Levensverhalen (pagina 1253)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

haat

ik wil dood omdat iedereen mij haat.. vandaag hebben al 5 mensen mij dood gewenst. alsof me dat nog niet teveel is is mijn zus toen ik jong was vermoord, en mijn vader heeft kanker. een tante die als een 2e moeder voor me was ( ik was iedere dag bij haar. zelfs meer dan bij mijn eigen moeder! ) is dood gegaan. ik haat alles en zo lijkt alles ook over mij te denken. ik wil het gewoon niet meer!
Datum:
05-11-2007
Naam:
..
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

weg

Vrienden ,
dat is iets wat ik niet heb.Op school sta ik overal gewoon bij zonder veel te zeggen . Wat voor zin heeft het leven als je geen mensen hebt die om je geven.En opeens was het daar , de gedachte om er niet meer te zijn. Ik ben begonnen in pijn polsen te snijden.Gewoon even al de pijn vergeten door de pijn zelf.Ik heb er al vaak aan gedacht om gewoon onder een trein te springen of om mijn polsen over te sneiden . Weg , dan ben ik eindelijk weg uit deze zielige wereld.Maar soms denk ik ook wat zullen al de mensen die ik achterlaat dan zeggen of denken.Eigelijk interessert het mij niet ik wil hier gewoon weg
Datum:
05-11-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

liefdes verdriett

ik heb het meisje van me dromen gevonden.
ik heb 6 jaar met haar gehad.
Toen ging ze vreemd..
ik ben uit stress het gaan uitmaken.
maar ze is nu boos op me en k wil haar terug...
IK KAN NIET ZONDERR HAAR:'(
Datum:
05-11-2007
Naam:
???
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Ik kan niet meer zo doorgaan.

Mijn verhaal begint hier;
Ik doe vmbo en ik word op school niet geaccepteerd, omdat ik wat dikker ben.
Ik kan hier weinig aandoen omdat het in de familie zit.
Toch word ik nog elke dag op school uitgescholden en niemand weet wat ik precies voel.
Ik heb 1 vriendin, die ook net als mij dik is.
Ook zij word niet geaccepteerd maar zij kan er zelf wel meeleven. Dat vind ik zo knap. Thuis gaat het ook niet lekker.
Mijn zus is verhuist en mijn ouders hebben alleen maar ruzie.
Mijn moeder vertelde me dat ze gaat scheiden en mijn tranen kon ik natuurlijk niet binnen houden.
Alles vloog eruit. Mijn vader zelf wist het toen nog niet eens wand die was boven.
later vertelde ze het hem.
Je raad het al; weer een ruzie.
Ik haat mijn leven, ik wil dat het stopt!
Datum:
05-11-2007
Naam:
Lara
Leeftijd:
15
Provincie:
Flevoland

Amsterdam.

Hallo.
Ik ben iemand van 13 jaar, en ik heb constant de gedachte om naar Amsterdam te gaan met de trein. Daar wil ik een pistool kopen om zelfmoord te plegen. Ik heb namelijk vaak ruzie thuis, en heb op school maar 1 vriendin.
Wat moet ik doen?

Anoniem.
Datum:
05-11-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

dood

Ik ben lonsdale en word vaak geklapt ik kan er niet meer tegen daarom wil ik nu dood ik heb al heel wat geprobeert maar het lukt maar niet ik zit onder de snee wonden en steken ik kan er niet meer tegen help me !!! ik wil weer een normaal leven.

Datum:
05-11-2007
Naam:
Dennis
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

Ben het zat

Zoveel verdriet heb ik en zoveel pijn. Voor alles wat er is gebeurt in me jeugd en nu. Niks lukt mij. Ik ben echt een mislukkeling, de teleurstelling van de familie. En nu vraag ik me voor wie ik het allemaal doe. Waarom verder vechten om elke dag verdrietig te zijn?
Ik leef zodat ik anderen geen verdriet doe. Maar ik kan niet meer voor anderen leven. Ik wil niet meer voor anderen leven.
Ik wil helemaal niet meer leven, ik wil niks meer voelen. Geen pijn, geen verdriet, geen boosheid.
Ik ben het ZAT!
Datum:
05-11-2007
Naam:
Crazy
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

bang....

dit is mijn verhaal...

Ik ben altijd al een stil iemand geweest. ik werd gepest in de laatste paar jaar van de basisschool.

