Levensverhalen (pagina 1272)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wish I was dead

elke dag lijden, die stoeme school, ouders die zagen,... das nog het minst. altijd denken, over alles wat er is gebeurt, altijd zelfmoord willen plezegn. maar het lukt niet , nooit. nu wel , dit keer is het anders, ik kan niet meer verder het wordt allemaal te veel . heb mijn datum al gepland, zo moeilijk kan het tog niet zijn? kwil er van af, van al dij gedachetn al de schrik, maar het lukt me zo niet, er is geen andere weg meer voor mij ,...
Datum:
12-10-2007
Naam:
the silence
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ZM :'(

ik ben een meisje van 14, heb al best wat meegemaakt en ga nu mijn ZM ervaringen vertellen..

vorig jaar ergens in mij, gebeurde de 1e keer.. Ik was het al 2 weken van plan, en had al wat pogingen gedaan (riem om mijn keel, en zo strak mogelijk aantrekken, paar keer geprobeerd m'n polsen door te snijden, voor een auro proberen te springen, en voor een trein.), maar het lukte niet, of iemand onderbrak mij. ik weet niet meer waarom, maar op de 1 of andere manier, heb ik alles aan een van mijn beste vriendinnen verteld, die zei dat ik het aan een andere beste vriendin moest vertellen (heb ik ook gedaan). en uiteindelijk wist de halve klas het, zonder dat ik het wist. ik dacht dat alleen die 2 vriendinnen het wist. Dus, ik had verteld dat ik het op een maandag echt zou doen. (het was toen donderdag). Nou bleek dus, dat toen ik dat had verteld, lisa(die eerste vriendin waar k t over had), het weer tegen een ander meisje had verteld die het weer tegen een ander meisje had verteld. en toen dat 1e meisje bij een les was (op zondag), had die docent iets door, en bleef maar vragen stellen, en uiteindelijk heeft dat meisje alles verteld. toen werd ik die maandag gebeld door een docent van school, die vroeg of ik zm wilde plegen, en ik ontkende alles. toen zei: o ok, zal wel een misverstand zijn. die avond achter de computer, was ik al bezig. ik had 3 brieven geschreven, 1 voor lisa, 1 voor michelle (mijn andere vriendin) en 1 voor mijn moeder. ik had een slagersmes gepakt, uit het mesblok en was bezig met snijden. op een of andere manier, leek het geen pijn te doen, ik voelde helemaal niks. en ik was aan t praten met een paar andere vriendinnen, ik heb het dus toen tegen ze verteld, maar hun hebben het weer tegen hun ouders verteld. en toen stond er opeens een moeder voor de deur. en toen kwam mijn moeder ook thuis, die helemaal over d'r toeren was. en ze was ook egt boos! maar toen de volgende dag, hebben we het uitgepraat. ik moest naar de school psycholoog en k moet voor de klas komen en alles uitleggen. ik ben maar 2 keer naar de psycholoog gegaan en k hoefde uieindelijk niet voor de klas te komen. toen, 2 of 3 maanden daarna, begon ik weer met snijden, (ik heb gelukkig geen littekens eraan over gehouden, anders zouden ze het zien.) ik ben er net (4 dagen geleden) weer mee opgehouden, omdat k bang was dat ze het zouden ontdekken, en omdat ik tog mijn vriendinnen niet meer pijn wilde doen. ze hebben wel praktisch mijn leven gered, terwijl ik d8 dat niemand om me gaf!!!
nu, heb ik nog wel eens de drang om te snijden, en soms ook om egt m'n polsen DOOr te snijden, maar dan denk ik maar weer terug aan ''toen''.

mijn verhaal. xx
Datum:
12-10-2007
Naam:
gwn, zm..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

anoniem

ik wou vroeger zelfmoord plegen omdat ik te veel in aanraking was met jeugdzorg maar hoe ver het ook gaat doe dat nooit van je leven ik ging zo ver dat ik op een gegeven ment me polsen wou doorsnijden omdat ik me verdrietig voeldde en boos gelukkig is die tijd nu voorbij en ben ik blij dat ik dat nooit heb gedaan alle mensen die ook in mijn situatie zitten denk aan jezelf en als je dat doet ben je egowistisch want je doet andere mensen pijn die van jou houden doe dat nooit echt nooit dat ben zijn die andere mensen toch niet waard?
Datum:
12-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

kop op

vorig jaar heb ik 2 zelfmoordpogingen ondernomen. ik ben uit de put geklommen met de steun van mijn ouders en vrienden. ik werkte tegen mijn zin, ben bij het leger geweest, hetgeen ik wel graag deed, maar ben na 8 maand opleiding buitengezwierd, problemen in de liefde enz. enz...
in elk geval, geef het niet op.
ik heb iemand hier iets zien neerpennen over het uitproberen van wiet om je beter te voelen, doe dat niet !!! wiet verdubbelt je gevoelens, dus als je je goed voelt ga je je veel beter voelen, maar als je je slecht voelt wordt het nog veel erger.
onthoud alsjeblieft allemaal dat er ooit beter tijden aanbreken. ikzelf ga nu terug naar school, ben volledig uit de put gekropen, maar ik weet het, dat gaat traag.
een goede raad, houd nog even vol, want immers, na regen komt zonneschijn en als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
groetjes en sterkte...
Datum:
12-10-2007
Naam:
K
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Lou Lou

