Dit zinnetje speelt dagelijks af in mijn hoofd. Elke dag op school lijkt het voor iedereen alsof ik heel vrolijk ben en geen overdreven problemen aan m'n hoofd heb. Maar elke ochtend sta ik op met het gevoel dat ik die hele dag wéér moet doorstaan, daar heb ik geen zin meer in. Iedereen wordt op de wereld gezet, om vervolgens toch weer dood te gaan, dus waarom niet al meteen? De wereld is al slecht dus waarom kappen we er niet meteen mee? Op de basisschool was ik al iemand die zichzelf afsloot van andere en had geen super tijd, achteraf gezien dom van mij, daarna op de middelbare school werd ik nog wel eens gepest omdat ik dik en lelijk was. Dit was ook zo ik deed niets aan mn uiterlijk omdat ik toch maar lelijk was. Uiteindelijk in het derde en vierde leerjaar van de HAVO ben ik iets veranderd en dit merkte iedereen ook en begonnen anders tegen mij te doen (positiever). Daarna ben ik naar het MBO gegaan vanwege pfeiffer, maar dit is een slechte stap geweest. Soms heb ik het gevoel dat het mbo te makkelijk is maar evenlater bewijs ik maar weer dat ik een dom mormel ben die dus niet kan leren. Ben super gestresst door die school. Ik heb wel genoeg vrienden, m'n ouders zijn goed voor mij dat is het probleem niet. Een hele goede vriendin zeikt hele tijd over haar uiterlijk terwijl ze super mooi meisje is.. en super dun. 53 kilo en wil nog heel graag afvallen! Dit doet mij pijn want dan heb ik het gevoel dat ze mij helemaal te dik vind, ik ben veeel zwaarder! daardoor word ik onzeker en heb ik het gevoel dat ik toch maar minderwaardig ben.. zij krijgt altijd de meeste aandacht van jongens omdat ze mooi is (ja mssn is het wel jaloezie maar goed) Als zij er niet bij is merk ik ook wel dat ik genoeg aandacht krijg van hun,, maar dit helpt me niet om me beter te voelen.. wat kan ik hier aan doen?
Vandaag heb ik ook weer bewezen dat ik een vak wat ik super graag wil leren weer niet kan. Ik snap het gewoon niet als er iets wordt uitgelegd.. of dat mens moet gewoon dom zijn!
En een tijdje terug heb ik gewerkt voor een hele korte tijd, daarna ben ik ontslagen nou dat geeft alweer aan dat ik een nietsnut ben,, en daarom wil ik niet meer doorgaan! Elke keer zijn er weer van die dingen die er op wijzen dat ik niks te zoeken heb op deze wereld! Ik heb al jaren hulp gehad maar ga daar altijd nóg chaggerijniger weg dan dat ik er al heen ging het helpt allemaal niet meer..
Er is nog één ding wat me gewoon klote laat voelen.. een jongen! lang verhaal maar weinig contact mee gaat moeilijk woont 1200 km verder op.. hou gewoon van hem en die liefde is na 4 jaar nog niet weg..
al die kleine dingen bij mekaar maken mij leven gewoon een hel. Het liefst ga ik dood het lukt me niet om zelfmoord te plegen... hoop gewoon soms dat toevallig een autoongeluk krijg, dat ik een trein niet zie aankomen, met mn zatte kop ergens het water in flikker.. weet ik het! In ieder geval dat er iets gebeurd dat ik dood ga.. dat is gewoon wat ik wil! Niet meer op deze wereld zijn... dat doet me pijn. Helaas begrijpt niemand mij.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.