Levensverhalen (pagina 1211)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik zal je missen

ik heb 21 december 2007 op de verjaardag van me dochter heb ik een van mijn beste vriendin verloren ze heeft haar eigen leven op een verschrikkelijke manier opgegeven. ik moet eerlijk zeggen ik heb echt in mijn leven zo veel meegemaakt dat je denkt jeetje dat zou ik misschien niet volhouden.jaa inderdaad dat dacht ik ook tot dat mijn vriendin dood is .je moet nooit denken het kan niet erger ,jawel het kan wel erger nu denk ik had ik haar maar nooit alleen gelaten ,maar dat heeft ook geen zin ze zou het toch gedaan hebben ik wil hiermee alleen zeggen aan alle mensen jong of oud klein of groot wees alsjeblieft sterk wat er ook gebeurt probeer een andere oplossing te vinden dan de dood dit kan je niet je nabestaande aan doen en de belangrijkste niet eigen .je moet zo denken als je op iemand of op meerdere
echt boos of gebroken bent moet je zo denken mijn leven is hun niet waard
ze zullen een week om je huilen en dan zijn ze je vergeten en alleen die je echt dierbaar zijn die laat je met een kapotte hart achter .zoek alsjeblieft naar een oplossing .ik wil nog wel zeggen als je iemand om je heen hebt die zich zwak voelt ik bedoel al een paar keer een poging gedaan heeft neem hem of haar serieus voor je net als mij te laat bent .ik hou van je en ik zal je voor altijd missen vergeef me dat ik niet genoeg naar je heb geluisterd
Datum:
25-12-2007
Naam:
schuld gevoel
Leeftijd:
26
Provincie:
Gelderland

myn oudrs

ik kan nix goed doen voor mijn ouders,.
ze schamen zich mij mij , mijn beste vriendin ontnemen ze mij !
zou houde me weg van mijn vrienden ,omda die niet goe genoeg voor mij zijn . mijn kleine zus kleneert mij ! op school gaat alles goed , kheb goede punten, maar ik sta op contract, nog 1 keer iets misdoen en ik word van school gegooit. ik weet het niet meer en ik zie maar 1 uigang !
Datum:
25-12-2007
Naam:
x
Leeftijd:
14
Provincie:
België

waarom?

Eke dag als ik op sta zet ik weer het masker op en bouw weer het muurtje om me heen. Van buiten denken mensen dat het goed gaat maar van binnen voel ik me heel eenzaam, zo veel gegeven en niks terug gekregen.
Op school kon ik goede cijfers makkelijk halen. Met vrijwel iedereen kunnen praten en omgaan, maar toch altijd het buitenbeentje zijn. Vrienden heb ik, maar ervaring verteld er niet te veel van te verwachten. Vaak genoeg gehad dat het averechts werkte en vervolgens staan ze met een mes in je rug. Altijd gepest tot vorig jaar. Nooit een liefdesvriendin gehad. Al was het alleen maar het hand in hand lopen en gewoon praten.
Famielie ligt ook overhoop. Gescheiden ouders, een broer en zus die elkaar ontwijken, roddels in de familiekringen zelf en het houd maar niet op.

Waarom?
wantrouwig, onzelfverzekerd, met een muurtje om me heen en een maser op, dat ben ik.
"Ga praten met mensen, neem iemand in vertrouwen" zeggen ze. Nee. Het is te vaak fout gegaan. Wat heeft hetleven nog voor zin? Een social leven hebt ik alleen op school, thuis hang ik voor de tv of zit ik achter de computer, om me ff in me eigenwereldje te vermaken.
Ik zie het allemaal niet meer zitten en heb nergens meer zin in. zit alleen nog te piekeren over mensen die ik achterlaat en hoe ik het ga doen...
Datum:
25-12-2007
Naam:
Koen
Leeftijd:
17
Provincie:
Flevoland

Geen uitweg meer!