Ik kan je maar een advies geven
Verbreek de relatie tijdelijk zodat je hem duidelijk kan maken dat het zo niet verder kan
Dat is de enigste manier om hem te laten inzien dat het zo niet verder kan want doe je dit niet dan word het alleen maar erger
Als hij echt van jou houd dan heeft hij daar begrip voor hoe moeilijk dat ook is.
Wat je hiermee bereikt is dat jullie relatie of meer kwaliteit krijgt of dat het beter is dat je je eigen weg gaat kiezen zonder hem
Ik ben zelf ook iemand geweest die steeds erger werd in de loop der jaren naar mijn ex-vriendin toe
Ik heb haar gelukkig nooit geslagen maar ik werd wel steeds aggresiever en ik weet niet to hoeveel ik in staat zou zijn als zij mij niet verlaten had
Door die breuk ben ik zoveel bewuster geworden van mijn gedrag dat mij dit echt wel pijn gedaan heeft
Ik ben haar nu voorgoed kwijt maar ik heb mijn lesje wel geleerd
Misschien dat jou vriend dit op deze manier ook gaat inzien
Heel veel sterkte met de situatie en soms moet je het verstand volgen ipv jou gevoel hoe pijnlijk dat ook is!!!!
Robijntje
Datum:
11-10-2007
Naam:
Robijntje
Leeftijd:
37
Provincie:
Limburg

BEU!

Hallo,

Ik ben 15 jaar en heb sinds 1 jaar al zelfmoord gedachten.
Me vriendinnen laten me in de steek ik wordt gepest, als ik me pijn wil vergeten ga ik in me polsen snijden maar steeds mislukken al me kansen.
Ik moet nu elke dag een zweetbandje dragen, andere kinderen maken grapjes over zelfmoord terwijl ze niet weten wat er in me hoofd omgaat.
Ik HAAT het leven zo ontzettend veel.

Dit was me verhaal zo'n beetje.

Groetjes ANONIEM
Datum:
11-10-2007
Naam:
ANONIEM
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Wat is er toch met mij.....

Ik wil het niet, ik kan het niet. Toegeven dat ik lijdt aan depresia. Het gaat steeds slechter met mij....ik voel het....ik merk het. Mijn lichaam zit vol met litekens. Elke keer als ik iets meemaak wat mij pijn doet verwond ik mijzelf, zodat ik dat moment nooit meer vergeet. Zodat elke keer als ik kijk naar de liteken ik nooit meer dezelfde fout zou maken. Nu wordt het steeds erger. Nu komen er gedachten van zelfmoord bij mij op. Waarom zou ik eigenlijk blijven leven. Dan denk ik.....soms wordt ik zo verdrietig dat ik zo machteloos sta dat ik niet mijn eigen leven in controle kan houden dat ik niet de dood onder controle kan houden. Waarom zou ik dan niet de macht over een einde maken aan mijn leven in plaats van machteloos toekijken hoe mijn leven en andere mensen de leven aan een einde komt. Want dat zal wel moeten gebeuren!
Datum:
11-10-2007
Naam:
sorry
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

hm

alles gaat fout en k raak me vriend langzaam kwijt
Datum:
11-10-2007
Naam:
daddy's little girls
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

dood

ik wil al een paar jaar zelfmoord plegen maar ik kan er de moed maar niet voor opbrengen al sinds mij 11e wil ik het doen soms gaat het heel slecht met me en soms weer wat beter maar als het weer wat beter met me gaat komt er weer een grote tegenslagen ouders scheiden mijn opa dood en ik word gepest op school er is geen rede voor alleen dat ik een beetje anders ben dan andere mensen ik ben niet een tuttebel zoals de meeste andere meisjes in mijn klas mijn broer is een groot probleem hij dreigde met zelfmoord er is constant hevige ruzie ik denk over zelfmoord plegen wel een paar keer per dag afgelopen vrijdag is er iemand bij het spoor dicht bij mijn huis voor de trein gesprongen en dat ga ik ook doen dat weet ik zeker ik moet er alleen de moed voor opbrengen voor mijn vriendinnen ben ik iemand die ze vertrouwen en al hun problemen van thuis tegen vertellen maar ik kan mijn verhaal niet kwijt ik wil gewoon dood
Datum:
11-10-2007
Naam:
almost dead
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

wat is de reden.....

Ik wil niet meer verder.
Het enige dat me tegenhoud om zelfmoord te plegen is de pijn dat het mn ouders zal kosten als ik het zou doen.
Ik weet dat mn ouders veel van me houden, maar zij zijn dan ook de enigen!
I hate my life! en niemand kan me vertellen wat ik er aan kan doen om mijn leven zin te geven. Wat doe ik op deze aarde....wat is het doel van het leven?
De liefde van mijn ouders zorgt ervoor dat ik geen zelfmoord pleeg, maar ik weet niet hoe lang dat me nog tegen zal houden. Wat hebben zij er ook mee te maken.....het is mijn(!) leven. Ook al hebben zij het me gegeven, alleen God of ik bepaal wanneer het moet eindigen. Ik zie het niet meer zitten.....niemand kan me helpen. Ik heb niemand om het aan te vertellen......
Datum:
11-10-2007
Naam:
.........
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.