Levensverhalen (pagina 1249)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Waar een wil is is een weg!!

Hai ik ben 26 jaar en NEE ik wil GEEN zelfmoord plegen! Uit verveling was ik een beetje aan het internetten en kwam ik per toeval op deze site terecht en werd hier heel erg triest van! Ik weet hoe het is als je aan alle ellende en alle pijn een eind wil maken, maar dat is NIET de oplossing! Ik heb ook vaak met het idee rond gelopen maar in plaats van de makkelijkste weg te keizen heb ik gevochten gevochten voor mijn eigen geluk! Hier in het kort mijn verhaal.

Toen ik 7 was gingen mijn ouders scheiden. Van mijn 7e tot mijn 9e hebben we overal en nergens gewoond. Van mijn 9e tot mijn 14e heeft mijn moeder in de psychiatrie terecht en gingen wij bij mijn vader wonen. Elke avond gingen we met de bus bij me moeder op bezoek in het Willem Arntz (Psychiatrisch centrum) waar zij op een gesloten afdeling zat. De dingen die je in dat soort inrichtingen ziet zijn niet fijn! En al helemaal niet als je nog zo jong bent en het ook nog eens je eigen moeder treft! Mijn moeder werd weer strek kwam op krachten en alles ging weer goed. Samen met mijn broertje zijn we bij mijn moeder gaan wonen. Met z'n 3en hadden we het erg leuk en even leek alles goed te gaan totdat mijn moeder een nieuwe vriend kreeg… Ik was toen inmiddels 16 jaar. De 1e paar maanden was mijn moeder erg gelukkig (mijn broertje en ik moesten niets van hem weten) maar naar een tijdje begon de ellende…. Hij begon aggressief te doen en mishandelde mijn moeder regelmatig en sloeg regelmatig het hele huis kort en klein. Helaas bleef het daar niet bij.. Hij drogeerde mij moeder waardoor zij ook nog eens drugs verslaafd werd! Na 2 jaar in angst te hebben geleefd heb ik de knoop doorgehakt heb ik mijn (6 jaar jonger broertje) op gepakt en ben ik van huis weggelopen! Samen zijn we bij (toen de tijd) mijn vriend gaan wonen. Dat ging hartstikke goed tot dat hij verliefd werd op een ander en wij uit elkaar gingen. Naar een poosje hier en daar te hebben gelogeerd kreeg ik mijn eigen huisje en hadden mijn broertje en ik eindelijk ons eigen plekje waar we ons eigen leven en bestaan konden opbouwen. 4 maanden later raakte ik door een reorganisatie mijn baan kwijt en belande in de WW. Gezien de WW erg weinig uitkeert kon ik op een gegeven moment mijn rekeningen niet meer betalen. Een jaar later had ik gelukkig weer een nieuwe baan alleen had ik door de WW wel een schuld van 10.000 euro over gehouden.

Nu ben ik 26 en woon met mijn broertje in mijn huisje met mijn spulletjes heb een goede baan mijn eigen auto 2 poezen schuldvrij en ondanks alles wat ik heb mee gemaakt (in grove lijnen ff snel verteld) geniet ik van het leven!! NEE voor mij geen zelfmoord! Geluk komt je niet aan waaien geluk krijg je niet geluk maak jezelf!! Dat is wat ik heb geleerd en dat je op niemand kunt bouwen behalve jezelf! En dat is wat jullie misschien eens moeten gaan doen! Vertouw op jezelf bouw alleen op jezelf en vecht voor jezelf!! En het is niet makkelijk je zal er hard voor moeten werken heel hard maar als je echt wilt dan kom je er wel!!!
Datum:
08-11-2007
Naam:
Independant Woman
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