Op het VMBO ging het prima, al had ik wel de nodige ups en downs. Zo werd mijn vader ontslagen bij de Philips. Uiteindelijk werd er bekend dat ze hem helemaal niet hadden mogen ontslaan, maar zijn baan was al ingenomen door iemand anders die de nodige papieren had, in plaats van de nodige ervaring die mijn vader al wel had. Nu kreeg hij een andere baan.
Dat is fijn zou je denken, maar er was een probleem. hij werd terug genomen in de dagdienst in plaats van in de 5-ploegendienst. Dat betekend dat je loon 1/3 achteruit gaat. De huur kon niet meer betaald worden met dat loon dus we moest verhuizen. Iedereen had er zin in, behalve ik, want ik zat toen al een hele tijd niet lekker in mijn vel. Uiteindelijkk kregen we een goedkoper huurhuis in de buurt van familie aan moeders kant.
Ik heb een halfjaar met erge heimwee gelopen in dat huis en daar begonnen de zelfmoord gedachten. Ik heb ze niet uitgevoerd, maar wel de gedachten gehad om mijn polsen door te snijden of om voor een trein te springen, terwijl ik heel goed wist dat dat geen oplossing zou zijn.
Uiteindelijk draaide ik door, vanwege de steeds sterker wordende gedachte en vertelde ik mijn moeder wat er aan de hand was. Ze schrok natuurlijk wel, maar na het praten leek het beter te gaan. Ik kreeg een paar vriendinnen in de buurt die me overal voor uitnodigden en mee namen.

Toen ik in het 2e jaar van het MBO kwam (schooljaar 2007-2008) Ging het allemaal niet meer. Ik heb al vanaf de basisschool dat ik bang ben voor nieuwe dingen en voor het contact opzoeken bij anderen, maar heb het nooit getoont. Ik heb altijd een masker voor me gehouden en een enorme muur om mezelf gebouwd. Dit schooljaar moest ik stage zoeken en dat was de druppel.
Zonder wat te zeggen ben ik van huis weg gegaan, wanhopig om toch een stageplek te vinden, wat uiteindelijk niet gelukt is.

Thuis had ik de nacht ervoor een soort van afscheidsbrief geschreven. Iets wat ik wel vaker deed als ik ergens mee zat, maar normaal bergde ik ze altijd op. Nu was mijn moeder gaan zoeken naar een aanwijzing waar ik misschien heen gegaan zou zijn en ze vond die brief.
'Ze zag het lijk al drijven' en heeft een zoekactie opgezet met familie en een paar goede kenissen en vrienden.
Na 4 moeilijke uren voor hun, kwam ik weer thuis en kreeg tehoren wat hun al die tijd hebben gedaan. Dit zorgde voor heel wat emoties. Ik ben zeker een week van slag geweest, want het was nooit mijn bedoeling geweest dat ze het zou vinden.
Door aandringen en hulp van mijn moeder heb ik hulp gezocht en nu heb ik elke week een gesprek met een psycholoog.

Ik vind het moeilijk om anderen te vertrouwen, al zijn het mijn eigen ouders.
Ik spreek eigenlijk nooit over wat ik precies voel, omdat ik altijd het idee heb dat ik anderen ermee lastig val.
En al sik een keer vertel wat mij bezighoud, krijg ik opmerkingen waarvan ik het allemaal al wist en wat helemaal niet hielp en mij juist nog erger down maakte..
Ik vind het moeilijk om alles alleen te doen en ik vind het moeilijk om hulp te zoeken, want voor mij is het een teken voor falen en een zwakte, al is het misschien niet zo.
Nog steeds denk ik dat het beter is als ik er niet meer zou zijn end at niemand meer last van mij heeft, al weet ik dat er mensen zijn die van me houden.
Denk wel aan zelfmoord... het enige wat me er echt vanaf houd is, dat ik bang ben dat de poging mislukt en dat ik de mensen waar ik om geef er pijn mee doe...
Datum:
04-11-2007
Naam:
Just Me
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

vrienden

Vrienden zijn het belangrijkst in de hele wereld. Door vrienden voel je je goed en blij. Ze geven je zelfvertrouwen en liefde.

IK HEB ER GEEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ben ik het niet waard om vrienden te hebben?
Datum:
04-11-2007
Naam:
vrienden ???
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

?

Waarom word ik nooit ergens voor uitgenodigd? Ik heb geen echte vrienden..Ben ik het niet waard? Jongens zien me niet staan. Zal iemand me missen als ik weg ben?
Nee, ik denk het niet... Maar toch zelfmoord lijkt me ook weer heel erg eng.. De pijn ofzo.. Gewoon een enge gedachte.. Maar eigenlijk zou ik het niet erg vinden om weg te gaan... Nu zegt een stem in mijn hoofd: de enige manier om door te leven is op de automatische piloot.
Bouw een muur om je heen, laat niemand te dicht bij je komen want ze zullen je kwetsen. Sluit je gevoel af, want het enige wat je zal voelen is pijn..
Datum:
04-11-2007
Naam:
stipje
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.