Levensverhalen (pagina 1157)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zinloos

ik zie gewoon de nut er niet van in. Het is een eindeloze saaie weg, met in het vooruitzicht een desillusinerende anti-climax. We worden allemaal geboren met het gevoel dat wat je doet, zin moet hebben, en we besteden ons hele leven met op wanhopige manieren zin te geven aan dit leven, via religie, spiritualiteit en weet ik veel met wat voor gekkigheid meer, maar uiteindelijk komen we allemaal tot het treurige feit dat er geen zin is. Niet dat dat heel erg boeit, maar dan moet het op zijn minst vermakelijk of intrigerend zijn. Een slechte film doe je uiteindelijk ook uit, en een waardeloos geschreven boek smijt je ook in de hoek. Soms denk ik, ik moet zelf een leuk verhaal ervan maken, maar na 26 jaar gaat daar de lol ook wel een keer van af. Ben ik nu lui, of zijn andere mensen hyperactief dat ze constant door kunnen gaan met dit nutteloze traject?
Datum:
02-03-2008
Naam:
ik
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

Vertrouwen of verrader

Hallo allemaal,

Het leven ben ik zat en mist vooral de sfeer van vroeger.

Ik ben nu 22 jr geworden. Op een gemiddelde school had bijna iedereen van mijn ex klasgenoten op mij gepest gehad over de joden en paar maanden ging het weer over. Anders kan ik met mijn leraar praten over de pesten. Ik voelde me helemaal niet lekker, toen ik sinds 13 jaar was, zet op de gemiddelde school. Ik dacht: ”ik zal in mijn goede leven leiden te krijgen.” Maar ik wist dat het correct niet is. Ik werd (15-20 jaar) een criminele jongen door andere vrienden geinvloed heeft gehad en ik rookte softdrugs al 8 jaren… en ik dacht dat ik het wel makkelijker kon gestopt. Later voelde ik me weer depressief. Ik deed het niks. Ik zit alleen maar met joints aan het tv gekeken en ze zocht alleen in zijn “prettige omgevingen” gevoeld. Ze vond me niks en ging me gepeste over de joden of anderen. Ik betwijl of ik foutje had gemaakt… Ik zou hem wel kunnen vechten. Maar ze had naar me geluisterd.
Jaloers en het ging me haten en werd roddels enz. Mijn sociaal zit allemaal achter en jammer, ik had niet aan vrienden over “de geheim” moesten verteld want ik kan achter komen zijn van mijn kennisvrienden. Hij en ik hadden het over met drugs verkopen.
Ik werd aangifte gedaan, omdat ik niet geld terug van hem kreeg.
Ik dacht nog steeds of hij het spelletjes speelde of niet. Hij denkt ook dat ik nog een verrader ben. Of hij wist het allang dat ik zo een verrader ben en ik denk dat hij geen verstaande mensen zoekt. Vroeger wist ik niks van hoe drugs erg gevaar kan zijn. Maar als toen ik nog niets verrader had, blijf het toch zelfde probleem. Ik werd een laatste tijden de waanzin en achterdochtig door vrienden. Ik ben steeds een minder humor geworden.
Vroeger kan ik erg goed met mensen gelachen om en voelde me zich geen probleem met vrienden en familie enz. Ik voelde me vrij en sterker in me leven zijn. Dus ik vertrouw t nu bijna iedereen niemand, behalve paar echt vrienden.

Toen ik email van kennisvrienden ontvangen had.
Hij wilde met mij werden opgelost.
Maar de zaken is het nog niet gestolen.
Iedereen weet t dat mijn kennisvrienden een gevaar is.
Hij weet t nauwelijks hoe t werkt, is het wat hij moet doen of zeggen.
Ik dacht dat mijn vrienden van oude school niet een andere iemand zou doorverteld. Omdat ik niet soms van de zaken in de gaten kon gehouden.
Ik krijg nou weer flink in de nesten zitten.. We komen er nooit meer uit, denk ik. Als ik de probleem opgelost wil, zal ik eerst wat andere dingen moet doen. Ik wilde het niet. Want ik kan niet “een duurdere leven ” betalen en moest smoesjes tegen andere mensen. Moet ik soms overal de bank geld stelen?
Al vonden meest vrienden het een laatste tijden vreemd dat ik een weinige geld in mijn portemonnee had meegnomen en ik heb ook bijna niet kleren gekocht. Ik wist niet of het slim is dat ik aan mijn echt vrienden moet vertellen waar ik over de zaken had gesproken. Want ze dachten t meest dat ik elke dag naar casino was gegaan en ik vroeg hun bijna elke keren of ik “een sigaret” mag of anderen wat als ik nodig heb vraag ik hun meest. Soms had ik pech gehad.
Ik weet ook niet of het slim is dat ik met kennisvrienden niet meer moet omgaan en mag zien… of …. Ik negeer hem, oke prima en dan zal hij me achter komen. He, ik weet het niet eens meer. Ik kan het nooit weten wat er in toekomst zal gebeuren.
Ik zou bang als kennisvrienden op me zult aanvallen of op mijn familie die ze me pijn wilt doen dat zou het zo helemaal kunnen zijn. Wereld kan t soms heel erg gemeen zijn.
Ik heb echt nodig probleem opgelost worden. Ik wil liever niet aangifte doen…. Ik weet het gewoon niet wat ik moet doen of zeggen.

