Levensverhalen (pagina 1330)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wil gewoon begrepen worden!

Ik wil iemand die naar me luisterd en me begrijpt. Ik heb nu al met zoveel mensen gepraat over mijn problemen en iedereen zit dan maar gewoon te knikken en te doen alsof ze me begrijpen .
De laatste tijd huil ik me in slaap ik maak me altijd maar zorgen over morgen ik sta elke dag onzeker op ,,omdat ik nooit weet wat me vandaag te wachten staat.
Soms zeg ik van ik wil weg van deze harde wereld ,,,maar dan denk ik weer gaan ze me missen?
Of zouden ze blij zijn dat ik weg ben .
Ik verdien dit niet .
Ik wil die pijn niemeer voelen ik ga daar aan kapot ik leef in onzekerheid onzeker wat er dan of dan gaat gebeuren .
Ik weet met mijn eigen geen blijf meer .
Ik wil gewoon begrepen worden.
Ik heb me een tijd verminkt en ik ben daar nu mee gestopt !:s
maar ik mis da verdome ! ik wil gewoon dood .
Kan er iemand mij een goeie raad geven ,of me helpen :'(!

x3 broken angel
Datum:
08-08-2007
Naam:
broken angel
Leeftijd:
13
Provincie:
België

praten

hey, ik denk soms wel aan zelfmoord maar mijn probleem is meestal dat ik er met niemand kan over praten :-( Ik zou het wel durven door middel van medicijnen en alcohol dat is de enige manier dat ik het echt zou durven. Maar momenteel gaat het eigenlijk best goed met me, maar soms vraag ik me ook af waarvoor leef ik nog, is het nog wel allemaal de moeite waard? Het is misschien tijd om met iemand te gaan praten... Ik vind het ook vervelend dat mijn ouders altijd kibbelen over geld en soms te veel verlangen van mij. Ik moet ook niet de schuld op mijn ouders steken want ze zijn wel lief voor me. Met mijn ouders kan ik daar totaal niet over praten, ze verklaren me gek :- (
Ik heb al lang zo een gevoel dat op een dag het echt zal gebeuren dat ik er niet meer ben, ik heb wel schrik daarvoor.
Je mag me altijd mailen en ik wens alle mensen hier veel sterkte want ik begrijp wel dat iedereen hier veel heeft meegemaakt. liefs Els
Datum:
08-08-2007
Naam:
els
Leeftijd:
23
Provincie:
België

ik weet het allemaal niet meer...

Heey,

Nou.. mijn verhaal is dat ik al 2x depressief ben geweest en ik ben pas nog maar 14.. Maargoed, dit komt waarschijnlijk door ouders die mij alles verbieden, contact met mijn vrienden verbieden en me hele leven kapot maken. Oja, me vrienden noemen me soms ook homo/nicht/fag/gay terwijl ik dat helemaal niet ben , en daar niet tegen kan.. maar ik durf het hun ook neit te zeggen dat ik daar niet van gedient ben.. bang dat ze me zielig vinde ofzow.. Ook in de liefde zit het me niet mee.. als ik iemand leuk vind , is dat nooit wederzijds. Ik heb 1x tot nu toe zelfmoord willen plegen, en als die man bij het station (vaag) me niet van het spoor had gehaald, hadden jullie dit verhaal dus ook niet gelezen. Ik word helemaal gek en weet het allemaal niet meer.. ik heb goede vrienden , en 1 hele goede vriendin ,haar heb ik ook dit verhaal verteld.. ze heeft ook al 2 zelfmoordpogingen overleefd.. ik zou niks anders weten dan voor een trein springen.. want als je zelfmoor overleefd lijkt het me helemaal erg.. mja dit was mijn verhaal.. ik hoop dat geen bekende van me dit leest.. :) de andere verhalen van de mensen hier zijn ook erg.. en mijn problemen lijken daarintegen nog niet zoo erg maar toch voel ik me meer dan slecht.

Greetz. =)
Datum:
08-08-2007
Naam:
Dave
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Eenzaam.

Het is een gevoel wat ik langer dan nu meedraag.
Het is een gevoel waarbij iedereen simpel kan antwoorden; Ik ben er toch?
...Maar toch is die eenzaamheid er.
Hoe... Hoe stop ik het?
Datum:
07-08-2007
Naam:
Ruuki
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

reeel

Veel verhalen zijn reeel, maar als ik het verhaal lees van iemand die zijn hond mist die overleden is, dan vraag ik me af of je echt pijn hebt meegemaakt, sorry maar daar kan ik geen begrip voor opbrengen. Ik heb zelf mijn ouders en zus kunnen begraven. Ik mocht willen dat het alleen me hond was die dood is gegaan, hoeveel zij ook voor mij betekent!
Datum:
07-08-2007
Naam:
Sjors
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Waarom verder gaan?

