Het begon allemaal een jaar geleden. Mijn ouders gingen scheiden en we vershuiden naar een nieuw huis. Ik heb 12 jaar lang in mijn oude huis gewoond, ik heb de enige gelukkige herinneringen aan mijn tijden met mijn broer, moeder en vader in dat huis beleeft. Mijn ouders hadden eigenlijk al jaren ruzie maar dat heeft nooit veel effect gehad. Mijn vader dronk ook af en toe en leed aan manische depressie, maar ik merkte daar niet veel van. Op sommige avonden keek hij naar rockvideo's zoals Jimi Hendrix terwijl hij dronk. Een keer was het weer zover; hij had te veel wijn gedronken en nadat de dvd afgelopen was ging hij naar boven. Na een tijdje gingen ik en mijn broer kijken en lag hij al in bed, maar met allemaal overgeefsel op zijn shirt, en paars overgeefsel (door het wijn) op de vloerbedekking. We hadden dit helemaal schoongemaakt. Het ging weer de goede kant uit en hij beloofde nooit meer te drinken. Want hij hield erg veel van ons, maar het lag aan die depressie. Hij had een goed inkomsten en we leefden gelukkig, in een mooi huis. Ik kreeg vaak spelletjes van hem samen met mijn broer. We speelden graag op consoles van Nintendo. Maar na een tijdje begon hij stiekem te drinken. Op een dag, nog geen 2 jaar geleden had hij te veel gedronken. Hij sloeg een fles wijn kapot en sneedt per ongeluk zijn vinger. Het begon heel erg te bloeden en het lag over de hele vloer. Ik had een soort van verbandje gemaakt, maar die haalde hij na een tijdje eraf en ging naar boven. De hele overloop zat onder het bloed, en daar lag hij te slapen, ook onder het bloed. We belden de politie en ambulance, en die kwamen hem halen.
De volgende dag was hij nuchter terug. Het ging weer een tijdje normaal. Maar toen besloten mijn ouders te gaan scheiden, moest ik in een nieuw huis wonen, dat ik niet uit kan staan, en ik ben al sinds oktober 2006 heel ongelukkig. Ik begon al naar Nirvana te luisteren, dat luchtte erg op en het verzagde de pijn. Toen ging het heel slecht met mijn vader. Hij was elke dag dronken en lag werkloos in ons oude huis. Hij dreigde vaak met zelfmoord. Toen ben ik ook een paar keer aan zelfmoord gaan denken. We moesten nog een paar keer de politie bellen als we bij hem waren omdat hij soms te dronken was. Sinds dit alles is gebeurt bent ik zo ongelukkig dat ik zelfmoord wil plegen. Ik kan dit leven niet hebben. Ik kan er niet tegen om elke dag in dit huis wakker te worden en weten hoe het er voor staat. Ik wil terug naar mijn oude huis en oude leven, waar ik me nog vertrouwd en geliefd voelde. Ik wil gewoon niet meer leven. Mijn vader denkt ook veel aan zelfmoord, maar niemand weet dat ik dat doe. Hij is nu erg zwak, en ik ben zo bang dat hij het zal doen. Ik heb gewoon te veel pijn geleden. Ik heb overgeefsel, bloed en glas moeten opruimen, moest verhuizen naar een huis dat ik niet mag en voel me niet meer vertrouwd. Ik wou dat deze pijn weg was. Ik ben nog niet van plan zelfmoord te plegen, nog niet.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.