Ik begrijp niet dat onderwerpen heel gevaar of geluk kunt brengen.
Ik hou niet van als liegen of gemeen zijn enz. Want het maakt niet vrienden.

Bedankt voor lezers.

PS: mijn naam staat het er niet op.(privé)
Datum:
02-03-2008
Naam:
0001
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

NIET ALWEER

ik heb het gevoel dat niemand me mag, dat ik hier niet nodig ben.Alles gaat fout en dat is mijn schuld.om die pijn in mijn hart weg te krijgen, rook, snijt en kots ik. Ik heb het gevoel dat mensen me voor de gek houden, dat ze doen alsof ze me mogen. thuis heb ik heel vaak ruzie, moet naar een andere school voor rebound, ga ook nog naar het GGZ omdat ik niet over mijn gevoel kan praten,omdat ik dat heel moeilijk vind en omdat toch haast niemand me begrijpt. Ik vecht op school,voel geen pijn meer. Omdat ik dat al gewent ben door de ruzie,beledigt en gekwetst.Hep al van groep 3 minderwaardigheids complex, dat is dus al heel lang al 6 a 7 jaar al
heb ook een schriftje waar ik me gevoel in kan schrijven en een andere voor mijn depressieve teksten voor liedjes
maar veel helpt het niet
Datum:
02-03-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Drenthe

????

hallo,
ik wil graag mijn verhaal vertellen want ik voel me de hele tijd depressief en krijg het gevoel alsof ik mezelf iets ga aan doen. De vorige dag had ik ruzie met mn moeder over iets heel onzinnig, maar ik werd er heel boos over. Mijn moeder zat de heletijd te schelden enzovoort en toen zei ik tegen haar: Kom dan, ik sla je helemaal dood. Ik wist dat het verkeerd was maar gebeurde van zelf. Ik had me had tegen de houten trap geslagen waardoor er nu een deuk in zit, en mijn hand gezwollen. maar de dagen na de ruzie, keek mn moeder me niet aan en zei helemaal niks. ik voel me erdoor heel depressief van.
Maar dat is ook niet de enige waar ik depressief van ben. Er zijn ook nog liefdes problemen en schoolstress problemen.
Ik kan het allemaal niet meer aan, kan iemand me helpen?

Groet anoniem90
Datum:
02-03-2008
Naam:
anoniem90
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meer

ik wil niet meer.
ik heb een gevoel dat niemand mij mag zelf me moeder.
ik ben zelfs bang om te leven.
elke dag loop ik te janken.
ik geef het langerzaam steeds meer op.
ik heb al 3 keer geprobeerd zelfmoord te plegen.
mij 3keer heb ik een engeltje op me schouder gehad.
maar ik wil echt niet meer.
Datum:
02-03-2008
Naam:
mandy
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Afmelden

Mijn moeder is overleden toen ik 8 was. Elke dag leef ik in pijn denkend aan haar. Op school gaat het slecht. Ik ben blijven zitten en het zit eraan te komen dat dat weer gebeurd. Ik vergooi mijn toekomst. Met mijn vader kan ik niet praten. Mijn stiefmoeder kan me ook niet helpen. Psychiaters ben ik al geweest, maar ik val terug in oude gewoontes. Alles wegstoppen en niemand lastigvallen. Ik heb steeds vaker ruzie met vriendinnen. Ik heb uiteindelijk een alcoholverslaving gekregen omdat ik elke avond een halve fles wijn achterover sla. Ik voel me niet meer fijn thuis omdat ik geslagen word. Ik kan met niemand praten. Ik ben volgens leraren en familie overal ongemotiveerd voor. Ik toon geen enkel respect meer naar iemand. Ik ben gewoon levensmoe lijkt het, ik heb zin om weg te lopen voor de problemen en cofrontaties en mezelf gewoon op te hangen. Net zoals dat ik me steeds afmeld op school, met de reden dat ik moe ben en geen zin meer heb. Ik meld me af van t leven, met de reden omdat ik er geen zin meer in heb.
Datum:
02-03-2008
Naam:
Anna-Marie
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

denk wel eens om uit het leven te stappen

Gelukkig is het nu wat beter maar om van alle zorgen af te zijn dat soms teveel word hoop ik op rust.
Datum:
02-03-2008
Naam:
th verweij
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

