Levensverhalen (pagina 1220)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Extreme misere...

Het is gek, heel gek, maar de totale wanhoop dat ik soms voel is eigenlijk best bevrijdend. Ik ben geboren in Afrika toen mijn ouders daarheen verhuisde om te werken. Ik ben gehandicapt maar heb daar nooit maar dan ook echt nooit moeite mee gehad. In Afrika heb ik tientallen mensen dood zien gaan, waarvan een, een vader van 4 voor, mijn neus stierf aan aids. Ik wil ook absoluut geen kinderen, ik zie er geen schoonheid in. Ik vind de wereld prachtig, en voor een of andere reden vind ik de keiharde vreedheid van de natuur ontzettend mooi, het is puur en rauw. Het is de mensenwereld dat ik niet kan waarderen. Met al hun illusies en geloof en waanbeelden, hyperintelligent, maar toch radeloos... en toch werken de miertjes hard verder.

Ik ervaar vaak toestanden van extreme misere, maar snap niet wat ik ermee moet. Echt misere en wanhoop zo heftig dat ik een hele dag gewoon niet mijn bed uitkom (behalve als ik moet werken - dan gaat er een knopje om). Maar ik weet niet wat ik ermee aanmoet omdat ik me daarnaast niet klote voel dat ik zo ellendig ben. Het gevoel staat zowat los van mijn bewustzijn ervan. Ik heb gespeeld met de gedachtens om mezelf eens gewoon door de kop te schieten, tja, wat moet je anders in zo'n depressieve toestand? Maar ik ben niet een type die het opgeeft. Ergens raast er nog teveel leven in mij, net als die mieren, geen toekomst, geen reden, gewoon leven.

Op een gegeven moment kwam ik een stukje tekst tegen op internet, heel maf, maar die tekst had het erover dat misere ook maar een reactie is van je brein om dingen te proberen te ordenen op de manier waarop hij dat gewend is of geprogrammeerd is, en dat verdriet en wanhoop eigenlijk de natuurlijke staat is van de mens, alleen accepteren wij het niet. En dat kan ik zo beamen want ik lag daar vaak in bed met vragen van, moet ik me zorgen maken? want okee, ik ben wanhopig, maar ik vind het niet vervelend ofzo. Tis best rustig eigenlijk. De nutteloosheid van het leven is voor velen om me heen onacceptabel. Tja, dan wordt je inderdaad helemaal depri. Ik ervaar het als een rust, dat er niks moet. Okee, eten enzo, dat moet nog wel voor gewerkt worden... maar ja, eten is ook lekker!

Dus tja, ik wou dat even delen met jullie, extreem wanhopig zijn hoeft nog geen reden te zijn om jezelf voor een trein te gooien...
Datum:
12-12-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
29
Provincie:
Utrecht

eenzaamheid

Opzich voel ik me niet zo om zelfmoord te plegen maar ik heb gevoelens die toch in de buurt komen: het zou me niets kunnen schelen wat er met me gebeurt; of ik nou overreden wordt of in elkaar geslagen, ik zou er geen pijn van hebben als ik de dood in de ogen zou moeten kijken. Dit komt eigelijk doordat ik me erg eenzaam voel. Toch heb ik genoeg vrienden maar ik heb niet het gevoel dat ik met hen over mijzelf van binnen kan praten. Ik ben bang dat ik dan de vriendschap verstoor en er zijn ook vrienden van wie ik verwacht dat ze er niets mee kunnen of er juist verkeerd mee om zullen gaan, omdat die vriendschap simpelweg nog niet genoeg ontwikkeld is daarvoor. Kortom, ik heb een hart die verwarmd moet worden door een knuffel ofzoiets van iemand die echt van me houdt en niet zomaar iemand. Ik denk ook niet dat ik daarvoor bij mijn ouders of familie terecht kan.

Heeft er iemand ook gevoelens die ik heb, of heeft iemand die gehad en weet diegene een oplossing? Ik wil wel graag weten hoe ik uit deze afvalbak kom...
Datum:
12-12-2007
Naam:
hans
Leeftijd:
18
Provincie:
Gelderland

Doet teveel dinge fout en ziet het niet meer zitten

ik zie mezelf als mislukkeling ik kom me afspraken niet na en nu word ik bedreigt door mensen en ik word door hun alles kwadelijk genomen ik heb alleen maar foute dinge in me leven gedaan en ik zie het allemaal niet meer zitten ik zit er tegen op om zo nog verder te gaan me vader is verongelukt paar jaartjes terug en me moeder had het ook er moeilijk mee zodat ook foute dinge heeft gedaan ik ben depressie ik heb nergens meer zin in en het liefst eindig het nu allemaal...
Datum:
12-12-2007
Naam:
Michel
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

Zelfmoordneiging na ontmaagding

Ik ben een meisje van Marokkaanse afkomst. Na een relatie van 2 jaar met me vriend zijn wij uit elkaar. Wij hebben sex met elkaar gehad terwijl dat taboe is in onze cultuur. Ik ben er zo kapot van dat ik naar de dokter ben gegaan, die heeft me doorverwezen naar de psychiater. Maar ik heb liever niet dat ik met iemand oog in oog er over praat. Ik voel mij zo vies maar aan de andere kant mis ik het wel. Nu heb ik een ander leren kennen maar durf het niet te vertellen. Ik voel me echt super vies, ben onzeker geworden en voel me eenzaam. Ik wil zo graag niet meer leven omdat ik vind dat mijn leven geen zin meer heeft. De meeste mannen van Marokkaanse afkomst willen geen vriendin die ontmaagd is. Dus ook al kom ik iemand tegen die ik leuk vind het blijft altijd in me achterhoofd zitten dat ik het moet vertellen en ben bang om weer verlaten te worden. Thuis gaat het slecht omdat ik alles op me ouders afreageer. Ze begrijpen niet wat er met mij is. Ik geef elke dag over en ben altijd duizelig. Ik weet me geen raad meer. Het voelt net of ik gestraft moet worden voor wat ik gedaan heb. Ik wil echt niet meer leven. Ik heb me leven verkloot. Ik wil bidden naar god maar ik voel me zo schuldig over wat ik gedaan heb. Ik denk in me hoof dat het me eigen schuld was. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Zal uberhaupt iemand mij missen als ik er niet meer ben.