Ik zie het niet meer zitten. Enige tijd geleden heb ik voor een man gekozen tenkoste van mijn familie. Ik heb mijn ex verlaten en mijn huis verkocht. Ik dacht dat we het samen goed hadden. Nu heeft hij er vorige week een punt achter gezet en ik ben alles kwijt. M'n huis, familie, maar vooral hem. Hij was de eerste die ik echt vertrouwde, die ik alles vertelde en de eerste waarbij ik mezelf kon zijn. Ik ben vandaag op mijn werk geweest, maar ben weer weg gegaan omdat ik in paniek raakte. Druk op mijn borst, ik kreeg geen adem meer en wilde alleen maar weg. Ik heb geen idee hoe nu verder... Ik had mijn hele leven om hem heen gebouwd en heb nu niets meer... Wat moet ik doen? Waarom zou ik nog verder gaan?

Datum:
07-08-2007
Naam:
Infinity
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

fiets

Iemand heeft mijn fiets gestolen--oh wat een onbelankrijk probleem, overdrijf je nou niet? Dacht het niet, het was m'n enige vervoer, heb er lang voor gespaard, en het betekent gewoon weer pech. Zo gaat het steeds weer mis--ik bouw iets op, een ander breekt het weer af. Ziekte, m'n handicap--heel zielig ja, zelfmedelijden koop je niks voor--zeker geen eten als je als je geld al op is en de maand nog even duurt.Zelfmoord? De dood komt toch wel,maar wil ik er op wachten. Heel veel lijden zou eenvoudig verholpen kunnen worden door een wat eerlijker verdeling van geld--nu kan de een drie weken met luxe-vakantie naar Kenia terwijl in dat zelfde land kinderen moeten werken voor een schijntje...
Datum:
07-08-2007
Naam:
linda
Leeftijd:
40
Provincie:
Utrecht

HELEMAAL GEEN ZIN MEER

Het leven is een en al klote. Allemaal door een jongen! Dat is tog niet te geloven? Nou bij mij wel hoor. Hij was echt zo aardig en zo lief en heel erg knap. Het gebeurde allemaal toen ik een meisje uit mijn klas vertelde dat ik een foto van hem had. Die foto heb ik niet zelf gemaakt nee. Maar ze zei dus tegen die jongen dat ik een foto van hem had gemaakt stiekem. Dat k*twijf verzint nog veel meer over me omdat ze hem zelf leuk vind! Wilt ze ons uit elkaar halen. Zonder haar zou mijn leven een stuk gemakkelijker zijn. Maar nee het leven moet bij mij hard to get zijn. Ik weet nou echt niet wat ik moet doen want ik eet al weinig en nu eet ik haast niks meer. Zelfmoord heb ik geprobeerd maar de pogingen waren mislukt. Zou iemand mij kunnen helpen? Zo ja stuur dan een mailtje alvast bedankt he. DIKKE KUS voor de peeps die me steunen!
Datum:
07-08-2007
Naam:
Natalia
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

het einde is nabij

het wordt me te veel...

Heel mijn familie ligt in de clinch met mij.
Met mijn vader vooral gaat het heel slecht, en ik woon alleen bij hem.
Hij is manisch depressief en brult de hele tijd op mij. in zijn ogen heb ik "gefaald als dochter" en ik ben niks waard...

Ik wil gaan studeren, ver weg van huis maar een beurs kan ik niet krijgen, dus moet hij financieel instaan voor mijn appartementje, of moet ik thuis blijven wonen. hoewel hij rijk is, gunt hij het me niet.. mijn zus daarentegen krijgt alles wat ze wilt en meer...

ik heb al een zelfmoordpoging gedaan, 20 slaappillen. ze hebben me jammergenoeg ontdekt en naar het ziekenhuis gebracht waar ik 2 weken moest blijven.
Dit werd het begin van een lange en vermoeiende reis van psychiaters en verpleegsters... het haalde niets uit, het werd alleen maar erger.

iedereen denkt dat alles ondertussen in orde is, maar zo voelt het niet aan, ik ben weer, of eerder, nog altijd in een depressie en voor mij is er maar 1 manier om eruit te geraken: zelfmoord.