moeilijk

Het is zeker moeilijk om te blijven vechten ! Ik heb ook een rotte jeugd gehad! altijd geslagen geweest door men vader die er nooit was thuis, mijn moeder zien afgetroefd worden en van die dingen..
Je krijgt de verkeerde vriendjes..ze wouden alleen maar sex.. ben aan drugs geraakt.. wiet gerookt.. nu nog af en toe.. per dag 9 pillen anti depressivia slikken.. mijn ouders gingen scheiden.. ik wou met mijn moeder mee..ze mocht mij en men 3zussen niet meenenemen of ze was dood.. Ik moest bij men vader blijven wat absoluut niet lukte!altijd ruzie en van die toestanden.. Ik heb vaak aan zelfmoord gedacht.. heb ook veel pillen liggen slikken door elkaar.. Ik kreeg een vriendje op men 16de.. ik zag hoop in hem,hij ging me thuis weghalen enzo.. ik zag hoop in hem! tot dat ik ontdekte dat hij ander meisjes ook intressant vond. hij duwde me dus dieper in de put dan als ik al zat.. ik hield van hem..maar kon mijn gedachten in het begin van onze relatie niet weghalen bij die ene kerel die me gebruikt heeft als vod! ik zag hem graag.. hij zei dat hij me ook graag zag..maar achter mijn rug was het anders.. na veel ruziemaken en slagen uitdelen aan hem..ging het goed.. toen weer slecht..toen weer goed.. je kent het wel mss..mijn vader heeft men vriend vastgehad,toen is de politie er weer bij moeten komen.. toen kwam het er op neer bij de flikken dat ik het ptobleem was! ik was gek,ik had hulp nodig... mijn stiefmoeder wou datk naar een psychiater ging! Hallo!!ik ben toch niet gek!met mij scheelt niks! met men vader wel.. nu ja.. slachtofferhulp zeggen ze dan..het lijkt wel daderhulp.. uiteindelijk mocht ik kiezen waar ik ging wonen,en ze gingen men mening respecteren..(zeiden ze! ze vlogen nog uit hoor) ik zei dus dat ik bij men vriendje wou wonen..ons pa razend tuurlijk!hij wou datk naar ons ma ging!..maar die wou me natuurlijk niet! Nu 2jaar later..ik kan nu eindelijk eens met men pa een beetje 'praten'..de hele familie is toch uitéén gevallen..maar nu kan het me allemaal niets meer schelen ! Ik weet dat het moeilijk is,maar denk niet aan zelfmoord! denk gewn da ze allemaal de boom in kunnen,en bouw je eigen leven op!! ik ben nu nog steeds samen met men vriend,ik ben bijna afgestudeerd,en wil dan werken en kindjes krijgen.. die jongen die me gebruikt heeft heb ik nog trug! met bakstenen op zijn kop ;-) Veel succes iedereen,maar geef het aub niet op, je kan het ook! xxxxx
Datum:
08-11-2007
Naam:
Lien
Leeftijd:
18
Provincie:
België

zelfmoord

vaak lijkt het erg simpel heb het ook vaak geprobeert maar zonder succes,
ik heb veel mee gemaakt in mijn leven en heb het nog steeds erg moeilijk, in mijn jeugd ben is sexuel misbruikt door mijn stiefbroer en door een oom van mij ,
ik ben zelf een holebi en daar kwam mijn vader 2 maandjes terug achter hij heeft me in me kaar geslachen en uit huis getrapt ik heb geen contact meer met ze mijn moeder stuurt telkens een smsje of een email wat me heel hard raakt het doet me pijn en verdriet ik kan het allemaal niet meer aan ,ik zit nu in een stichting ,denk vaak aan zelfmoord ik heb heel veel slaap problemen het vreet me letterlijk op !
Datum:
08-11-2007
Naam:
ferhat
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

A mad world

` ... all around me are familiar faces..`
Datum:
07-11-2007
Naam:
onwaardig
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

MIJN LEVEN

wat is mijn leven,met ellende en verdriet
wat is mijn leven zonder toekomst in het verschiet

hoeveel pijn kan iemand dragen??ik heb het gevoel dat ik aan het wegglippen ben van deze aardbodem
niemand kan weten wat er egt in mij omgaat als het gaat om mijn gevoelens
ik kom haast niet eens de deur meer uit en stel me erg afhankelijk op tegenover mijn man
ik weet dat dat niet goed is maar hoe kan ik dat veranderen als ik erg angstig ben om naar buiten te gaan
soms vraag ik me egt af of mijn leven nog goed komt
zou het mijn lukken om alles te kunnen verwerken?
ben ik wel sterk genoeg?

omdat ik heel erg bang ben voor de reactie die ik niet gewent ben als mensen naar mij zitten te kijken
daar word ik onzeker van en krijg ik last van zweetbuien en bonkende hooftpijn en dan moet ik weg

maak ik ooit wel de juiste beslissingen?als ik dat wel doe waarom zit mijn hoofd dan altijd zo vol?waarom gaat het telkens mis?
ben ik het wel allemaal wel waard?zo ja waarom dan niet op een gelukkig leven?

waarom doen mijn kinderen en andere me elke dag weer zo veel pijn

en moet ik elke dag leven in deze onzekerheid met een hels verleden met veel ellende en pijn

elke dag moet ik knokken om door te gaan maar hoe lang hou ik het nog vol

voel de laatste tijd alle kracht uit me wegglippen en denk bij me zelf waar doe ik het allemaal nog voor

kom elke dag alleen maar door in een roes door pillen als ik mijn ogen s,morgens open doe kan ik wel gillen


ik weet doe mijn man er mee veel verdriet maar niemand die mijn tranen in mijn hard elke dag ziet


ik ben gewoon van binne helemaal op ben moe heb geen lol meer speel elke dag gewoon fake


dat ik gelukkig ben maar in een paar weken is alles gewoon kapot gemaakt van binne mijn zin in het leven is in een klap kapot gemaakt


wat is nu nog het doel om voor te leven ben op 1 persoon na alles kwijt is dat nu een gelukkig leven

voor mij nu niet meer ik ben moe en gewoon op!!!!!!!!!!!!!


