Levensverhalen (pagina 1163)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hmmm

Ik snap het nie, de meeste tieers hier starten van 11 jaar met drugs enzo... anyway...life sucks, let's end it
Datum:
24-02-2008
Naam:
els
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Moe van het vechten

Mijn verhaal is een zoals w.s. van velen hier, maar ik wil hem toch vertellen. Ondanks dat ik best wel een moeilijke jeugd heb gehad (mishandeling, gescheiden ouders, vader vroeg verloren) heb ik toch wel wat van mijn leven weten te maken. Leuk huisje, leuke vriendin, leuke baan, vrienden, familie noem t maar op. Ik was ondanks mijn beschadigingen toch een tevreden mens. Tot onze lieve heer besloot mij 5 jaar geleden ook alles af te nemen, maar dan ook echt alles. Ik ben in een depressie beland waar ik sinds 2 jaar weer uit ben en heb me geprobeert terug te vechten wat ik heb verloren. Maar elke keer breekt t me bij de handen af. T is net alsof t op een of andere manier niet mag. En de laatste 2 jaar heb ik ECHT alles gegeven en er aan gedaan wat ik kon doen om mijn leven weer op regel te krijgen, maar t lukt maar niet. Ik ben moe, zo moe. De dood zou nu meer als een verlossing zijn dan een straf. Niet meer hoeven te vechten, niet meer hoeven te bewijzen, gelukkig zijn, zoals vroeger. Ik kan niet meer genieten..... Van niks.....
En God ????? Asjeblieft...... Die is sinds de kruistochten al met vakantie gegaan, dat zijn sprookjes waarin ik al lang niet meer geloof. Vandaag of morgen ben ik het echt beu en ga ik voor altijd rusten. Alles is voor de nabestaanden al geregeld, die kunnen t zo oppakken. En ik...... Ik krijg mijn rust en geluk weer terug.
Datum:
24-02-2008
Naam:
Harm
Leeftijd:
33
Provincie:
Friesland

verliefd

heey ik ben shana en ben hopeloos verliefd op bill kaulitz ik weet zelf ook wel dat ik hem niet kan krijgen maar soms voel ik me echt slecht ik voel me soms minder dan de rest minder mooi en op school word ik dan soms ook nog gepest enzo soms zie ik het niet meer ziten
Datum:
24-02-2008
Naam:
shana
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Niemand kent mij

Hallo allemaal, ik ben jacky en een meisje wat in de 2e klas van de middelbare school zit. Ik word niet gepest mijn ouders houden van me. Nu zou je misschien denken wat doet zo'n meisje op deze site. Mijn pa is ongeneeselijk ziek en is binnen 3 jaar dood. Ik heb daar veel problemen mee. Maar niemand weet het of ziet het. Ik vertel het aan niemand en als ik het aan iemand heb verteld (bijvoorbeeld mijn beste vriendin die het nu als eenigste weet). Dan doen ze er niks mee. Als ik verdriet heb lijkt niemand het te zien niemand boeit het ook. Ik speel mijn hele leven al toneel zodat niemand zich bemoeit met hoe moelijk ik het heb. Eigenlijk heb ik er spijt van dat ik met zo'n instelking het leven ben gaan bekijken. Het komt erop neer dat niemand de "echte" Jacky kennen. Als ik mezelf zou zijn zou niemand van me houden. Ik heb geen controlen meer over mijn leven. Mijn "neppe" ik is nu de baas. Zo kan ik niet leven.
xxx-I
Datum:
24-02-2008
Naam:
Jacky
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Alles is perfect

alles goed .. Heb man , dochtertje van wie ik heel vnhou Maar .. ben enorm moe .. Ik will heb niet meer
Datum:
24-02-2008
Naam:
LESTA
Leeftijd:
23
Provincie:
België

