Levensverhalen (pagina 1270)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

vervreemde eend

Over een maandje vertrek ik uit de psychiatrie en ga ik zelfstandig wonen. Na dan bijna anderhalf jaar daar verbleven te hebben weet ik nog steeds niet wat ik mankeer, en hoe daar van af te komen. Dit maakt mij erg moedeloos. Het zelfstandig gaan wonen is een positief vooruitzicht, maar tegelijkertijd ook erg beangstigend, ik ben bang te vertrekken uit de kliniek zonder in mijn gevoelsbeleving een stap verder te zijn gekomen. Sinds een paar jaar kamp ik met vervreemdingsverschijnselen (depersonalisatie/derealisatie), dit verschijnsel belemmerd mij zo erg in het hele \\\"zijn\\\" dat ik niet weet hoelang het nog zal duren voordat \\'t te veel wordt. Er is nog niet veel bekend over hoe dp/dr te behandelen. Ik probeer hoop te houden, maar de wanhoop is nabij.

Sterkte allemaal
Datum:
14-10-2007
Naam:
...
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

wat nu

14 jaar geleden wask me moeder had kanker, alle hoop was er dat ze beter zou worden, zonder dat ik het verwachte was het niet goed, kwas haar kwijt, k voelde me zo leeg, ik voelde iets wat ik nooit meer wou voelen, maar nu, me vriendin, k hou van der, maar k hoor steeds veer dingen, dinge dat ze me gebruikt, k heb met dr overgehad, ze zegt alleen dat het gelogen is, verder niks, k hoor weer dingen dat zei liegt,, k weet niet wak moet en voel me steeds weer leeg en leeg, kweet niet wat ik moet en krijg ook al ruzie met me pa, wat moet ik, leven in pijn, radeoos zijn, of...... zou deze leegte stoppen in tijd, steeds weer vraag ik me af of ik het niet goed doe ben ik te dom, gek of is er iets anders, wanneer stop het, komt het ooit goed,
Datum:
14-10-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Drenthe

ik mis me meisje zo...

het is over met me meisje,en het is ook me eigen schuld om dat ik een paar dingen achter hield.
het ging om zo een 500,- euro.aan rekeningen.
ze was er heel boos om en nu is het over en ook om dat ik soms een grote mond heb.ze is nog zwanger ook zelfs.al 15 weken.van alles ben ik zo geschrokken en weet nu geen raad met met zelf.en ze wilt het kindje ook laten weg halen,en ik vind het zo erg dit.ik werk gelukkig en het gaat goed weer.alleen heeft ze geen vertrouwen meer in me.ik wil de gene zijn waar ik mijn leven voor wil geven.en niks anders.na dit allemaal weet ik echt wat ik ben verloren..ik wil haar zo graag terug.en weet geen raadmeer wat ik haar ook heb verteld.ook heb ik echt bij der gehuild.
waarop ze zegt dat ik beter een ander kan zoeken om dat het tussen ons niet meer gaat.ik wil het zo graag voor der wezen.vorige week had ik een ongeluk met met scooter op een rotonde terwijl er een auto vlak achter me reed,,stiekem hoopte ik dat hij een einde aan mijn gevoel kon maken..al kan ik nu wel mijn verhaal vertellen
Datum:
14-10-2007
Naam:
denz
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

Onvermogen

De laatste tijd overheerst bij mij een gevoel van groot onvermogen, alsof alles wat ik onderneem gedoemd is om te falen. Ik heb het gevoel alsof ik niets meer goed kan doen en zelfs als het me lukt om iets qua prestatie neer te zetten is het niet goed genoeg. Het is nooit goed genoeg. Zelfs simpele dingen als opstaan en omkleden is moeilijk, laat staan andere taken.

Twee jaar geleden ben ik gestopt met studeren, omdat ik geen studiepunten had gehaald. Vreemd, aangezien ik nooit moeite had met studeren en was toch echt slim genoeg was om de studie te halen. Ik ben psycholoog na psycholoog afgelopen; wat woorden als 'een dominante vader', 'faalangst' en nog wat loze termen later ben ik maar naar een lifecoach gegaan. Dit hielp, al was het tijdelijk. Ik ben gaan werken. Rust, ritme, regelmaat, je kent de mantra's vast. Maar het gevoel ging niet weg.

