Ik ben Hendrik en via een aantal linken,kwam ik op deze site terecht.
Ik ben 43 jaar en heb PTSS,wat is begonnen met geesteljke en lichamelijke mishandelingen door mijn vader en later op internaten.
Mijn vader heeft twee keer geprobeerd me om het leven te brengen,op mijn 12e wilde hij me met zijn auto doodrijden en op mijn 19e sloeg hij me met een gerichte slag van een klauwhamer bijna dood.
Als ik gestraft moest worden werd mijn bed uit mijn kamer gehaald en sliep ik op planken,of zo op de vloerbedekking,zonder deken of kussen en de enige warmte kwam van de motor van de vrieskist in mijn kamer.
Ik ben geslagen met hondenkettingen en hij sloeg op 8 jarige leeftijd een houten dambord op mijn hoofd kapot,omdat ik het spel niet snapte en kwaad de stenen van het bord veegde.
Ik was zeven jaar en stak per ongeluk het behang in mijn kamer in brand en pa werkte bij de reservepolitie,kwam thuis en sloeg me met een gummiknuppel over mijn hoofd,zette me in de auto en reed naar het hoofdbureau.
Hier kreeg ik een gesprek met een commissaris en om me af te schrikken werd ik op deze leeftijd en nacht in de cel gezet,met goedkeuring van pa.
Ik begon al jong met winkeldiefstal,op mijn achtste en pas op mijn veertiende werd ik betrapt en naar het bureau gebracht,waar me voor het eerst gevraagd werd wat er gaande was en zij schakelden de kinderbescherming in.
Heb zeven jaar op internaten verbleven van mijn 14e tot mijn 21e waarvan de laatste vijf jaar onder toezicht gesteld van de kinderrechter.
Het laatste internaat was het meest ingrijpend en op de tweede dag werd ik door een groepsleider bewusteloos geslagen,omdat ik me op een ander tijdstip wilde douchen dan hij in zijn hoofd had.
Ik werd eerst met het hoofd tegen een muur geslagen en daarna met het hoofd tegen de wasbak in mijn kamer,waarop ik bewusteloos in elkaar zakte.
In de nacht is een huisarts geweest en die gaf een injectie,omdat ik een epeilieptische aanval zou hebben gehad en dit is ook zo in de papieren gekomen,geen woord over mishandeling.
We werkten op het terrein en groepsleiders riepen de hele dag:"Arbeit macht frei"
We mochten niemand vertrouwen en ze sloegen dit er letterlijk en figuurlijk bij je in,je familie niet,hulpverleners niet,je vrienden niet en vooral jezelf niet en hier ondervind ik nog steeds gevolgen van,want ik ben zeer wantrouwig naar anderen.
Ik ben sinds dit internaat bang voor de nacht,want ze werkten daar met verhoortechnieken zoals zij dat noemden.
Je ging om 23.00 uur naar bed en een uur later werd je met grof geweld je bed uitgehaald en naar kantoor gebracht,waar nog vijf leiders zaten.
Dit gebeurde als ze de pik op je hadden,of je ergens van verdachten en zolang je niet zei wat ze wilden horen,of dat je niet wist waar ze het over hadden,werd je door zes leiders in elkaar geslagen en geschopt met zes paar Zweedse klompen en dit ging door tot s,morgens 6.00 uur en langer dan drie dagen hield je deze verhoren niet vol en je gaat dingen bekennen die je niet gedaan hebt,om er van af te zijn.
Een favoriete uitspraak van de adjunct directeur was dat hij van het internaat zo,n strafkamp zou maken,waar zelfs Hitler jaloers op zou zijn geweest.
Twee jaar was ik hier en dit waren de zwaarste jaren van mijn leven.
Op mijn 22e heb ik een doorgeladen pistool tegen mijn hoofd gehad en een mes op de keel en deze heren hebben met een staaf ijzer mijnknieschijven kapot geslagen.
Sinds mijn 15e heb ik meerdere keren met medicatie pogingen ondernomen om er een eind aan te maken,maar steeds mislukte het.
Ik loop nog steeds met gedachten rond,geef het bij mijn psychiater aan,maar die reageert niet en met de toch al weinige contacten die ik heb,kan ik er ook niet over praten,omdat ze het te moeilijk vinden.
Tot zover mijn verhaal en ik ben nieuwsgierig naar reacties en hoop ook wat contacten te kunnen opbouwen.
Groetjes Hendrik
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.