. Niemand die dit gevoel kan begrijpen, alleen als j ut zelf hebt meegemaakt.. Ik wil dr wel van af.. Mar dat gaat gwoon niet:'( Ik wil ook egt niet om hulp vragen! Dat vindt ik laf..
Datum:
02-08-2007
Naam:
Verdrietiig meisje
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

saai

ik voel me erg rot in de groep en geen familie meer en wel vrienden maar ik ben niet tevreden omgaan en daarom wil ik liever sterven
Datum:
02-08-2007
Naam:
jeroen
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

Me vrienden laten me vallen voor andere mensen.
me familie ziet niet dat ik het moeilijk heb en wild me niet steunen.
niemand begrijpt wat ik bedoel en hoe ik dat aan voel.
en als ik er over wil praten met iemand luisteren ze niet.
ik vroeg atvies aan een vriendin maar die zij "je gaat je gang maar "
en dat was de druppel en toen wouw ik niet meer
Datum:
02-08-2007
Naam:
Ilja
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

God, help ons allemaal

vandaag het ik gezien dat mijn verhaal is gepibiceerd. toen ik het zag barste ik in tranen uit..het werd allemaal echt..ik ben het meisje geworden dat bij dit soort sites iets achterlaat..ik ben het gaan opzoeken en heb het nodig. mijn vriend heeft mij gisteren verlaten..op dit moment tollen mijn ogen en typ ik met moeite want ik het twee kalmeringspillen op. ik zou anders naar het ziekenhuis moeten worden afgevoerd, omdat ik al drie dagen niks eet of drink. mijn moeder komt morgen van haar vakantie thuis. tijdens haar vakantie was ze jarig, en haar verjaardag ben ik vergeten...omdat mijn hersennen niet echt funcioneren de laatste tijd. nu wil ik alleen maar gewoon eens een keer begraven worden... ik wordt misselijk als ik wakker ben, en dat is om drie uur in de nacht en daarna kan ik niet meer slapen... dat ik een marteling.. ik denk dan aan mijn vriend en hoe hij het kan uitmaken na 4 jaar, en we wonen ook nog samen.. echt he, het is zo easy om mensen die voor jou niet van pas komen te dumpen, klaar opgeruimd staat netjes..en als daardoor dan mijn leven in dit geval kapot mee wordt gemaakt, tja, who cares, het is niet HUN leven.. ik kAN NIET MEER , lieve lezer... begrijp jij wat ik voel? als er een god bestaat zou ik die de hele dag op mijn knieeen willen smeken om mij beter te maken. ik ben op deze aarde alleen marr om een enkel reden, mijn moeder, want als ik zelmoord pleeg, doen zij dat ook, zij heeft ook een hel achter de rug... god, help mij please...ik ben aan het aande van de weg... mag ik terug naar mijn overleden vader in de hemel? god, help mij, help mij, help ons...niemand weet wat wat we meemaken, we steken allemaal onze handen uit, we kunnen niet meer alleen, iemand moet ons opvangen, wij hebben geen kracht of hoop of pleier meer, wij weten niet meer wat geluk is... lieve god, red ons...........
Datum:
02-08-2007
Naam:
narcis
Leeftijd:
24
Provincie:
Flevoland

ik stop ermee........

het is nu genoeg geweest voor mij en heb daarom besloten einde te maken aan mijn leven, maar ik heb de moed niet om zelfmoord te plegen, want zit alsmaar met twijfels.... wat zou da betekenen????
Datum:
02-08-2007
Naam:
luc saenen
Leeftijd:
40
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.