hallo ik ben een meisje van 17 jaar
ik zal nu mijn verhaal vertellen
ik was een meisje van 12 jaar men moeder werd heel erg ziek heel erg ziek!! en ze heb 4 maanden in het ziekenhuis gelegen ik heb nog 2 jonge zussjes toen waren ze 1 jaar en 7 jaar ik moes van me zelf er voor zorgen ik heb die 4maanden voor mijn zussjes gezorgt men moeder moch na 4 maanden weer het ziekenhuis uit dus ze werd ontslagen toen heb ik ongv 1jaar lang nog voor men moeder en me zussjes gezorgt ik werd heel erg moe ik had een hele grote mond ik sloeg iedereen zelfs men zussjes ik liep weg ik jatte toen ook veel in winkels en toen zij men moeder dat ze niet meer voor me kon zorgen en zochten een ander huis voor me toen hadden ze een huis gevonden voor me waar ik dan logeerde dat was toen in een pleeg gezin in dongen ik heb in dongen ongv ander half jaar gewoont om het zo maar te zeggen in die tijd dat ik in dongen logeerde mocht ik ieder weekend naar huis van vrijdag tot maandag ochtend ik vond dat heel erg vervelend en zach het leven toen al niet meer te zitten toen ging ik weg in dongen toen ging ik naar een leef groep in waalwijk toen mocht ik nog maar om het weekend naar huis dat was nog meer balen toen ging het heel slecht in ocb waalwijk ocb staat voor ortopedagogise centrum brabant het ging heel slecht met me daar ik snede in men arm en sloeg mensen die bij me woonde ik sloeg leiding ik had en grote mond en nog veel meer toen zijden ze we kunnen niks meer met je dus sturen we je naar een andere leefgroep ik zij toen welke leefgroep ga ik nu dan heen ze zijden je gaat naar leefgroep udenhout toen zat ik er gelukkig maar voor 3maanden toen ging ik daar weg in udenhout toen werdt ik geplaatst in best ocb best toen heb ik daar 3maanden gezeten en ging ook heel slecht na die 3maanden ging in naar een instelling dat heet prisma toen kreeg ik een eigen apartement dus een eigen huiskamer slaap kamer badkamer en was hok met mijn eigen meubels er in dus ik deed zelfstandigheids trianing daar ging het ook nie op zijn rolletjes en nu zit ik op het terein van prisma op hinderloop ik doe gelukkig wel nog steeds zelfstandingheids trianing.......ik wordt helemaal gek vann me zelf en ik wil niet meer leven ik heb al paar keer zelfmoordt pogingen gedaan en zijn niet gelukt ik heb nu een vriend waar ik goed mee kan praten maar nog steeds zie ik men leven niet zitten grt sharon
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.