Ik weet hoe je je voelt bijtje, toen ik jouw verhaal las, was het alsof het mijn verhaal was. Echt helemaal hetzelfde. Ik heb nog nooit begrepen waarom ik leef. De laatste jaren heb ik gewoon zo weinig gedaan. Ik zie zelf geen uitweg meer. Ik heb wel een vwo-diploma, maar dat betekent helemaal niks. Ik heb helemaal geen vrienden, ik zit hele dag tv/dvd's te kijken, ik slaap laat wordt pas om in de middag wakker, geen hobbies, geen sport, mijn kamer is al een jaar een fucking puinhoop, geen baan, geen vriendin, bang om contact te zoeken. Ik weet het echt niet meer. Ik heb mijn leven zo verwaarloosd al die jaren. Dat is ook mede dankzij mijn familie. Mijn familie is de meest belachelijkste klote famile die er bestaat. Zij hebben mij zo gemaakt. Ze hebben altijd al gezegd dat ik niks waard ben en nu steeds vaker omdat ik niks doe. Maar wat moet ik doen. Het enige oplossing voor mij is zelfmoord. En dat ga ik ook doen. Ik moet nog wat dingen regelen. Ik krijg alleen maar één kans. Ik heb al zo vaak gedacht aan hoe, maar nu weet ik het.
Datum:
25-12-2007
Naam:
bijtje 2
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Terugvallen

Waarom leven? Ik kan het niet..!! Ik word er zo moe van. Alles gaat fout. Ik wil niet meer leven. Niemand mag mij. Ik heb twee vriendinnen, die ik helemaal niks kan vertellen. Ze staan er helemaal niet open voor. Ze zijn zo goed met elkaar bevriend. Ik ben gewoon een derde wiel en dat wil ik niet zijn. Ik wil dat mensen mij gewoon waarderen, zoals ik andere mensen waardeer. Is dat te veel gevraagd?? Niemand op deze wereld mag mij.. Iedereen haat mij.. Is er dan nog een reden om te leven? Je leeft toch om het leuk te hebben en om wat te maken van je leven..?? En wat als je dat niet kan..?? Zoals ik..!! Ik kan het niet.. Ik kan nooit wat maken van me leven. Iedereen zegt het ook gewoon tegen mij.. Mijn leven is naar de klote.. Ik zie maar één uitweg en daar ga ik binnenkort naartoe.. Want vrienden heb ik niet en familie niet. Ik heb familie, maar ik moet zo goed ik hun ogen zijn.. Ik heb het nu al zeventien jaar vol gehouden. Nu ben ik het zat. Ik wil dat ze de echte ik gaan leren kennen en niet mij die maar een rol speelt. Elke dag lig ik in mijn bed te huilen, omdat er altijd wel wat is gebeurd of omdat ik iets niet hebben kunnen doen.. Ik wil gewoon niet meer leven.. Ik wens daarom ook iedereen veel succes en ik hoop niet dat het zo afloopt als bij mij..
Doeii..
Datum:
24-12-2007
Naam:
Ano
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

mijn leven

Ik maak in mijn leven ook zoveel dingen mee, ik word erg gepest en de enige vriendin die ik had is verhuist en woont nu in een compleet andere stad.
En met dat pesten bedoel ik niet een beetje uitschelden en kwetsen, het gaat van kwaad tot erger.. Ze bedreigen me en dwingen me soms zelfs om dingen te doen die ik niet wil... Iedereen doet er aan mee. Mijn ouders zijn gescheiden en het gaat erg slecht met mijn vader, hij heeft hart problemen. Voor mijn moeder is het ook te veel, dan meld ze zich ziek voor haar werk en is ze niet meer in staat om iets aan het huishouden te doen, dat moet ik dan ook nog doen. Op school gaat het ook niet goed met de cijfers ik haal vaak onvoldoendes en als het zo doorgaat moet ik nog dit jaar naar een lager niveau. Gister heb ik te horen gekregen dat mijn Opa kanker heeft en ik ben bang dat hij het niet zal overleven.. Ik heb wel eens gedacht aan zelfmoord maar volgens mij is dat niet de oplossing, je weet niet in hoeverre je van je problemen af bent en je weet niet wat je nog kan verwachten van het leven hier op aarde... Ik geloof dat ik moet blijven leven want ik ben er niet voor niks. Maar dat betekent niet dat ik me minder rot voel, ik merk ook op dat ik mijn moeder niet meer kan laten barsten, ze heeft het al zo moeilijk..
Datum:
24-12-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