Datum:
07-11-2007
Naam:
Silvia
Leeftijd:
47
Provincie:
Flevoland

kan het niet

ik wil al jaren dood. heel moeilijke jeugd gehad. maar altijd gebeurd er wel iest waardoor ik mij even beter voel en denk van eindelijk gebeurd er keer iets goed en daar probeer ik mij dan aan op te trekken. waarschijnlijk zoek ik dan veel te veel houvast erin waardoor het altijd terug foutloopt. en ik beetje bij beetje dieper val. ik wil al zolang dood, wil er met niemand over praten omdat ze het niet begrijpen. heb al zoveel een mens in mijn hand gehad, maar waarom kan ik die defenitieve stap toch niet nemen. waarom kan ik niet doen wat ik al 8 jaar wil???
Datum:
07-11-2007
Naam:
ik
Leeftijd:
20
Provincie:
België

waarom

Ik heb nooit aan zelfmoord gedacht, zelf begrijp ik bergrijp ook niet waarom zo jonge mensen dit willen.
Velen denken dat niemand ze nog graag ziet, maar dat is niet waar.

"Je beseft pas hoeveel mensen van je houden als je er niet meer bent, alleen kun je dat dan niet meer weten..."

Er is altijd wel iets beter dan zelfmoord. probeer bv. een hobby te zoeken, velen vinden daar een troost.

sterkte

Datum:
07-11-2007
Naam:
Jeroen
Leeftijd:
15
Provincie:
België

hoi

fucking klootgezeik hieroo allemaal
alle kleine kutdingetjes waar ik verdomme gek van word
ik haat mezelf, en ik word gek van alles
ik maak mezelf gek
ik heb het fucking gehad hier op deze klootwereld
ik kan er niet meer tegen
ik wil hier het liefste weg
maar ik kan het toch niet.. ik durf het niet te doen
terwijl ik nergens anders meer aan kan denken
ik bedenk hele tijd de voordelen en de nadelen
vroeger is er iets ergs gebeurd.. waar NIEMAND van af weet:$ ik kan het tegen niemand vertellen
want ik ben bang dat ze me toch niet snappen
ik heb super veel ruzie thuis, me ouders hebben ook heel veel ruzie ik haat dat echt
ik kan dr gewoon niet meer tegen.. ik heb het gevoel dat ze gaan scheiden majaa.. ik kan het ook helemaal verkeerd hebben, ik zit vreselijk met mezelf in de knoop
ik kom er gewoon niet meer uit.. ik weet niet meer wat ik moet doen en hoe ik me moet gedragen
de ene keer ben ik hyper en gestoord de andere keer ben ik vet stil, ik snap ook best dat niemand iets van mij begrijpt, ik snap ook niks van mezelf.
Datum:
07-11-2007
Naam:
C.J
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

When i'm gone

Het leven is vreselijk, geen mens dat naar mij luistert. Alleen mensen die me aankijken en aan me zitten. Het begon toen ik 10 was. Mijn leraar begon aan me te zitten, en ging veel verder dan alleen dat. Niemand die het zag, en ik hield mijn mond. Hij ging maar door. Totdat ik naar de middelbare school ging. Ik dacht dat het eindelijk goed met me ging worden maar nee hoor. Toen ik kennis kwam maken met mijn nieuwe klas waren er jongens van school die me in elkaar hebben geslagen. Die jongens heb ik nooit meer gezien. Erg vreemd. Ik zat nog geen half jaar op school of mijn broer begon. Ja 3x raden met wat. Sexuele mishandeling noemen ze het! Gewoon Verkrachting door stomme zakken! En ja hoor dat was ook niet voor maar 1 keertje, nee het duurde zolang totdat ik het huis uit ging. op mijn 17e ben ik het huis uitgevlugd. naar Groningen, weg uit Brabant, nooit meer terug! hier gaat het niet goed. Ik durf geen jongen onder ogen te komen. Bang dat ze me iets aandoen. Iedereen lacht me uit. En er zijn genoeg minuten waneer ik aan zelfmoord denk. die minuten zijn veel meer dan een gelukkig leven.
Datum:
07-11-2007
Naam:
Laura
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

wat moet ik doen?

Wat heeft het nog voor zin om te leven.
Iedereen ziet me als een vrolijke meid. Maar aan het uiterlijk kunt ge niet zien hoe iemand is. Ik ben het beu om altijd een masker op te zetten. Ik ben het moe van altijd te moeten vechten. Ik heb ook niet gekozen om te leven maar ik moet. Ik ben best wel blij dat ik het goed kan verbergen om wat er allemaal in mij leeft. Want ik wil niet dat andere mensen zich zorgen maken om mij. Ik schaam me voor mezelf. Ik kan het allemaal vrolijk weglache. Maar diep vanbinnen voel ik me leeg. Het kan me allemaal niks meer schelen! Niks intresseert me nog. Ik heb niet echt een gelukkige jeugd gehad, maar ik probeer het te aanvaarden om wat er vroeger allemaal gebeurd is. Mijn vader was vroeger een alcoholist. Ik zie het allemaal niet meer zitten. Te pijnlijk!

Datum:
07-11-2007
Naam:
Sanne
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.