Levensverhalen (pagina 1251)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

MIJN LEVEN

wat is mijn leven,met ellende en verdriet
wat is mijn leven zonder toekomst in het verschiet

hoeveel pijn kan iemand dragen??ik heb het gevoel dat ik aan het wegglippen ben van deze aardbodem
niemand kan weten wat er egt in mij omgaat als het gaat om mijn gevoelens
ik kom haast niet eens de deur meer uit en stel me erg afhankelijk op tegenover mijn man
ik weet dat dat niet goed is maar hoe kan ik dat veranderen als ik erg angstig ben om naar buiten te gaan
soms vraag ik me egt af of mijn leven nog goed komt
zou het mijn lukken om alles te kunnen verwerken?
ben ik wel sterk genoeg?

omdat ik heel erg bang ben voor de reactie die ik niet gewent ben als mensen naar mij zitten te kijken
daar word ik onzeker van en krijg ik last van zweetbuien en bonkende hooftpijn en dan moet ik weg

maak ik ooit wel de juiste beslissingen?als ik dat wel doe waarom zit mijn hoofd dan altijd zo vol?waarom gaat het telkens mis?
ben ik het wel allemaal wel waard?zo ja waarom dan niet op een gelukkig leven?

waarom doen mijn kinderen en andere me elke dag weer zo veel pijn

en moet ik elke dag leven in deze onzekerheid met een hels verleden met veel ellende en pijn

elke dag moet ik knokken om door te gaan maar hoe lang hou ik het nog vol

voel de laatste tijd alle kracht uit me wegglippen en denk bij me zelf waar doe ik het allemaal nog voor

kom elke dag alleen maar door in een roes door pillen als ik mijn ogen s,morgens open doe kan ik wel gillen


ik weet doe mijn man er mee veel verdriet maar niemand die mijn tranen in mijn hard elke dag ziet


ik ben gewoon van binne helemaal op ben moe heb geen lol meer speel elke dag gewoon fake


dat ik gelukkig ben maar in een paar weken is alles gewoon kapot gemaakt van binne mijn zin in het leven is in een klap kapot gemaakt


wat is nu nog het doel om voor te leven ben op 1 persoon na alles kwijt is dat nu een gelukkig leven

voor mij nu niet meer ik ben moe en gewoon op!!!!!!!!!!!!!


Datum:
07-11-2007
Naam:
Silvia
Leeftijd:
47
Provincie:
Flevoland

kan het niet

ik wil al jaren dood. heel moeilijke jeugd gehad. maar altijd gebeurd er wel iest waardoor ik mij even beter voel en denk van eindelijk gebeurd er keer iets goed en daar probeer ik mij dan aan op te trekken. waarschijnlijk zoek ik dan veel te veel houvast erin waardoor het altijd terug foutloopt. en ik beetje bij beetje dieper val. ik wil al zolang dood, wil er met niemand over praten omdat ze het niet begrijpen. heb al zoveel een mens in mijn hand gehad, maar waarom kan ik die defenitieve stap toch niet nemen. waarom kan ik niet doen wat ik al 8 jaar wil???
Datum:
07-11-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
20
Provincie:
België

waarom

Ik heb nooit aan zelfmoord gedacht, zelf begrijp ik bergrijp ook niet waarom zo jonge mensen dit willen.
Velen denken dat niemand ze nog graag ziet, maar dat is niet waar.

"Je beseft pas hoeveel mensen van je houden als je er niet meer bent, alleen kun je dat dan niet meer weten..."

Er is altijd wel iets beter dan zelfmoord. probeer bv. een hobby te zoeken, velen vinden daar een troost.

sterkte

Datum:
07-11-2007
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
15
Provincie:
België

hoi

fucking klootgezeik hieroo allemaal
alle kleine kutdingetjes waar ik verdomme gek van word
ik haat mezelf, en ik word gek van alles
ik maak mezelf gek
ik heb het fucking gehad hier op deze klootwereld
ik kan er niet meer tegen
ik wil hier het liefste weg
maar ik kan het toch niet.. ik durf het niet te doen
terwijl ik nergens anders meer aan kan denken
ik bedenk hele tijd de voordelen en de nadelen
vroeger is er iets ergs gebeurd.. waar NIEMAND van af weet:$ ik kan het tegen niemand vertellen
want ik ben bang dat ze me toch niet snappen
ik heb super veel ruzie thuis, me ouders hebben ook heel veel ruzie ik haat dat echt
ik kan dr gewoon niet meer tegen.. ik heb het gevoel dat ze gaan scheiden majaa.. ik kan het ook helemaal verkeerd hebben, ik zit vreselijk met mezelf in de knoop
ik kom er gewoon niet meer uit.. ik weet niet meer wat ik moet doen en hoe ik me moet gedragen
de ene keer ben ik hyper en gestoord de andere keer ben ik vet stil, ik snap ook best dat niemand iets van mij begrijpt, ik snap ook niks van mezelf.
Datum:
07-11-2007
Naam:
C.J
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