thuis problemen

Ik ben een jongen van 14 jaar die thuis leeft met me moeder en 2 broers me vader is overleden waardoor me moeder het allemaal maar moeilijk aan kan.ik ben toen ik 9 jaar was geplaagd door me broer hij ging elke keer naar me kamer om dingen van mij kapot te maken als ik eindelijk een mooi shirt had was t na een dag kapot gescheurd ik kon hier niet meer tegen en me moeder zei maar ach dat valt wel mee vast gebeurd op school maar t ging maar door alles werd me ontnomen waardoor ik nu een afwijking er mee heb ik heb laatst van me eigen geld een mooie trui gekocht zonder dat me broer het wist t ging een maand goed ik had hem nooit laten zien thuis tot dat ik een keer thuis kwam en me broer en onverwacht was de dag er na was t kapot ik hierdo wordt ik vaak zo boos dat ik bij een psychiater zit en iedereen denkt maar ach nu gebeurd t niet meer stel je niet aan en tis altijd mij schuld soms heb ik geen zin om gezellig bij familie kerst te vieren toen we als gezin ergens uitgenodigd waren en toen ik dat een keer deed kwam de familie bij mij thuis en werden ze niet boos maar weer ach wat erg dat je dat heb je moet geholpen worden maar t is me broer! t gaat naar door en door nog steeds weet iemand een tip want ik kan zo niet meer doorgaan
Datum:
24-12-2007
Naam:
patrick
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

gedachten

ik loop er mee rond ik heb niks anders dan pech in mij leven werk gezondheid en geld en vrienden die laten stikken om dat ze voor de wind gaat alles ik heb al zo lang geknokt en probeer het nog voor mij vrouw en kinderen maar voeld niet mee
Datum:
24-12-2007
Naam:
jan
Leeftijd:
53
Provincie:
Gelderland

...

het is niet dat ik een slecht leven heb ofzw maar weet het ook niet meer.. me ouders hadden al heel lang problemen en zijn een jaar gelede gescheide en later weer bij elkaar. me moeder d8 dt me vader vreemd ging maar ik geloofde het niet en vertrouwde me vader maar het bleek dat die wel vreemd ging. ze ginge sgeide maar ik bleef bij me pa wone waar ik al woonde. later kwam het weer goed tusse me ouders en verhuisde we naar een andere stad en daar nog 2 x omdat het huis te klein was. ik heb daardoor veel vriende verloren. ik ging naar een nieuwe school in het midden van de 2de klas. ik werd gepest omdat ik dik ben. ik weet ook nie wie hier me egte vrienden zijn.. ik heb geen egte vriende. nu zit ik in de 3de en in de gang hoor ik mense achter me over me praten. dan ik een emotieloze mongool ben. me ouders zijn nu alleen met de verhuising bezig en zegge vergeet het verleden en denke dat het dan goed is. ik zit nu heel vaak thuis op me kamer en heb alleen contact met mensen op school maar buitn school niet. ze weten voor de rest ook niks van me. ik had een vriend waar ik altijd mee kon praten maar die zit nu in de gevangenis.. voor de rest praat ik niet over mn probemen en niemand weet er van. ik ben heel onzeker van mezelf en heb heel snel last van me enkels en me rug enzo. ik ga haast nooit naar gym omdat ik snel pijn krijg en me schaam. ik heb geen vriendin en kan denk ik geen vriendin krijgen.. ik vond op mijn oude school iemand leuk maar daar kwam niks van omdat ik ging verhuize. later had ik een meisje ontmoet die veel problemen had. ik had haar getroost en het ging weer beter met haar maar zij zag mij niet meer staan en vind iemand anders leuk. ik denk niet dat er iemand van mij kan houden. snachts op bed kijk ik wel is btje doeloos uit het raam en zit te denke er is geen rede voor mij om te leven. ik wil het niet doen omdat ik dan me ouders pijn doe maar die ged8e heb ik al 3 jaar. ik leef voor me ouders. voor de rest zal niemand me missen..
Datum:
24-12-2007
Naam:
zegikni
Leeftijd:
15
Provincie:
Anders