Dubbel

Ik ben een vreselijk dubbel persoon, in alles wat ik doe. Ik bekijk alles van alle kanten die mogelijk zijn, zodat ik vaak niet weet wat mn eigen mening is. Ik word boos op anderen, en geef dan mezelf de schuld. Ik kom op voor mezelf terwijl ik alles aan mezelf haat. Ik steun anderen in álles als ze in de put zijn, terwijl ik mezelf er lekker in laat zitten.
Ik ben 14 en heb al veel meegemaakt, en toch heel weinig... Sommige mensen hebben misbruik of mishandeling meegemaakt, of ze hebben een ziekte waardoor normaal leven haast onmogelijk is... ik heb nooit zoiets meegemaakt, al ben ik wel gepest en zijn mn ouders gescheiden. Ik ga niet mn hele leven vertellen zoals ik al heel vaak heb moeten doen tegen psychiaters en therapeuten.
Ik zit nu in een kliniek omdat ik me zo depressief voelde dat ik niet meer normaal kon functioneren op school. Ik had zo'n behoefte aan controle dat ik mezelf in de klas probeerde te beschadigen. Ik had een goede vriendin, maar die beschermde me voor niks en niemand, ik was alleen en ik voelde me alsof ik moeite moest doen om de vriendschap met haar te behouden. Ik had ook heel veel ruzie gehad met mn ouders en vooral mn moeder, waardoor ik haar nog steeds verafschuw.
Mijn moeder is nu getrouwd met een vrouw. Omdat ik er daardoor zo mee bezig was ben ik erachter gekomen dat ik zelf ook wel op meisjes val, en ik werd verliefd op mn beste vriendin.
Net voordat ik naar de kliniek ging vertelde ze me dat ze mij ook leuk vond. Ik kon het niet geloven, maar het is zo dat we nu meer dan 10 weken verkering hebben.

En nu wat ik echt wil zeggen. Ik heb 2 verschillende anti-depressieva geprobeert, en het heeft niet geholpen. Ik háát de gesprekken met therapeuten omdat ik dan zo in mn hoofd zit en zo'n moeite doe om alles reëel te zien. Ze zeggen ook nog eens allemaal iets anders. Ik weet dat het leven mooi kan zijn, maar ik vind dat het voor mij nooit mooi kan zijn. Ik zie alles als lelijk.
Ook hou ik teveel van mensen om me heen. Ze kunnen me nooit zoveel liefde teruggeven. Ik weet nog niet hoe ik dat uit moet zetten, dus tot die tijd word ik elke dag gekwetst; ook door mijn vriendinnetje, van wie ik zoooo veel hou. Het voelt alsof ze niet van mij is, omdat ze sommige dingen nooit aan me verteld. Ze snapt na 3 jaar ook nog steeds niet hoe ik me voel, al heb ik alles zo vaak uitgelegd.
Ik voel me alsof ik zó ver weggezakt ben dat ik geen moeite wil doen om terug te komen. Mijn behandelaar zegt echter dat ik niet zo hevig depressief ben, dus nu voel ik me alsof ik dom ben, of gek.
Gedachtes en gevoelens stromen zo intensief door me heen dat ik 's nachts letterlijk geen lucht kan halen voor een paar seconden.
Ik heb nooit iets ongewenst erover losgelaten omdat op die manier niemand kon zeggen dat ik me aanstelde of zelfmedelijden had, maar nu wil ik alles eruit gooien, ookal is het niet zo mooi verteld als ik normaal doe. Ik ben constants zó moe, en het is zó'n tijd geleden dat ik ergens van genoten heb, zonder twijfel of verdriet. Ik voel me alsof ik al dood ben. Ik wrong me eerst in alle hoeken om door te leven al wilde ik zo graag dood, maar nu kán ik dat niet meer. Mijn hoofd zit soms compleet vol, maar op andere moment lijken mn hersenen net dood. Dan denk ik niks en lijk ik heel dom voor mensen om me heen, al heb ik dat dan niet door.