onrust in m'n hoofd

Begin vorige week ging ik m'n medicatie ophalen bij het ggz en toen ik weer naar buiten liep hoorde ik mijn naam roepen achter mij.
Het was m'n behandelaar/psygoloog en wilde weten hoe het met me ging en omdat hij een vrij uur had ben ik met hem gaan praten. Hij weet van mijn gedachtes om z.m te plegen maar wist niet hoever ik was op dat moment .
En het was moeilijk voor mij om daar woorden aan te geven want hij is iemand die ik nu ruim 6 jaar zie in het begin 2 x in de week toen 1x in de week en zo hebben we het afgebouwd naar 1x in de 2 weken maar het laatste jaar dat hetr weer zo slecht gaat ben ik er weinig geweest .
Het koste mij moeite om te zeggen waarom nu deze stap , waarom en daarop kon en kwam het niet uit m'n mond ook omdat ik wist dat het niet uitmaakte als ik het zou zeggen en dat het alleen maar meer gesprekstof zou geven waar ik geen zin in had.
Ik he hem wel verteld hoe ik het wil gaan doen en ongeveer waneer.
Het viel me op dat hij zij dat hij door mijn verhaal nu wel andere(?) stappen moest gaan ondernemen en vroeg mij ook of ik er volgende week nog was om m'n medicatie op te halen en ik zei ja.
Hij vroeg ook nog wat kan ik doen voor jou... en daar had ik natuurlijk al uren dagen weken over nagedacht en durvde het bijna niet te zeggen maar ja wat heb je te verliezen .
Ik zei van ik zou je graag als het zo ver is een brief willen geven en meer niet , hij keek een beetje afhoudend en zei toen maar dan moet ik wel stappen ondernemen en ik zei dat ik de brief in de bus gooi de avond van te voren dus dat er niemand is .
Toen hebben we afgesproken om dinsdag weer de medicatie op te halen en misschien elkaar nog te spreken.
Het is raar ik ben met een paar nieuwe dingen bezig in m'n leven die nog voor jaren door duren maar niemand weet waar ik mee bezig ben in m'n hoofd alleeen m'n behandelaar dan.
Ik heb er vrede mee en ben blij als die onrust in m'n hoofd over is.
Wel heb ik zitten denken om een bepaald soort drug te nemen dat het denken minder wordt maar dat werkt niet ik zit aan veel dingente denken maar er is geen weg die beter lijkt dan de doodlopende weg.
Het duurt nu al maanden dat ik bezig ben maar ik hoop dat het weer geen maanden duurt voor het zover is en ik heb er goede hoop bij........................................
Datum:
01-03-2008
Naam:
j............
Leeftijd:
39
Provincie:
Noord-brabant

The end up life...

hallo, ik ben 20 jaar...
en heb wel eens vaker gedachtes gehad om mezelf wat an te doen...maar nooit gedaan omdat ik t niet durfde...nu gaat t prive niet zo lekrr..steeds meer shizzll..en ben nu op een punt gekomen..dat ik me af vraag wrom..dit leven mij waard is..ik denk altyd dat t voor iedereen beter is als ik r niet meer zou zijn...vind t ook moelijk om r ovr te praten het doet me veel pijn en verdriet...omdat ik best kan genieten van t leven..en t gezzlig en leuk heb...maar t is alsof t drijfs me ontsluit ik voel me leeg en op...ik kan r niet meer tegen...t is een moelijke keuze..om t maken....mischien met hulp dat ik ervan afkom...
Datum:
01-03-2008
Naam:
anoniem..
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

Alles komt goed!!!

Hey lieve mensen, heb al een lange tijd niks meer geschreven hier. Maar luisterde net naar een liedje en moest ik weer denken aan alle ellende die ik de laatste 2 jaar heb gehad. Heb hier toen heel veel steun van gehad om mijn verhaal te kunnen vertellen.
Het gaat nu alweer stukken beter met me.
Heb mijn leven weer op de rails kunnen krijgen. En ik weet zeker dat iedereen die hier iets schrijft dit ook kan!!!! Mij is het geluk en andere mensen kunnen dit ook.
Luister naar je hart, dit zegt niet dat je zelfmoord wilt plegen. Ik heb naar mijn hart geluisterd en mij heeft het geholpen. Neem de tijd voor jezelf en geniet van die kleine dingen in het leven. De mensen die hier elke keer met god komen, god helpt me hier niet bij en ik ben ook christenen maar die onzin van jullie sorry. Wees je zelf en respecteer jezef zoals je bent en dan komt alles weer goed.
Zal aan jullie allemaal denken en hopelijk denken jullie nu ook aan mij ;)

Groetjes Pascal
Datum:
01-03-2008
Naam:
Pascal
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.