Waarom blijven leven

Ik wil niet oud worden. Nooit gewild en dat zal ik ook in de toekomst niet willen. Na mijn 21ste ben ik het zat dat weet ik nu al. Wat is het nut van leven? Geen, je wordt gedwongen in een maatschappij te leven die asociaal is, waar je verplichtingen hebt, kortom je bent geen vrij mens. Dan hoeft het van mij niet meer. Ik wil leven op mijn manier zoals ik wil zonder verplichtingen. Soms denk ik om op m'n 18e er een stop op te zetten, puur omdat dan de volwassenheid begint. Volwassenheid staat voor ergernis en voor zorgen. Ik wil geen zorgen hebben.
Mijn ouders hebben regelmatig fikse ruzie; het huis is niet knus en gezellig meer, huwelijk stelt in mijn ogen niks voor. De vrouw is ondergeschikt aan de man in deze wereld en ik wil geen ondergeschikte zijn. Liefde bestaat ook niet. Er bestaat lust voor een ander, liefde is geromantiseerd op lust. Mijn leven is tot nu toe maar minder dan 10% van de tijd prettig geweest. Zelden vrienden gehad en veel gepest. Het vertrouwen in de mens was me afgepakt. Berooft van een normale schooltijd en vriendjes thuis of verjaardagen. Nu ben ik bang voor mensen, verlegen en bang dat men boos is op me. Het doet me pijn als ik een mens op de afgrond van de maatschappij zie, een mens die zich moet verlagen om te overleven. Alles doet pijn als ik om me heen kijk, mijn enige veilige plek is mijn kamer maar dat is de laatste tijd ook niet meer veilig genoeg om me gelukkig in te voelen. Sfeer van mensen van tegenwoordig is niet goed meer. Men straalt vijandigheid en haat uit. Over 1 a 2 eeuwen zal iedereen verdoemd zijn in ongelukkigheid. Ik wil er niet aan meedoen en mijn nazaten nergens mee opzadelen dus wil ik niet ouder dan 21 worden. Niemand weet het omdat men zal denken dat ik gek ben. Misschien ben ik gek, maar wie niet tegenwoordig? Mijn angst is de pijn, hoe zal het voelen als mijn hart stopt met kloppen? Hoe zal men reageren als ik me met waardigheid uit dit leven ben gestapt? Ik zal een zielig meisje worden, iemand die in het geheim jaren zielig en ongelukkig is geweest en wiens ouders en vrienden haar nooit hebben kunnen helpen. Zo wil ik niet herdacht worden. Ik wil gewoon als mijzelf herdacht worden, iemand die weigerd mee te doen in deze maatschappij, iemand die bereid is haar leven op te geven om verplichtingen en ellende te ontlopen. Ben ik egoistisch? Ja, ik heb genoeg ellende en pijn tot nu toe gehad, nu mag ik aan mijzelf denken vind ik. Mijn vrienden en ouders en broertje zullen geschockt zijn, ontroostbaar en niet meer weten wat ze moeten doen, maar ik zie het niet meer zitten. Wat is het nut van leven als je niet eens zelf mag beslissen waar je mag wonen, in wat voor huis, wat je gaat doen etc? Nee, wetten en instanties beslissen voor jou, mensen die je niet eens kennen besluiten wat wel en niet goed voor je is. Ik ben niet bang voor de dood, hij mag van me vannacht komen. Er is altijd zo veel gedoe om me heen, ik wordt er moe en misselijk van. Iedereen wil je maar hard en klaar voor de maatschappij maken, walgelijk.
De wereld is niet mooi, de wereld wordt volgebouwd met asfalt, steen en andere chemische troep. Oceanen worden volgegooit met radioactief afval, dieren sterven uit, mensen moorden elkaar uit omdat hun meningen en religie verschillen. Waarom dan nog blijven leven? Wat zou het nut zijn?
Ik walg van het leven, leven stelt niks voor, soms is het leuk maar daarna is het gewoon weer verschrikkelijk. Je hebt er niks aan, mensen zijn nietig, een onderdeel in een proces van de wereld. We bestaan niet echt, de eeuwigheid is het enige wat bestaat, wij zullen na onze dood ergens heen gaan waar we niet meer bestaan. Onze namen weggevaagd en persoonlijkheden er niet meer toe doen. Liever dat dan een gedwongen leven, ik heb er niet om gevraagd geboren te worden! Het enigste wat ik hier meemaak is 'leren' leren op een manier van fouten maken, je ongelukkig voelen, andere mensen die boos op je zijn en tegen je schreeuwen, net zo lang totdat je je niks meer voelt, een nul, sukkel, onding, ongewild. Ik pas. Dat wil ik niet meer. Ik wil geen voetveeg van iemand zijn. Dat verdien ik niet. Het enigste wat me rest is afwachten totdat ik mijn 21ste levensjaar heb bereikt, nog 4,5 jaar en ik zal verlost worden. Hoe ik wil sterven weet ik nog niet, ik denk dat ik mezelf dood rij in een auto. Dan lijkt het alsof het een ongeluk is. De enigste die zal weten dat het geen ongeluk is zal ik zijn, dit neem ik met me mee in het graf net zoals ik meer dingen met me meeneem. Niemand heeft ooit geweten hoe ik echt in elkaar zit en niemand zal het weten.
Datum:
23-12-2007
Naam:
Susan
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.