Ik wil er niet meer zijn...
Datum:
11-12-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meer leven

hoi
ik ben iemand die mensen niet veel pijn doe maar mense mij wel 10x zo hard trug ik wil niet meer verder leven op deze manier
Datum:
11-12-2007
Naam:
barrie
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

leven zonder vriendin en haar kinderen

het is zo moeilijk om niet meer mij je vriendin en haar kinderen te zijn ze waren alles voor me. ik geef nog zoveel om ze ik moet ze vergeten maar dat is zo moeilijk 7 jaar waren we samen nu is dit voorbij ze had 2 kinderen uit 2 verschillende huwelijken. de kinderen waren niet van mij maar ze voelde wel aan of ze van mij waren ik heb er alles voor gegeven ook mijn vriendin was me alles we hebben leuke en minder leuke dingen meegemaakt
nu het voorbij is. zie ik allemaal beelden voorbij komen of ze mij moeten hebben dat ze een samenspan aan het uitvoeren zijn tegen mij. ik heb hulp nodig die krijg ik ook echter ik heb me bij 2 instanties aangemeld zo erg was het. nu het bekend is dat ik 2 instanties om hulp heb gevraagd is het einde helemaal zoek ik gebruik medicijnen om me tot rust te krijgen anti depressiva nu moet ik de keuze maken bij wie nu verder maar wie wil me nog helpen voor ik ben zo bang dat ik een proces aan me broek krijg omdat ik dit gedaan heb maar ik deed dit uit nood en omdat de financiëele middelen niet zo goed zijn. om dit te bekostigen de ene krijg ik vergoed de ander niet. Ik wil verder met me leven maar hoe dit is noodkreet. Ik wil alleen geholpen worden door wie maakt mij niet uit.

Datum:
11-12-2007
Naam:
FD
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-brabant

ik

phoe waar moet ik beginnen,
mijn vader bleek niet me echte vader te zijn... dat wist ik toen ik acht jaar was...
ik heb een zusje die veel in het zieken huis lag met onbekende ziekte...
toen me echte vader in het spel kwam...
werd mishandeld tot mijn 14e jaar

toen ik 10 jaar werd ben ik verkracht door een kennis van me ouders
ik was 14 jaar en ging naar een internaat
en kreeg ook me eerste aanvallen...
post traumatische stress
slapen lozen nachten
bang en alleen...
toenik 17 was werd de buurman vermoord ik was samen met mijn vader getuigen....
ik vertroude niemand meer was beng en voelde me alleen...

op mijn 19e ben ik daar weggegaan
en ben naar een gezins vervangend tehuis gegaan... en daar was ik niet blij mee...
ik ging ook voor het eerst werken...
phoe dat was gewoon vervelend...

tot dat ik 21 werd ben ik verhuist naar een psychsche imstelling...
ik woon begleidzelfstandig...
ik toen ik 22 werd was ik in handen van een loverboy...
kort daarna was ik door me rug gegaan
en er kwam een collega langs en die kwam niet voor zieken bezoek maar voor iets anders...
(je weet wel)
toen ik 23 werd kwam ik die jongen weer tegen en moest ik geld geven...
dat heb ik ook gedaan want ik was bang... want hij gad me al tot moes geslagen...
en dat zou hij ook doen als ik niet betaalde... en dat alles heb ik een zelfmoord poging gedaan maar dat mislukte...
en ik zit de laaste tij niet lekker in me vel...
dus ik denk er weer aan om te doen...


Datum:
11-12-2007
Naam:
annoniem
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

Dood

Ik wil dood, want iedereen geeft mij de schuld overal van terwijl ik meestal niks verkeerds heb gedaan.
:'(
Mensen nemen me niet zoals ik ben, ik moet me overal aan aanpassen.
Datum:
11-12-2007
Naam:
Tim
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

ik wil dood

ik heb dit jaar teveel mee gemaakt om normaal tekunnen leven ik heb al hulp in geroepen van verschillende instaties en mensen maar niets helpt bij mij.
dit jaar ben ik mijn grote liefde kwijt geraakt diep in de schulden terecht gekomen zonder werk komen tezitten en ook nog eens lichamelijke klachten erbij gekregen dus dit is de enigste optie voor mij
Datum:
11-12-2007
Naam:
anton
Leeftijd:
24
Provincie:
Gelderland

PESSIMIST.

ik ben een meisje van 19 , paar weken geleden heb ik iemand verloren,,ik heb probleme thuis,school gaat niet goed en financieel ook niet, wat liefde betreft... als korte samenvatting kan je zeggen dat ik alles op jonge leeftijd heb verloren en ben helemaal op eigen voete en eenzaam op deze k*t wereld. heb nergens meer geloof in ook niet in de mensen ook niet in me toekomst,ik heb naar alles een negatieve kijk,kortom,,ik ben al een levend dode,,en heb al eerder een poging gedaan met pillen , is niet gelukt , daarna nog in me pols gesneden , ook niet gelukt.. weet nu niet wat ik moet uithalen om er een einde van te maken,, voor de tram springen mischien..?
Datum:
11-12-2007
Naam:
Melankolik
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.