When i'm gone

Het leven is vreselijk, geen mens dat naar mij luistert. Alleen mensen die me aankijken en aan me zitten. Het begon toen ik 10 was. Mijn leraar begon aan me te zitten, en ging veel verder dan alleen dat. Niemand die het zag, en ik hield mijn mond. Hij ging maar door. Totdat ik naar de middelbare school ging. Ik dacht dat het eindelijk goed met me ging worden maar nee hoor. Toen ik kennis kwam maken met mijn nieuwe klas waren er jongens van school die me in elkaar hebben geslagen. Die jongens heb ik nooit meer gezien. Erg vreemd. Ik zat nog geen half jaar op school of mijn broer begon. Ja 3x raden met wat. Sexuele mishandeling noemen ze het! Gewoon Verkrachting door stomme zakken! En ja hoor dat was ook niet voor maar 1 keertje, nee het duurde zolang totdat ik het huis uit ging. op mijn 17e ben ik het huis uitgevlugd. naar Groningen, weg uit Brabant, nooit meer terug! hier gaat het niet goed. Ik durf geen jongen onder ogen te komen. Bang dat ze me iets aandoen. Iedereen lacht me uit. En er zijn genoeg minuten waneer ik aan zelfmoord denk. die minuten zijn veel meer dan een gelukkig leven.
Datum:
07-11-2007
Naam:
Laura
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

wat moet ik doen?

Wat heeft het nog voor zin om te leven.
Iedereen ziet me als een vrolijke meid. Maar aan het uiterlijk kunt ge niet zien hoe iemand is. Ik ben het beu om altijd een masker op te zetten. Ik ben het moe van altijd te moeten vechten. Ik heb ook niet gekozen om te leven maar ik moet. Ik ben best wel blij dat ik het goed kan verbergen om wat er allemaal in mij leeft. Want ik wil niet dat andere mensen zich zorgen maken om mij. Ik schaam me voor mezelf. Ik kan het allemaal vrolijk weglache. Maar diep vanbinnen voel ik me leeg. Het kan me allemaal niks meer schelen! Niks intresseert me nog. Ik heb niet echt een gelukkige jeugd gehad, maar ik probeer het te aanvaarden om wat er vroeger allemaal gebeurd is. Mijn vader was vroeger een alcoholist. Ik zie het allemaal niet meer zitten. Te pijnlijk!

Datum:
07-11-2007
Naam:
Sanne
Leeftijd:
20
Provincie:
België

icecold

ik wist niet dat een depressie zo zwaar kan zijn...Ik ben een tweetal weken of zo in een depressie verzeild geraakt na drie zelfmoordperiodes (gelukkig nooit zelfmoord gepleegd maar nu heb ik er wel goesting in) om dat ik het, volgens mij, allemaal niet meer aankon. Mijn oma die gestorven is aan kanker (evenveel waard als mijn mama), de diagnose autisme, sociale problemen en ga zo maar door....Ik volgde een nieuwe richting en het ging allemaal wel redelijk goed maar de sociale problemen werden steeds groter....Icecold vind ik ze...Niets ontzienend. Heel min omgeving die mij kan helpen is ingelicht en er zijn al verschillende dingen vastgelegd om te helpen: anti deprissva, accupuntuur en zoveel meer. Maar ik haat mezelf en dat kunnen ze niet veranderden. Ik haat mezelf en dat komt niet door vanalles en nog wat die ze vinden om het op te steken...Ik kras mezelf omat ik me haat en daarom kan ik zo moeilijk stoppen. MIjn omgeving verplicht mij te stoppen dus probeer ik het zo weinig mogelijk te doen maar soms is de stres te groot..Ik heb het zo moeilijk maar ik wil hieruit geraken en ik geloof dat iedereen dat moet denken, hoe moeilijk ook.
Datum:
07-11-2007
Naam:
breez
Leeftijd:
15
Provincie:
België

waarom leef ik...

ik ben in de steek gelaten en ik voel me bedonderd zo gaat dat al 3 jaar sinds ik in mijn huidige woonplaats woon. ik heb geen vrienden en het leven houd voor mij niets in ik word op gemene een gemene manier gepest
Datum:
07-11-2007
Naam:
-mk-
Leeftijd:
14
Provincie:
Drenthe

Haar naam was Lotte jongejan

Beste mensen

Vorige week had ik Nachtdienst, rond 23:30 op maandag sprong er een meisje voor de trein vlakbij mijn werkplek. Nou is dit voor ons niet zo bijzonder want ik werk ook al weer 15 jaar bij het spoor en gebeurt dit (helaas) regelmatig.
Het enige verschil deze keer is dat ik later hoorde dat het mijn nichtje was.Ik kende haar niet echt goed maar was flink geschrokken.
Heb een poos met haar vader aan de foon gezeten enz enz, kortom heftig weekendje. Nu hebben de meeste van ons telefoon/gsm/hyves/msn enz enz maar nog zijn er veel mensen eenzaam. En eenzaam zijn kan je met 100 vrienden om je heen.Ik zelf ben hier best van geschrokken. Meestal met zulke dingen krijg je de "had ik maar" gedachte.maar toch .... ik wou dat ik geweten had hoe eenzaam ze was in deze drukke wereld van ons. Ik heb van Lotte geleerd dat we mekaar nodig hebben, En wil ook iedereen die mij gesteund heeft bedanken hiervoor. Dus lieve mensen ,wees er voor mekaar.

Datum:
07-11-2007
Naam:
Jaap
Leeftijd:
35
Provincie:
Utrecht

vriend

ik hou me en kan me nog een beetje vast houden aan mijn lieve vriend maar ik weet niet hoe lang ik vind het zo kut dat ik deze gedachten heb en hem daar mee pijn doe ik hou zo veel zo heel veel van hem maar ik kan niet merrrrrrrrrrrr ik heb nu al tranen in mijn ogen

ik weet dat het raar is maar ik heb genoeg geleefd vind ik
Datum:
07-11-2007
Naam:
dave
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.