ik weet nog niet hoe... maar het zal me lukken.
Datum:
07-08-2007
Naam:
mariska
Leeftijd:
18
Provincie:
België

dit is ee nverhaal

ja heb deze site gezocht omdat ik het ook niet meer zie zitte e ndacht dat jullie mij konden helpen,, maar de dingen die ik hier lees zen echt wel meer zieleg dan wat anders srry dat ik dit zeg maar als jullie DAT probelme noemen,, ik heb het niet over de mense waabij het is fout gelope doour hun ouders want dat hebik ook meegemaakt, maar mijn broertje zit in een rolstoel, dat ventje was amper 7 jaar toen het ongeluk gebeurde. hij werd omvergereden door een auto.... conclusie... verlamd van aan zijn plexus tot benede, kan nooit meer lopen, hij is ondertusse al 16 jaar en heeft mij al veel doen inzien waarom dat er meer is in het leven .. want hoe slecht ik me ook voel of hoe depressief ik ook kan zijn, kijk ik gewoon naar lmijn kleine broertje en denk aan hem, kan nooit meer lopen, nooit meer voetballen,nooit meer basketballe, nooi op zijn eige bene staan (letterlijk en figuurlijk) als hij uit wilt gaan moet iedreen voor hem springe , iedereen doet het me plezier maar hij zelf trekt hem dat heel ergaan , de meeste jonges van 18 rijde me brommers .. zal hij nooit kunne doen auto rijden binne paar jaar zzal ook niet simpel zijn; hij is de enege rede waaom ik er nog ben, moest ik verlamd zijn en nooit meer kunne stappe f sex hebbe of eme vriende weggaan zoner dat mijn ouders te hulpmoette schiete hadik al lang zelfmoord gepleegd, echt waar mijn broetje da is de gast waarvoor ik op deze werld het allermeeste respect vooor heb; zal nooit met zijn handen kunne werken , de rest van zijn leve een bureau jobbeke achter een pc, dat is hoe zijn toekeomst eruitziet, elke dag kans om te sterven als hij nog maar een koudje op loopt omdat meer als 80 percent van zijn longen zijn verlamd... en wa dakik chapeau vind... hij is nooit terleurgesteld je ziet em altyd maar lache en plezier make , in alles ziet hem wel iet positief, daarom dat hij ook zoveel vriende heeft hij leeft voor zen vrienden en zijn famille, hij ziet het nut er ni van in vo in een hoekske weg te kwijne, wat heeft dat voor nut, ook al gaat het niet goed in het leven, morgen is er een nieuwe dag; dan zallet wel beter gaan we maken er het beste van, ik word gewoon kwaad van mensen die derpi en zelfmoord willen plegen gwn omdat fout ging met een vriendje of omdat ze hun werk niet graag doen???? mensen der zen 10 miljoen inwoners in belgie daar zulle wel wat gaste f maskes bij zijn waar je gelukkig me kunt worden en doie je je job niet graag ga je na de avondschool en ga je een diploma halen voor iets wat je we lgraag doet!!! als er 1 ding is dat mijn broertje mij gelerd heeft dan is het wel je mag nooit je hoofd late zakke, hoe erg het ook is , altyd blijven lachen en van alles het beste make, men broertje is talloze kere geoppreerd stave in zijn rug late steke vo steun van aan zijn gat tot aan zen nek opeesnede geweest, blaas operaties ,je kunt het zogek ni bedenken, en hij blijft lache, en dat is de rede waarom ik nog leef, voel ik mij down denkik aan hem en denkik ik , het kan altyd erger , en blijf ik verder leven voor op mijn broertje te passe en hem mee te helpen om vn zen leve iets te make, toen men broertje verongeluktre ging uiteraard alle aandacht naar hem.. ik ben oipgegroeid bij mijn grootouders; ik graakte aan de drank en begon weed te smore om de pijn te verzachte ik kon het gewoon n,iet aan , ik heb lmeer als 6 schole gedaan omdat ik altyd maar vocht omdat iedreen me peste van je broer zit in ee nrolstoel, van zon mense word ik echt kwaad , mense in ee nrolstoel die verdiene respect! die vechte 5 x zo hard voor het te make als een gewone mens.. men broetje 16 j speelt bij de elite ploeg vn belgie, heeft les gegeve aan kleine manne, cursusse gevolgd meer als de helft vn zijn leve in klinikke gezete en tog gaat hij naar een normale school enz.. maar diep vnbinne weetik dat het knaagt aan hem , het twijfel heeft em doen wankelen naar de rand van een appartment maar hi jzal nooit springen hij leeft voor de mensen die om hem geven , en en as hij springt doet hem dat niets maar zijn gelifden, want hij heeft geen schrik om te sterven, alleen om vergeten te worden ,
Datum:
07-08-2007
Naam:
onbekend
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.