Ik wil zo graag mensen helpen die voelen wat ik voel, of me gewoon verdiepen in andere mensen. Maar een gevoel dat ik niet onder woorden kan brengen houdt me daarvan tegen, alsof ik daar niet goed genoeg voor ben.
Ik snijd mezelf ook. Ik vind dat aan de ene kant vreselijk, maar toch ook weer vanzelfsprekend. Ik wil dat niemand het weet, maar aan de andere kant ook dat iedereen het weet. Ik weet het gewoon niet meer. Ik wil hulp, maar toch eigenlijk niet. Eigenlijk wil ik gewoon dood, maar dat kán gewoon niet.
Ik ga nu gewoon ophouden met denken voor vanavond, misschien dat het over een tijdje beter word. Die woorden voel ik niet, maar ik zeg ze zodat ik mensen om me heen niet verdriet doe. Ik leef voor hen, niet voor mezelf. Ik hoop eigenlijk alleen maar dat ik binnenkort gewoon dood kan gaan, zodat alles voorbij is.

ik hoop vurig dat iemand aan mijn verhaal iets gehad heeft.

heel veel liefs van Fifi de poedel
Datum:
23-02-2008
Naam:
Fifi
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

mag niks kan niks

ik ben een meisje van 13 bijna 14 mijn ouders zijn net uit elkaar ik heb het er moete mee mijn moeder is boos en mijn vader is weg ik weet niet waar heen mis hem wel mijn moeder schreeuwt altijd dat het mijn schuld is dat mijn vader weg is heb geen ouder broers of zussen en ook geen jongere ben eenig kind mijn moeder schreeuw altijd tegen mij mag nooit weg naar vrienden op school gaat het daarom fout ik heb wel vakker geprobeert op zelmoord te plegen maar ik dacht altijd mijn vader komt terug ! maar nu weet ik het beter hij komt niet terug want voor hij weg ging zij hij nog ik kom terug voor jou ik laat je niet in de steek maar hij dat het tog 1 van mijn vriendin weet het van mijn zelmoord nijging en zeg dat ik hulp moet zoekken maar dat durf ik niet want ik snij mij zelf ook en als mijn moeder daar achter komt ben ik zo i zo dood dus durf ik niks te zegen en als ik na zoon opvang daar voor ziet mijn moeder de rekenigen en krijg ik straf heb zo net nog ruzie met haar gehad ze gaat elke avond uit met mennsen van haar werk er ligt ook elke avond een ander vent ik haar bed word er bang van had gevraag als ik mee mogt met een stell vriendin als ik maarum mogt niet was te jong voor haar en zo als de waruf mogt ik niet katabra draag geen merk kleding vind zo onnodig dat ik dat draag en ze draag zelf spul van bjon borg en nog meer merk spul waar ik niet aan mag kommen ik zit meestal op mijn kammer want ik durf niet van mijn kamer af te kommen ga meestal heel vroeg na school en als ik klaar ben doe ik een krant daan om geld voor eten wat mijn moeder koopt geen eten voor me wat ze zegt dat ik oud en wijs genoeg daar voor ben maar ik zij toen een keer warom mag ik dan niet naar de disco toe als ik wel oud genoeg ben voor te werken heb zelf eens voor de trien probeeren te springen ik heb geen zin meer inb het leven wil echt DOOD


heb geen zin meer in het leven
Datum:
23-02-2008
Naam:
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Pupertijd

Ik zie heel veel mensen van 14, 15 jaar.
Jongens/Meiden, klinkt misschien heel dom, maar dat is de pubertijd. Als je ouder wordt, word alles anders. Geloof me. Probeer alleen nu vol te houden, dat maakt je sterk voor later.
Datum:
23-02-2008
Naam:
R.
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

hey

mij n vader slaat mij altijd mijn fiets stond een s aan het dagcenterum en mijn band staat plat en mijn vader geeft mij geslaan da dat was de eeerste keer al niet meer en mijn heup doet pijn maar ik drf het niet de zeggen
Datum:
23-02-2008
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
België

prachtig

Jimi, het stuk dat je schreef is echt prachtig, wou dat ik er ook zo over kon denken. Helaas lukt dat niet. Maar ik hoop dat er veel mensen zijn die je hebt weten te helpen met dit stuk
Datum:
23-02-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.