Op wat onderspanning na ging dat werken prima, ik was blij om te merken dat ik geen faler was omdat ik geen zelfdiscipline had. Tenminste, dat hoop ik nog altijd. Misschien is dit het juist wel.
Na een flinke periode gewerkt te hebben en adviezen te hebben ingewonnen bij mijn lifecoach heb ik afgelopen september besloten weer te gaan studeren. Nu zit ik weer in exact dezelfde situatie als toen. Het lukt me niet om in beweging te komen, om dingen te doen. Het is een makkelijke en logische keuze om niets te doen, omdat dit tegenslagen in de toekomst in elk geval voorkomt. Zodra ik ook maar enigszins probeer te beginnen, komt dat verpletterende en moedeloze gevoel van onvermogen als een mokerslag weer aan.

Gisteravond ben ik spontaan in huilen uitgebarsten (in m'n eentje natuurlijk) zonder aanwijsbare oorzaak. Ik heb het gevoel dat ik op het randje zit. Ik ben bang, doodsbang, behalve voor de dood.
Datum:
14-10-2007
Naam:
Frans
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-brabant

aleen op de wereld

hallo ben een jong bij dikke probleem denk al 1jaar aan zelfmoord en krijg het ni uit men hoofd ik heb geen moder meer heef me in de steek gelaten men vader nu ook heb niemand meer elke avond denk ik van zou ik het doen of niet ik weet ni meer wa doen ben heelmaal in de war
Datum:
14-10-2007
Naam:
dieter
Leeftijd:
18
Provincie:
België

Wat houd me tegen

Ik weet niet het ligt heel raar in elkaar.
hoe moet ik dit nou op een rijtje zetten.
ik wil graag voor veeuwig verdwijne.
zo voelt het teminste.
ik zou niet weten wie me zouden missen.
in ieder geval een goede vriend van me en me moeder en broertje.
me vader niet.
vind hem al 2 jaar een eikel.
en dat weet me moeder.
maar ik weet niet wat ik nu moet doen.
allemaal zo raar.
ik denk dat ik het ga doen......................
Datum:
14-10-2007
Naam:
Noname.....
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

ik wil dood

mijn leven heeft geen zin meer
Datum:
13-10-2007
Naam:
jan
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

het dak

als ik het moeilijk heb denk ik de laatste tijd om van het dak te springen.
ook zie ik beelden voor mij dat ik mijn pols over snij.
meestal heb ik problemen met men liefde.
ik ben een jong meisj en ben verliefd op een ander meisj.ik wou het nooit zo ver laten komen, maar liefde kun je niet tegen houden. het is al 1j en 2m dat ik in het geheim vrij. als ik ruzie met haar heb zie ik het niet meer zitten. en ook ik wil het mijn ouders niet aandoen ik aanzie mezelf als de raarste van de familie moesten ze het weten. en voel me ook in de steek gelaten. lef heb ik niet om me van kant te maken tenzij er iets heel erg zou gebeuren met iemand die nauw aan het hart ligt.bedankt om te luisteren.
Datum:
13-10-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
België

la vie en rose

hallo,
waarom nog leven als we geen toekomst hebben? Waarom nog leven als iemand je graag ziet om wat je hebt? Waarom leven als je moet rijk worden? Waarom is het leven in europa zo triest? Bestaat God en zoja hoe kan hij ons helpen? Heeft het wel nog zin om door te gaan?
Datum:
13-10-2007
Naam:
wathever
Leeftijd:
28
Provincie:
België

...

Mijn ouders ginge scheiden dit vond ik erg maar is niet echt de rede ... Mijn ouders spreken niet tegen elkaar ze slaan elkaar alleen en schelden elkaar uit .
Mijn vader liet mijn moeder achtervolgen en ontdekte zo allemaal dingen die hij aan mij verteld in vertrouwen en ik kan met deze ERGE dingen naar niemand toe want mijn papa heeft het heel erg moeilijk en is vaak agressief t.o.v. mij en ik zie mijn papa toch graag ik heb tot gisteren kunnen zwijgen dit is al meer dan 9 maand en iedere dag komen er dingen bij om mij er bover te zetten gebruikte ik vanalle soorten drugs en papa zei vaak tegen mij dat hij mama gewoon beter ging vermoorden en dan 20 jaar \" in den bak \" zou zitte en dat het dan allemaal beter ging worde nu heb ik dit in een uitbarsting van verdriet allemaal aan mijn mama gezegd en zij wou dit aan haar advokaat gaan zeggen maar mijn papa staat op het punt van zelfmoord te plegen enz.. dus ik wil echt nit dat hij dat weet en als hij zijn eigen iets aan doet is dait allemaal mijn fout want ik zie mijn papa en mijn mama echt graag ookal heb ik zeer vaak ruzie met hun en ik weet echt niet wa ik moet doen
Datum:
13-10-2007
Naam:
ulrike
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.